Με την επανάσταση του 1821 θα μπορούσε να πει κανείς ότι ξεκινά η διαδικασία δημιουργίας του ελληνικού κράτους, δύσκολα θα βρισκόταν κάποιος να διαφωνήσει.
Ημερ.Δημοσίευσης
Ο πυρήνας αυτού του κράτους ήταν περιοχές της Πελοποννήσου και της Στερεάς Ελλάδας, πάλι καμία διαφωνία. Κατόπιν, και σε μία πορεία πάνω από εκατό χρόνων, θα προσαρτηθούν περιοχές μέχρι να φτάσει η έκταση του κράτους να είναι αυτή που εμείς σήμερα γνωρίζουμε.
Το ερώτημα είναι: τι συνέβαινε σε αυτές τις περιοχές πριν προσαρτηθούν; Η εικόνα που έχουμε από τα σχολικά βιβλία είναι περίπου σα να περίμεναν υπομονετικά στην αναμονή (στο χωλ!) μέχρι να έρθει η σειρά τους για την ένωση με την μητέρα πατρίδα. Φέτος, και με αφορμή την επίσκεψή μας στην Κεφαλονιά, θα προσπαθήσουμε να γνωρίσουμε λίγα πράγματα για την ιστορία του νησιού. Με σαφή προσανατολισμό στην σύγχρονη ιστορία και εστιάζοντας στα λαϊκά στρώματα και τις πολιτικές διεργασίες, μέσα από μία σειρά συναντήσεων, θα ακούσουμε για τους Επτανήσιους Ριζοσπάστες, την μεραρχία Acqui, και το συνδικαλιστικό κίνημα του νησιού, τότε και τώρα.
Την περίοδο που η «κυρίως Ελλάδα» αποτελεί τμήμα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, τα Επτάνησα βρίσκονται υπό Βενετική κατοχή, έχουν σκληρή διοίκηση και το βιβλίο των ευγενών «Libro d΄oro» κάνει των διαχωρισμό των τάξεων τρομακτικά απόλυτο. Ωστόσο, η εμφάνιση των Γάλλων λίγα, μόλις, χρόνια μετά επανάσταση, θα φέρει τα πάνω κάτω. Για λιγότερο από δύο χρόνια στην κεντρική πλατεία του νησιού θα δεσπόζει το δέντρο της ελευθερίας, που αγαπά ο λαός και μισούν οι έκπτωτοι ευγενείς, στην εκπνοή του 18ου αιώνα η κατά βάση αγροτική κοινωνία του νησιού θα έρθει σε επαφή με το περίφημο Ελευθερία- Ισότητα- Αδελφότητα και δεν θα το ξεχάσει ποτέ.
Για πολλούς αυτή ακριβώς η μικρή χρονικά, αλλά μεγάλης σημασίας κοινωνικά, παρουσία των Γάλλων είναι η άκρη του νήματος και η απαρχή των ιδεών αυτών που λίγες δεκαετίες αργότερα θα φέρουν τους Άγγλους κατακτητές αντιμέτωπους με την Επτανησιακή Πολιτική Σχολή των Ριζοσπαστών. Για αυτή την άγνωστη στο ευρύ κοινό Πολιτική Σχολή θα ενημερωθούμε από φίλους στην Κεφαλονιά. Θα ακούσουμε πως τα παιδιά μιας αναδυόμενης αστικής τάξης του νησιού, αφού σπουδάσουν στην Ευρώπη, θα γυρίσουν πίσω έχοντας στις βαλίτσες τους ιδέες για κοινωνική αλλαγή. Επίσης, για τις εξορίες των πρωτεργατών του Ριζοσπαστισμού σε μικρά νησάκια, καθώς, και για το ιστορικό παράδοξο οι άνθρωποι αυτοί που έδωσαν αγώνα για την ένωση με την Ελλάδα, να μην την υπογράψουν, όταν αυτή ήλθε, γιατί διαφώνησαν. Παράλληλα, και για αιματοβαμμένες λαϊκές εξεγέρσεις, όπως αυτή που έγινε στο χωριό της Σκάλας, με αμφισβητούμενους «υποκινητές», αλλά με αποτελέσματα τραγικά (απαγχονισμούς από το καθεστώς).
Επίσης, θα έχουμε την ευκαιρία μιας ξενάγησης στην περιοχή του Αργοστολίου, κατά την διάρκεια της οποίας θα ενημερωθούμε για την κοινωνική και πολιτική κατάσταση στο νησί την ταραγμένη δεκαετία του ΄40. Θα επισκεφτούμε το μνημείο που είναι αφιερωμένο στην ιταλική μεραρχία Acqui, η οποία κυριολεκτικά σφαγιάστηκε από τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής που μπήκαν στο νησί. Θα συζητήσουμε για την αντίσταση στο νησί, που γέμισε το βουνό με αντάρτες, αλλά και με νεκρούς. Ακόμα, για τους Ιταλούς που βγήκαν στο βουνό και για τους Κεφαλονίτες που τους έκρυψαν. Θα επισκεφτούμε, επίσης, το σημείο στο οποίο, διπλά στις παλιές φυλακές, εκτελέστηκαν πολλοί συμμετέχοντες στον ΕΑΜ και όχι μόνο.
Στρέφοντας το βλέμμα στο συνδικαλισμό, θα πιάσουμε το νήμα από τα τέλη του 19ου αιώνα και με την βοήθεια ανθρώπων που συμμετείχαν ενεργά στο συνδικαλιστικό και εργατικό κίνημα του νησιού, θα έχουμε την χαρά να «διανύσουμε» τα τελευταία, τουλάχιστον, ογδόντα χρόνια, συνοδευόμενα από βιωματικές αφηγήσεις. Για παράδειγμα, πως ένα δωδεκάχρονο παιδί πλησίασε από περιέργεια μια εκδήλωση στην πλατεία Αργοστολίου του ΄50 και βρέθηκε στο αστυνομικό τμήμα την επόμενη ημέρα, ή γιατί το σωματείο οικοδόμων δεν γινόταν δεκτό για χρόνια στο ελεγχόμενο Εργατικό Κέντρο από την δεξιά. Ακόμα, πώς λειτουργούσαν ομαδοποιήσεις ανθρώπων με βάση την επαγγελματική τους ιδιότητα τις εποχές που αυτό ήταν απαγορευμένο. Θα ανατρέξουμε την περίοδο της Χούντας και θα φτάσουμε στην δεκαετία του ΄80, την γεμάτη απεργίες, την εποχή της μεγάλης ισχύς του Εργατικού Κέντρου Κεφαλονιάς και Ιθάκης και θα μάθουμε πως είχε την δύναμη ν΄ αλλάζει ακόμα και αποφάσεις ειλημμένες από τοπικούς φορείς και όχι μόνο.