Φύλλο Νο 360 (11 Μάη 2016)

Στον ΣΥΡΙΖΑ πανηγυρίζουν γιατί η ΚΟ τους ψήφισε «ομόφωνα» την πιο κραγμένα νεοφιλελεύθερη «παρέμβαση» στο Ασφαλιστικό από την εποχή του Σπράου και έβαλε ταυτόχρονα τα θεμέλια για μιαν ανάλογης αγριότητας φοροεπιδρομή ενάντια στο εργατικό και λαϊκό εισόδημα. Μωραίνει Κύριος...

Εφαρμόζοντας το δόγμα «ψηφίζουμε τα πάντα αρκεί να παραμείνουμε στην κυβέρνηση», οι 153 βουλευτές των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έκαναν ένα μεγάλο δώρο στην ελληνική άρχουσα τάξη και τους δανειστές, υπερψηφίζοντας το μνημονιακό τερατούργημα που ολοκληρώνει την κατεδάφιση του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος και προσθέτει νέα δυσβάστακτα φορολογικά βάρη στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.

Οι πολιτικές σκοπιμότητες της καταρχήν συμφωνίας του Eurogroup, η προσωρινή «διάσωση» της κυβέρνησης και το μνημόνιο των τεσσάρων δεκαετιών

ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ ΤΗΣ «ΣΩΤΗΡΙΑΣ»:
Λιγότερο από το 5% των δανείων, ύψους 220 δισ. ευρώ, που δόθηκαν για τη δήθεν «διάσωση της Ελλάδας από τη χρεοκοπία» στα πέντε πρώτα χρόνια των μνημονίων, κατέληξαν στον κρατικό προϋπολογισμό, ενώ τα υπόλοιπα πήγαν στη διάσωση των ευρωπαϊκών τραπεζών, σύμφωνα με 24σέλιδη έρευνα της Ευρωπαϊκής Σχολής Μάνατζμεντ και Τεχνολογίας (ESMT) του Βερολίνου, η οποία δημοσιεύτηκε στη γερμανική οικονομική εφημερίδα Handelsblatt. Σύμφωνα με την έρευνα, 86,9 δισ. ευρώ πήγαν στην εξόφληση παλαιών χρεών, 52,3 δισ. για εξόφληση τόκων και 37,3 δισ. για την επανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών (στήριξη που εν τω μεταξύ εξανεμίστηκε πλήρως και χρειάστηκε νέα χρηματοδοτική «ένεση»). Όχι πως είχαμε καμία αμφιβολία ότι οι φορολογούμενοι φορτώθηκαν το κόστος της διάσωσης τραπεζών και ιδιωτών πιστωτών, απλά πλέον ομολογείται ανοιχτά και από τα μεγάλα συγκροτήματα του διεθνούς αστικού Τύπου. Και επειδή η «μπίζνα» των δύο πρώτων μνημονίων πήγε καλά, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είπε να μας φορτώσει και με ένα τρίτο, για να συνεχίσει τη ληστεία.

Πανηγυρίζουν (!) στην κυβέρνηση για τη «νίκη» της απόφασης του Eurogrοup. Όμως θα αρκούσε και μόνο να τεθεί το ερώτημα ποιος ήταν ο αντίπαλος τον οποίο... κατανίκησε η κυβέρνηση για να αποκαλυφθεί όχι μόνο η κενότητα αλλά και ο γκεμπελικός οίστρος αυτών των πανηγυρισμών. Ποιοι στρατοί αντιπαρατέθηκαν ώστε να νικήσει ο κυβερνητικός «στρατός»;

Συνεχίζονται οι ζυμώσεις για την ανασύνθεση της λεγόμενης «κεντροαριστεράς». Κόμματα, κινήσεις και διάφοροι παράγοντες του «μεσαίου χώρου» προσπαθούν να πλασαριστούν ως εναλλακτική για το σύστημα, καθώς τα αδιέξοδα της οικονομικής και πολιτικής κρίσης πολλαπλασιάζονται.

Δηλώσεις για τα 15χρονα της εφημερίδας «Εργατική Αριστερά»

Μετά το απεργιακό τριήμερο για το Ασφαλιστικό - Φορολογικό

Νέα από τους εργατικούς χώρους

Το τοπίο όπως διαμορφώνεται από τις τελευταίες εξελίξεις δεν αφήνει ούτε ένα περιθώριο για να μην οργανωθούν, με γρήγορα βήματα, νέοι αγώνες από τα συνδικάτα και το εργατικό κίνημα.

Η ψήφιση του νομοσχεδίου για το Ασφαλιστικό και το Φορολογικό φέρνει στο προσκήνιο και ενόψει της επόμενης αξιολόγησης την προσπάθεια της κυβέρνησης να προχωρήσει τις ιδιωτικοποιήσεις που έχει συμφωνήσει με τους δανειστές από τον Αύγουστο. Σειρά παίρνουν τα λιμάνια της περιφέρειας, με πρώτο αυτό της Θεσσαλονίκης, ο ΟΣΕ και το Ελληνικό. Σε δύο από τα τρία αυτά μέτωπα, η κυβέρνηση προχωράει σε κινήσεις που δείχνουν ότι τα βήματα ιδιωτικοποίησής τους είναι καλά σχεδιασμένα.

Μέτωπο της Αριστεράς για την ανατροπή της λιτότητας και των μνημονίων

Η  δημοσιοποίηση από την Greenpeace της Ολλανδίας εγγράφων που αφορούν στο τι προβλέπει η Διατλαντική συμφωνία TTIP (κυρίως για τα τρόφιμα, αλλά και το περιβάλλον και τη δημοκρατία στην Ευρώπη) έφεραν για άλλη μια φορά στην επικαιρότητα τη μυστική και επικίνδυνη συνθήκη, που πολλοί έχουν αποκαλέσει οικονομικό ΝΑΤΟ, ή «υπερμνημόνιο» για τους λαούς της Ευρώπης και των ΗΠΑ.

Η φετινή χρονιά για το φοιτητικό κίνημα και τη φοιτητική Αριστερά δεν ήταν ίδια με τις προηγούμενες.

Πώς να εξηγήσουμε το 15Μ πέντε χρόνια μετά, τις συνέπειές του, τα όριά του, τις δυνατότητές του; Δεν είναι εύκολο, αλλά πρέπει να το προσπαθήσουμε, γιατί από το πώς το διαβάζουμε εξαρτάται και το πολιτικό στοίχημα που βάζουμε. Αυτές οι 10 θέσεις επιχειρούν να μας δώσουν μια εξήγηση που δεν είναι ούτε ολοκληρωμένη ούτε οριστική. Είναι περισσότερο μια σειρά ζητημάτων που μας φαίνονται ενδιαφέροντα για τη δράση του πολιτικού μετασχηματισμού.

Το «Nuit Debout», το κίνημα που 5 χρόνια μετά το 2011 πήρε τη σκυτάλη από τις «πλατείες», δείχνει εξαιρετική αντοχή απέναντι στην πολιτική, ιδεολογική, αλλά και κατασταλτική σκλήρυνση της στάσης του γαλλικού κράτους.

Κοντεύει έναν μήνα η κατάληψη στέγης του ξενοδοχείου City Plaza, που στεγάζει δεκάδες οικογένειες προσφύγων σε απόσταση αναπνοής από την πλατεία Βικτωρίας.

Αφέθηκε ελεύθερη η αγωνίστρια μετανάστρια Sanaa Taleb που κρατούνταν πάνω από 12 μήνες στα κρατητήρια του Ελληνικού. Εκκρεμεί η δίκη της που έχει αναβληθεί για τις 31 Μάη με τις κατηγορίες που της φόρτωσαν ύστερα από την αντίσταση στην απέλασή της. «Αν πρέπει να διαλέξω ανάμεσα στην απέλαση και το θάνατο, διαλέγω το θάνατο» είχε πει κάποτε με νόημα. Και κέρδισε τη μάχη. Τη μάχη να ζήσει ελεύθερη.

Η παραίτηση του Νταβούτογλου από τη θέση του πρωθυπουργού και του επικεφαλής του κυβερνώντος κόμματος ίσως προμηνύει αλλαγές στην πολιτική της Τουρκίας, αλλά είναι δύσκολο ακόμα να κρίνει κανείς προς ποια κατεύθυνση.

Ύστερα από κάποιες μέρες επίσημων συνομιλιών και πολλούς μήνες διαδικασιών ηγεσίας και βάσης την 9η Μάη, ανακοινώθηκε η προσυμφωνία της Ενωμένης Αριστεράς (Izquierda Unida) και του Podemos, που τυπικά επικυρώνεται και από τη βάση των δύο κομμάτων.

Αγγλία:
Η εκλογή του Σαντίκ Καν, πακιστανικής καταγωγής μουσουλμάνου, στη δημαρχία του Λονδίνου είναι σημαντική είδηση. Ο «γιος του οδηγού λεωφορείου» νίκησε το δισεκατομμυριούχο υποψήφιο των Συντηρητικών. Η υστερία της Δεξιάς («έπεσε το Λονδίνο») αρκεί για να το αποδείξει. Σε καιρούς που η ισλαμοφοβική προπαγάνδα χτυπάει κόκκινο, σε μια από τις μεγαλύτερες πόλεις της Ευρώπης, οι δημότες δεν δίστασαν να ψηφίσουν μουσουλμάνο δήμαρχο, παρά τη βιτριολική ρατσιστική επίθεση εναντίον του προεκλογικά. Πολιτικά βέβαια, ο Καν ανήκει στη δεξιά πτέρυγα των Εργατικών, και αμέσως μετά την εκλογή του έκανε κριτική στον Κόρμπιν. Θυμίζει λίγο τον «πρώτο μαύρο πρόεδρο» στις ΗΠΑ. Δείχνει ότι δεν λέει κάτι από μόνη της μια αταξική «ταυτότητα», αλλά παράλληλα εκφράζει μια αλλαγή στάσης στην κοινωνία που δεν μπορεί να υποτιμηθεί...

Η Λατινική Αμερική στην κόψη του ξυραφιού

Η  10η Αντιρατσιστική Γιορτή γίνεται φέτος στις 10 και 11 Ιούνη, στη Γεωπονική Σχολή στην Ιερά οδό. Κεντρικό μας σύνθημα φέτος είναι «Χτίζουμε γέφυρες αλληλεγγύης, γκρεμίζουμε τους φράχτες της Ευρώπης-φρούριο».