Σε αντιστοιχία με την δύσκολη οικονομική κατάσταση των οικογενειών τους ήταν οι φετινές επιλογές των υποψηφίων για εισαγωγή στα ΑΕΙ-ΤΕΙ. Σπουδές κοντά στον τόπο διαμονής τους, προτίμηση σε σχολές με ευκολότερη επαγγελματική αποκατάσταση, αλλά και 35.558 νέες-οι εκτός των τειχών της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, είναι τα στοιχεία που προκύπτουν από την ανακοίνωση των φετινών βάσεων.
Ημερ.Δημοσίευσης
Τα συρρικνωμένα εισοδήματα, η ανεργία και η φτώχεια που μαστίζει χιλιάδες νοικοκυριά ανάγκασε πολλούς υποψηφίους να μην δηλώσουν σχολές στην επαρχία ή έξω από το νομό διαμονής τους. Η σκέψη για μετεγκατάσταση σε άλλη πόλη φαντάζει πολυτέλεια, όπως πολυτέλεια ήταν για πολλούς μαθητές φέτος ακόμα και το φροντιστήριο ή η ομαλή φοίτηση. Φυσικό επακόλουθο οι βάσεις των σχολών στην Αθήνα να κρατηθούν ψηλά, ενώ για τις σχολές με μεγάλη ζήτηση εκτινάχθηκαν στα ύψη. Έτσι πολλά παιδιά είχαν εκ των προτέρων «ψαλιδισμένες» πιθανότητες να εισαχθούν εκεί που πραγματικά επιθυμούσαν.
Τα τραγικά ποσοστά ανεργίας στη νεολαία οδήγησαν τους υποψηφίους σε επιλογές σχολών που ίσως κάνουν ευκολότερη την εύρεση εργασίας. Η άνοδος στις στρατιωτικές και αστυνομικές σχολές (τον μόνο τομέα του δημοσίου που γίνονται προσλήψεις) εξηγείται από αυτόν τον παράγοντα, όπως και η μεγάλη πτώση στα Παιδαγωγικά τμήματα (ειδικά της επαρχίας), που τα προηγούμενα χρόνια συγκέντρωναν υψηλές προτιμήσεις. Η επιλογή της κυβέρνησης να διορίσει μόνο πέντε δασκάλους τη φετινή χρονιά, ενώ ενισχύει συνεχώς τους μηχανισμούς καταστολής δικαιολογεί την άνοδο κατά 2.243 μόρια της σχολής αστυφυλάκων και την πτώση κατά 1.400 μόρια του Παιδαγωγικού στη Ρόδο. Πάντως, οι θέσεις για τους νέους «πραίτορες» του κράτους ήταν λιγότερες από άλλα χρόνια. Αξιοσημείωτη και η άνοδος των γεωπονικών σχολών (απόρροια του ιδεολογήματος «δεν παράγουμε τίποτα: η γη θα μας θρέψει»;), αλλά και των οικονομικών σχολών, μάλλον λόγω και της συγκυρίας.
Πολλές χιλιάδες μαθητές-τριες (περίπου 30%) δεν κατάφεραν να εισαχθούν κάπου. Για τα παιδιά αυτά η κυβέρνηση προκρίνει το δρόμο των πανάκριβων ιδιωτικών κολλεγίων ή την άμεση είσοδο στην αγορά εργασίας, σαν φτηνό εργατικό δυναμικό. Για τα αγόρια υπάρχει και η πρόωρη στράτευση, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Αλλά και για τους πρωτοετείς φοιτητές τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Η χρηματοδότηση των ιδρυμάτων έχει περιοριστεί δραματικά και κανείς δεν ξέρει μέχρι πότε θα λειτουργούν. Η εισαγωγή διδάκτρων συζητιέται έντονα,η κατάργηση της φοιτητικής μέριμναςκαι η είσοδος επιχειρηματιών στις σχολές είναι ο ομολογημένος στόχος της τρικομματικής συμμορίας που ενοχλείται από το δημόσιο χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Το νεοφιλελεύθερο όνειρο της παιδείας για λίγους και εκλεκτούς, είναι προ των πυλών.
Μέσα και έξω από τα σχολεία και τις σχολές, η νεολαία, μαζί με τους εργαζόμενους, πρέπει να υπερασπιστεί το δικαίωμά της για μόρφωση, χωρίς ταξικούς ή άλλους φραγμούς. Οι πολύμηνες-μαχητικές κινητοποιήσεις μαθητών και φοιτητών στη Χιλή, για δημόσια και δωρεάν Παιδεία, με τη στήριξη συνδικάτων και κοινωνικών κινημάτων, είναι καλός οδηγός και για τις εδώ αντιστάσεις.