Μαθητικός ξεσηκωμός για το περιβάλλον

Τ ην εβδομάδα 20-27 Σεπτεμβρίου, με αφορμή και τη σύνοδο του ΟΗΕ για το κλίμα στις 23 Σεπτέμβρη, καλούνται διεθνώς κινητοποιήσεις ενάντια στην κλιματική αλλαγή, διεκδικώντας άμεσα μέτρα υπεράσπισης του περιβάλλοντος. 
Οι κινητοποιήσεις αυτές αποτελούν συνέχεια των μαθητικών και όχι μόνο διαδηλώσεων σε όλο τον κόσμο, που πραγματοποιούνται την τελευταία περίοδο, όπως ήταν η αντίστοιχη διαδήλωση τον περσινό Σεπτέμβριο με διαδηλώσεις σε πάνω από 100 χώρες και μαζική συμμετοχή κόσμου. Πιο πρόσφατα και κοντινά σ’ εμάς παραδείγματα ήταν η 15η Μάρτη, όπου μαθητές/τριες στην Ελλάδα, αλλά και σε όλο τον κόσμο, καλούσαν σε απεργία για το κλίμα (Climatestrike), με συνθήματα όπως «Ο πλανήτης που καταστρέφετε είναι ο κόσμος που κληρονομούμε», «Σεβαστείτε την ύπαρξη, αλλιώς περιμένετε αντίδραση» και άλλα.
Πρωταγωνιστικό ρόλο –ειδικά στη νεολαία– έχει παίξει η Σουηδή μαθήτρια Γκρέτα Τούνπεργκ (GretaThunberg), η οποία ξεκίνησε πέρυσι τον Αύγουστο να απέχει από τα μαθήματα και να διαδηλώνει κάθε Παρασκευή για το κλίμα έξω από το κοινοβούλιο. Από τότε, έχει ξεκινήσει το «FridaysforFuture», εμπνέοντας χιλιάδες μαθητές/τριες παγκοσμίως να οργανώνουν διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις στις πόλεις τους ενάντια στην κλιματική αλλαγή. 
Ο ίδιος ο ΟΗΕ, αλλά και ηγέτες μεγάλων χωρών, έχουν καλέσει την Γκρέτα αρκετές φορές σε συναντήσεις (προτείνοντάς την μέχρι και για το Νόμπελ Ειρήνης!) προσπαθώντας να ενσωματώσουν τις τεράστιες κινητοποιήσεις διεθνώς και να υποβαθμίσουν το ριζοσπαστικό χαρακτήρα τους. 
Τους τελευταίους μήνες έχουν συμβεί τεράστιας σημασίας οικολογικές καταστροφές σε όλο τον κόσμο, με ανυπολόγιστες συνέπειες. Ο Αμαζόνιος –η μεγαλύτερη πηγή οξυγόνου του πλανήτη– καίγεται ακόμη, τεράστιες εκτάσεις έχουν καεί στη Σιβηρία και την Αλάσκα, στη Χιλή διέρρευσαν 40.000 λίτρα πετρελαίου. Ο κίνδυνος της καταστροφής του περιβάλλοντος είναι εδώ και πρέπει να σημάνει άμεσα συναγερμός.
Όλες οι πολιτικές ηγεσίες των βασικών χωρών-παικτών που καθορίζουν τις πολιτικές που εφαρμόζονται για το κλίμα αδιαφορούν για τις καταστροφές που συντελούνται, αρκεί να υπάρχει κέρδος και «ευκαιρίες ανάπτυξης» που θα βελτιώσουν τη θέση του καθενός στο διεθνή ανταγωνισμό. Οι προτάσεις για ένα μοντέλο πράσινης ανάπτυξης είναι παντελώς ανεπαρκείς, αφού το μόνο που κάνουν είναι βάζουν πρόστιμα για παραβιάσεις της περιβαλλοντικής νομοθεσίας, μην πέρνοντας δραστικά μέτρα ενάντια σε αυτές.
Στην Ελλάδα, οι εξορύξεις χρυσού της Ελ Ντοράντο που έχουν καταστρέψει τη Χαλκιδική, η πολυδιαφημισμένη επένδυση στο Ελληνικό, οι σχεδιαζόμενες εξορύξεις στην Ήπειρο και στο Ιόνιο που είναι εξαιρετικά απειλητικές για το φυσικό περιβάλλον, προβάλλονται ως επενδυτικά σχέδια ανάκαμψης της οικονομίας. 
Έχουμε καθήκον να αγωνιστούμε με κάθε τρόπο ενάντια στις πολιτικές που καταστρέφουν τον πλανήτη και υπονομεύουν το μέλλον όλων μας και ειδικά της νεολαίας, που φαίνεται ότι θα κληθεί να ζήσει σε έναν πλανήτη ρημαγμένο από τη λύσσα του κέρδους. Η κλιματική αλλαγή είναι εδώ και οι αγώνες της νεολαίας και των μαθητών/τριών σε όλο τον κόσμο στέλνουν μήνυμα αντίστασης. Να πάρουμε την υπόθεση της υπεράσπισης του περιβάλλοντος στα χέρια μας ενάντια στο σύστημα που το καταστρέφει: να αλλάξουμε το σύστημα και όχι το κλίμα!
Σε κάθε σχολείο, σε κάθε φοιτητικό σύλλογο, σε κάθε σωματείο, σε κάθε συλλογικότητα γειτονιάς να οργανώσουμε την αντίσταση ενάντια στη βαρβαρότητα της οικολογικής καταστροφής. Πρώτο ραντεβού είναι η παγκόσμια εβδομάδα για το κλίμα στις 20-27 Σεπτέμβρη. Στην Ελλάδα, οι «Μαθητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα», αλλά και μαθητές/τριες από το «FridaysforFutureGreece» και άλλες συλλογικότητες, καλούν στις 20 Σεπτέμβρη σε μαθητική απεργία, δηλαδή αποχή από τα μαθήματα και συγκέντρωση στο Σύνταγμα στις 12 το μεσημέρι. Ας γίνει αυτή η διαδήλωση το πρώτο βήμα για να πούμε και εμείς «όχι» στην καταστροφή του περιβάλλοντος, ενάντια και στις κυβερνητικές πολιτικές των εξορύξεων, των ιδιωτικοποιήσεων και της τσιμεντοποίησης.

«Είμαστε η φύση που εξεγείρεται!»

Κατανοώ ότι προκειμένου να διαβάσω αυτή τη δήλωση πρέπει να δηλώσω ένοχος για τον ρόλο μου στην εξέγερση της Extinction Rebellion τον Απρίλη. Ευχαρίστως να το κάνω. Όταν εντάχθηκα στην Extinction Rebellion φέτος το Φλεβάρη, το έπραξα γιατί πίστευα ακράδαντα ότι έχουμε 10 χρόνια για να εμποδίσουμε τον πλανήτη μας να φτάσει σε μια σειρά από επικίνδυνα κλιματικά σημεία καμπής. 
Φαίνεται ότι κάναμε λάθος. Όχι λάθος που διαδηλώσαμε. Ούτε λάθος να πιέζουμε τις κυβερνήσεις μας να πάρουν στα σοβαρά τις προειδοποιήσεις του Διακυβερνητικού Πάνελ για την Κλιματική Αλλαγή του ΟΗΕ, για να μην αναφερθούμε στα ανησυχητικά νέα επιστημονικά στοιχεία που αποδεικνύουν ότι φτάνουμε σε σημεία καμπής δεκαετίες νωρίτερα από ό,τι θα έπρεπε. 
Κάναμε λάθος, γιατί δεν έχουμε 10 χρόνια να δράσουμε… ίσως έχουμε 18 μήνες… ίσως έχουμε πλέον αργήσει. 
Από τη σύλληψη μου τον Απρίλη μέχρι σήμερα έχουν καεί τεράστια τμήματα του Αμαζονίου. Πυρκαγιές έχουν εξαπλωθεί στην Αφρική και στην Αρκτική. Την περασμένη εβδομάδα η θερμοκρασία της στρατόσφαιρας 3 χιλιόμετρα πάνω από την Ανταρκτική ήταν 7 βαθμοί Κελσίου, ενώ θα έπρεπε να είναι -60. Πριν λίγες μέρες, μεγάλα τμήματα των νησιών Μπαχάμες έπαψαν να υπάρχουν.  
Είμαστε σε μια πιο απελπιστική κατάσταση από ό,τι ήμαστε τον Απρίλη… κι όμως αντί να δράσουν ακόμα πιο κατεπειγόντως, οι κυβερνήσεις μας ανακοινώνουν «business as usual», ενώ ενθαρρύνουν και στηρίζουν τους εγκληματίες που μας οδηγούν σε μια τεράστια κλιματική και οικολογική καταστροφή. 
Είμαι λίγο πριν τα 60 και είμαι μάγειρας σε παιδικό σταθμό. Επίσης ετοιμάζω ειδικά γεύματα για ηλικιωμένους, πολλοί από αυτούς με άνοια. Κάθε μέρα βλέπω τη χαρά που είναι η ζωή, από την αρχή της ως το τέλος της. 
Κάθε μέρα, όταν σερβίρω φαγητό στα παιδιά μας, θυμάμαι ότι αντιμετωπίζουν ένα πολύ σκοτεινό μέλλον, αν θα έχουν καν μέλλον. 
Σκέφτομαι ότι θα τα αφήσουμε χωρίς ψάρια στη θάλασσα, χωρίς δάση, χωρίς καμηλοπαρδάλεις –ή οποιοδήποτε άλλο από τα αναρίθμητα πλάσματα και κατοίκους αυτής της γης που καταστρέφουμε για το γρήγορο κέρδος. Αυτή η σκέψη με γεμίζει με βαθιά θλίψη και με θυμό που καίει βαθιά μέσα μου. 
Γι’ αυτό το λόγο δεν θα σταματήσω να διαδηλώνω. 
Αυτό που έκανα τον Απρίλη ήταν να «τραβήξω το φρένο ασφαλείας». Γι’ αυτό είμαι ένοχος. Σε μια φάση της ζωής μου που θα έπρεπε να σκέφτομαι ότι ήρθε η ώρα να ξεκουραστώ, σκέφτομαι πόσες φορές ακόμα θα συλληφθώ και πόσα πρόστιμα ακόμα θα πρέπει να πληρώσω. Αλλά δεν μου έχει μείνει καμιά άλλη επιλογή. 
Σκοπεύω να συμμετέχω στη γενική απεργία για το κλίμα στις 20 Σεπτέμβρη και καλώ τους συναδέλφους μου να πράξουν το ίδιο. Τον Οκτώβρη θα βρεθώ στο πλευρό των δεκάδων χιλιάδων άλλων ανθρώπων, που θα συμμετέχουν στην επόμενη φάση των κινητοποιήσεων του Extinction Rebellion. Κάνω έκκληση σε όλους μου τους φίλους και συγγενείς να συμμετέχουν κι αυτοί. 
Θέλω να ευχαριστήσω όλα τα παιδιά που συμμετέχουν στις μαθητικές απεργίες, τους φίλους στο Extinction Rebellion του Hackney κι αναρίθμητους ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη, που υψώνουν το ανάστημά τους και λένε: «Είμαστε η φύση που εξεγείρεται».