Να φράξουμε το δρόμο στους νεοναζί

Μετά από απόφαση της αποκεντρωμένης διοίκησης, εντέλει δόθηκε χώρος για την προεκλογική συγκέντρωση της Χρυσής Αυγής στο δήμο της Αθήνας, εν μέσω πολιτικής κατακραυγής από την Αριστερά και ενώ προηγουμένως το δημοτικό συμβούλιο είχε ορθώς αρνηθεί να παραχωρήσει χώρο στους εγκληματίες νεοναζί. Η προκλητική αυτή πολιτική απόφαση, αποδεικνύει εκτός των άλλων, ότι παρά τα κυβερνητικά προσκλητήρια δημοκρατικής συστράτευσης απέναντι στην ακροδεξιά, ο κρατικός μηχανισμός δείχνει συστηματική ανοχή στους νεοναζί. Παρολαυτά και παρά τους πομπώδεις τίτλους περί «χιλιάδων Ελλήνων» στο νεοναζιστικό σάιτ, η συγκέντρωση με κεντρικό ομιλητή τον Ηλία Κασιδιάρη στον Κολωνό την Παρασκευή 18 Μαΐου με το ζόρι κατάφερε να γεμίσει (;) μία μικρή πλατεία.
Το γεγονός ότι μεγάλο κομμάτι των εργαζομένων και της νεολαίας γυρνάει την πλάτη στο νεοναζιστικό μόρφωμα μόνο θετικό μπορεί να είναι. Όπως έιναι επίσης θετικό ότι εκατοντάδες άνθρωποι και συλλογικότητες και σχήματα της αριστεράς αλλά και αντιρατσιστικές-αντιφασιστικές συλλογικότητες διαδήλωσαν ενάντια στην προσπάθεια συγκέντρωσης της Χρυσής Αυγής στον Κολωνό. Όπως είναι επίσης θετικό ότι στο δεύτερο μεγαλύτερο δήμο της χώρας στη Θεσσαλονίκη, το πρωτοδικείο αποφάσισε τον αποκλεισμό του ψηφοδελτίου της Χρυσής Αυγής από τις δημοτικές εκλογές, έστω και για τεχνικούς λόγους και όχι επειδή είναι μία εγκληματική οργάνωση με το μανδύα πολιτικού κόμματος. Σε καμία περίπτωση όμως αυτά δεν μπορούν να σημάνουν εφησυχασμό για την Αριστερά και το αντιφασιστικό κίνημα. Οδεύουμε προς μία τριπλή εκλογική ανάμετρηση στην οποία πρέπει να στείλουμε αποφασιστικό μήνυμα καταδίκης των νεοναζί δολοφόνων.
Η Χρυσή Αυγή θα προσπαθήσει να αξιοποιήσει τις εκλογές -ανάλογα και με το ποσοστό- για να σηκώσει κεφάλι και να προσπεράσει τις τεράστιες πολιτικές πιέσεις που δέχεται, που, πέρα από τα εσωκομματικά «μαχαίρια» και τις αποχωρήσεις μελών και στελεχών, θα μεγαλώσουν όσο πλησιάζει προς το τέλος της η δικαστική διαδικασία, η οποία μέχρι σήμερα έχει φέρει στο προσκήνιο και έχει αποκαλύψει όλη την εγκληματική φύση της νεοναζιστικής συμμορίας. Η αποφασίστική καταδίκη τους σε όλες τις κάλπες είναι ένα ακόμα απαραίτητο βήμα στην πάλη ενάντια στο φασισμό, την ακροδεξιά και το ρατσισμό. Είναι απαραίτητο βήμα για να μην «πάρουν αέρα.  Και όταν λέμε ότι θα «πάρουν αέρα» εννούμε ότι θα ανακτήσουν ένα μέρος της πολιτικής αυτοπεποίθησης -και κυρίως κοινωνικής νομιμοποιήσης- ώστε να ξαναβγούν στο δρόμο τα δολοφονικά τάγματα εφόδου, να γίνου επιθέσεις σε μετανάστες/τριες και πρόσφυγες, σε αγωνιστές των κινημάτων, της αριστεράς και της αναρχίας. Συνεπώς, έχουμε καθήκον σε όλες τις κάλπες να μην επιτρέψουμε στους νεοναζί να πάρουν υψηλά ποσοστά.
Αποφασιστική πρέπει να είναι την ίδια στιγμή και η καταδίκη των κομμάτων και των υποψηφίων τους που με τον ενα ή τον άλλο τρόπο έχουν στρώσει το χαλί για την άνοδο της ακροδεξιάς με την πιστή εφαρμογή όλων των μνημομίων που έχουν τσακίσει τις ζωές μας, με την σκληρή καταστολή των κοινωνικών αντιστάσεων, με τη ρατσιστική αντιπροσφυγική πολιτική. Σε αυτές τις δυνάμεις, προφανώς συγκαταλέγεται πλέον και ο μεταλλαγμένος ΣΥΡΙΖΑ και οι υποψήφιοί του, των οποίων τα καλέσματα για συστράτευση με το κόμμα του τρίτου μνημονίου τάχα μου ενάντια στην ακροδεξιά και το φασισμό, είναι επιεικώς υποκριτικά. Το κυβερνών κόμμα έχει από καιρού πλέον αποδείξει ότι δεν μπορεί να είναι εργαλείο για τους/ις εργαζόμενους/ες ούτε στην πάλη απέναντι στο ρατσισμό και το φασισμό, πόσο μάλλον στην πάλη ενάντια στη λιτότητα.
Για να μην πάνε ψήφοι στους νεοναζί, για να μη «χαριστούν» ψήφοι στους μνημονιακούς υποψηφίους, ο δρόμος είναι η ενίσχυση της ριζοσπαστικής αριστεράς και η επιμονή στην οικοδόμηση μιας μαζικής, ενωτικής, λαϊκής αντιφασιστικής και αντιρατσιστικής δράσης συλλογικοτήτων και οργανώσεων της αριστεράς, σωματείων και συλλόγων, τοπικών πρωτοβουλιών. Ακόμα και το γεγονός ότι οι πολιτικές δυνάμεις και τα δημοτικά-περιφερειακά σχήματα της ριζοσπαστικής αριστεράς στην προεκλογική τους καμπάνια έχουν βγει ανοιχτά στο δρόμο, με εξωστρέφεια, βάζοντας στο επίκεντρο τις κοινωνικές ανάγκες, την πάλη ενάντια στα μνημόνια και τη λιτότητα, την πάλη ενάντια στο φασισμό και το ρατσισμό, ενώ την ίδια στιγμή οι νεοναζί δολοφόνοι οριακά δεν τολμούν να εμφανιστούν σε δημόσιο χώρο (και όταν το κάνουν χρειάζονται την προστασία των ΜΑΤ) είναι μια μικρή νίκη. 
Δε μας αρκεί όμως αυτή η μικρή νίκη. Πρέπει να συνεχίσουμε τον αγώνα σε κάθε χώρο, σε κάθε γειτονιά, αποδομώντας την ακροδεξιά προπαγάνδα και μην αφήνοντας ζωτικό χώρο στους νεοναζί να σπείρουν στις γειτονιές μας το φασιστικό και ρατσιστικό τους δηλήτηριο. Οι μαζικοί ενωτικοί αγώνες για τις κοινωνικές μας ανάγκες, ενάντια στους πληστειριασμούς, ενάντια στον αυταρχισμό και την καταστολή, για την υπεράσπιση των δημόσιων χώρων ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, είναι ο καλύτερος δρόμος για να στείλουμε τους νεοναζί στο περιθώριο.