Νέα από τους εργατικούς χώρους

16 Μάη: 24ωρη απεργία στα Δημόσια Νοσοκομεία

Την Πέμπτη 16 Μάη, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία (ΠΟΕΔΗΝ) πραγματοποιεί 24ωρη απεργία. Η απεργία αυτή είναι συνέχεια των κινητοποιήσεων που οργανώνει τα τελευταία χρόνια η Ομοσπονδία για τη σωτηρία της δημόσιας υγείας.
Στα πλαίσια της κινητοποίησης θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση διαμαρτυρίας των εργαζομένων και πορεία, με κατάληξη το Υπουργείο Υγείας. Η πορεία θα ξεκινήσει στις 9 το πρωί από το Νοσοκομείο Αλεξάνδρας και, αφού περάσει από τη βουλή, θα συνεχίσει προς το υπουργείο, σε μια προσπάθεια να συναντηθεί με τον υπουργό Υγείας Α. Ξανθό.
Τα δύο κύρια αιτήματα που έχει βάλλει η πλειοψηφία της ΠΟΕΔΗΝ είναι η ένταξη στα Βαρέα και Ανθυγιεινά όλων των εργαζομένων στα δημόσια νοσοκομεία και η σύναψη συλλογικής σύμβασης εργασίας. Δύο δηλαδή από τα δεκάδες θέματα που αντιμετωπίζουν καθημερινά τα δημόσια νοσοκομεία λόγω της ελλειπούς κρατικής επιχορήγησης και της έλλειψης προσωπικού.
Είναι χαρακτηριστικό ότι μια βδομάδα νωρίτερα, την Πέμπτη 9 Μάη, η Πανελλήνια Ένωση Τραυματιοφορέων καλεί σε στάση εργασίας και κινητοποίηση στο Υπουργείο Υγείας, με κεντρικό αίτημα τις άμεσες προσλήψεις τραυματιοφορέων, αλλά και την αύξηση της κρατικής επιχορήγησης, ώστε να μπορέσουν να βελτιωθούν οι υποδομές και ο εξοπλισμός τους.
Οι κινητοποιήσεις για να έχουν αποτέλεσμα, χρειάζεται πρώτα απ’ όλα να είναι καλά οργανωμένες και να λαμβάνουν υπόψη τους την πραγματική δυνατότητα των εργαζομένων στα νοσοκομεία να απεργήσουν. Δεν γίνεται να τους καλείς σε δύο κινητοποιήσεις μέσα σε μία εβδομάδα, αν αυτές δεν έχουν προπαγανδιστεί για καιρό και δεν δείχνουν προοπτική ενωτικής δράσης και διεκδίκησης. Δεν γίνεται να μη λαμβάνεις επίσης υπόψη σου τους πραγματικούς συσχετισμούς μέσα στα νοσοκομεία.
Είναι σίγουρα αρνητικό το γεγονός ότι το κενό που φαινόταν ότι μπορεί να το καλύψει η πρωτοβουλία που είχε ξεκινήσει πριν από έναν και πλέον χρόνο από δυνάμεις του ΠΑΜΕ με κάλεσμα και συμμετοχή και των άλλων δυνάμεων (ΜΕΤΑ κ.α.) δεν συνεχίστηκε. Είτε γιατί δεν έπαιρνε σάρκα και οστά με κοινές επιτροπές μέσα σε κάθε νοσοκομείο, είτε γιατί λειτούργησε από ένα σημείο και μετά με λογικές πλειοψηφίας, λες και επρόκειτο για κοινή συνδικαλιστική παράταξη.
Φτάσαμε λοιπόν στο σημείο το ΠΑΜΕ να κάνει δυστυχώς δική του συγκέντρωση την Τετάρτη 8 Μάη, με συμμετοχή των δύο-τριών νοσοκομείων όπου έχει συνδικαλιστική πλειοψηφία στην Αθήνα.
Με αυτά τα δεδομένα, η απεργία στις 16 Μάη χρειάζεται να προετοιμαστεί σε κάθε νοσοκομείο όσο καλύτερα γίνεται. Με εξορμήσεις και κάλεσμα ενημέρωσης μέσα από συνελεύσεις και προσπάθεια να υπάρξει πραγματική συμμετοχή στην κινητοποίηση.
Βοηθητικά σε αυτή την κατεύθυνση χρειάζεται να κινηθούν και οι περιοδείες των υποψήφιων της Αριστεράς ευρωβουλευτών και αυτοδιοικητικών σχημάτων το επόμενο διάστημα, καθώς οι ελλείψεις σε δομές δημόσιας υγείας, τα χάλια του εγχειρήματος με τα ΤΟΜΥ στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας κ.ά. δεν αφορούν μόνο τους εργαζόμενους στη δημόσια υγεία, αλλά και τις τοπικές κοινωνίες και χρειάζεται να εξηγηθεί σε όλους γιατί η εξυπηρέτηση των πολιτικών λιτότητας και του χρέους δεν συμπορεύονται με το πάγιο αίτημα για δημόσια και δωρεάν υγεία για όλους, για δημόσια νοσοκομεία παντού, με το αίτημα σε κάθε γειτονιά να λειτουργεί δημοτικό ιατρείο.

ΜΕΤΑ: Πρωτοβουλία ενάντια στη σήψη της ΓΣΕΕ

Α πό τις 17 Απρίλη, με προσωρινή διαταγή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθήνας, διορίστηκε προσωρινή διοίκηση στη Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδας (ΓΣΕΕ). Πρόκειται για μια δοτή διοίκηση. Μια διοίκηση που το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να συνεχίσει να έχει τη σχέση και τα όποια προνόμια προκύπτουν συμμαχώντας  με τους εργοδότες και εν πολλοίς και με τις μνημονιακές κυβερνήσεις.
Μια δοτή διοίκηση που κλείνει τα μάτια μπροστά στην εξαθλίωση των εργαζομένων που ζουν εκ περιτροπής, γιατί έτσι δουλεύουν, που δεν ζουν, γιατί δεν υπάρχουν δουλειές και όσες υπάρχουν είναι κακοπληρωμένες. Μια δοτή διοίκηση που βλέπει τα τελευταία χρόνια να χάνονται όλο και περισσότερες ζωές σε εργατικά ατυχήματα και δεν έχει πάρει μισή πρωτοβουλία για να οργανώσει σε συλλογικότητα κλάδους ανοργάνωτων εργαζομένων όπως αυτός των ντελιβεράδων.
Μέσα σε αυτό το σκηνικό είδαμε την προσπάθεια να επικρατήσουν στο συνέδριο της ΓΣΕΕ, με την ανοχή της ίδιας ηγεσίας, σωματεία υπαρκτά μόνο στα κιτάπια του Πρωτοδικείου και νόθοι αντιπρόσωποι. Με αυτή τη διοίκηση που δυστυχώς δεν θα άλλαζε από τις συνεδριακές διαδικασίες της ΓΣΕΕ, είτε αυτές γίνονταν τον Απρίλη είτε γίνονταν μετά τις ευρωεκλογές.
Το θέμα είναι τι πρωτοβουλίες μπορούν να υπάρξουν ως το Νοέμβρη που πιθανά θα γίνει οριστικά το 37ο Συνέδριο, ώστε να αρχίσει να υπάρχει νέα κατάσταση στη βάση των σωματείων. Χρειάζεται μια προσπάθεια που δεν θα είναι αποκρουστική στα μάτια των εργαζομένων. Που θα διασφαλίζει τη συμμετοχή των εργαζομένων στα σωματεία με δημοκρατικές διαδικασίες βάσης και αποκλείοντας νοθείες.
Προφανώς δεν θα μπορέσει να υπάρξει παντού αυτή η κατάσταση. Οι δυνάμεις της Αριστεράς όμως οφείλουν να πάρουν πρωτοβουλίες προς αυτή την κατεύθυνση. Γι’ αυτούς τους λόγους το ΜΕΤΑ θα προσπαθήσει να οργανώσει στα μέσα Ιούνη ευρεία σύσκεψη συνδικαλιστών του, με ανοιχτό κάλεσμα σε όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις που συμφωνούν με μια τέτοια προοπτική, καθώς και συνδικαλιστικές παρατάξεις και εργατικές συλλογικότητες για να εκφράσουν τις απόψεις τους.

650.000 εργαζόμενοι με μισθό 322 ευρώ καθαρά!
Τ α τελευταία μηνιαία στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα ο Ενιαίος Φορέας Κοινωνικής Ασφάλισης (ΕΦΚΑ) για την απασχόληση στην Ελλάδα είναι αποκαλυπτικά. Δείχνουν πως οι μνημονιακές πολιτικές λιτότητας έχουν οδηγήσει σε πλήρη φτωχοποίηση και εξαθλίωση εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους.
Σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία του ΕΦΚΑ, οι αμοιβές στην Ελλάδα το 2018 ήταν στο χαμηλότερο επίπεδο από το 2010, χρονιά που για πρώτη φορά εφαρμόστηκαν οι μνημονιακές πολιτικές λιτότητας. Οι μέσες αποδοχές όλων των μισθωτών, είτε έχουν συμβάσεις πλήρους, είτε μερικής απασχόλησης, το Νοέμβρη του 2018 έφτασαν μόλις τα 916 ευρώ το μήνα μεικτά και καθαρά τα 769 ευρώ. Επίσης ο μέσος μισθός των μισθωτών με πλήρη απασχόληση ανήλθε στα 1.137 ευρώ το μήνα μεικτά, ενώ ο μέσος μισθός όλων όσοι εργάζονται με συμβάσεις μερικής απασχόλησης έφτασε μόλις στα 384 ευρώ το μήνα μεικτά. 
Μεταξύ Νοεμβρίου 2017 και Νοεμβρίου 2018, ο μέσος μισθός μειώθηκε κατά 1%, ενώ συνολικά κατά την προηγούμενη 4ετία έπεσε σχεδόν κατά 6%. Από τα 1.263 ευρώ μεικτά που ήταν ο μέσος μισθός στον ιδιωτικό τομέα το 2010, έπεσε στα 974 ευρώ το 2015 και στα 916 ευρώ το 2018. Μάλιστα την τελευταία τετραετία (2015-2018) συνεχίστηκε η τάση για αύξηση στις συμβάσεις εργασίας μερικής απασχόλησης σε σχέση με αυτές τις σταθερής εργασίας. Από το 2015 ως και το 2018 οι μερικώς απασχολούμενοι αυξήθηκαν κατά 20%.
Έτσι αυτή τη στιγμή υπάρχουν 649.786 μερικώς απασχολούμενοι μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα, που εργάζονται με μισθό 384 ευρώ το μήνα μεικτά. Καθαρά παίρνουν το συγκλονιστικό ποσό των 322 ευρώ. Το 2015 στην ίδια κατηγορία υπήρχαν 519.359 εργαζόμενοι με μέσο μισθό τα 401 ευρώ.