Τα επεισόδια που σημειώθηκαν στις αρχές του μήνα ανάμεσα σε πρόσφυγες, που ήλπιζαν ότι θα μπορούσαν να περάσουν τα σύνορα, και τις μονάδες καταστολής αποκάλυψαν μια πραγματικότητα η οποία, όσο κι αν προσπαθεί να αποκρύψει ο ΣΥΡΙΖΑ, έρχεται στην επιφάνεια διαρκώς.
Ημερ.Δημοσίευσης
Σ’ αυτό το άρθρο θα εκθέσουμε ότι οι πρόσφυγες δεν έπεσαν θύματα ενός λαθεμένου διαδικτυακού καλέσματος για άνοιγμα των συνόρων, αλλά θύματα μιας τελείως σκληρής και απάνθρωπης πολιτικής με το κλείσιμο των συνόρων.
Την πρώτη βδομάδα του Απρίλη πρόσφυγες άρχισαν να συρρέουν προς τα Διαβατά στη Θεσσαλονίκη, προσδοκώντας όλοι μαζί να απεγκλωβιστούν από την παραμονή τους εδώ και να διοχετευθούν σε χώρες της κεντρικής Ευρώπης. Η αντίδραση της κυβέρνησης ήταν άμεση και σκληρή. Οι όποιες «δικαιωματικές ευαισθησίες» προβάλλονται κατά καιρούς από κυβερνητικά στελέχη θυσιάστηκαν στο βωμό της τήρησης των συμφωνηθέντων με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα ΜΑΤ επιτέθηκαν με δακρυγόνα και φωτοβολίδες κρότου λάμψης απέναντι σε παιδιά, ηλικιωμένους, μητέρες με μωρά, μέχρι και άτομα με κινητικά προβλήματα. Το δρομολόγιο με το οποίο θα ταξίδευαν πρόσφυγες από το σταθμό Λαρίσης προς τη Θεσσαλονίκη αναβλήθηκε με μια πρωτοφανή απόφαση, ακόμη και για τους πρόσφυγες που, παρά τις δυσχέρειές τους, είχαν βγάλει εισιτήριο.
Άνθρωποι, λοιπόν, που ρισκάρουν την ίδια τους τη ζωή ή μπαίνουν στη διαδικασία να ξοδέψουν τα λιγοστά τους χρήματα μόνο και μόνο για να ταξιδέψουν στην υπόλοιπη Ευρώπη, μάλλον δεν περνάνε και τόσο καλά στη χώρα μας. Ο ισχυρισμός του ΣΥΡΙΖΑ περί «φιλοξενίας των προσφύγων» καταρρέει σαν έναν πύργο από τραπουλόχαρτα, όταν αντικρίζει κανείς φωτογραφίες από τα Διαβατά. Τι μπορεί όμως να περιμένει κάποιος από μια κυβέρνηση που υπέγραψε τη Συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, που συντηρεί το φράχτη στον Έβρο, που συνεργάζεται με τη FRONTEX και που έφερε η ίδια το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο; Τι μπορεί να περιμένει κανείς από μια κυβέρνηση που αυτοπροβάλλεται ως «συνετός διαχειριστής του προσφυγικού» και την ίδια στιγμή στα στρατόπεδα συγκέντρωσης οι πρόσφυγες υποφέρουν από ελλιπή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ανεπαρκή σίτιση, έλλειψη θέρμανσης και κλιματισμού, ελαττωματικές υλικοτεχνικές υποδομές και υπερφόρτωση των δομών με περισσότερο κόσμο απ’ όσο μπορούν να αντέξουν;
Όλα τα παραπάνω είναι αυτά που οδήγησαν εκατοντάδες πρόσφυγες να επιχειρήσουν να διαφύγουν και όχι ένα ψεύτικο διαδικτυακό κάλεσμα. Βέβαια, την ίδια στιγμή όλα τα παραπάνω η Υπουργός Προστασίας του Πολίτη Όλγα Γεροβασίλη, σε μια προκλητική της δήλωση, τα βάφτισε «προνόμια». Σ’ αυτή τη μνημειώδη δήλωση με νοηματικές αντιφάσεις ανέφερε συγκεκριμένα ότι οι πρόσφυγες «δεν πρέπει να ρισκάρουν τα προνόμια που έχουν και δεν πρέπει να χρησιμοποιούν τα παιδιά τους ως ασπίδες, επειδή κάποιοι διακινητές τούς πούλησαν ψεύτικές ελπίδες. Σταδιακά θα πειστούν να επιστρέψουν στις δομές όπου φιλοξενούνται. Δεν πρόκειται να τους επιτραπεί να φύγουν από τα Διαβατά. Δεν ανοίγουν τα σύνορα για άλλη χώρα. Δεν θα τους επιτραπεί να μεταφερθούν στη Βόρεια Ελλάδα από τον σταθμό Λαρίσης».
Την ίδια στιγμή, η κατάσταση των προσφύγων που διαμένουν τόσο στα νησιά όσο και στην ηπειρωτική χώρα φαίνεται πως δυσχεραίνεται όλο και περισσότερο. Εκτός από αντιρατσιστικές οργανώσεις και αλληλέγγυες πολιτικές συλλογικότητες, δεκάδες καταγγελίες για τις συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων στην Ελλάδα γίνονται και από επίσημους θεσμικούς φορείς. Η επίτροπος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Συμβούλιο της Ευρώπης, Dunja Mijatovic, επισκεπτόμενη τη χώρα μας απηύθυνε αυστηρές συστάσεις για τις συνθήκες που επικρατούν στα κέντρα υποδοχής και ταυτοποίησης (ΚΥΤ) στα νησιά. Σύμφωνα με την έκθεσή της, οι συνθήκες διαμονής των προσφύγων και μεταναστών όχι μόνο βρίσκονται πολύ χαμηλότερα από τα ευρωπαϊκά στάνταρ, αλλά επίσης καταπατούνται καταφανώς και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Εξέχουσα θέση η χώρα μας είχε και στην ετήσια έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας, στην οποία αναφερόταν ότι εκτός από τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων στην Ελλάδα, παρατηρείται επίσης αύξηση της καταναγκαστικής εργασίας, καθώς και όξυνση των φαινομένων σεξουαλικών επιθέσεων απέναντι σε γυναίκες. Παράλληλα, στην ίδια έκθεση αναφέρεται ότι «σύμφωνα με μαρτυρίες, το διάστημα μεταξύ Αυγούστου 2016 και μέχρι το τέλος του 2017 φέρεται να σημειώθηκαν περισσότερες από 50 επιθέσεις κατά οικονομικών μεταναστών από το Πακιστάν από νεαρούς ντόπιους στον Ασπρόπυργο». Οι αρνητικές αξιολογήσεις όμως δεν σταματούν μόνο εκεί, καθώς και συνεργάτης του Ερυθρού Σταυρού, μετά την επίσκεψή του στην Ελλάδα, δήλωσε πρόσφατα στην αυστριακή εφημερίδα Der Standard ότι «είχε δει καταυλισμούς, όπου πρόσφυγες και μετανάστες ζουν σε σκηνές, μόνο κατά την εργασία του στην Αφρική».
Είναι, λοιπόν, ξεκάθαρο ότι οι πρόσφυγες στα Διαβατά αντέδρασαν στα «προνόμια» της κυρίας Γεροβασίλη και δεν «ξεγελάστηκαν απλώς από ένα ψεύτικο κάλεσμα», όπως προσπαθεί να μας πείσει η κυβέρνηση. Αυτό προφανώς αναβαθμίζει τα καθήκοντα του αντιρατσιστικού κινήματος και καθιστά την ανάγκη της αλληλεγγύης πιο κρίσιμη και ουσιαστική από ποτέ.