Τα Αντιρατσιστικά Φεστιβάλ σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη έχουν πλέον γίνει θεσμός για πάρα πολλούς ανθρώπους που, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, συμμετέχουν σε αντιρατσιστικές-αντιφασιστικές πρωτοβουλίες, αλλά και ευρύτερα για τον κόσμο της ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Ημερ.Δημοσίευσης
Μετά τα πολύ άσχημα εκλογικά αποτελέσματα της ριζοσπαστικής Αριστεράς στις ευρωεκλογές, καθώς και η καθιέρωση της ακροδεξιάς σε έναν από τους σημαντικούς πολιτικούς πόλους στην Ευρώπη, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο, αναμφίβολα θα αποτελούν μερικά από τα κεντρικά θέματα συζήτησης. Άλλωστε, διαχρονικά οι συζητήσεις στα Αντιρατσιστικά Φεστιβάλ ανοίγονται πέρα από τα «αυστηρά» πλαίσια της πάλης ενάντια στο ρατσισμό και το φασισμό. Παρ’ όλα αυτά η διαρκής επιδείνωση της κατάστασης των προσφύγων στα κολαστήρια των hot-spots και των camps πρέπει να ξανα-αναδειχθεί τόσο μπροστά στον κίνδυνο μιας ακόμα πιο σκληρής αντιμετώπισης από τη ΝΔ, όσο και της προκλητικής υποκρισίας της δήθεν αριστερής διακυβέρνησης Τσίπρα, η οποία έχει συνταχθεί πλήρως με τις ρατσιστικές και αντιπροσφυγικές πολιτικές της Ευρώπης-φρούριο.
Γι’ αυτούς τους λόγους θεωρούμε ότι το πρόγραμμα των φετινών συζητήσεων στα Αντιρατσιστικά Φεστιβάλ έχει αναβαθμισμένη θέση για όσους/ες τα επισκεφτούν/στηρίξουν και θεωρούμε ότι έχει νόημα να ενισχυθούν με τη συμμετοχή μας ως μία από τις βασικές «διαδικασίες» πέρα από τις πολλές και ωραίες συναυλίες, τις κουζίνες από πολλά διαφορετικά μέρη του κόσμου, τα «τραπεζάκια» πολιτικών οργανώσεων και κινηματικών συλλογικοτήτων, αλλά και κοινοτήτων μεταναστών.
Το πρόγραμμα των συζητήσεων που έχει ήδη δημοσιευθεί για το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ της Αθήνας (28-29-30 Ιούνη, Πάρκο Γουδή) περιλαμβάνει μεταξύ άλλων συζήτηση για το κίνημα ενάντια στις εξορύξεις την Παρασκευή, συζητήσεις για την άνοδο της ακροδεξιάς και για τους αγώνες ενάντια στην έμφυλη βία και καταπίεση το Σάββατο, καθώς και συνέλευση δημοτικών σχημάτων με στόχο τη δημιουργία ενός ευρύτερου συντονισμού δημοτικών σχημάτων της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Την Κυριακή, κεντρικό ενδιαφέρον έχει η συζήτηση με τίτλο «Η Αυτοκρατορία Αντεπιτίθεται: Το κοινωνικό τοπίο και η απάντηση του κινήματος στη δεξιά παλινόρθωση», με παρεμβάσεις πολλών οργανώσεων της ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Σε όλη τη διάρκεια του τριημέρου θα υπάρχουν αυτοοργανωμένοι χώροι γυναικείων συλλογικοτήτων, αριστερών ριζοσπαστικών δημοτικών σχημάτων και άλλων αντιρατσιστικών-αντιφασιστικών πρωτοβουλιών.
Στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Κοινωνικής Αλληλεγγύης στη Θεσσαλονίκη (28-29 Ιούνη, Πάρκο Ξαρχάκου) ο πλούτος των συζητήσεων θα είναι αντίστοιχος, παρότι το τελικό πρόγραμμα δεν έχει δημοσιευθεί ακόμα τις ώρες που γράφονται αυτές οι γραμμές. Ανάμεσα στις συζητήσεις ξεχωρίζουν οι δύο κεντρικές πολιτικές εκδηλώσεις, η μία για την άνοδο της ακροδεξιάς σε Ελλάδα και Ευρώπη και η άλλη για τις προοπτικές της Αριστεράς μετά τις εκλογές, με τη συμμετοχή ενός ευρέος φάσματος δυνάμεων της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, αναδεικνύοντας δύο από τα σημαντικότερα πολιτικά ζητήματα της συγκυρίας. Από τις υπόλοιπες εκδηλώσεις που συμπληρώνουν το πρόγραμμα του φεστιβάλ, ιδιαίτερο ενδιαφέρον θα έχουν η συζήτηση για τους γυναικείους αγώνες και τη Γυναικεία Απεργία της 8ης Μάρτη και η συζήτηση για την πάλη ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τον εθνικισμό.
Θα χρειαζόμασταν πολύ χώρο ακόμα για να μπορέσουμε να περιγράψουμε το σύνολο των συζητήσεων, των εργαστηρίων, των βιβλιοπαρουσιάσεων που θα λάβουν χώρα στα πλαίσια των Αντιρατσιστικών Φεστιβάλ, αλλά και την πολιτική τους σημασία στη συγκεκριμένη συγκυρία, έτσι σταχυολογούμε κάποιες από τις πιο σημαντικές.
Είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο κόσμος μας, ο κόσμος της Αριστεράς και του αντιρατσιστικού-αντιφασιστικού κινήματος δεν έχει «ηθικόν ακμαιότατον» μετά τις τελευταίες εκλογές. Σίγουρα υπάρχει διάχυτη η ανάγκη για γεγονότα που λειτουργούν ως ενέσεις αισιοδοξίας, που συσπειρώνουν ένα ευρύτερο δυναμικό και αποδεικνύουν ότι είμαστε πολλοί και πολλές που δεν θέλουμε να το βάλουμε κάτω σε αυτή την ομολογουμένως «ζόρικη» συγκυρία. Δεν αρκεί όμως να «αποδείξουμε» στους εαυτούς μας ότι είμαστε πολύ πεισματάρηδες, αλλά ότι έχουμε και όρεξη και –κυρίως– πρόθεση να συζητήσουμε από κοινού την πορεία μας για την έξοδο από το σκοτεινό τούνελ της συγκυρίας. Σε αυτή την κατεύθυνση, θεωρούμε ότι είναι απαραίτητη η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ενίσχυση του πολιτικού σκέλους των αντιρατσιστικών φεστιβάλ, ως τόπος συνάντησης, συζήτησης, αλλά και ανασυγκρότησης της Αριστεράς και του κινήματος.