*στίχος των Rationalistas
Ημερ.Δημοσίευσης
Σύμφωνα με απόφαση του Άρειου Πάγου δεν αποτελεί πλέον αδίκημα η εκμετάλλευση γυναικών που κάνουν σεξ επί πληρωμή. Μια υπόθεση που αφορούσε έναν άντρα ο οποίος όπως αναφέρεται στην αρχική καταδίκη του από το Μικτό Ορκωτό Θεσσαλονίκης «συντηρήθηκε εν μέρει από γυναίκα που ασκεί κατ΄ επάγγελμα την πορνεία και από την εκμετάλλευση των σχετικών ανήθικων κερδών της». Όταν η υπόθεση έφτασε στον Άρειο Πάγο όμως ο άντρας αθωώθηκε καθώς κρίθηκε ότι σύμφωνα με τον νέο ποινικό κώδικα η εκμετάλλευση αυτού του τύπου δεν αποτελεί ποινικό αδίκημα. Πρόκειται για μια πολύ ανησυχητική εξέλιξη, καθώς κάτι τέτοιο μπορεί να οδηγήσει στην περαιτέρω εκμετάλλευση σεξεργατριών αλλά και στην ακόμα μεγαλύτερη δυσκολία να καταδικαστούν περιπτώσεις τράφικινγκ. Χιλιάδες γυναίκες θα βρεθούν σε ακόμα μεγαλύτερο κίνδυνο, αν συνεχίσουν να λαμβάνονται τέτοιες αποφάσεις από δικαστήρια, καθώς χάνουν ακόμα και την μία αβέβαιη ελπίδα για σωτηρία. Είναι πολύ σημαντικό να διευρευνηθεί το ζήτημα και η βάση αυτής της απόφασης και το φεμινιστικό κίνημα να διεκδικήσει νομικό πλαίσιο υποστηρικτικό για τα θύματα τράφικινγκ αλλά και για τις σεξεργάτριες.
***
Μπορεί ένας άνθρωπος σε μία χώρα της πολιτισμένης Δύσης να πεθάνει από περιτονίτιδα επειδή δεν είχε την απαραίτητη ιατρική φροντίδα; Μπορεί, αν είναι μετανάστης. Στο κέντρο κράτησης στην Κω ένας 44χρονος μετανάστης από την Γουϊνέα βρήκε τραγικό θάνατο από… περιτονίτιδα καθώς εγκαταλείφτηκε επί μέρες να σφαδάζει από πόνους στο κελί του χωρίς να λάβει ιατρική βοήθεια. Αυτό το συμβάν αποκαλύπτει πως την ίδια ώρα που θέλουμε να πιστεύουμε ως κοινωνία ότι έχουμε βελτιώσει τις συνθήκες ζωής μας σε σχέση με κάποιες δεκαετίες –μη πούμε αιώνες- και δεν πεθαίνει κόσμος από αντιμετωπίσιμα ζητήματα, αυτό δεν ισχύει για τους κατατρεγμένους αυτής της γης, τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Ένας άνθρωπος κραύγαζε από πόνους επί μέρες, και το ασθενοφόρο έφτασε όταν ήταν ήδη νεκρός. Αυτά είναι τα αποτελέσματα όχι μόνο της μεταναστευτικής πολιτικής, που στοιβάζει ανθρώπους και τους οδηγεί σε βασανιστικό θάνατο, αλλά και της κατάρρευσης του συστήματος υγείας.
***
Παρά τον αυστηρό περιορισμό στις επισκέψεις, με αφορμή τον κορωνοϊό, μέλη του Δικτύου Αλληλεγγύης Κοινωνικών Ιατρείων κατάφεραν να επισκεφτούν το καμπ ΒΙΑΛ στην Χίο καταγράφοντας εικόνες απόλυτης φρίκης. Στο ΒΙΑΛ πλέον παραμένουν 1.800 άνθρωποι, ενώ μέχρι πρόσφατα ο αριθμός τους έφτανε τους 3.000. Παρά το γεγονός όμως ότι όλοι τους κατέχουν το προσφυγικό στάτους και δικαιούνται μεταφορά στην ενδοχώρα, συνεχίζουν να διαμένουν ανάμεσα σε ποντίκια και μπάζα. Το Δίκτυο Αλληλεγγύης Κοινωνικών Ιατρείων καταγράφει ότι οι περισσότεροι διαμένουν σε μισοκατεστραμένες σκηνές, καθώς τα ελάχιστα κοντέινερ τα μοιράζονται μερικές «τυχερές» οικογένειες –σε κάθε κοντέινερ διαμένουν έως και τρεις τέσσερις οικογένειες. Σε μία προσπάθεια να δείξει η κυβέρνηση ότι ο καταυλισμός θα μεταφερθεί, μετακίνησε κάποιους πρόσφυγες και απέσπασε τα περισσότερα από τα ήδη ελάχιστα κοντέινερς (δύο από αυτά βρέθηκαν να είναι θάλαμοι Covid στο νοσοκομείο της Χίου). Οι σκηνές που είχε στήσει η Ύπατη Αρμοστία για τους πρόσφυγες του ΟΗΕ έχουν πλέον καταστραφεί από τα χρόνια και στηρίζονται σε σπασμένες πόρτες, ξύλα, και μπάζα. Οι ελάχιστες χημικές τουαλέτες που έχουν απομείνει βρίσκονται στα όρια του καμπ, σε ανηφόρα και υπολειτουργούν με αποτέλεσμα να υπερχειλίζουν και τα ούρα και τα κόπρανα να καταλήγουν στις παραπλήσιες σκηνές. Υπό αυτές τις συνθήκες πριν λίγο καιρό ένα εφτάχρονο παιδί απειλούσε ότι θα αυτοκτονήσει αν δεν το απομακρύνουν από τον καταυλισμό. Αυτή είναι η φρίκη της «αποτρεπτικής πολιτικής». Μια κατάσταση τόσο ζοφερή που ωθεί ένα εφτάχρονο παιδί στην αυτοκτονία, σαν προειδοποίηση για όσους τολμήσουν να έρθουν νομίζοντας ότι θα σωθούν. Σε παρόμοιες συνθήκες ζουν και οι πρόσφυγες στο Κέντρο Κράτησης Κορίνθου, όπου ένας 24χρονος κούρδικης καταγωγής έβαλε τέλος στην ζωή του μετά από την αναίτια παράταση της κράτησης του εκεί. Η αυτοκτονία του οδήγησε σε εξέγερση των κρατούμενων προσφύγων οι οποίοι, σε μια απέλπιδα προσπάθησα να εισακουστούν τα αιτήματα τους για απελευθέρωση έβαλαν φωτιά σε κτίρια του κέντρου κράτησης. Η πολιτική της Νέας Δημοκρατίας είναι μία πολιτική εξόντωσης και θανάτου, οδηγώντας παιδιά και νέους στην αυτοκτονία μέσα από αισχρές συνθήκες διαμονής και εγκλεισμό σε στρατόπεδα.
***
Το Σάββατο 20 Μάρτη πραγματοποιήθηκαν αντιρατσιστικές συγκεντρώσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, με αφορμή την παγκόσμια ημέρα ενάντια στον ρατσισμό. Κόσμος από οργανώσεις της αριστεράς, αντιρατσιστικές συλλογικότητες, φοιτητικούς συλλόγους αλλά και σωματεία, όπως αυτό της Β’ ΕΛΜΕ βρέθηκε στον δρόμο για να διεκδικήσει άσυλο, στέγη και χαρτιά γα όλους τους πρόσφυγες. Σε μια πολύχρωμη και ζωντανή συγκέντρωση στο Σύνταγμα, με την συμμετοχή πάνω από 500 ατόμων. Παράλληλα στην Ομόνοια γινόταν η συγκέντρωση που καλούσε η ΚΕΕΡΦΑ και άλλες συλλογικότητες, ενώ στην Θεσσαλονίκη παρά τις αντίξοες καιρικές συνθήκες πραγματοποιήθηκε πορεία στον πεζόδρομο της Αριστοτέλους. Σε μία περίοδο που η κυβέρνηση προσπαθεί να εξαφανίσει εντελώς κάθε συζήτηση για το προσφυγικό και την κατάσταση στα νησιά είναι πολύ σημαντική η προσπάθεια του αντιρατσιστικού κινήματος να επαναφέρει την συζήτηση στο δημόσιο λόγο. Για αυτό είναι σημαντικό να μην χαθεί το προσφυγικό ζήτημα μετά από αυτή τη μέρα, αλλά να μεταφερθεί ως συζήτηση και ως διεκδίκηση και πάλη στους χώρους δουλειάς, τις σχολές, τις γειτονιές, μέσα από τα δημοτικά σχήματα, τα σωματεία και τις φοιτητικές συνελεύσεις. Η ζωντάνια που φάνηκε στις 20 Μάρτη πρέπει να γίνει έναυσμα για την συνολική επανεκκίνηση του αντιρατσιστικού κινήματος.