Το Μάη του 1968 συνέβη μια κοινωνική έκρηξη στη Γαλλία. Μια έκρηξη που ανέδειξε τις αντιφάσεις και τις αντιθέσεις μιας γερασμένης και συντηρητικής κοινωνίας που έπρεπε να ανατραπεί. Το φοιτητικό κίνημα αποτέλεσε τη θρυαλλίδα γι’ αυτό το ξέσπασμα το οποίο έμελλε να ριζοσπαστικοποιήσει μια ολόκληρη γενιά και να ταρακουνήσει παγκόσμια το σύστημα και τους μηχανισμούς του.
ιστορία και παράδοση
50 χρόνια από τη δολοφονία του μαύρου ηγέτη
Αφιέρωμα για τα 50 χρόνια από την παγκόσμια έκρηξη των κινημάτων
Ένα από τα βασικά επιχειρήματα της αστικής αφήγησης είναι ότι η επανάσταση του 1821 ήταν μια εθνική-θρησκευτική επανάσταση. Η αλήθεια είναι κάπως διαφορετική. Η αχανής Οθωμανική Αυτοκρατορία αποτελούσε μια παραλλαγή των φεουδαρχικών κρατών που επικρατούσαν εκείνη την εποχή. Η οθωμανική εξουσία επιβαλλόταν σε μια τεράστια έκταση και πάνω σε ποικιλόμορφους και εθνοτικά διαφορετικούς πληθυσμούς.
Την Κυριακή 25 Φλεβάρη πραγματοποιήθηκε στη Θήβα εκδήλωση της Ανοικτής Επιτροπής Μνήμης για την αναστήλωση της προτομής του Παντελή Πουλιόπουλου.
Το Φλεβάρη του 1968, τα μέλη του ΚΚΕ στην Ελλάδα –που αντιμετώπιζαν τότε τα πιο δύσκολα καθήκοντα της αντίστασης σε μια δικτατορία, που στις 21/4/67 είχε πιάσει την ηγεσία και το μηχανισμό του κόμματος απολύτως απροετοίμαστους για αυτό το ενδεχόμενο- μάθαιναν εμβρόντητα τη διάσπαση του ΚΚΕ.
Πολλές οι αντιφάσεις, λίγα τα θετικά βήματα
Η τάξη επικρατεί στο Βερολίνο. Ηλίθιοι δήμιοι! Η τάξη σας είναι χτισμένη στην άμμο! Η Επανάσταση αύριο θα υψώσει τη βροντερή της φωνή ως τους ουρανούς: Ήμουν, είμαι και θα είμαι!
Από το τελευταίο άρθρο της Ρόζας Λούξεμπουργκ στη «Ρότε Φάνε» («Κόκκινη Σημαία»), στις 14 Γενάρη 1919, μια μέρα πριν από τη δολοφονία της από τα Freikorps, ένοπλα αποσπάσματα των ακροδεξιών.
Το κράτος του Ισραήλ γεννήθηκε το 1948, πριν σχεδόν 70 χρόνια, πάνω στα ερείπια των παλαιστινιακών χωριών και γειτονιών που αναγκάζονταν να εγκαταλείψουν κυνηγημένοι οι κάτοικοί τους για να σωθούν. Ολόκληρος σχεδόν ο πληθυσμός της Παλαιστίνης μεταμορφώθηκε σε λίγες εβδομάδες σε πρόσφυγες. Η 15η Μάη είναι η επέτειος ίδρυσης του ισραηλινού κράτους. Όμως ανάμεσα στους Παλαιστίνιους είναι γνωστή ως Νάκμπα («Ημέρα της Καταστροφής»).
Στο προηγούμενο φύλλο της ΕΑ σε άρθρο για την πρώτη φάση της ισπανικής επανάστασης, είχαμε περιγράψει την ισπανική κοινωνία του μεσοπολέμου σαν δύο χωριστούς κόσμους, από τη μια της ολιγαρχίας και των στηριγμάτων της και από την άλλη των εργατών και φτωχών λαϊκών στρωμάτων.
Στις 18 Νοέμβρη του 1976 η διορισμένη από τον δικτάτορα Φράνκο Βουλή της Ισπανίας (Κορτές) αποφάσιζε την επιστροφή στην κοινοβουλευτική δημοκρατία. Ήταν αναγκαίος συμβιβασμός του πολιτικού συστήματος μπροστά στην παρακμή και την παράλυση του δικτατορικού καθεστώτος.
Τα γεγονότα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου αποτέλεσαν τη βασική ρωγμή που οδήγησε στην ανατροπή του χουντικού καθεστώτος. Τη ρωγμή μέσα από την οποία ξεπρόβαλε δυναμικά ο λαϊκός παράγοντας, θέτοντας αιτήματα που δεν περιορίζονταν μόνο στην ανατροπή των συνταγματαρχών αλλά και στη διεκδίκηση μιας άλλης κοινωνίας. Σήμερα αυτά τα αιτήματα αποκρύπτονται σκόπιμα από την αστική αφήγηση και τη σχολική βιβλιογραφία. Στα χρόνια των μνημονίων, άλλωστε, αποκτούν επιπρόσθετη επικινδυνότητα για την κυρίαρχη τάξη και τους πολιτικούς εκπροσώπους της.
Το 1917 ήταν κυρίως μια εργατική επανάσταση. Στα δυόμισι εκατομμύρια κατοίκων της Πετρούπολης το μισό ήταν βιομηχανικοί εργάτες στην πιο συγκεντροποιημένη βιομηχανία του κόσμου. Ήταν επίσης φορείς μιας πλούσιας ιστορικής πείρας, από τις πρώτες μαζικές απεργίες και τους σοσιαλιστικούς κύκλους του 1880, μέχρι τα πρώτα Σοβιέτ του 1905, τη σκληρή πέτρινη περίοδο 1907-1911 και τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η πιο μεγάλη δημοκρατική νίκη στην ιστορία
Η Μικρασιατική Εκστρατεία, μέρος Δ’
Η Μικρασιατική Εκστρατεία - Μέρος Γ’
Αφιέρωμα στη Μικρασιατική Εκστρατεία - Μέρος Β’
Η Ελλάδα στο πλευρό των ιμπεριαλιστών
Μια αναδρομή στην ιστορία της απεργιακής δράσης
Το σημείο καμπής για τον αραβικό εθνικισμό, το Ισραήλ και το παλαιστινιακό κίνημα
Η επέτειος των 50 χρόνων από την 21η Απρίλη του 1967 δεν συνοδεύτηκε από μια πλατιά δημόσια συζήτηση έντασης ανάλογης με το βαρύ γεγονός της κήρυξης μιας στρατιωτικής δικτατορίας, σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, που παρά τα προβλήματα και τις καθυστερήσεις της ήταν ενταγμένη στο «σταθερό» κέντρο της Δύσης, δηλαδή στο συνασπισμό των χωρών-κρατών του αναπτυγμένου καπιταλισμού στην εποχή εκείνη.
Η Ισπανία μετά την επανάσταση ενάντια στο πραξικόπημα του στρατηγού Φράνκο τον Ιούλιο του 1936 δεν ήταν μια απλή χώρα. Ήταν ένα αντιφασιστικό ηφαίστειο που αμφισβητούσε τόσο τον στρατό του Φράνκο, όσο και την ίδια την αστική εξουσία. Η συμπλήρωση 80 χρόνων από τα γεγονότα της Βαρκελώνης τον Μάη του ’37 δίνει την αφορμή να θυμηθούμε στις πολύμορφες συγκρούσεις και τις διαμάχες της εποχής.
Σήμερα, 131 χρόνια μετά, οι δυνάμεις του κεφαλαίου επιδιώκουν να πάρουν την ιστορική ρεβάνς, να μηδενίσουν το κοντέρ των εργατικών κατακτήσεων
Ο ι εκδόσεις Red Marks παρουσιάζουν με υπερηφάνεια το βιβλίο του Βικτόρ Σερζ Έτος Ένα της Ρωσικής Επανάστασης. Είναι, κατά τη γνώμη μας, ένα βιβλίο αναφοράς για όσους θέλουν να κατανοήσουν σε βάθος αυτήν την κορυφαία «στιγμή» του 20ού αιώνα, αλλά και τη μετέπειτα εξέλιξη του καθεστώτος στη Ρωσία.
Η άνοδος και η παρακμή μιας εκμεταλλευτικής και ιμπεριαλιστικής «ολοκλήρωσης»
Η απρόσμενη επανάσταση
Πρόλογος του Πέτρου Τσάγκαρη στην έκδοση του βιβλίου
Το 2004 η κυβέρνηση της Δεξιάς ερχόταν με αυτοπεποίθηση για να ολοκληρώσει την επίθεση στα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα, που άνοιξαν οι κυβερνήσεις Σημίτη.
Πολύτιμα συμπεράσματα από μια πικρή ήττα
Στις 3 Γενάρη ξεκίνησε μια απεργία μεταλλεργατών στην Πετρούπολη με αφορμή τέσσερις απολύσεις. Σε λίγες μέρες η απεργία έγινε γενική και αγκάλιασε 380 εργοστάσια, η πόλη έμεινε χωρίς ρεύμα. Δεν ήταν μόνο οι απολύσεις: ο κόσμος ξαναζητούσε το ψωμί, που στερούνταν και πριν τον πόλεμο.