Ένα πρωτοφανές σε δριμύτητα και διάρκεια πρόγραμμα λιτότητας ετοιμάζουν η κυβέρνηση Παπαδήμου και η τρόικα.
Μετά τη σφαγή στο δημόσιο τομέα, μπαίνουν στην πρέσα οι μισθοί στον ιδιωτικό, με στόχο –μέσα στην επόμενη τριετία– να διαμορφωθούν μεροκάματα επιπέδου Βουλγαρίας.
Τι είναι στα αλήθεια το PSI, από την έκβαση του οποίου εξαρτάται, τάχα, η ζωή μα; Εξαγορά των ομολόγων που κατέχουν οι ντόπιοι και διεθνείς τοκογλύφοι στο 50% της ονομαστικής αξίας τους, δηλαδή με μηδενικές απώλειες, αφού αυτή είναι σήμερα η τιμή τους στην «αγορά». Αντικατάστασή τους με νέα, πολυετή ομόλογα, με ελκυστικότατο επιτόκιο… Ως πρόσθετο μπόνους οι ελληνικές τράπεζες θα παραλάβουν «ενισχύσεις» τουλάχιστον 30 δισ. ευρώ. Παρεμπιπτόντως, οι «επενδυτές» θα λάβουν την εξασφάλιση ότι η αποπληρωμή τους θα γίνει σε ευρώ ή δολάρια, μετατρέποντας το χρέος σε αιώνιο βραχνά, αν στο μεταξύ ο ελληνικός καπιταλισμός έχει γυρίσει σε δραχμή. Και επίσης την εγγύηση για δυνατότητα κατάσχεσης δημόσιας περιουσίας. Τόσο καλά…
Σε σοβαρή ύφεση βαδίζει η Ευρωζώνη σύμφωνα πλέον ακόμα και με τις επίσημες προβλέψεις. Ο πανικός του καπιταλισμού απογειώνει τους ανταγωνισμούς, που παίρνουν –κυριολεκτικά– ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Σε αυτό το έδαφος πληθαίνουν τα σενάρια «συντεταγμένης» εγκατάλειψης του ευρώ, συνολικά στην Ευρώπη.
Η κρίση βαθαίνει σε Ευρώπη και Ελλάδα, παίρνοντας ανεξέλεγκτες και επικίνδυνες για τον κόσμο διαστάσεις.
Ήδη οι ιαχές «επιτυχίας» της συνόδου της 9ης Δεκεμβρίου ανήκουν στο παρελθόν. Τα όποια «σωτήρια» μέτρα αποδεικνύονται ασπιρίνες σε συνθήκες βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης. Οι αντιθέσεις μεταξύ κομμάτων, χωρών, ακόμα και στο εσωτερικό τους, υπερβαίνουν τις όποιες συμφωνίες. Στο μόνο που συμφωνούν όλοι είναι η λιτότητα και τα αντεργατικά μέτρα. Μάλιστα προσπαθούν να τα επιβάλλουν με αντιδημοκρατικές θεσμικές αλλαγές, αλλά και με τη δημιουργία κλίματος εθνικισμού στους λαούς της Ευρώπης.
Τα αδιέξοδα της πολιτικής της άρχουσας τάξης στην Ευρώπη δημιουργεί διαιρέσεις ακόμη και μεταξύ των νεοφιλελεύθερων, ακόμη και μεταξύ των Γερμανών, ακόμη και μεταξύ των Γερμανών νεοφιλελεύθερων.
Βρέθηκε τελικά ο άνθρωπος που θα σηκώσει το ανάστημά του στο γαλλογερμανικό άξονα. Δεν είναι κάποιος αριστερός ούτε κάποιος σοσιαλιστής ηγέτης. Δεν είναι κάποιος «δημοκράτης» αστός. Ούτε κάποιος δημαγωγός πατριώτης.
Στις 9 του Δεκέμβρη έγινε στη Λευκωσία η πρώτη εκδήλωση της «Πρωτοβουλίας για τη συλλογική υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας».
Η συζήτηση για τις πολιτικές εξελίξεις στην Κύπρο, πέρα από την ενημερωτική της αξία, έχει σημασία και για τη συζήτηση που διεξάγεται στους κόλπους της ελληνικής Αριστεράς.
Αν συνεχιστεί η πολιτική περικοπών στις κοινωνικές δαπάνες, προειδοποιεί ο ίδιος ο Λοβέρδος, το 2013 θα καταρρεύσουν ακόμα και οι στοιχειώδεις υποδομές δημόσιας περίθαλψης και υγείας. Ακριβώς το ίδιο ισχύει για την εκπαίδευση και κρίσιμους τομείς που έχουν περάσει στην τοπική αυτοδιοίκηση. Μόνο που ο προϋπολογισμός του 2012 δεν συνεχίζει απλώς την ίδια πολιτική, αλλά την κάνει πολύ, μα πολύ σκληρότερη…
Εντυπωσιακά τα στοιχεία για το «χάρτινο πύργο» του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, που σήμερα κατρακυλά στην κρίση: Η αξία των παραγώγων και δομημένων χρηματοπιστωτικών «προϊόντων» παγκόσμια εκατονταπλασιάστηκε μεταξύ 1990 και 2010, από τα 5,7 τρισ. δολάρια στα 570 τρισ.! Η αξία των CDS (ασφάλιστρα κινδύνου έναντι χρεοκοπίας) από περίπου 6 τρισ. δολάρια το 2004 εκτοξεύθηκε το 2010 στα 54 τρισ. δολάρια! Παρεμπιπτόντως το παγκόσμιο ετήσιο ΑΕΠ υπολογίζεται –με το ζόρι– κοντά στα 70 τρισ. δολάρια…