Η τριπλή εκλογική αναμέτρηση του Μαΐου, αναμφίβολα αποτέλεσε ένα ισχυρό πλήγμα για τις δυνάμεις της Αριστεράς, ιδιαίτερα στο «κεντρικό» πεδίο των Ευρωεκλογών.
Ημερ.Δημοσίευσης
Και λέμε «κεντρικό» γιατί ο χαρακτήρας τους ήταν χαρακτήρας πρόβας τζεναράλε των εθνικών εκλογών. Συνεπώς αναμετρήθηκαν τα πολιτικά σχέδια όλων των δυνάμεων και δυστυχώς αυτά της Αριστεράς δεν κατάφεραν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη του κόσμου, ο οποίος είδε και την παραμικρή ελπίδα να καταρρέει από τη μνημονιακή διακυβέρνηση Τσίπρα. Για διαφορετικούς λόγους, τόσο το ΚΚΕ όσο και η ΛΑΕ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ (δες σελ. 4-5), αποδείχθηκαν κατώτερες των περιστάσεων. Ωστόσο, εάν κανείς/μία μείνει αποκλειστικά στα αποτελέσματα της ευρω-κάλπης, χωρίς να βάλει στο ζύγι και τις άλλες δύο κάλπες, των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών, δε θα μπορέσει να διακρίνει τις πραγματικές δυνατότητες που υπάρχουν για τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς, μέσα σε ένα ούτως ή άλλως πολύ δύσκολο πολιτικό και κοινωνικό πεδίο.
Καλύτερα ποσοστά
Με μια πρώτη ματιά στο μετεκλογικό χάρτη των περιφερειακών εκλογών, η πρωτιά της ΝΔ είναι πεντακάθαρη σε όλες σχεδόν τις περιφέρειες, αλλά και στους περισσότερους μεγαλύτερους δήμους. Ταυτόχρονα η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύει την έλλειψη δικτυώσεων σε δήμους και περιφέρειες και την οργανωτική του αδυναμία «στη βάση», καθώς όλα τα ποσοστά των υποψηφίων που είχαν τη στήριξη του κυβερνητικού κόμματος ήταν κατά πολύ χαμηλότερα από το ποσοστό των ευρωεκλογών.
Οι δυνάμεις της Αριστεράς, καταφέρνουν σε δήμους και περιφέρειες να καταγράψουν υψηλότερα ποσοστά από αυτά των ευρωεκλογών, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτό του ΚΚΕ, το οποίο κατάφερε να εκλέξει ξανά τον Πελετίδη στην Πάτρα, ενώ «πέρασε» στο δεύτερο γύρο σε τέσσερις δήμους. Ωστόσο, η γενικότερη πολιτική τακτική του ΚΚΕ, με την επιμονή σε αυτοαναφορικές πρωτοβουλίες που δεν καταφέρνουν να συσπειρώσουν ευρύτερες δυνάμεις κοινωνικά και πολιτικά, δυστυχώς, περιορίζουν τα όποια θετικά αποτελέσματα.
Για τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, επίσης υπάρχουν θετικά παραδείγματα καθώς σχεδόν όλα τα κατεβάσματα σε δήμους και περιφέρειες εκλέγουν περιφερειακούς και δημοτικούς συμβούλους με ποσοστά αρκετά καλύτερα από το 0.6% της ΛΑΕ και το 0.7% της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις ευρωεκλογές. Υπάρχουν πολλά δημοτικά σχήματα, τα οποία κατάφεραν να κερδίσουν περισσότερες ψήφους από τις πολιτικές δυνάμεις που τα υποστήριζαν, ιδιαίτερα αυτά που κατάφεραν να συσπειρώσουν ευρύτερες πολιτικές δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Αυτό κατά τη γνώμη μας αποδεικνύει δύο πράγματα. Πρώτον, η κατάσταση της ριζοσπαστικής Αριστεράς μπορεί να είναι κακή, ωστόσο υπάρχει ένα σημαντικό δυναμικό αγωνιστών/τριών που επιμένει να παλεύει και να μπαίνει μπροστά στις πολιτικές μάχες. Δεύτερον, αυτό φαίνεται να είναι εφικτό όταν υπάρχουν συλλογικότητες και σχήματα που έχουν αφενός μία κοινωνική γείωση και δεν «πατούν» μόνο σε μία αφηρημένη πολιτική συζήτηση (συνήθως) μόνο προεκλογικά και αφετέρου μπορούν να υπερβαίνουν τα όρια των υπαρχόντων πολιτικών σχηματισμών, της ΛΑΕ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, άλλων δυνάμεων που αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ το 2015.
Ενωτικά, ριζοσπαστικά,
Αριστερά!
Τέτοια δημοτικά σχήματα είναι κάποια νεοσύστατα όπως η «Πόλη Ανάποδα» στη Θεσσαλονίκη, η «Ανυπότακτη Πόλη Ζωγράφου», η «Μια Πόλη στο Δρόμο» στην Καλλιθέα, η «Ανυπότακτη Αθήνα» στις κοινότητες του δήμου Αθηναίων κ.ά. τα οποία κατάφεραν να συσπειρώσουν αγωνιστές/τριες από τη ΛΑΕ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλες συλλογικότητες της Αριστεράς. Υπάρχουν βέβαια και σχήματα με μακρά ιστορία στα τοπικά κινήματα όπως το «Κόντρα στο Ρεύμα», το «Φυσάει Κόντρα» στην Αγία Παρασκευή, το «Ασυμβίβαστο Ίλιον» κ.ά. που και ευρύτερες δυνάμεις συσπείρωσαν και θετικά εκλογικά ποσοστά κατέγραψαν. Κοινό χαρακτηριστικό αυτών των σχημάτων ήταν η έμφαση σε μια «ανοιχτή», συλλογική, δημοκρατική λειτουργία που μπόρεσε να εμπνεύσει ξανά ένα σημαντικό δυναμικό αγωνιστών/τριών, η επιμονή στην ανάδειξη των τοπικών προβλημάτων σε σύνδεση με τη μνημονιακή πολιτική στην τοπική αυτοδιοίκηση, η έντονη κινηματική δραστηριότητα και η προσπάθεια διαμόρφωσης ενός «φρέσκου» ριζοσπαστικού στίγματος, με σημαντική συμμετοχή πολλών νέων ανθρώπων.
Δεν έχουμε καμία πρόθεση να ωραιοποιήσουμε μία δύσκολη συγκυρία για τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς που επιμένουν σε έναν ενωτικό και ανατρεπτικό προσανατολισμό. Θέλουμε όμως να υπογραμμίσουμε ότι το «παιχνίδι δεν έχει ακόμα χαθεί». Τα παραδείγματα τέτοιων δημοτικών σχημάτων έχουν πολύ μεγάλη σημασία την «επόμενη μέρα» όπου η ανασυγκρότηση ενός χώρου της ριζοσπαστικής αριστεράς είναι απολύτως αναγκαία.
Η εκλογική μάχη για τους δήμους και τις περιφέρειες τελείωσε και τώρα θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε (σε πολύ μεγάλη πλειοψηφία) τη συνέχιση μιας επιθετικής μνημονιακής πολιτικής σε επίπεδο αυτοδιοίκησης (αύξηση φορολογίας, ιδιωτικοποιήσεις, πλειστηριασμοί, εργολαβίες). Με το βλέμμα στραμμένο στις πραγματικές μας ανάγκες αλλά και στο μέλλον της Αριστεράς, θα καταβάλλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε αυτά τα σχήματα να έχουν συνέχεια και να μπορέσουν να είναι αποτελεσματικά εργαλεία για να υπερασπιστούμε τις γειτονιές μας από τις επιθετικές πολιτικές λιτότητας, τις ιδιωτικοποιήσεις, την ακροδεξιά. Για να μπορέσουν αυτά τα σχήματα να γίνουν παράδειγμα για τον προσανατολισμό και την ανασυγκρότηση της ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Απόσπασμα από την ανακοίνωση της δημοτικής κίνησης
«Ανυπότακτη Αθήνα» για τα αποτελέσματα των εκλογών
Παρ’ ότι κοντεύουμε να κλείσουμε μία εβδομάδα από το άνοιγμα των καλπών, δεν υπάρχουν ακόμα αποτελέσματα για τις Κοινότητες. Το αποτέλεσμα για τις Κοινότητες θα εξαχθεί μέσω χειρόγραφων πρακτικών ανά τμήμα, δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη δημοσίευσης των αποτελεσμάτων, ενώ ήδη μία εβδομάδα τώρα μεταξύ Υπουργείου Εσωτερικών, Περιφέρειας, Δήμου Αθηναίων και Πρωτοδικείου, κανείς δεν είναι σίγουρος για το ποιος φορέας είναι αρμόδιος να εξάγει τα συγκεντρωτικά αποτελέσματα από τα οποία και θα προκύψουν οι έδρες των συνδυασμών ανά Κοινότητα! Ο πολυδιαφημισμένος «εκδημοκρατισμός» που θα έφερε ο Κλεισθένης στην τοπική αυτοδιοίκηση, φέροντας ως σημαία τον διαχωρισμό της Κοινοτικής κάλπης, έχει φανεί πια ξεκάθαρα ότι είναι απλά ένας «φερετζές» για να καλύψει τη βαθιά αποσάθρωση της τοπικής αυτοδιοίκησης από την επιτροπεία.
Ακόμα και η αλλαγή του εκλογικού συστήματος, εντάσσεται στο ίδιο ακριβώς πλαίσιο. Από τη μία δίνεται η δυνατότητα σε περισσότερους συνδυασμούς να εκπροσωπηθούν, από την άλλη, όμως, και σε πλήρη αντίφαση με την ουσία της απλής αναλογικής, διατηρείται η «παράδοση» της δεύτερης Κυριακής για την εκλογή Δημάρχου/Περιφερειάρχη. Είναι, λοιπόν, να αναρωτιέται κάνεις: για ποιο λόγο καλούμαστε να ψηφίσουμε την δεύτερη Κυριακή, αφού η σύσταση του Δημοτικού Συμβουλίου έχει ήδη βγει από τον πρώτο γύρο; Για ποιο λόγο καλείται ο λαός της Αθήνας (και κάθε πόλης και περιφέρειας) να επιλέξει τον Δήμαρχο, αφού έχει ήδη επιλέξει την παράταξη ή τις παρατάξεις που θέλει να τον διοικούν; Γιατί, στην πραγματικότητα, παρά την τυπική θεσμοθέτηση της απλής αναλογικής, οι μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης στον χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης όχι μόνο δεν απομακρύνονται αλλά ενισχύουν το υφιστάμενο δημαρχο-κεντρικό μοντέλο διοίκησης, δίνοντας υπερ-εξουσίες στον Δήμαρχο. Η ψήφος, λοιπόν, της δεύτερης Κυριακής, ακόμα και αν φέρει ανατροπή του αποτελέσματος του πρώτου γύρου, είτε δεν θα αλλάξει απολύτως τίποτα στη διοίκηση του Δήμου (καθώς οι συσχετισμοί έχουν ήδη διαμορφωθεί) είτε θα μετατρέψει τον Δήμαρχο σε καθολικό κυβερνήτη ο οποίος θα αποστερήσει όσο το δυνατόν περισσότερες αρμοδιότητες από το Δημοτικό Συμβούλιο, προκειμένου να υπερβεί τους ήδη καθορισμένους συσχετισμούς.
Υπ’ αυτό το πλαίσιο, στο δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών της Αθήνας, δεν θα επιλέξουμε να ενισχύσουμε τον αντιδημοκρατικό χαρακτήρα του θεσμικού πλαισίου, ούτε θα απαντήσουμε στο κάλεσμα επιλογής μεταξύ αριστερού ή δεξιού μνημονίου, λιγότερο ή περισσότερο επιθετικού νεοφιλελευθερισμού∙ σε αυτό, όπως και σε ανάλογα πολιτικά ερωτήματα, έχουμε απαντήσει ήδη με τις θέσεις μας και τη στάση μας στην μέχρι τώρα πορεία μας κι έχουμε τοποθετηθεί ήδη με την ψήφο μας στον πρώτο γύρο.
Για εμάς η επόμενη μέρα έχει ήδη έρθει. Και έχουμε ήδη ταχθεί σε στρατόπεδο: αυτό της Αριστεράς. Μέριμνά μας είναι ο αγώνας ενάντια στην φτώχεια, τον κοινωνικό αποκλεισμό, το ρατσισμό, την ομοφοβία και την οικολογική υποβάθμιση∙ κι αυτό δεν απαιτεί απλά αγωνιστικότητα, απαιτεί ενωτικό πνεύμα, πολιτικούς πειραματισμούς, οργανικούς δεσμούς μεταξύ της κοινωνικής και πολιτικής αριστεράς. Πράγματα που με τη σειρά τους προϋποθέτουν πνεύμα βαθιά αυτοκριτικό, συμμετοχικότητα αλλά και πολιτική παρέμβαση με διάρκεια. Ως Ανυπότακτη Αθήνα, αυτόν τον αγώνα θέλουμε να δώσουμε και σε αυτόν τον αγώνα σας προσκαλούμε, με πρώτο μας μέλημα την ενδυνάμωση των κοινοτήτων και την αναζωογόνηση των γειτονιών ως βασικού κοινωνικού και πολιτικού κυττάρου μέσα στην πόλη.