Λένε ότι... αισθάνονται «εθνικά» υπερήφανοι για τον Αντετοκούμπο

Ένα ολόκληρο σύστημα που συκοφαντεί, εκμεταλλεύεται και υποτιμά τους Αντετοκούμπο αυτής της γης, ξαφνικά βρέθηκε στην πρώτη γραμμή της αποθέωσης, προσπαθώντας να εθνικοποιήσει μια αθλητική επιτυχία που ήταν άκρως ατομική. Ο Γιάννης ήταν ένας γιος μεταναστών από τη Νιγηρία, που ζούσε φτωχά στα Σεπόλια. «Έλληνας» έγινε μόνο όταν κάποιοι κατάλαβαν ότι μπορούν να κερδίσουν λίγη από τη λάμψη του, αν σταθούν δίπλα του. Μιλάμε για τον ορισμό της υποκρισίας.
Η προσπάθεια άντλησης πολιτικής υπεραξίας από την περίπτωση Αντετοκούμπο είναι πραγματικά προκλητική. Επί κυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες κυνηγήθηκαν από τον λεγόμενο Ξένιο Δία, ξυλοκοπήθηκαν από την ομάδα ΔΕΛΤΑ, κυνηγήθηκαν από φασίστες, που έμειναν ασύλληπτοι και ατιμώρητοι, ενώ η πλειοψηφία τους κλείστηκε κάτω από άθλιες συνθήκες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, με αποτέλεσμα τη διεθνή καταδίκη της χώρας σε πληθώρα περιπτώσεων. Οι Μανωλάδες, οι Αμυγδαλέζες και οι φράχτες στον Έβρο είναι κάποιες από τις λέξεις που αποτυπώνουν πολύ απλά την πολιτική της ΝΔ στο μεταναστευτικό-προσφυγικό.
Η ΝΔ, λοιπόν, στα ψηφοδέλτια της οποίας πρωτοστατούν οι Άδωνης, Βορίδης και Πλεύρης, γνωστοί για τις ρατσιστικές και ακροδεξιές τοποθετήσεις και καταβολές τους, προσπάθησε να αξιοποιήσει επικοινωνιακά την επιτυχία Αντετοκούμπο. Ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης τουίταρε μια ελληνική σημαία, αναφέροντας «#Greekfreak μας κάνεις υπερήφανους». Μάλλον στη ΝΔ αισθάνονται υπερήφανοι για έναν άνθρωπο, όταν αυτός φτάνει στην κορυφή του NBA, έλκοντας τα φώτα της δημοσιότητας και προσελκύοντας εκατοντάδες σπόνσορες και χορηγούς. Όταν ο Αντετοκούμπο μετατρέπεται εκτός από έναν εξαιρετικό μπασκετμπολίστα και σε ένα κερδοφόρο εμπόρευμα της αθλητικής και διαφημιστικής βιομηχανίας. Διαφορετικά δεν εξηγείται το ότι κατά διαβολική σύμπτωση μόλις λίγες ημέρες πριν τη βράβευση του Γιάννη, το ανερχόμενο ακροδεξιό στέλεχος της ΝΔ Κωνσταντίνος Κυρανάκης υποσχόταν επιδόματα μόνο σε… ελληνόπουλα.
Στο παιχνίδι, όμως, της επικοινωνίας γύρω από το φαινόμενο Αντετοκούμπο μπήκε και ο ΣΥΡΙΖΑ, δείγμα της απομάκρυνσης της πολιτικής συζήτησης από την ουσία και της εστίασης στην επιφάνεια. Κάπως έτσι, λοιπόν, άδραξε την ευκαιρία να πουλήσει ένα προφίλ δικαιωματισμού, προσπαθώντας να κερδίσει απομακρυσμένα και απογοητευμένα εκλογικά ακροατήρια. Η κουβέντα, λοιπόν, μεταφέρεται αλλού και ξεχνάμε την αντιδραστική συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας της οποίας ο ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε υποστηρικτής. Ξεχνάμε τη διατήρηση του φράχτη στον Έβρο, της FRONTEX και του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο. Ξεχνάμε τις καταγγελίες των μεταναστών για τις άθλιες συνθήκες κράτησης στα νησιά, τις διαρκείς καταγγελίες για κακοποιήσεις και τη βραδύτητα χορήγησης ασύλου. 
Όλα τα παραπάνω κρύβονται κάτω από το χαλί, καθώς σε μια εκστρατεία που έχει ως έμμεση προμετωπίδα το «ψηφίστε μας ως το λιγότερο κακό», το ίδιο επιδιώκεται και στην περίπτωση των αλλοδαπών στην Ελλάδα. Άσχετα που η πλειοψηφία τους συνεχίζει να αντιμετωπίζει πληθώρα προβλημάτων και να ζει κάτω από άθλιες συνθήκες. Σε χρόνο ρεκόρ η Κατερίνα Νοτοπούλου, από τον ΣΥΡΙΖΑ, έβγαλε προεκλογική αφίσα με τη φωτογραφία του Γιάννη Αντετοκούμπο, προσπαθώντας να παίξει στο παραπάνω μοτίβο. Παρότι, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έκανε τις τομές που έθετε το αντιρατσιστικό κίνημα και η Αριστερά στο κομμάτι του μεταναστευτικού-προσφυγικού, αξιοποιεί προεκλογικά τον Αντετοκούμπο, ξεχνώντας χιλιάδες άλλους μετανάστες που επί της κυβέρνησής του παρέμειναν στη φτώχεια και την αφάνεια.
Η αλήθεια είναι, λοιπόν, ότι ο Γιάννης Αντετοκούμπο δεν είναι ένας Έλληνας που κατέκτησε την κορυφή του NBA. Είναι ένας γιος μεταναστών από τη Νιγηρία που ζούσε φτωχά στα Σεπόλια και κατόρθωσε, κόντρα σε όλους και όλα, να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Είναι ένας πιτσιρικάς που μέχρι πριν κάποια χρόνια μπορεί να είχε πουλήσει χαρτομάντηλα σε κάποιο φανάρι στον κύριο Κυρανάκη ή στην κυρία Νοτοπούλου. Αυτός είναι και ο λόγος που όλοι οι παραπάνω δεν δικαιούνται να μιλούν εξ ονόματός του και μάλιστα με αίσθημα εθνικής υπερηφάνειας και έπαρσης. Να θυμίσουμε μια δήλωση του ίδιου του Γιάννη, με αφορμή τη ρατσιστική επίθεση στον αδερφό του: «Αν αυτό μπορεί να συμβεί στον Θανάση ο οποίος εκπροσωπεί με περηφάνεια και με ένα συνεχές χαμόγελο την Εθνική Ελλάδας και τον Παναθηναϊκό, δεν μπορώ να φανταστώ τι περνάνε άλλοι έγχρωμοι στην Ελλάδα». 
Πριν λίγες ημέρες ο Γιάννης Αντετοκούμπο επισκέφθηκε την παλιά του γειτονιά, όπου τον υποδέχθηκαν σαν λαϊκό ήρωα. Χιλιάδες κόσμος κατέκλεισε τους δρόμους και τα στενά στα Σεπόλια, προκειμένου να τον δει από κοντά. Από πάνω του κρέμονταν χορηγοί, σπόνσορες και εταιρείες διαφήμισης που, υπό άλλες συνθήκες, δεν θα ασχολιόντουσαν μαζί του καν. Το σύστημα που ζούμε έχει πολύ λίγο χώρο διαθέσιμο για νέους Αντετοκούμπο και πολύ χώρο για τη φτώχεια, την ανέχεια, το ρατσισμό και τις απελάσεις.
Όλα τα παραπάνω αντιμετωπίζονται μέσα από τη συλλογική πάλη και τους αγώνες ντόπιων και μεταναστών. Τα Σεπόλια υποδέχθηκαν μαζικά τον Αντετοκούμπο, όμως παράλληλα αποτελούν μια γειτονιά όπου η Χρυσή Αυγή σημειώνει κάποια πολύ υψηλά ποσοστά. Συνεπώς, η υπεράσπιση των «αφανών» Αντετοκούμπο απαιτεί πολύ περισσότερα πέρα από αυθόρμητες αντιδράσεις. Απαιτεί αντιρατσιστική παρέμβαση στις γειτονιές, περιθωριοποίηση των φασιστών και ισχυρό κίνημα. Η πρόσφατη εικόνα του αντιρατσιστικού φεστιβάλ, όπου χιλιάδες κόσμος πέρασε από συζητήσεις, προβολές, εκθέσεις και συναυλίες, αποτελεί το καλύτερο εχέγγυο συνέχισης του αγώνα ενάντια στο ρατσισμό και την ξενοφοβία. Την καλύτερη απόδειξη ότι ένας άνθρωπος άλλης εθνικότητας δεν κερδίζει το σεβασμό μας μόνο όταν κατακτά την κορυφή του NBA, αλλά κάθε μέρα και κάθε στιγμή…