Απεργίες και πολιτική κρίση στην Αίγυπτο

Απεργίες στην Αίγυπτο

Όταν εξασθενούσε η εξέγερση του Νοέμβρη και στην πλειοψηφία κυριαρχούσαν οι αυταπάτες για την εκλογική ενίσχυση των Αδελφών Μουσουλμάνων, ο επαναστάτης σοσιαλιστής Χοσάμ Ελ Χαμαλαουΐ έγραφε: «Περιμένω χιλιάδες εργάτες να πολιορκήσουν το νέο κοινοβούλιο για να επιβάλουν τα αιτήματά τους». Στη διάρκεια του Απρίλη, η εικόνα ήταν ακριβώς αυτή έξω από το αιγυπτιακό κοινοβούλιο. Στο απεργιακό κύμα του Απρίλη μπροστάρηδες ήταν οι οδηγοί λεωφορείων, με μια απεργία διαρκείας η οποία δεν έσπασε ούτε από την προδοσία του προέδρου του σωματείου (καθαιρέθηκε άμεσα με ψηφοφορία της βάσης), ούτε από την απεργοσπασία του στρατού. Σε αυτό το φόντο έγινε η εργατική Πρωτομαγιά, την οποία οργάνωσαν με κοινό κάλεσμα οι οργανώσεις της αιγυπτιακής Αριστεράς με τα ανεξάρτητα συνδικάτα, καταγγέλοντας πως τίποτα δεν έχει αλλάξει για την τάξη που έριξε τη χαριστική βολή στον Μουμπάρακ και προβάλλοντας ένα εργατικό πρόγραμμα. Πέρα από τις πρωτομαγιάτικες διαδηλώσεις, το κάλεσμα προανήγγειλε έναν «Μάη των εργατών»...

Η χούντα αντιμέτωπη με πολιτική κρίση

Στο φόντο των απεργιών ξέσπασε και νέα πολιτική κρίση. Μια διαδήλωση ενάντια στον αποκλεισμό ενός ισλαμιστή προεδρικού υποψηφίου από τις εκλογές στις 2 Μάη δέχτηκε επίθεση από μπράβους, που σκότωσαν πάνω από 10 διαδηλωτές. Ακολούθησαν μεγάλες διαδηλώσεις στο Κάιρο που κατέληξαν σε κατασκήνωση στην Αμπασίγια, έξω από το υπουργείο Άμυνας. Η Αμπασίγια έγινε πεδίο μάχης μετά την επέμβαση της στρατιωτικής αστυνομίας, που άφησε πίσω της 300 τραυματίες, ενώ εκατοντάδες διαδηλωτές συνελήφθησαν. Στο μεταξύ βάθυνε και το ρήγμα ανάμεσα στους Αδελφούς Μουσουλμάνους και το στρατό, που είχε ξεκινήσει από τους αποκλεισμούς υποψηφίων στις προεδρικές εκλογές, αλλά και την περιορισμένη εξουσία του κοινοβουλίου, τη διαμάχη για το νέο σύνταγμα. Η Αδελφότητα συγκέντρωσε το μεγάλο όγκο των μελών της στην Ταχρίρ, αν και δεν πήγε στην Αμπασίγια, στήριξε πολιτικά τους επαναστάτες, που συγκρούστηκαν με το στρατό, και για πρώτη φορά υιοθέτησε τα συνθήματα ενάντια στο Στρατιωτικό Συμβούλιο. Η πολιτική και κοινωνική κρίση φαίνεται αδύνατο να λυθεί και με την εργατική οργή μπορεί να αποδειχθεί ο καταλύτης. Όπως δήλωσε απεργός στα ΜΜΜ: «Περιμέντε την τελική επανάσταση, την επανάσταση των εργατών...».