Φύλλο Νο 433 (8 Μάη 2019)

Οι επερχόμενες ευρωεκλογές, αλλά και οι εκλογές για τις περιφέρειες και τους δήμους, είναι ολοφάνερα μια σημαντική πολιτική μάχη.

Ο ι εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση, και ιδιαίτερα στη μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας, την Περιφέρεια Αττικής, έχουν στην παρούσα συγκυρία ιδιαίτερο πολιτικό βάρος, στο βαθμό που τοποθετούνται σε μια χρονιά που χαρακτηρίζεται από πολλαπλές εκλογικές μάχες. Με αυτή την έννοια, το αποτέλεσμα που θα καταγραφεί σε αυτές θα αποτυπώσει έναν ευρύτερο πολιτικό συσχετισμό.

Ο ι δημοτικές και οι περιφερειακές εκλογές, καθώς και οι ευρωεκλογές που θα γίνουν τέλη Μάη-αρχές Ιούνη, θεωρούνται πρόβα τζενεράλε των επερχόμενων βουλευτικών εκλογών, όποτε και αν γίνουν αυτές. Πιθανότατα μάλιστα να καθορίσουν και το χρόνο διεξαγωγής τους. Μέσα λοιπόν σε μια τόσο κρίσιμη προεκλογική περίοδο διεξάγονται οι εκλογές αντιπροσώπων για το 19ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ.

Στη μάχη των δημοτικών εκλογών στο Δήμο της Αθήνας ρίχνεται για πρώτη φορά η «Ανυπότακτη Αθήνα», έχοντας καταθέσει συνδυασμούς σε 4 κοινότητες του Δήμου (την 1η, την 5η, την 6η και την 7η). Ζητήσαμε από συντρόφους και συντρόφισσες, που συμμετέχουν στα ψηφοδέλτια και στο συντονιστικό της δημοτικής κίνησης, να μας πουν λίγα λόγια για την πορεία της, τις εμπειρίες τους, την κατάσταση στην Κοινότητα που ζουν, αλλά και για τη στάση της Αριστεράς.

Άλλη μια αγωνιώδη έκκληση για να σταματήσει η λειτουργία του ΧΥΤΑ (Χώρος Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων) στη Δυτική Αττική απεύθυναν με την κινητοποίησή τους την Κυριακή 5 Μάη δεκάδες κάτοικοι της Δυτικής Αθήνας, με τη συμβολική κατάληψη που πραγματοποίησαν στο χώρο επέκτασης του ΧΥΤΑ Φυλής.

Νίκαια! Μια πόλη με πάνω από 110 χιλιάδες κατοίκους, ο μεγαλύτερος δήμος στη Β΄ Πειραιά, σύμβολο αντίστασης στην περίοδο της ναζιστικής κατοχής. Μια εργατούπολη που έχουν αφήσει πάνω της βαθιά σημάδια η φτώχεια και η ανεργία. Μια περιοχή όπου η ακροδεξιά προσπαθεί χρόνια τώρα να κάνει ορμητήριό της, αλλά πάντα βρίσκει απέναντί της τη ριζοσπαστική Αριστερά.

Το σύνηθες είναι μετά τις φοιτητικές εκλογές να χαλαρώνει η παρέμβαση της φοιτητικής Αριστεράς, καθώς τα αμφιθέατρα αδειάζουν λόγω των επερχόμενων εξεταστικών και η δυνατότητα απεύθυνσης σε κόσμο της σχολής μειώνεται . Φέτος όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά.

Στις προεδρικές εκλογές που διεξήχθησαν στην «ξεχασμένη» Ουκρανία στα τέλη Απριλίου, προέκυψε αποτέλεσμα «έκπληξη», καθώς ο μέχρι πρότινος πρόεδρος, εκλεκτός της Δύσης, νεοφιλελεύθερος, ολιγάρχης και φανατικός αντι-ρώσος Πέτρο Ποροσένκο υπέστη συντριπτική ήττα από τον μέχρι χθες διάσημο μεν, αλλά μόνο ως πρωταγωνιστή τηλεοπτικής σειράς, Βολοντίμιρ Ζελένσκι. Στον τελικό γύρο ο Ζελένσκι συγκέντρωσε το 73% των ψήφων έναντι μόλις 24% του απερχόμενου προέδρου.

Από τους 7 κορυφαίους σε σταυρούς υποψήφιους στο ευρωψηφοδέλτιο της Χρυσής Αυγής το 2014, οι 6 έχουν πλέον αποχωρήσει από το νεοναζιστικό κόμμα. Πιο ηχηρές υπήρξαν οι αποχωρήσεις από το κόμμα των τριών ευρωβουλευτών (οι δύο απόστρατοι Συναδινός και Επιτήδειος και ο πατέρας του «μάρτυρα» για τη Χρυσή Αυγή Φουντούλη), αλλά φαίνεται ότι όλες οι «διευρύνσεις» που επιχείρησε ο Κασσιδιάρης στις περασμένες ευρωεκλογές (με τον Μιχαλολιάκο στη φυλακή και τη νεοναζιστική συμμορία να αντιμετωπίζει διώξεις) τέλειωσαν άδοξα. Πολλές αποχωρήσεις αφορούν μια μακροχρόνια διεργασία (με βάθος και εύρος) αποστασιοποίησης των διάφορων εθνικιστών που συνεργάστηκαν ή εντάχθηκαν στη Χρυσή Αυγή παλιότερα, αλλά που αναζητούν πλέον μια «σοβαρή Χρυσή Αυγή» στις διαδικασίες ανασύνθεσης του χώρου στα δεξιά της Δεξιάς. Το τελευταίο όμως κύμα συνδυάζεται από μια συνειδητή επιδίωξη της ηγεσίας να «ρίξει» τις διάφορες προσωπικότητες για να μην κόψει κανείς το δρόμο του Λαγού προς την εκλογή στις Βρυξέλλες (ενόψει του τέλους της δίκης). Φαίνεται ότι στο δρόμο προς την τελική ετυμηγορία επικρατεί η λογική του «μπούνκερ» στον σκληρό πυρήνα των νεοναζί…

Γαλλία: Τα Κίτρινα Γιλέκα διαψεύδουν κάθε προγνωστικό (που τα συνοδεύει από τις… αρχές Δεκέμβρη) και συνεχίζουν. Η διαδήλωση στις 27 Απρίλη πήρε χαρακτηριστικά πρωτόλειας ενότητας (με κάποιες συνδικαλιστικές οργανώσεις και αρκετά κόμματα της Αριστεράς να καλούν από κοινού με τα Κίτρινα Γιλέκα στην κινητοποίηση). Ακολούθησε η μαζική Πρωτομαγιά, όπου ο βασικός κορμός των συνδικάτων κατέβηκε στο δρόμο και πλαισιώθηκε και από τα «Γιλέκα». Αυτή η συμπόρευση ενόχλησε και προκάλεσε μια άγρια καταστολή, που δεν έχει ξανασυμβεί σε οργανωμένη από τα συνδικάτα κινητοποίηση. Είχαν προηγηθεί τα μέτρα του Μακρόν (κάποιες «θολές» φοροελαφρύνσεις, αναπροσαρμογή των χαμηλότερων συντάξεων με βάση τον πληθωρισμό κλπ) και η εικόνα «μεταμέλειας» και «ταπεινότητας» την οποία θέλησε να παρουσιάσει. Ήταν σημάδι αδυναμίας, δεν έπεισε τους Γάλλους να σταματήσουν να διαδηλώνουν, ενώ η καταστολή αποκάλυψε την υποκρισία του. Στις 9 Μάη γίνεται απεργιακή κινητοποίηση των συνδικάτων…