Λένε ότι... ...η Ευρωπαϊκή Ένωση προστατεύει το περιβάλλον

Φυσικά τα πράγματα δεν είναι έτσι. Επειδή η Ευρώπη ήταν αυτή που πρώτη ρύπανε τον πλανήτη. Ήταν οι δικές της βιομηχανίες (μαζί με αυτές των ΗΠΑ) που ρύπαναν επί ενάμιση αιώνα τη φύση, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για κλιματική αλλαγή, πολύ πριν μπορέσουν να «συνεισφέρουν» στην καταστροφή οι αναπτυσσόμενοι καπιταλισμοί.
Ειδικά η Γαλλία δεν δικαιούται να μιλά για το περιβάλλον. Γιατί από το 1966 μέχρι το 1974 πραγματοποίησε 44(!) πυρηνικές δοκιμές σε ανοικτή ατμόσφαιρα στη Γαλλική Πολυνησία, στον Ειρηνικό, «εξάγοντας» τον κίνδυνο από την Ευρώπη. Τις 39 δοκιμές τις πραγματοποίησε στην ατόλη Μορουρόα και 5 στην ατόλη Φαγκατάουφα. Μία απ’ αυτές τις δοκιμές προκάλεσε εκτεταμένη ραδιενεργό μόλυνση σε ακτίνα 3.000 χλμ., πλήττοντας όλα τα νησιά δυτικά της Μορουρόα μέσα σε ώρες, συμπεριλαμβανομένων της Δ. Σαμόα, των Φίτζι και των νήσων Κουκ. Το Μάιο του 1968 οι πυρηνικές δοκιμές μόλυναν τη Φαγκατάουφα τόσο σοβαρά, ώστε κηρύχθηκε απαγορευμένη περιοχή για έξι χρόνια. Στις 25 Ιουλίου του 1979, από ατύχημα σε υπόγεια πυρηνική δοκιμή υπήρξε ισχυρότατη έκρηξη 120 χιλιοτόνων, μεγέθους 6,3 βαθμών Ρίχτερ: τρεις ώρες αργότερα αποκολλήθηκε ένα τεράστιο κομμάτι του εξωτερικού στεφανιού της ατόλης ίσο με ένα εκατομμύριο κυβικά μέτρα κοραλλιών και βράχων, προκαλώντας ένα παλιρροϊκό κύμα 2-3 μέτρα ψηλό. 
Παρά τις προσπάθειες απόκρυψης τον Ιούλιο του 1981, έγινε γνωστό ότι Πολυνήσιοι που υπέφεραν από λευχαιμία και άλλες μορφές καρκίνου, μεταφέρονταν κρυφά με στρατιωτικά αεροπλάνα σε στρατιωτικά νοσοκομεία. Μέχρι τα μέσα του 1981 αναφέρθηκαν 72 παρόμοια περιστατικά.
Στα χρόνια της δεκατετράχρονης θητείας του «σοσιαλιστή» Φ. Μιτεράν, η Γαλλία πραγματοποίησε πάνω από 80 πυρηνικές δοκιμές. Μάλιστα, Γάλλοι πράκτορες τοποθέτησαν βόμβα στο πλοίο «Rainbow Warrior» της Greenpeace (που «ενοχλούσε» το Παρίσι) το οποίο βυθίστηκε, μαζί με ένα μέλος του πληρώματος. Ωστόσο την επόμενη κιόλας ημέρα, ο «σοσιαλιστής» ηγέτης διευκρίνισε ότι το δικαίωμα της Γαλλίας να κάνει ό,τι επιθυμεί στα εναπομείναντα αποικιακά της εδάφη δεν είναι διαπραγματεύσιμο. Το «δικαίωμα» αυτό βρήκε συνέχεια και επί προεδρίας Σιράκ, ο οποίος εξήγγειλε κι άλλες πυρηνικές δοκιμές, παραβιάζοντας το διεθνές μορατόριουμ «παγώματός» τους.
Μετά την πρώτη δοκιμή (5/9/1995), σημειώθηκε εξέγερση στην Ταϊτή και η Γαλλία αναγκάστηκε να στείλει ενισχύσεις για να περιορίσει το κύμα βίας. Ταυτόχρονα, η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία διέκοψαν τη στρατιωτική συνεργασία με τη Γαλλία και τα γαλλικά προϊόντα βρέθηκαν να απειλούνται με μποϊκοτάζ. Ήταν μόνον αυτή η παγκόσμια πίεση –κι όχι η ανύπαρκτη γαλλική ευαισθησία για το περιβάλλον– ο μοχλός που ανάγκασε τελικά τη Γαλλία να σταματήσει τις δοκιμές.
Αλλά το ίδιο υποκριτική είναι και η «πράσινη» Γερμανία. Η Γερμανίδα καγκελάριος παρουσιάζεται ως «η καγκελάριος του κλίματος» από καθαρή τύχη. Γιατί, όταν αποφασίστηκε ο περιορισμός των εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα το 1990, η Γερμανία μόλις είχε ενοποιηθεί. Και στην Ανατολική Γερμανία λειτουργούσαν πολλά ρυπογόνα εργοστάσια, τα οποία έκλεισαν, όχι βέβαια για λόγους περιβαλλοντικούς. Έτσι η Γερμανία εμφανίστηκε ότι περιόρισε δραστικά τις εκπομπές. Αλλά τα τελευταία δέκα χρόνια (που δεν υπάρχουν ανατολικά εργοστάσια για να κλείσουν) ο περιορισμός των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου είναι μηδενικός. Η ίδια η Μέρκελ ήταν θερμός υποστηρικτής των πυρηνικών εργοστασίων από τότε που ανέλαβε την πρωθυπουργία και αναγκάστηκε να αλλάξει στάση μόνο μετά την καταστροφή στη Φουκουσίμα. Από το 2011 η Γερμανία ακολουθεί μια ενεργειακή πολιτική μετάβασης («Energiewende»). Αυτή η πολιτική έχει κοστίσει στους καταναλωτές περίπου 160 δισ. ευρώ, καθώς οι τιμές της ενέργειας εκτοξεύθηκαν. Ποιος ωφελήθηκε; Τα περισσότερα χρήματα τα καρπώθηκαν οι εταιρίες που δραστηριοποιούνται στον τομέα των εναλλακτικών μορφών ενέργειας (αιολική, φωτοβολταϊκά κλπ.). Πόσο έχει μειωθεί η εκπομπή των αερίων του θερμοκηπίου, έπειτα από αυτή τη δαπάνη και την προσπάθεια: Μηδέν, όπως είπαμε. 
Τώρα πλέον «ανακαλύφθηκε» η ανάγκη για περιορισμό των οδικών μεταφορών, παρότι αυτές ευθύνονται μόνον για το 18% των εκπομπών των αερίων του θερμοκηπίου. Τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα γίνονται το νέο όραμα της Ευρώπης. Όμως και πάλι στόχος είναι μόνο το κέρδος: τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα θα σημάνουν τεράστιες επενδύσεις και για τις αυτοκινητοβιομηχανίες και για το κράτος, γι’ αυτό και το κράτος πρέπει να αναγκάσει τους πολίτες να τα αγοράσουν. Τότε τα κέρδη θα είναι εξασφαλισμένα. Φυσικά το περιβάλλον δεν ενδιαφέρει τους σχεδιαστές αυτής της πολιτικής. Σχεδιασμένα έτσι, ώστε να περιορίσουν τη ρύπανση, ήταν και τα αυτοκίνητα των γερμανικών αυτοκινητοβιομηχανιών, όπως η Volkswagen, αλλά, όπως αποδείχθηκε, απλώς είχαν πειράξει το σχετικό λογισμικό: τα αυτοκίνητα εξέπεμπαν τέρατα, αλλά τα χαρτιά τους έλεγαν ότι δεν εκπέμπουν.
Και σε κάθε περίπτωση, οι Ευρωπαίοι ηγέτες και επιχειρηματίες δεν μπορούν καθόλου να επαίρονται για περιβαλλοντική ευαισθησία, όταν συμμετέχουν ενεργά στις νέες εξορυκτικές περιπέτειες στην Ανατολική Μεσόγειο. Γαλλικές, ιταλικές, ισπανικές και αμερικανικές είναι οι εταιρίες που σε συνεργασία με τις ελληνικές, ισραηλινές, κυπριακές και αιγυπτιακές κυβερνήσεις ετοιμάζονται να εξορύξουν δισεκατομμύρια κυβικά υδρογονανθράκων, των οποίων τα αέρια, μετά την καύση τους, θα γεμίσουν τους ουρανούς του πλανήτη. Αρκετά με την ευρωπαϊκή υποκρισία.