Οι προτάσεις της ΔΕΑ στη συζήτηση που έχει ανοίξει στον ΣΥΡΙΖΑ και τη Γραμματεία του για μια αναγκαία συμφωνία σε μια συγκεκριμένη πολιτική, μια ιεραρχημένη και συμπληρωμένη παρουσίαση των στόχων του μπροστά στις πολιτικές εξελίξεις.
Οι προτάσεις της ΔΕΑ στη συζήτηση που έχει ανοίξει στον ΣΥΡΙΖΑ και τη Γραμματεία του για μια αναγκαία συμφωνία σε μια συγκεκριμένη πολιτική, μια ιεραρχημένη και συμπληρωμένη παρουσίαση των στόχων του μπροστά στις πολιτικές εξελίξεις.
Ο ΣΥΡΙΖΑ γίνεται ξανά κέντρο προσοχής ενός ευρύτερου κόσμου. Με την επιτάχυνση των πολιτικών εξελίξεων οφείλει να συγκεκριμενοποιήσει την πολιτική του, να δώσει μια ιεραρχημένη και συμπληρωμένη παρουσίαση των στόχων του.
Η Γραμματεία του ενωτικού εγχειρήματος της ριζοσπαστικής Αριστεράς συζητά ήδη μια τέτοια συμφωνία. Η ΔΕΑ στη συζήτηση αυτή έχει προτείνει τα εξής:
1. Κομβικός στόχος είναι η στάση πληρωμών προς τους ντόπιους και διεθνείς τοκογλύφους. Αυτή η θέση απονομιμοποιεί το χρέος, ανοίγει την προοπτική για τη διαγραφή του και απαιτεί να διατίθενται όλοι οι πόροι της κοινωνίας για τις ανάγκες των ανθρώπων. Η θέση αυτή δεν ταυτίζεται ούτε με την πρόταση για 3ετές πάγωμα πληρωμών, ούτε με την πρόταση για αποπληρωμή του χρέους ανάλογα με τους ρυθμούς ανάπτυξης. Γιατί πρόκειται για προτάσεις που αναγνωρίζουν το χρέος και ζητούν χαλάρωμα στη θηλιά της αποπληρωμής.
2. Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να διεκδικεί την επανακρατικοποίηση των τραπεζών –υπό δημόσιο, δημοκρατικό, εργατικό έλεγχο– και την κατάργηση όλων των «σύνθετων» προϊόντων του χρηματοπιστωτικού νεοφιλελευθερισμού. Πρόκειται για μια μεταρρυθμιστική πρόταση που ασπάζονται διεθνώς και κάποια σταθερά σοσιαλδημοκρατικά στελέχη (π.χ. Όσκαρ Λαφοντέν), με στόχο την προστασία της κοινωνίας από την αδηφάγο κερδοσκοπία του ιδιωτικού τομέα.
3. Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να διεκδικεί δυνατά και καθαρά τη δρακόντεια φορολόγηση του κεφαλαίου, της εκκλησίας και τη μονομερή δραστική μείωση των εξοπλισμών. Πρόκειται για μια επίσης μεταρρυθμιστική πρόταση η οποία απαντά στο ερώτημα πού μπορούν να βρεθούν οι πόροι για να χρηματοδοτηθούν τα εργατικά και νεολαιίστικα αιτήματα.
4. Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να στηρίξει ένα επείγον πρόγραμμα κοινωνικής ενίσχυσης: Με αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, με ενίσχυση των πόρων (και τις αναγκαίες προσλήψεις) για τα σχολεία και τα νοσοκομεία, με μέτρα αλληλεγγύης για τους ανέργους, με μείωση στη φορολόγηση των λαϊκών τάξεων. Με απαγόρευση των απολύσεων και ανατροπή της ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων. Πρόκειται για μέτρα που αλλιώς περιγράφονται με τον ψυχρό και σοσιαλδημοκρατικό όρο περί «αναδιανομής». Εμείς προτιμάμε το συγκεκριμένο και δεσμευτικό τρόπο της αναφοράς σε αιτήματα του κινήματος και του κόσμου.
5. Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να υπηρετεί ειλικρινά το σύνθημα «καμιά θυσία για το ευρώ», χωρίς να παίρνει την ευθύνη να προτείνει επιστροφή στη δραχμή. Που σημαίνει ότι οφείλει μια στροφή στην πολιτική του, στην κατεύθυνση της σκληρότερης αντιπαράθεσης με την ΕΕ, τη γραμμή και τις συμφωνίες των ευρωηγεσιών. Από τη στάση θα προκύπτουν τα αυτονόητα «όχι» στη νέα δανειακή σύμβαση και στη νέα ευρωσυνθήκη.
6. Ο ΣΥΡΙΖΑ απαντά στο ερώτημα των συμμαχιών με το σύνθημα για τη συμπαράταξη της Αριστεράς, που απευθύνεται στο ΚΚΕ και στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η προώθηση αυτής της διεργασίας είναι προϋπόθεση για το σύνθημα περί κυβέρνησης της Αριστεράς. Η συμπαράταξη της Αριστεράς δεν μπορεί και δεν πρέπει να υποκατασταθεί από τις σχέσεις με τους «πασοκογενείς». Που πρέπει να θεωρούνται σχέσεις με άτομα και ομάδες, για τη συνέχεια των οποίων δεν μπορεί να τεθεί σε αμφισβήτηση η στρατηγική, η πολιτική, ο τίτλος του ΣΥΡΙΖΑ.
7. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να μείνει σταθερά προσηλωμένος στη σοσιαλιστική στρατηγική. Τα συγκεκριμένα αιτήματα, που προβάλλουμε, έχουν «μεταβατικό» χαρακτήρα. Στο ερώτημα πώς μπορεί να βγει η κοινωνία από την κρίση με βάση τα συμφέροντα των εργαζομένων, επιμένουμε στην απάντηση: με την αντικαπιταλιστική ανατροπή και το σοσιαλισμό.