Η γενική αφήγηση που αφορά την εργασία περιστρέφεται γύρω από το πως την βιώνουν οι άντρες. Έχουμε εκτενή πληροφόρηση για την καθημερινότητα των εργαζόμενων σε παραδοσιακά «αντρικά» επαγγέλματα, σε μικτούς χώρους εργασίας, στην ανεργία.
Ημερ.Δημοσίευσης
Γνωρίζουμε τις δυσκολίες των επαγγελμάτων, τις οικονομικές και ψυχολογικές επιπτώσεις της εργασιακής ανασφάλειας και της ανεργίας, γνωρίζουμε ακόμα και τις κοινωνικές σχέσεις που αναπτύσσουν στους εργασιακούς χώρους.
Απουσιάζει όμως ολότελα το γυναικείο βίωμα. Απουσιάζουν οι καθημερινές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες εργαζόμενες στους μικτούς χώρους εργασίας, απουσιάζουν παντελώς τα «γυναικεία» επαγγέλματα, απουσιάζουν οι άνεργες και μη-άνεργες γυναίκες. Δεν μιλάμε για τα συναισθήματα των γυναικών που υφίστανται «ήπια» σεξουαλική παρενόχληση, για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες που φροντίζουν ηλικιωμένους, για τις σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ γυναίκες και άντρες συναδέλφους, για τον σεξισμό που διέπει τις συνεντεύξεις για θέσεις εργασίας, για την καθημερινότητα και την ψυχολογία των γυναικών που απουσιάζουν παντελώς από την αγορά εργασίας.
Η γυναικεία οπτική απουσιάζει από την συζήτηση και ως αποτέλεσμα, δεν μπορούμε να αρθρώσουμε ικανοποιητικά αιτήματα. Εάν θέλουμε να μιλήσουμε σοβαρά για τις γυναίκες και την αγορά εργασίας, πρέπει να αναρωτηθούμε τα εξής:
• Τι σημαίνει μισθολογική ισότητα, όταν δεν λαμβάνουμε υπόψιν ότι το κόστος ζωής των γυναικών είναι μεγαλύτερο από αυτό των αντρών λόγω κοστοβόρων πάγιων εξόδων (όπως προϊόντα υγιεινής και παυσίπονα για την περίοδο, γυναικολογικής φύσης επεμβάσεις, τακτικές επισκέψεις ρουτίνας σε γυναικολόγο κλπ);
• Τι σημαίνει ίση μεταχείριση όταν οι γυναίκες είμαστε δέκτριες παρενόχλησης και υποτίμησης;
• Τι σημαίνει δυνατότητα καταγγελίας της σεξουαλικής παρενόχλησης, όταν ξεχνάμε το στίγμα και την ντροπή της γυναίκας που την δέχεται, και όταν ξεχνάμε πόσο κανονικοποιημένες είναι οι πιο «ήπιες» και «διακριτικές» μορφές παρενόχλησης και σεξισμού;
• Τι σημαίνει καταπολέμηση της ανεργίας, όταν οι γυναίκες που φροντίζουν εξολοκλήρου το σπίτι δεν θεωρούνται άνεργες; Ή όταν οι γυναίκες εγκαταλείπουν πιο εύκολα και συχνά την αγορά εργασίας προκειμένου να αναλάβουν το σπίτι;
• Τι σημαίνει άδεια μητρότητας χωρίς άδεια πατρότητας για να ισομοιραστεί η ευθύνη της οικογένειας;
Αντλώντας από τις-σε μεγάλο βαθμό αχαρτογράφητες- εμπειρίες γυναικών τα τελευταία χρόνια, τα αιτήματα μας δεν θα έπρεπε να είναι τίποτα λιγότερο από τα εξής:
• Υποχρεωτικά σεμινάρια σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στους χώρους εργασίας και υποχρεωτική παρουσία σχετικού ενημερωτικού υλικού.
• Μεγαλύτερες άδειες εγκυμοσύνης, μητρότητας, πατρότητας και σχετικών επιδομάτων, καθώς και περισσότερες δομές φύλαξης παιδιών.
• Άδεια περιόδου και πρόβλεψη για την κάλυψη των σχετικών εξόδων.
• Κάλυψη από όλα τα ταμεία διάφορων εξετάσεων και επεμβάσεων (πχ του τεστ ΠΑΠ, της αφαίρεσης πολύποδα κ.α.).
• Ειδική άδεια για κακοποιημένες γυναίκες, προκειμένου να έχουν τον χρόνο και την οικονομική δυνατότητα να απεμπλακούν από κακοποιητικές σχέσεις.
Όλα αυτά μέχρι να αποκτήσουμε μια πιο ικανοποιητική εικόνα και να μπορέσουμε όντως να αρθρώσουμε ριζοσπαστικό δικαιωματικό λόγο.