Χιλή: Ποιες οι προκλήσεις για τι είδους κυβέρνηση;

Το Χιλιανό σάιτ Resumen έγραψε το απόγευμα της 19ης Δεκέμβρη:
«Ο νεοεκλεγμένος πρόεδρος επιβλήθηκε με βάση τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Χιλιανής πολιτικής σκηνής, καταφέρνοντας να κερδίσει και την υποστήριξη του συνασπισμού της παλιάς Κονσερτασιόν και της Αριστεράς, ακόμα και του Κομμουνιστικού Κόμματος. Το κατόρθωσε αυτό δίνοντας στην πολιτική του χαρακτηριστικά αναφοράς στις συναινέσεις της δεκαετίας του ’90 [στμ: εποχή παντοδυναμίας της κεντροαριστερής Κονστερασιόν]. Αυτό αναδεικνύεται από την συγκρότηση της πολιτικής του ομάδας, που περιλαμβάνει αρκετά ονόματα από αυτήν την πτέρυγα [σσ: της Κονσερτασιόν] η οποία λογικά θα έχει συμμετοχή υπουργών και στην κυβέρνηση. Πρέπει να ειπωθεί ότι ο σχηματισμός Apruebo Dignidad επιχείρησε να παρουσιαστεί ως σοσιαλδημοκρατικός. Στην πραγματικότητα, τείνει να αναπτύξει σοσιαλφιλελεύθερες πολιτικές, δηλαδή μια αντίληψη περί κράτους που λειτουργεί ως ισχυρός ρυθμιστής της ελεύθερης αγοράς και προστατεύει τις πολιτικές ελευθερίες. Είναι εξαιρετικά απίθανο ότι θα δοθεί στο κράτος η οικονομική δύναμη να δράσει στο πλευρό των ιδιωτικών επιχειρήσεων ή και μόνο του, όπως ίσχυε στις παλιές ευρωπαϊκές σοσιαλδημοκρατικές προτάσεις. Ο δεσμός με τον Μπασελετισμό [σσ: αναφορά στις δύο διακυβερνήσεις της Μισέλ Μπασελέτ το 2006-2010 και 2014-2018] είναι συνεπώς βαθύτερος από την απλή ρητορική στήριξη [σσ: η Μπασελέτ συναντήθηκε με τον Μπόριτς και υποστήριξε την υποψηφιότητά του]. Είναι ορατή η προοπτική συναλλαγών με τους υποστηρικτές αυτού του [ΣτΜ: κεντροαριστερού] προσανατολισμού. 
Επιπλέον, οι δυνάμεις που υποστηρίζουν τον Μπόριτς θα αντιμετωπίσουν ένα πολύ διαιρεμένο Κογκρέσο και στα δύο Σώματα [σσ: Γερουσία και Βουλή των Αντιπροσώπων), κάτι που θα αναβαθμίσει τη σημασία των διαπραγματεύσεων και της επαναπροσέγγισης με τα τμήματα της Δεξιάς που είναι πιο κοντά στο φιλελευθερισμό. Μπροστά σε αυτό το τοπίο, είναι πιθανή η σύντομη εμφάνιση ενός κοινωνικού και λαϊκού κινήματος στους δρόμους, ως συνέπεια μιας κοινωνικής και οικονομικής κρίσης που δεν υπάρχει περίπτωση να ξεπεραστεί στο άμεσο μέλλον. Για αυτό το κίνημα θα είναι θεμελιώδες να διαμορφώσει ένα κοινωνικό πρόγραμμα που θα ανταποκρίνεται στα πιο ζωτικής σημασίας αιτήματα του Χιλιανού λαού: Εγγύηση των κοινωνικών δικαιωμάτων και οικονομική στήριξη. 
Η διαδικασία της Συντακτικής Συνέλευσης ισχυροποιείται από την ανάδειξη της νέας κυβέρνησης [σσ: που θα αναλάβει το Μάρτη] και σίγουρα θα επιταχυνθεί, καθώς το Σεπτέμβρη αναμένεται να γίνει το δημοψήφισμα έγκρισης του νέου συντάγματος. Η κυβέρνηση Μπόριτς θα είναι ένας σημαντικός παράγοντας υπέρ της συντακτικής διαδικασίας, συνεπώς η κυβέρνηση θα πρέπει να αφιερώσει μεγάλη προσοχή στη συντακτική διαδικασία και στην ολοκλήρωσή της -και τυπικά και στο περιεχόμενο. Πράγματι, το αποτέλεσμα της Συντακτικής Συνέλευσης θα καθορίσει το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα ξεδιπλωθεί το προοδευτικό σχέδιο της κυβέρνησης από το Μάρτη του 2022 ως το Μάρτη του 2026. 
Τέλος, θα προκύψει ένα ερώτημα: Αν θα αξιοποιήσει ο Γκάμπριελ Μπόριτς τη συνταγματική αλλαγή για να καλέσει σε νέες εκλογές και να εμπεδώσει άμεσα την αλλαγή πολιτικού καθεστώτος. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να ξεμπλοκάρει την κατάσταση [σσ: πολιτικού συσχετισμού δύναμης] στο Κογκρέσο και έτσι να επιφέρει τους αναγκαίους μετασχηματισμούς για να βαδίσει η Χιλή σε ένα νέο δρόμο. Αυτή η πρόκληση παραμένει το μεγάλο ερωτηματικό».  
Στην πολύ μεγάλη συγκέντρωση που έγινε στην Λεωφόρο Αλαμέδα, στο κέντρο του Σαντιάγκο, σύμφωνα με το The Clinic (20 Δεκέμβρη), ο Μπόριτς:
«έβγαλε ένα λόγο παρόμοιο σε τόνο με εκείνον που είχε βγάλει 3 μέρες νωρίτερα, στο Πάρκο Αλμάγκρο, κατά το κλείσιμο της προεκλογικής του καμπάνιας την Πέμπτη 16 Δεκέμβρη. Όπως και τότε, επιτέθηκε σκληρά στο AFP [ο ιδιωτικός φορέας διαχείρισης των ατομικών κεφαλαιοποιημένων συντάξεων]: “Δεν θέλουμε να συνεχίσει το AFP να κάνει μπίζνες με τις συντάξεις μας. Το AFP, το οποίο σήμερα κερδίζει απίστευτα χρηματικά ποσά εις βάρος της εργασίας των Χιλιανών αντρών και γυναικών, είναι μέρος του προβλήματος. Και πρόκειται να υπερασπιστούμε ένα αυτόνομο, δημόσιο σύστημα που δεν θα επιδιώκει το κέρδος, χωρίς το AFP” είπε». 
Μια άλλη ομοιότητα ανάμεσα στις δύο ομιλίες είναι ότι ο Μπόριτς δεν έκανε καμιά ρητή αναφορά υπέρ της αμνηστίας όσων βρίσκονται σε προδικαστική κράτηση επειδή συμμετείχαν στην κοινωνική εξέγερση του Οκτώβρη του 2019, παρότι το συγκεντρωμένο πλήθος στην Αλαμέδα φώναξε δυνατά υπέρ τους: «Δεν είμαστε όλοι εδώ, οι φυλακισμένοι λείπουν!». Ο νεοεκλεγμένος πρόεδρος Μπόριτς ανέφερε απλά ότι «έχει ήδη μιλήσει με τις οικογένειές τους». 
Ωστόσο, ο Τζόρτζιο Τσάκσον, στενός συνεργάτης του Μπόριτς, τόνισε ότι η κυβέρνηση Μπόριτς θα αποσύρει όλες τις κατηγορίες που προκύπτουν από το Νόμο Κρατικής Ασφάλειας ενάντια σε αυτούς που φυλακίστηκαν κατά την εξέγερση του Οκτώβρη. Το ερώτημα παραμένει: θα είναι η απαλλαγή των φυλακισμένων αποτέλεσμα μιας επανεξέτασης «κάθε υπόθεσης χωριστά» -με όλες τις πιθανές «εξαιρέσεις» που ίσως προκύψουν καθώς κάποιες κατηγορίες έχουν ασκηθεί από αστυνομικές δυνάμεις [ΣτΜ: και όχι με βάση τον κρατικό νόμο που δεσμεύτηκε να αποσυρθούν ο Τζάκσον]- ή θα υπάρξει απόφαση για γενική αμνηστία;