ΚΙΝΑΛ: Κάλπες, διεργασίες και μελλοντικές συνεργασίες

Τα έξι στρατόπεδα βρίσκονται στους τελευταίους σταθμούς των περιοδειών τους, με την κατάληξη της μάχης να είναι αμφίρροπη, έπειτα από τα νέα δεδομένα που δημιούργησε η ξαφνική απώλεια της Φ. Γεννηματά. 
Συσχετισμοί
Λίγο πριν από την τελική ευθεία, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, πιθανότητες για να νικήσουν έχουν οι Ν. Ανδρουλάκης, Α. Λοβέρδος και ο ΓΑΠ. Οι Π. Γερουλάνος, Χ. Καστανίδης και Π. Χρηστίδης, ελπίζουν σε ένα καλό ποσοστό, ώστε να συμμετέχουν από καλύτερη θέση στα παζάρια του δεύτερου γύρου και στην εσωτερική αναδιάταξη συσχετισμών, την επομένη της κάλπης. 
Ένα μεγάλο κομμάτι του μηχανισμού της Γεννηματά έχει ταχθεί υπέρ του Παπανδρέου, ενώ άλλα στελέχη και συνεργάτες της, υπέρ του Ανδρουλάκη. Οι προερχόμενοι από τη ΔΗΜΑΡ τάσσονται υπέρ Παπανδρέου και οι περισσότεροι που προέρχονται από τον χώρο του Ποταμιού, στηρίζουν την υποψηφιότητα του Λοβέρδου. Από τους «γεννηματικούς» κερδίζει και ο Γερουλάνος, αλλά (σε επίπεδο νεολαίας) και ο Χρηστίδης, μέχρι πρόσφατα εκπρόσωπος τύπου του κόμματος και μέλος του στενού επιτελείου της πρώην προέδρου. Η πιο «αντιδεξιά» υποψηφιότητα, αυτή του Καστανίδη, δύσκολα θα καταγράψει αξιοσημείωτο ποσοστό, εφόσον απευθύνεται στην ίδια δεξαμενή ψηφοφόρων με τον Παπανδρέου (συνοδοιπόροι στο ΚΗΔΙΣΟ). 
Μετά τις αλληλοκατηγορίες υποψηφίων για εμπλοκή μελών ή και στελεχών της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ στην εκλογή αρχηγού στο ΚΙΝΑΛ, όποιος δεν είναι μέλος του κόμματος θα υπογράφει αίτηση με την οποία θα βεβαιώνει ότι δεν είναι μέλος άλλου πολιτικού φορέα, για να μπορεί να ψηφίσει. Η κεντρική ομιλία του Παπανδρέου στο Θησείο ήταν ενδεικτική των ανησυχιών για «γαλάζιο δάκτυλο» στις εσωκομματικές εκλογές. Ο πρώην αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργός του πρώτου μνημονίου, μίλησε για απόπειρες έξωθεν παρεμβάσεων (με το βλέμμα προς τα δεξιά και αποδέκτη τον Α. Λοβέρδο) στην επερχόμενη διαδικασία: «Δεν θα αναστηθεί το ΠΑΣΟΚ με τις ψήφους της ΝΔ. Γιατί την επόμενη μέρα θα ξυπνήσουμε με ένα παράρτημά της, που θα έχει για περιτύλιγμα και μόνο μια ταμπέλα ΠΑΣΟΚ και έναν πράσινο ήλιο». Παράλληλα, προσπαθεί να αποτινάξει από πάνω του το «φιλοΣΥΡΙΖΑ» στίγμα. Παρόλο που επιμένει στη στρατηγική της «προοδευτικής διακυβέρνησης» και η Κουμουνδούρου καλοβλέπει την επικράτησή του, αποκαλεί το κόμμα Τσίπρα «συντηρητική αριστερά».  
Με τις δημοσκοπήσεις και τα ρεπορτάζ των καθεστωτικών ΜΜΕ να αβαντάρουν διαρκώς την υποψηφιότητα Λοβέρδου, είναι φανερό ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη πριμοδοτεί τον πρώην υπουργό, που έχει μείνει στην ιστορία για τη διαπόμπευση των οροθετικών γυναικών (και είναι κατηγορούμενος για το σκάνδαλο Novartis). Άλλωστε και ο ίδιος με τη στάση του, δεν κρύβει την επιθυμία ταύτισης με τη σκληρά νεοφιλελεύθερη και αυταρχική πολιτική γραμμή του Κούλη, όπως φάνηκε από τη στάση του στη βουλή, με τη θετική του ψήφο στον Ποινικό Κώδικα ή τις αντιμεταναστευτικές θέσεις που διατυπώνει. 
Ο Νίκος Ανδρουλάκης κινείται «ανάμεσα» στους άλλους δύο βασικούς διεκδικητές, αποφεύγοντας τις απευθείας αιχμές, αλλά και τις καθαρές θέσεις, έχοντας όμως ισχυρά ερείσματα στον κομματικό μηχανισμό. Ο ευρωβουλευτής, ενώ βρίσκεται αρκετά χρόνια στην πρώτη γραμμή της πολιτικής σκηνής, ακόμα δεν έχει καταλάβει κανένας τι πρεσβεύει. Πέρα από τη διαρκή επανάληψη της θέσης για την ανάγκη «ανανέωσης» και «ενότητας» της παράταξης, οι όποιες προτάσεις του αποτελούν κάποιες γενικόλογες διατυπώσεις κενού περιεχομένου. Για το επίμαχο θέμα των συμμαχιών, επιμένει στη λογική της «αυτόνομης πορείας», υποστηρίζοντας ότι δεν εξετάζει κανένα ενδεχόμενο σύμπραξης είτε με τη ΝΔ είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Πολιτικό διακύβευμα 
Βασική πρόθεση όλων των υποψηφίων είναι το κόμμα να καταφέρει να φτάσει στο διψήφιο ποσοστό και να αντιστραφεί η επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ, στον λεγόμενο προοδευτικό πόλο του αστικού πολιτικού συστήματος. Κάτι το οποίο, με τα σημερινά δεδομένα, φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο, παρά την ελαφρά άνοδο των ποσοστών του ΚΙΝΑΛ στις τελευταίες δημοσκοπήσεις. 
Το πραγματικό πολιτικό διακύβευμα θα είναι η επόμενη μέρα και η ανάγκη «ευρύτερων συναινέσεων» μπροστά στις πολλαπλές δυσκολίες του ελληνικού καπιταλισμού. Άρα και στην ανάγκη ύπαρξης σταθερών κυβερνήσεων. Όσο και να ξορκίζουν το ενδεχόμενο αυτό οι υποψήφιοι αρχηγοί, η πόλωση μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, συμπιέζει τα ποσοστά του ΚΙΝΑΛ και το υποβιβάζει σε ρόλο συμπληρώματος στις διάφορες εκδοχές μετεκλογικών κυβερνητικών συνασπισμών. Άλλωστε, στο εξαιρετικά ασταθές τοπίο του καιρού μας, οι διεργασίες ανασύνθεσης του «κεντρώου χώρου», ανάκαμψης και επιστροφής της μεταλλαγμένης σοσιαλδημοκρατίας στην Ευρώπη ή ορισμένων ρεταλιών της (βλ. ΓΑΠ) σε ρόλο «σωτήρα», αποτελούν σύμπτωμα της γενικότερης εικόνας κρίσης του αστικού πολιτικού σκηνικού. 
Το μόνο βέβαιο είναι, ανεξάρτητα από την κατάληξη στην κούρσα για την προεδρία του ΚΙΝΑΛ, πώς τα εργατικά στρώματα, η νεολαία της ανεργίας και της επισφάλειας, δεν περιμένουν τίποτε από έναν πολιτικό χώρο που έχει πάρει διαζύγιο, δεκαετίες τώρα, από τα συμφέροντά τους. Για τα διάφορα πελατειακά δίκτυα του άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ που επιβιώνουν ακόμα, για τα συστημικά πολιτικά και επιχειρηματικά κέντρα που αγωνιούν για το μέλλον της κυρίαρχης τάξης, το αποτέλεσμα της κάλπης έχει σίγουρα μεγαλύτερη σημασία.