Οι καταγγελίες για την επίσκεψη του προέδρου του Ισραήλ Σιμόν Πέρες αλλά και οι αντιδράσεις κατά της συνάντησης του με τον πρόεδρο της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ τις μέρες που ακολούθησαν προερχόμενες τόσο από στελέχη του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ όσο κι από συλλογικότητες, κινήματα και οργανώσεις είναι απόλυτα δίκαιες.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Ο Πέρες έχει υπάρξει, από τα νιάτα του ακόμη, στα 1947, υψηλόβαθμο στέλεχος της παραστρατιωτικής πολιτοφυλακής Haganah που αποτέλεσε τον πρόδρομο του Ισραηλινού Στρατού και συνεργαζόμενη με τους ιμπεριαλιστές τρομοκρατούσε και σκότωνε Παλαιστίνιους αμάχους. Από τότε έχει χρηματίσει υπουργός και πρωθυπουργός πολλών ισραηλινών κυβερνήσεων, σήμερα πρόεδρος του Ισραήλ, πάντα πιστός υπηρέτης μιας συνεχούς και συστηματικής πολιτικής απαρτχάιντ, εθνοκάθαρσης και εποικισμών εις βάρος των Αράβων Παλαιστίνιων.
Ο Πέρες είναι σήμερα ο πολιτικός αρχηγός ενός κρατικού μηχανισμού-μαντρόσκυλου του δυτικού ιμπεριαλισμού στη Μέση Ανατολή, ενός κράτους που στήριζαν και στηρίζουν εμμέσως όλες οι τοπικές φιλοδυτικές δικτατορίες και που οι λαοί της περιοχής μισούν, καθώς από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα βρίσκεται σχεδόν αδιάλειπτα σε κατάσταση πολέμου με τις γειτονικές χώρες, πάντα με ιμπεριαλιστικούς σκοπούς. Ενός κράτους που επομένως αποτελεί ορκισμένο εχθρό και των αραβικών εξεγέρσεων και επαναστάσεων που συγκλονίζουν την Μέση Ανατολή τα τελευταία χρόνια, αμφισβητώντας της εξουσία «φίλων» δικτατόρων.
Η θέση μας ήταν και είναι ότι η Αριστερά δεν μπορεί να έχει κανέναν δίαυλο συνεννόησης με τον Σιμόν Πέρες και ό,τι αυτός εκπροσωπεί. Ο εκπρόσωπός μας εξέφρασε ρητή αντίρρηση στη γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ για τη συνάντηση του Πέρες με τον πρόεδρο της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς η συνάντηση θα εμφάνιζε τον εκπρόσωπο ενός εγκληματικού κρατικού μηχανισμού ως ισότιμο «καθωσπρέπει» συνομιλητή ακόμη και της Αριστεράς, συκοφαντώντας και την ίδια καθώς δεν θα λογοδοτούσε σε καμία ανάγκη των εργαζόμενων και των κατώτερων λαϊκών στρωμάτων, δεν θα πήγαζε με κανένα τρόπο απ’ την ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στον κόσμο που θέλει να εκπροσωπήσει.
Οι συλλογικές αποφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, όπως καταγράφονται και στα τελευταία προεκλογικά προγράμματα, καταγγέλλουν τη συνεργασία Ελλάδας-Ισραήλ σε όλα τα επίπεδα (στρατιωτικό-διπλωματικό-οικονομικό), με ρητή αιτιολογία ακριβώς την κατοχή παλαιστινιακών εδαφών και τη φιλοπόλεμη και κατακτητική πολιτική που το Ισραήλ ασκεί. Αυτές οι αποφάσεις έχουν στο παρελθόν «επικυρωθεί» και στην πράξη: με τη συμμετοχή μελών, στελεχών και βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ στις κινητοποιήσεις κατά του ισραηλινού κρατικού μηχανισμού και υπέρ της παλαιστινιακής αντίστασης, όπως και με τη συμμετοχή στις ανθρωπιστικές αποστολές του Free Gaza. Τις ίδιες αποστολές όπου εννέα ακτιβιστές δολοφονήθηκαν με πολιτική και ηθική αυτουργία του ίδιου του Πέρες!
Κατά τη γνώμη μας, καθήκον μιας Ριζοσπαστικής Αριστεράς που εργάζεται για τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα όλων των λαών της περιοχής και για τη διεθνή ειρήνη, θα ήταν η άσκηση της μέγιστης δυνατής πίεσης προς το Ισραήλ, ώστε να σταματήσει την παραπάνω εγκληματική ιμπεριαλιστική πολιτική: μέσα από τη διακοπή κάθε διπλωματικής, στρατιωτικής και οικονομικής συνεργασίας. Μια τέτοια πίεση θα ήταν η ουσιαστικότερη εκδήλωση αλληλεγγύης προς τον Παλαιστινιακό λαό και τις νέες Αραβικές εξεγέρσεις.