Τα κίτρινα γιλέκα, τα συνδικάτα και η Αριστερά

Ο Γάλλος αγωνιστής Philippe Juraver βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα για να μιλήσει σε εκδήλωση για το κίνημα των κίτρινων γιλέκων. Ο Philippe Juraver είναι ενεργός στο κίνημα των κίτρινων γιλέκων, παλιός συνδικαλιστής της CGT (συνταξιούχος σιδηροδρομικός) και στέλεχος της Ανυπότακτης Γαλλίας (France Insoumise -FI). Με αυτήν την τριπλή ιδιότητά του, ήταν σε θέση να παρουσιάσει τις ανάγκες της πλειοψηφίας της κοινωνίας σε όλα τα επίπεδα και τις απαντήσεις που επιχειρείται ή χρειάζεται να δοθούν κοινωνικά, συνδικαλιστικά και πολιτικά.
Παρακολουθήσαμε την ομιλία του, αλλά είχαμε επίσης την ευκαιρία να συζητήσουμε μαζί του πριν την έναρξη της εκδήλωσης. Εδώ, παρουσιάζουμε την εικόνα που αποκτήσαμε από τα όσα είπε, για τον κόσμο των κίτρινων γιλέκων, τη γαλλική κρίση αλλά και στην πολιτική και συνδικαλιστική κατάσταση στη Γαλλία. 
Η ενεργή εμπλοκή του στο κίνημα των κίτρινων γιλέκων δεν ξεκίνησε αυτόματα και αυθόρμητα. Την περιέγραψε ως μια συνειδητή απόφαση που πήρε όταν παρατήρησε ότι αυτό που συνέβαινε αφορούσε «την αντίσταση στις ανισότητες και την προπαγάνδιση της διεκδίκησης μιας καλής ζωής για όλους». Η περιγραφή του πώς και γιατί συνδέθηκε με το κίνημα των κίτρινων γιλέκων, είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς ο ίδιος είναι συνδικαλιστικό και πολιτικό στέλεχος και μας υπενθύμισε ότι στα κίτρινα γιλέκα ήταν πολύ επιφυλακτικοί με τους συνδικαλιστές και την πολιτική. Η προσπάθεια σύνδεσης μαζί τους και η κατάληξη σε σχέσεις εμπιστοσύνης ήταν στόχος της Ανυπότακτης Γαλλίας και αρκετών συνδικαλιστών, που πέτυχε αρχικά, αλλά χρειάζεται ακόμη πολλή δουλειά. 
Για να αποτυπώσει το κλίμα που επικρατεί στη γαλλική κοινωνία και τροφοδοτεί το κίνημα των κίτρινων γιλέκων επανήλθε πολλές φορές στη λέξη «θυμός». Εξήγησε ότι είναι αυτός ο θυμός, που αν μείνει στο πρώτο επίπεδο έκφρασης, χωρίς ταξικό προσανατολισμό, μπορεί να γίνει εκμεταλλεύσιμος ακόμα και από την ακροδεξιά. Ακριβώς αυτό επιχείρησε η ΜαρίνΛεπέν, στην αρχή του κινήματος των κίτρινων γιλέκων και είναι αυτό που μας μεταφέρει και ο Philippe Juraver, ότι το Εθνικό Μέτωπο θέλει να κεφαλαιοποιήσει εκλογικά τη δυσαρέσκεια, χωρίς ωστόσο να αποδέχεται και να στηρίζει τα βασικά οικονομικά αιτήματα των κίτρινων γιλέκων, για δίκαιο φορολογικό σύστημα και για κάλυψη των βασικών αναγκών της ζωής των εργαζόμενων φτωχών. 
Ο Philippe ισχυρίστηκε ότι η συνειδητή παρέμβαση της Ανυπότακτης Γαλλίας, άλλων αριστερών οργανώσεων και συνδικαλιστών από τα SUD-SOLIDAIRES, την CGT κ.ά., κατάφερε να αναδείξει την ταξική φύση των αιτημάτων, προσπαθεί να προσανατολίσει τη δυσαρέσκεια ενάντια στο κεφάλαιο και να μην την αφήσει αόριστη προς την οποιαδήποτε κατεύθυνση. Επίσης κατάφερε με αυτήν την παρέμβαση να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο να ενισχυθούν οι ρατσιστικές ιδέες. Η κορυφαία στιγμή αυτής της προσπάθειας ήταν η πρώτη συνδυασμένη δράση κίτρινων γιλέκων και συνδικάτων στην απεργία που έγινε στις 5 Φλεβάρη, η οποία ανοίγει ενδιαφέροντες δρόμους για τη συνέχεια. Ήδη προετοιμάζεται νέα μεγάλη απεργία, για τα μέσα Μάρτη, αυτήν τη φορά με τη συμμετοχή περισσότερων συνδικαλιστικών οργανώσεων. Έχει οριστεί για την ημέρα που θα τελειώνει ο διαβόητος «Μεγάλος Διάλογος» του Μακρόν.
Η προσπάθεια που καταβάλλεται συνειδητά από συνδικαλιστές και πολιτικά στελέχη στη Γαλλία να συνδεθούν με τα κίτρινα γιλέκα, μπορεί να αποδώσει οφέλη και στις δύο πλευρές: και στα κίτρινα γιλέκα και στο συνδικαλιστικό κίνημα. 
Πάνω σε αυτό το ζήτημα, ο Philippe Juraver αναφέρθηκε στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα συνδικάτα στη Γαλλία, αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ο συνδικαλισμός έχει γραφειοκρατικοποιηθεί και έχει αποκοπεί από την πάλη για την κάλυψη των αναγκών των ανθρώπων στους οποίους αναφέρεται και υποτίθεται ότι εκπροσωπεί. Με τα λόγια του: «Δυστυχώς, τα συνδικάτα δεν ήτανε πάντα αρκετά αντιπροσωπευτικά για τα βάσανα που υποφέρει ο κόσμος». 
Γι’ αυτό, η προσπάθεια σύγκλισης κίτρινων γιλέκων-συνδικάτων μπορεί να αναζωογονήσει και τα δύο και να υπάρξουν θετικά αποτελέσματα συνολικά για το εργατικό κίνημα στη Γαλλία και την αντιστροφή της κατάστασης ήττας που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια, της κρίσης. 
Ο Philippe αναφέρθηκε, επίσης, στο θέμα του τρομερού αυταρχισμού και της βίας κυβέρνησης και αστυνομίας, στα αιτήματα που προβάλλονται στις κινητοποιήσεις, στη μεγάλη συμμετοχή των γυναικών στο κίνημα (αφού αυτές δέχονται τη μεγαλύτερη επίθεση). Δήλωσε ενθουσιασμένος που μπόρεσε να μοιραστεί αυτές του τις σκέψεις με εμάς στην Ελλάδα, που έχουμε δώσει μεγάλους αγώνες τα χρόνια των μνημονίων.