Ανυπακοή στην Ευρώπη-φρούριο

Τ ο όνομα Κάρολα Ράκετε έχει κάνει το γύρο του διαδικτύου, του Τύπου και των social media τις τελευταίες μέρες. Πρόκειται για την 31χρονη καπετάνισσα του διασωστικού πλοίου Sea-Watch 3, η οποία αποφάσισε να αψηφήσει την απαγόρευση του ακροδεξιού υπουργού Ματέο Σαλβίνι και να δέσει στο λιμάνι της Λαμπεντούζα, ώστε να φτάσουν με ασφάλεια στη στεριά περίπου 40 πρόσφυγες, που είχαν διασωθεί στα ανοιχτά της Λιβύης και παρέμεναν επί δύο βδομάδες σε διεθνή ύδατα. Μία νεαρή καπετάνισσα κυριολεκτικά τσαλάκωσε τη δήθεν πανίσχυρη εικόνα της Ιταλικής ακροδεξιάς και ξεφτίλισε τον ακροδεξιό Σαλβίνι.

Γι’ αυτή της την πράξη, η Κάρολα Ράκετε αντιμετωπίζει πρόστιμο έως 50.000 ευρώ και ποινή κάθειρξης από 2 έως 10 χρόνια. Η αναμφίβολα ηρωική πράξη της γερμανίδας καπετάνισσας κατάφερε να φέρει ξανά στη δημόσια συζήτηση τις ρατσιστικές και αντιπροσφυγικές πολιτικές της Ευρώπης-φρούριο.
Ανυπακοή στο θεσμικό ρατσισμό
Αυτό που εκφράζει η πράξη της Κάρολα Ράκετε είναι η πολιτική ανυπακοή και η αλληλεγγύη εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων τα τελευταία χρόνια –ιδιαίτερα στην Ελλάδα– που αφιέρωσαν χρόνο και ψυχή στη διάσωση προσφύγων και μεταναστών/τριών, που οργάνωσαν στην πράξη την αλληλεγγύη απέναντι στο θεσμικό ρατσισμό κράτους και ΕΕ, που έγιναν ανάχωμα στους νεοναζί και την ακροδεξιά, που επιχείρησαν να εκμεταλλευτούν το προσφυγικό και την αντιπροσφυγική πολιτική της κυβέρνησης για να ξαναβγούν από τις τρύπες τους. Η Κάρολα είναι μία από μας και η χωρίς όρους αλληλεγγύη ενάντια στις κατηγορίες που αντιμετωπίζει είναι αυτονόητη. Όπως αυτονόητη είναι και η αλληλεγγύη μας στους πρόσφυγες και τους/ις μετανάστες/τριες που βρίσκονταν πάνω στο Sea-Watch 3.  Ήδη στην Ιταλία οργανώνονται συγκεντρώσεις αλληλεγγύης σε πολλές πόλεις, ενώ σχεδόν ένα εκατομμύριο ευρώ έχει ήδη συγκεντρωθεί για τα δικαστικά έξοδα από εκατοντάδες χιλιάδες δωρεές.
Αναδεικνύεται επίσης η δύναμη της αλληλεγγύης και των κοινωνικών κινημάτων απέναντι σε πολιτικές και μηχανισμούς που μπορεί να φαντάζουν πανίσχυροι. Αυτή είναι η πραγματική ιστορία των κινημάτων αλληλεγγύης στους πρόσφυγες τα τελευταία πέντε χρόνια. Αυτή η δυναμική μπορεί να έχει σχετικά υποχωρήσει, ωστόσο είναι ακόμα ενεργή. Η μαζική συμμετοχή δεκάδων χιλιάδων στα αντιρατσιστικά φεστιβάλ στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη (στα οποία και οι συζητήσεις είχαν πολύ μεγαλύτερη συμμετοχή από προηγούμενες φορές) αποδεικνύει ότι αυτή η δυναμική δηλώνει πάντα «παρούσα».
Οι σκληρά ρατσιστικές και αντιπροσφυγικές πολιτικές, όπως αυτή του Σαλβίνι, έχουν την πλήρη στήριξη της ΕΕ. Στην πραγματικότητα αποτελούν τον κανόνα της ευρωπαϊκής «μεταναστευτικής» πολιτικής και έχουν την πολιτική στήριξη και των δυνάμεων της δεξιάς, αλλά και της νεοφιλελεύθερης σοσιαλδημοκρατίας. Είναι η ευρωπαϊκή πολιτική της ισλαμοφοβίας, των κλειστών συνόρων και της ενίσχυσης της Frontex που πνίγουν τους πρόσφυγες στη Μεσόγειο και όχι ο «κακός» Σαλβίνι, ως παραφωνία σε ένα κατά τα άλλα φιλομεταναστευτικό πολιτικό πλαίσιο. Γι’ αυτό είναι τουλάχιστον υποκριτικό εκ μέρους του γερμανικού Υπουργείου Εξωτερικών να δηλώνει ότι η «διάσωση ανθρώπινων ζωών δεν είναι έγκλημα». Αυτή τη σκληρή πολιτική υπόσχεται να εφαρμόσει και ο Μητσοτάκης και η απάντηση δεν μπορεί να είναι μία λίγο λιγότερο ρατσιστική πολιτική μιας μνημονιακής «Αριστεράς». Η απάντηση μπορεί να δοθεί μόνο από τις δυνάμεις της Αριστεράς και ενός μαζικού δυναμικού αντιρατσιστικού κινήματος, που θα αμφισβητεί στην πράξη τις ρατσιστικές αντιπροσφυγικές πολιτικές.
Ο συνδυασμός της κατάστασης του προσφυγικού και της επερχόμενης κυβερνητικής αλλαγής πρέπει να σημάνει καμπανάκι για τις δυνάμεις μας. Με μία σχετική αίσθηση του επείγοντος, έχουμε καθήκον να πάρουμε ξανά πλατιές κινηματικές πρωτοβουλίες αντιρατσιστικής αλληλεγγύης, που θα καταφέρουν να συσπειρώσουν αυτή τη δυναμική.
Σε αυτή την κατεύθυνση είναι κρίσιμης σημασίας και η συσπείρωση κοινωνικών, εργατικών, τοπικών συλλογικοτήτων και σχημάτων, ώστε να μπορέσουμε με αξιώσεις να μπλοκάρουμε τη ρατσιστική πολιτική της ΝΔ, αλλά και να μην αφήσουμε ζωτικό χώρο στην ακροδεξιά και τους νεοναζί να αξιοποιήσουν το γεγονός ότι τμήμα της πολιτικής τους ατζέντας πιθανότατα θα υιοθετήσει η επόμενη κυβέρνηση.
Ο θεσμικός ρατσισμός, αλλά και οι αντικοινωνικές πολιτικές διαρκούς λιτότητας πρέπει να βρουν απέναντί τους τους κοινούς αγώνες ντόπιων, μεταναστών και προσφύγων για ζωή με αξιοπρέπεια και ίσα δικαιώματα για όλους και όλες. Απέναντι στην ενίσχυση της Ευρώπης-φρούριο και τα κλειστά σύνορα, η αλληλεγγύη όλων των καταπιεσμένων είναι το μοναδικό όπλο που έχουμε για να αντισταθούμε στη βαρβαρότητα. Αυτό έκανε και η καπετάνισσα Κάρολα. Αυτό να κάνουμε κι εμείς.