Ο Πάνος Κοσμάς, μέλος της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ και της οργάνωσης «Κόκκινο», γράφει για την ανάγκη προσανατολισμού του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα πολιτικό μέτωπο της Αριστεράς, για την ανάγκη απόκρουσης διαφορετικών πολιτικών σχεδίων για «εκλογικές διευρύνσεις» και «συμμαχίες προθύμων».
«Ενωθείτε και τσακίστε τους!». Αυτή η «εντολή» εργάτη της «Χαλυβουργίας» προς αριστερή αντιπροσωπεία αλληλεγγύης στον αγώνα τους αποκαλύπτει τις διαθέσεις της εργατικής τάξης, αλλά και ευρύτερων καταπιεζόμενων στρωμάτων. Η απαίτηση για πολιτικό μέτωπο της Αριστεράς και για κυβέρνηση της Αριστεράς έχει πλέον μαζικό έρεισμα στην εργατική τάξη και τα πληβειακά στρώματα, αλλά και στον κόσμο της Αριστεράς.
Η απαίτηση αυτή μπορεί να είναι ενστικτώδης, αλλά είναι απόλυτα σωστή. Στηρίζεται στην εμπειρία σχεδόν δύο χρόνων αγώνων ενάντια στις πολιτικές του μνημονίου. Που απέδειξαν ότι η γραμμή της «αντίστασης και ανάσχεσης της επίθεσης», με τις επιμέρους, τις κλαδικές και τις γενικές απεργίες, αλλά και τους άλλους εκατοντάδες μικρούς και μεγάλους αγώνες, από μόνη της δεν οδηγεί στη νίκη. Το πλαίσιο της κοινωνικής διαπραγμάτευσης έχει καταρρεύσει από τις πολιτικές του μνημονίου, η συναίνεση του φόβου έχει δώσει τη θέση της στο κράτος «έκτακτης ανάγκης», η τρόικα και η κυβέρνηση δεν υποχωρούν στο παραμικρό ακόμη και μπροστά στις πιο μαζικές κινητοποιήσεις όσο έχουν ακόμη τη δυνατότητα να περνούν από τη Βουλή τα αλλεπάλληλα «πακέτα» μέτρων.
Πρέπει λοιπόν να μπλοκάρουμε την κυβερνητική μηχανή του μνημονίου, χρειάζεται πολιτική ανατροπή. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να εγκαταλείψουμε το «πεζοδρόμιο» και να ασχοληθούμε μόνο με τις εκλογές! Ήταν οι μάχες του κινήματος που οδήγησαν σε πτώση την κυβέρνηση Παπανδρέου, που έφθειραν την κυβέρνηση Παπαδήμου, που υποχρεώνουν το σύστημα να επιλέξει τις εκλογές σαν το μικρότερο κακό. Χωρίς το κίνημα, πολιτική ανατροπή προς το συμφέρον του κόσμου της εργασίας δεν μπορεί να υπάρξει!
Για τον ίδιο λόγο δεν μπορεί να υπάρξει κυβέρνηση Αριστεράς που να μη στηρίζεται σε πολιτικό μέτωπο της Αριστεράς, δηλαδή σε πολιτικό μέτωπο ΣΥΡΙΖΑ-ΚΚΕ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Γιατί μόνο ένα τέτοιο πολιτικό μέτωπο μπορεί δυνητικά να εξασφαλίσει: α) Τις προγραμματικές προϋποθέσεις για μια πολιτική ρήξης με τις πολιτικές του μνημονίου. β) Τις πολιτικές προϋποθέσεις και τον κορμό των δυνάμεων, ώστε να ξεδιπλωθούν ακόμη πιο αποφασιστικά οι αγώνες την «επόμενη μέρα». γ) Την πολιτική «αντοχή», ώστε να είναι νικηφόρα η ολομέτωπη αναμέτρηση με το σύστημα, αν οι πολιτικοί-εκλογικοί συσχετισμοί διαμορφώσουν τους όρους για κυβέρνηση της Αριστεράς.
Σε αντίθεση με έναν τέτοιο προσανατολισμό, η τελευταία πρόταση της ηγεσίας του ΣΥΝ στη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ για «εκλογική διεύρυνση» προς το χώρο των «ΠΑΣΟΚογενών» εμπνέεται από έναν άλλο προσανατολισμό. Συνιστά ένα άλλο πολιτικό σχέδιο: να δώσουμε τη «μάχη για την εξουσία» με εργαλείο την τακτική των «εκλογικών διευρύνσεων», την άθροιση των ποσοστών, τη «συμμαχία των προθύμων».
Έτσι, οι κινηματικές και πολιτικές προϋποθέσεις για την πολιτική ανατροπή και τη ρήξη με το σύστημα παραμερίζονται από «ευφυείς» (και υπερφίαλες) εκλογικές τακτικές, η πολιτική συμμαχιών γίνεται κολυμβήθρα του Σιλωάμ για «κακόφημους» ΠΑΣΟΚογενείς ή και κομματίδια σαν το ΑΡΜΑ Πολιτών που συζητούν παράλληλα και με τον Καμμένο, το πρόγραμμα γίνεται εξαρτημένη μεταβλητή του εύρους των εκλογικών συμμαχιών και «μεταγλωττίζεται» σε προεκλογικές διακηρύξεις που μετατοπίζονται όλο και πιο δεξιά, η ταξική και κινηματική γραμμή (το ενιαίο εργατικό μέτωπο) υποκαθίσταται από τις «ευρείες πατριωτικές συμμαχίες» (γιατί, υποτίθεται, μόνο αυτές εξασφαλίζουν το απαραίτητο εκλογικό εύρος), το πολιτικό σχέδιο γίνεται όλο και πιο έντονα σχέδιο για την παραγωγική ανασυγκρότηση του ελληνικού καπιταλισμού, με ή χωρίς ευρώ (ή δραχμή), αντί για πολιτικό μέτωπο της Αριστεράς σχηματίζεται το θολό ακόμη περίγραμμα μιας συμμαχίας τύπου ιταλικής «Ελιάς».
Η αντίδραση μεγάλου εύρους δυνάμεων στη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ υποχρέωσε την ηγεσία του ΣΥΝ να κάνει ένα βήμα πίσω, αποσύροντας τα πιο προβληματικά στοιχεία του «σχεδίου». Ωστόσο, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το πρόβλημα θα επανέλθει ακόμη πιο οξύ αμέσως μετά τις εκλογές. Είναι γι’ αυτό το λόγο που γίνεται αναγκαία και κατεπείγουσα η συγκρότηση ενός ρεύματος μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ που θα παλέψει σε όλη τη γραμμή για έναν άλλο προσανατολισμό, με πυρήνα τις δυνάμεις της επαναστατικής-αντικαπιταλιστικής Αριστεράς.