Με φαντασία, μαζικότητα και μαχητικότητα, χιλιάδες γυναίκες σε ολόκληρη την Ισπανία οργανώνουν καθημερινά τη γυναικεία-φεμινιστική απεργία για την 8η Μάρτη.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Κάθε αυτονομία στην Ισπανία έχει τις δικές της συνελεύσεις σε πόλεις, χωριά, γειτονιές, χώρους εκπαίδευσης. Μέσω των ομάδων εργασίας που δημιουργήθηκαν στην παν-ισπανική συνέλευση γυναικών, όλες οι πρωτοβουλίες επικοινωνούν προσπαθώντας τα συνθήματά τους να φτάσουν σε όσο το δυνατόν περισσότερες γυναίκες γίνεται.
Η απεργία οργανώνεται γύρω από τέσσερις βασικούς χώρους-θεματικές. Την εργασία, την οικιακή εργασία και φροντίδα στο σπίτι, την κατανάλωση και την εκπαίδευση. Άλλες ομάδες σε πόλεις έχουν φτιάξει ομάδες εργασίας ενάντια στη βία κατά των γυναικών και το ρατσισμό. Οι ομάδες μαζεύονται κάθε εβδομάδα οργανώνοντας δράσεις και στο ενδιάμεσο μέσω κοινωνικών δικτύων συνομιλούν διακινώντας υλικό και αναρτώντας τους χώρους παρέμβασής τους σε σχολεία, εργασιακούς χώρους και γειτονιές. Φέτος η προσπάθεια των συλλογικοτήτων είναι η ενημέρωση στους χώρους να ξεκινήσει από νωρίς. Γι αυτό το λόγο όλη η εβδομάδα πριν την 8η Μάρτη (1-8 Μάρτη) είναι αφιερωμένη στη γυναίκα και καθημερινά θα υπάρχουν κινητοποιήσεις και εκδηλώσεις.
Οι συλλογικότητες κάνουν ιδιαίτερη προσπάθεια με πολλά και διαφορετικά φυλλάδια-προκηρύξεις να εμπνεύσουν τις γυναίκες σε χώρους εργασίας, δίνοντας έμφαση στο επιχείρημα ότι δεν κινδυνεύουν να απολυθούν εάν απεργήσουν. Ιδιαίτερα βοηθητικό είναι το γεγονός ότι όλα τα μεγάλα συνδικάτα (CGT, CCOO, UGT) καλύπτουν τις γυναίκες που θέλουν να απεργήσουν.
Οι συζητήσεις που γίνονται στις εκδηλώσεις και τα κοινωνικά δίκτυα δεν αφορούν μόνο στα δικαιώματα των γυναικών. Πολλές συλλογικότητες εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους απέναντι στην άνοδο των ακροδεξιών κομμάτων όπως το VOX στην Ανδαλουσία, την καταστολή στο καταλανικό κίνημα και στο κόμμα των σοσιαλιστών. Πολλές γυναίκες που είναι μέλη του PSOE (κόμμα Σοσιαλιστών), συμμετέχουν στην οργάνωση των κινητοποιήσεων και μέσα από τη δράση τους αμφισβητούν το συντηρητισμό του κόμματός τους. Η πάλη ενάντια στο φασισμό αποτελεί κεντρικό σύνθημα των φετινών κινητοποιήσεων. Το φεμινιστικό κίνημα «αναλαμβάνει» να δώσει πολιτικές απαντήσεις όχι μόνο στα «γυναικεία» ζητήματα αλλά στο πώς θα ανατραπεί ο καπιταλισμός και η πατριαρχία, πώς θα οργανωθεί η κοινωνία στο εδώ και τώρα.
Στο δημόσιο χώρο είναι ορατή η γυναικεία κινητοποίηση. Το γεγονός ότι σε πολλές πόλεις «κυβερνούν» οι δήμοι της αλλαγής (Podemos, Ενωμένη Αριστερά και άλλες δυνάμεις), μεταφράζεται πρακτικά στο γεγονός ότι οι συλλογικότητες συνεδριάζουν σε δήμους, έχουν χρηματοδότηση για το προπαγανδιστικό υλικό από δημόσια κονδύλια, γίνονται επίσημες ενημερώσεις για την απεργία σε χώρους εργασίας και σχολεία, αναρτώνται αφίσες σε στάσεις λεωφορείων και γίνονται διαφημίσεις σε δημοτικά ραδιόφωνα και τηλεοράσεις.