πολιτική

Κυριολεκτικά αστεία είναι η προσπάθεια των Σαμαρά και Βενιζέλου να φορτώσουν το κόστος(;) της «ακυβερνησίας» στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Σαμαράς, που ονειρευόταν αυτοδυναμία και ο Βενιζέλος, που δημαγωγούσε για την 1η θέση, καμώνονται ότι μεγαλοπρεπώς θα έδιναν σήμερα ψήφο ανοχής σε μια κυβέρνηση υπό τον Τσίπρα (ή άλλο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ) που, όμως, θα ήταν υποχείριο των δικών τους σάπιων κομμάτων και θα συνέχιζε αναγκαστικά την πολιτική Παπαδήμου. Γνωρίζοντας, όμως, ότι αυτά δεν περνούν, οφείλουν να ετοιμάζουν τα εκλογικά βιβλιάρια για νέες εκλογές τον Ιούνη… Όπου βέβαια θα πέσει ακόμα μεγαλύτερη φάπα από τις 6 Μάη…

Οι εκλογές της 6ης Μάη είναι μια σημαντική αναμέτρηση.

Για όσους έχουν αμφιβολίες, ο Μπαρόζο συνόψισε το πρόγραμμα της (όποιας) επόμενης κυβέρνησης, μιλώντας στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ως εξής: Θα κάνει πρόσθετες περικοπές τουλάχιστον 11,2 δισ. ευρώ ως το 2014, θα μειώσει ακόμα κατά 15% τους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα, θα μειώσει τις συντάξεις και το εφάπαξ, θα προχωρήσει σε ιδιωτικοποιήσεις εξπρές… Κατά τα άλλα, είπε, μπορείτε να ψηφίσετε όποιον «αρχηγό» θέλετε, από αυτούς όμως που έχουν δεσμευτεί ότι θα τηρήσουν τη συμφωνία με τους δανειστές. Τόσο καλά…

Η μόνη λογική και δίκαιη λύση είναι η κρατικοποίηση των τραπεζών που έγιναν αποδέκτες στήριξης από το ελληνικό Δημόσιο, δηλ. όλων των ιδιωτικών τραπεζών, χωρίς αποζημίωση.

Αν μετά τις εκλογές συνεχίσει να βρίσκεται στην κυβέρνηση το όποιο «μαύρο μπλοκ», θα ληφθούν νέα έκτακτα μέτρα προκειμένου να υλοποιηθούν οι στόχοι του Μνημονίου 2 –καθώς υπάρχει απόκλιση μεταξύ στόχων και πραγματικότητας: μόνο στο α' τρίμηνο του 2012 το έλλειμμα ξεπερνά το 50% του ελλείμματος που έχει προβλεφθεί για ολόκληρο το έτος.

Στις 23 Απριλίου του 2010, ο τότε πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου ανακοίνωσε από το Καστελόριζο ότι έδωσε εντολή στον υπουργό Οικονομικών να καταθέσει επίσημο αίτημα προσφυγής της Ελλάδος στο μηχανισμό στήριξης. Από τότε πέρασαν δύο χρόνια, στη διάρκεια των οποίων η συντριπτική πλειονότητα του πληθυσμού γνώρισε πρωτοφανή μείωση εισοδημάτων, κατάρρευση των κοινωνικών παροχών και καταστρατήγηση δημοκρατικών δικαιωμάτων. Όμως την ίδια στιγμή το εργατικό κίνημα έδειξε μια αστείρευτη ενεργητικότητα, παράγοντας ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις που πιθανόν θα έχουν αντίκτυπο και εκτός συνόρων.

Το πρόβλημα δεν βρίσκεται μόνο στους διεφθαρμένους πολιτικούς, αλλά κυρίως στην ασκούμενη πολιτική και στον τρόπο οργάνωσης της οικονομίας και της κοινωνίας.

Στις εκλογές της 6ης Μάη, σε ένα βαθμό, θα κριθεί η τύχη των μνημονίων και της δανειακής σύμβασης. Θα κριθεί αν θα υπάρξει κυβέρνηση ικανή να πάρει και να επιβάλει τα νέα σκληρά μέτρα, που ετοιμάζουν για τον Ιούνη η κυρίαρχη τάξη και οι δανειστές.

Πριν ακόμα στεγνώσει το μελάνι της υπογραφής στο Μνημόνιο 2, ο Λ. Παπαδήμος δήλωσε ότι είναι πιθανόν να χρειαστεί η Ελλάδα ένα νέο μνημόνιο. Πρόκειται για μια καλή ομολογία αποτυχίας, αλλά και για μια καλύτερη προειδοποίηση για το τι πρόκειται να επακολουθήσει, μόλις κλείσουν οι κάλπες…
 

Ο καλός δημοσιογράφος –στην «Καθημερινή» και στο «Πριν»– Π. Παπακωνσταντίνου ταρακούνησε αρκετούς με το άρθρο του, με τίτλο «Θα μας πιάσουν με τις πιζάμες;». Μάζεψε όλες τις αναφορές στο διεθνή Τύπο σχετικά με το ενδεχόμενο ενός στρατιωτικού πραξικοπήματος στην Ελλάδα. Διαφωνούμε με την πρόβλεψη που διαπνέει το άρθρο, αλλά η σχετική συζήτηση έχει γίνει πλέον αρκετά πλατιά για να συνεχίζει να την υποτιμά η Αριστερά. Άλλωστε οι «ενδιάμεσες» αυταρχικές-αντιδημοκρατικές πολιτικές είναι ήδη εδώ…
 

Ακόμα και αν πιστέψουμε τα νούμερα συμμετοχής στις εκλογές που έδωσε το ΠΑΣΟΚ, είναι εμφανής η αριθμητική κατάρρευση, αποτέλεσμα της πολιτικής κατάρρευσής του. Ολοκληρώνεται ο εκφυλισμός του από μεταλλαγμένο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα σε κεντρώο μόρφωμα, ανοιχτά στην υπηρεσία των επιχειρηματικών συμφερόντων. Παράλληλα, η προσπάθεια των Λ. Κατσέλη και Χ. Καστανίδη να παρουσιαστούν ως σοσιαλδημοκράτες «παλαιάς κοπής» είναι ήδη υπονομευμένη. Ιδιαίτερα στην εποχή κρίσης και πόλωσης, η προσπάθεια της «Κοινωνικής Συμφωνίας» να πατήσει σε δυο βάρκες είναι καταδικασμένη.

Και αν δεν «κάτσει» το PSI; Υπάρχει και plan B, διαβεβαιώνουν οι γαλαζοπράσινοι κυβερνητικοί: η χρεοκοπία, εντός του ευρώ. Μόνο που το Μνημόνιο 2 έγινε, λέει, για να αποφευχθεί αυτή ακριβώς η προοπτική. Όταν αποδεικνύεται ότι και μας δουλεύουν χοντρά και στρώνουν το έδαφος για λογαριασμό της κυρίαρχης τάξης στο όνομα, τάχα, της εξυπηρέτησης του χρέους…
 

Η αυταρχική στροφή του κράτους τα τελευταία χρόνια είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Όσο οι εργατικές και κοινωνικές αντιστάσεις απέναντι στη λαίλαπα των μνημονίων φουντώνουν, όσο η άρχουσα τάξη δεν μπορεί να επιβάλει τη στρατηγική της και τα κόμματά της καταρρέουν, τόσο περισσότερο το σύστημα πανικοβάλλεται, με αποτέλεσμα να καταφεύγει στην ωμή καταστολή και στην καλλιέργεια του φόβου, για να πετύχει τους σκοπούς του.

Όλα δείχνουν ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος θα είναι ο νέος αρχηγός στο ΠΑΣΟΚ. Ο αδηφάγος υπουργός Οικονομικών του ΓΑΠ και του Παπαδήμου, ο φανατικότερος υποστηρικτής του «μονόδρομου» προς το ΔΝΤ και την ΕΚΤ, μετά την παταγώδη αποτυχία του στην παλαιότερη εσωκομματική σύγκρουση με τον ΓΑΠ, φαίνεται να αναλαμβάνει πλέον τη θέση του μηχανοδηγού στο τρένο του ΠΑΣΟΚ.

Μια από τις «παράπλευρες απώλειες» του νέου μνημονίου είναι και η φαρμακευτική περίθαλψη. Σύμφωνα με το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε την περασμένη εβδομάδα, δεν συρρικνώνεται μόνο δραματικά η δαπάνη για τη φαρμακευτική περίθαλψη, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την υγεία χιλιάδων ασφαλισμένων, αλλά τίθεται σε σοβαρή αμφισβήτηση για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια και η ποιότητά της.

Κατά το διεθνή Τύπο, η ύφεση στην Ελλάδα το 2012 μπορεί να φτάσει ακόμα και στο 7,5% . Κατά τους «Financial Times» και το Reuters, η τόσο βαθιά ύφεση είναι αποτέλεσμα των μέτρων λιτότητας που επιβλήθηκαν και κάνουν τελείως ανέφικτο το στόχο να ξεφύγει η χώρα από τη μαύρη τρύπα του χρέους. Και ποιοι τα επέβαλαν αυτά τα μέτρα, ρε παιδιά;
 

Το σχέδιο νόμου για την «αξιοποίηση» του Ελληνικού,  που ήρθε στη δημοσιότητα, ξεπερνά και την πιο διεστραμμένη φαντασία των ακραίων ανθρώπων των αγορών.

Οι μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις της 12^ης Φλεβάρη αποδεικνύουν ότι η εφαρμογή του νέου μνημονίου δεν θα είναι «περίπατος» για την άρχουσα τάξη και το πολιτικό της προσωπικό. Οι τελευταίες πολιτικές εξελίξεις φανερώνουν-ακόμα μια φορά- τη δύναμη της λαϊκής παρέμβασης. Η δεδομένη διάθεση του κόσμου να αντισταθεί, τα πολιτικά του προχωρήματα  και η μαχητικότητα που δείχνει είναι το πιο αισιόδοξο μήνυμα ότι η μάχη για την ανατροπή του εκτρώματος που ψήφισαν, η μάχη για την ανατροπή της συγκυβέρνησης και των πολιτικών της,  μπορεί να είναι νικηφόρα για την εργατική τάξη και τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα.

Η προπαγάνδα λέει ότι το χρέος δημιουργείται από το έλλειμμα, από τη συνήθεια των ελλήνων να καταναλώνουν περισσότερα από όσα παράγουν. Τα επίσημα στοιχεία λένε ότι αν αφαιρεθούν οι τόκοι και το αρνητικό ισοζύγιο των πετρελαιοειδών (αξία εισαγωγών μείον αξία εξαγωγών) το έλλειμμα έχει ήδη μηδενιστεί από το 2010. Είναι μια πλήρης αντιστροφή της εικόνας: Οι τόκοι δημιουργούν το έλλειμμα! Και την ίδια περίοδο, το χρέος αυξήθηκε κατά 20% ως προς το ΑΕΠ: Το χρέος ανατροφοδοτεί και αυξάνει το χρέος! Γι’ αυτό μόνη λύση είναι η στάση πληρωμών…

Η τρικομματική, ο Παπαδήμος και η τρόικα αποφάσισαν τα μέτρα που σαρώνουν μισθούς, συντάξεις και δικαιώματα δεκαετιών.

 Θα πάρουν την απάντηση που τους αξίζει. Τα μέτρα τους δεν θα περάσουν. Όλοι στους δρόμους - Γενικός Ξεσηκωμός!

 Παρασκευή και Σάββατο 48ωρη απεργία ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ.

Διαδήλωση την Κυριακή στις 5 μ.μ. στο Σύνταγμα.

Για δεύτερο μήνα το πλωτό πλοίο-φέρετρο «Ιεράπετρα» συνεχίζει τα δρομολόγιά του στα νησιά της Ικαρίας, των Φούρνων και της Σάμου. Η δρομολόγηση του πλοίου έχει πυροδοτήσει σειρά αντιδράσεων από σωματεία και κατοίκους με κινητοποιήσεις στα λιμάνια του Πειραιά και των νησιών.

Τις υπογραφές των πολιτικών αρχηγών της τρικομματικής στο νέο μνημόνιο, που θα περιλαμβάνει δεσμεύσεις για συνέχεια της ίδιας πολιτικής και μετά τις εκλογές, ζητούν οι ευρωηγεσίες και το ΔΝΤ ως όρο για την υπογραφή της νέας δανειακής συνθήκης. Και το ωραίο είναι ότι οι ΓΑΠ, Σαμαράς, Καρατζαφέρης θα υπογράψουν. Λες και διαπραγματεύονται τα αμπελοχώραφά τους…
 

Το Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ δέχθηκε –χωρίς να υπάρξει αντιπρόταση– την εισήγηση του Γ. Παπανδρέου. Παρ’ όλα αυτά αποτέλεσε έναν καλό «καθρέφτη» για το βάθος της κρίσης στο ΠΑΣΟΚ. Αυτό που ουσιαστικά εγκρίθηκε από την εισήγηση ΓΑΠ ήταν η θέση ότι οι διαδικασίες για αλλαγή κομματικής ηγεσίας θα οργανωθούν «πριν τις εθνικές εκλογές».

Ένα πρωτοφανές σε δριμύτητα και διάρκεια πρόγραμμα λιτότητας ετοιμάζουν η κυβέρνηση Παπαδήμου και η τρόικα.
Μετά τη σφαγή στο δημόσιο τομέα, μπαίνουν στην πρέσα οι μισθοί στον ιδιωτικό, με στόχο –μέσα στην επόμενη τριετία– να διαμορφωθούν μεροκάματα επιπέδου Βουλγαρίας.

Τι είναι στα αλήθεια το PSI, από την έκβαση του οποίου εξαρτάται, τάχα, η ζωή μα; Εξαγορά των ομολόγων που κατέχουν οι ντόπιοι και διεθνείς τοκογλύφοι στο 50% της ονομαστικής αξίας τους, δηλαδή με μηδενικές απώλειες, αφού αυτή είναι σήμερα η τιμή τους στην «αγορά». Αντικατάστασή τους με νέα, πολυετή ομόλογα, με ελκυστικότατο επιτόκιο… Ως πρόσθετο μπόνους οι ελληνικές τράπεζες θα παραλάβουν «ενισχύσεις» τουλάχιστον 30 δισ. ευρώ. Παρεμπιπτόντως, οι «επενδυτές» θα λάβουν την εξασφάλιση ότι η αποπληρωμή τους θα γίνει σε ευρώ ή δολάρια, μετατρέποντας το χρέος σε αιώνιο βραχνά, αν στο μεταξύ ο ελληνικός καπιταλισμός έχει γυρίσει σε δραχμή. Και επίσης την εγγύηση για δυνατότητα κατάσχεσης δημόσιας περιουσίας. Τόσο καλά…

Σε σοβαρή ύφεση βαδίζει η Ευρωζώνη σύμφωνα πλέον ακόμα και με τις επίσημες προβλέψεις. Ο πανικός του καπιταλισμού απογειώνει τους ανταγωνισμούς, που παίρνουν –κυριολεκτικά– ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Σε αυτό το έδαφος πληθαίνουν τα σενάρια «συντεταγμένης» εγκατάλειψης του ευρώ, συνολικά στην Ευρώπη.

Η κρίση βαθαίνει σε Ευρώπη και Ελλάδα, παίρνοντας ανεξέλεγκτες και επικίνδυνες για τον κόσμο διαστάσεις.

 Ήδη οι ιαχές «επιτυχίας» της συνόδου της 9ης Δεκεμβρίου ανήκουν στο παρελθόν. Τα όποια «σωτήρια» μέτρα αποδεικνύονται ασπιρίνες σε συνθήκες βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης. Οι αντιθέσεις μεταξύ κομμάτων, χωρών, ακόμα και στο εσωτερικό τους, υπερβαίνουν τις όποιες συμφωνίες. Στο μόνο που συμφωνούν όλοι είναι η λιτότητα και τα αντεργατικά μέτρα. Μάλιστα προσπαθούν να τα επιβάλλουν με αντιδημοκρατικές θεσμικές αλλαγές, αλλά και με τη δημιουργία κλίματος εθνικισμού στους λαούς της Ευρώπης.

Τα αδιέξοδα της πολιτικής της άρχουσας τάξης στην Ευρώπη δημιουργεί διαιρέσεις ακόμη και μεταξύ των νεοφιλελεύθερων, ακόμη και μεταξύ των Γερμανών, ακόμη και μεταξύ των Γερμανών νεοφιλελεύθερων.