Φύλλο Νο 406 (18 Απρίλη 2018)

Όλοι και όλες αντιμετωπίζουμε την πρόκληση μιας κυβέρνησης της τάχα μου Αριστεράς, που καθημερινά βουλιάζει στο βούρκο της μνημονιακής πολιτικής και της ταύτισης με τη γραμμή των ιμπεριαλιστών, των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Τα σχολεία άνοιξαν μετά το Πάσχα με μια σημαντική «εκκρεμότητα»: Πώς θα συνεχίσουν οι μαζικές και δυναμικές κινητοποιήσεις των αναπληρωτριών κι αναπληρωτών, που πλαισιώθηκαν κι από το πιο συνειδητοποιημένο κομμάτι των μόνιμων εκπαιδευτικών.

Η  κυβέρνηση Τσίπρα έχει μπει για τα καλά σε ναρκοπέδιο.

Η  Πρωτομαγιά είναι η σημαντικότερη ημέρα διεθνούς απεργίας, ημέρα-σύμβολο της εργατικής τάξης και των αγώνων της για κοινωνική απελευθέρωση. Μέρα ταξικής ενότητας και διεθνιστικής αλληλεγγύης.

Το χτύπημα κατά της Συρίας από ΗΠΑ-Αγγλία-Γαλλία αποτελεί μνημείο ιμπεριαλιστικού κυνισμού. Σε μια επίθεση 60 λεπτών, περίπου 100 πύραυλοι εξαπολύθηκαν ενάντια σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις και ερευνητικά κέντρα σε συριακό έδαφος.

Είναι εκπληκτικό το πώς οι σχεδιασμοί της κυβέρνησης Αναστασιάδη στη μεγαλόνησο δεν έχουν σε τίποτα να ζηλέψουν από αυτούς των λοιπών «δημοκρατικών» κυβερνήσεων δύσης και ανατολής.

Την Πέμπτη 12 Απριλίου, ο Υπουργός Άμυνας Πάνος Καμμένος, μέσα σε ένα παραληρηματικό κλίμα εθνικής υπερηφάνειας, δημοσίευσε στο tweeter τα παρακάτω: «Ένας Έλληνας πιλότος στο πάνθεον των Ηρώων. Έπεσε υπέρ πίστεως και Πατρίδος μαχόμενος για την προάσπιση της Εθνικής κυριαρχίας και της εδαφικής μας ακεραιότητας. Η Πατρίδα θρηνούσα υποκλίνεται. Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του και σε όλα τα στελέχη της ΠΑ».

Στο πλαίσιο της αντιπαράθεσης ΗΠΑ-Ρωσίας, συνεχίζεται η προσπάθεια ένταξης της Δημοκρατίας της Μακεδονίας, αλλά μακροπρόθεσμα επίσης της Σερβίας και του Κοσόβου, στο ΝΑΤΟ.

Νέα από τους εργατικούς χώρους

Εικοσιτετράωρη απεργία την Τετάρτη του Πάσχα, 11 Απριλίου στην Αθήνα και 48άωρη 10 και 11 Απριλίου στη Θεσσαλονίκη, πραγματοποίησαν οι εργολαβικοί εργαζόμενοι στα Ελληνικά Πετρέλαια (ΕΛΠΕ).

Ο  Τραμπ ξεκίνησε την επίθεσή του στο μέτωπο του εμπορίου το Γενάρη του 2018, ανακοινώνοντας δασμούς σε εισαγώμενους ηλιακούς συλλέκτες και πλυντήρια.

Ο  Πρόεδρος Τραμπ έχει πλέον προχωρήσει από τους δασμούς στις εισαγωγές χάλυβα (με τις εξαιρέσεις για ορισμένους συμμάχους) στην πραγματική μάχη: Να σταματήσει την Κίνα από το να κερδίσει μερίδιο αγοράς στις βασικές βιομηχανίες της Αμερικής: την τεχνολογία, τη φαρμακευτική βιομηχανία και άλλους τομείς που βασίζονται στη γνώση. Μπορεί η Κίνα να ενισχυθεί περαιτέρω σε παγκόσμιο επίπεδο ή οι πολιτικές του Τραμπ θα τη σταματήσουν;

Μαζικά, ενωτικά και αντικαπιταλιστικά

Το Μάη του 1968 συνέβη μια κοινωνική έκρηξη στη Γαλλία. Μια έκρηξη που ανέδειξε τις αντιφάσεις και τις αντιθέσεις μιας γερασμένης και συντηρητικής κοινωνίας που έπρεπε να ανατραπεί. Το φοιτητικό κίνημα αποτέλεσε τη θρυαλλίδα γι’ αυτό το ξέσπασμα το οποίο έμελλε να ριζοσπαστικοποιήσει μια ολόκληρη γενιά και να ταρακουνήσει παγκόσμια το σύστημα και τους μηχανισμούς του.

Από τη μία πλευρά άστεγοι, πλειστηριασμοί και νέοι που στα 30 τους χρόνια μένουν με τους γονείς τους, και από την άλλη μια ιστορία οικονομικής και αστικής ανάπτυξης βασισμένη στην οικοδόμηση και την ιδιοκατοίκηση. Μπορούμε να μιλάμε σήμερα, στην ελληνική συνθήκη, για μια «κρίση στέγης»; Φαίνεται πως ναι.

Αποτελεί τραγική ειρωνεία το ότι η αιματηρή καταστολή της παλαιστινιακής «ημέρας της γης» είχε εν μέρει προβλεφθεί στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε μόλις μια μέρα πριν στο Πολυτεχνείο από την «Πρωτοβουλία αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό». Κεντρική ομιλήτρια ήταν η Σιρίν Ισάουι, παλαιστίνια ακτιβίστρια, δικηγόρος και πρώην πολιτική κρατούμενη του σιωνιστικού κράτους.

Εκτός από τα ναυάγια στα νησιά του Αιγαίου το διαρκές έγκλημα εξελίσσεται και αλλού. Νέοι νεκροί πρόσφυγες στον Έβρο. Ομάδα 23 προσφύγων, που κατόρθωσε να περάσει τον ποταμό, αλλά και τα πλημμυρισμένα στρέμματα, δήλωσε στην αστυνομία ότι μια γυναίκα και τα τρία παιδιά της δεν τα κατάφεραν και πνίγηκαν. Αστυνομικές πηγές το επιβεβαίωσαν, χωρίς να είναι σίγουρες για τον συνολικό αριθμό των θυμάτων. Λίγο καιρό πριν, στον ίδιο ποταμό, είχε αναποδογυρίσει πλοιάριο, με αποτέλεσμα τρεις νεκρούς (οι δύο ανήλικα παιδιά) και οκτώ αγνοούμενους. Να θυμίσουμε ότι ο φράχτης παραμένει στη θέση του, καμία ασφαλής δίοδος δεν επιτρέπεται, και η κυβέρνηση είχε το θράσος να δηλώσει ότι το κάνει για να... σώσει ζωές, αποτρέποντας, τάχα, τους πρόσφυγες να κάνουν το επικίνδυνο ταξίδι...

Στη Γαλλία, σε λιγότερο από ένα χρόνο, η κυβέρνηση του προέδρου Μακρόν και του πρωθυπουργού Φιλίπ νομοθέτησε σωρεία αντιλαϊκών μέτρων, που αναδομούν όλα τα επίπεδα της γαλλικής κοινωνίας, ακυρώνοντας ή περιορίζοντας δημοκρατικές κοινωνικές κατακτήσεις πολλών δεκαετιών. Ο κύριος μοχλός για την επιβολή του νεοφιλελεύθερου προγράμματος είναι το αυταρχικό συνταγματικό πλαίσιο της 5ης Γαλλικής Δημοκρατίας και τα θεσμικά παρακλάδια του.

Παλαιστίνη:
Οι Παλαιστίνιοι επιμένουν. Η Μεγάλη Πορεία της Επιστροφής συνεχίζεται επί μέρες και θα συνεχιστεί ως την επέτειο της Νάκμπα (της καταστροφής του 1948). Μια σκηνή για κάθε παλαιστινιακό οικισμό που διαλύθηκε από το σιωνιστικό κράτος και επίμονες μαζικές διαδηλώσεις στο φράχτη της Γάζας, παρά τη «Ματωμένη Παρασκευή» (όταν ελεύθεροι σκοπευτές μακέλεψαν την πρώτη κινητοποίηση). Από τη μία πλευρά, παιδιά με αυτοσχέδιες «πανοπλίες», δεκάδες λάστιχα που καίγονται για να λειτουργήσει ο μαύρος καπνός ως «ασπίδα», ράπερς που τραγουδούν για την ελευθερία με φόντο τις διαδηλώσεις... Από την άλλη, ελεύθεροι σκοπευτές πάνω στο φράχτη, χημικά αέρια και φανατικοί ακροδεξιοί σιωνιστές που πιάνουν υψώματα και «απολαμβάνουν το θέαμα». Νέοι Παλαιστίνιοι μάρτυρες προστίθενται σε κάθε διαδήλωση, ανάμεσά τους ένας ρεπόρτερ: Για να μην αναμεταδίδονται οι εικόνες που ντροπιάζουν το Ισραήλ, δολοφονούνται αυτοί που τις αναμεταδίδουν. Η «διεθνής κοινότητα» σιωπά. Αλλά οι Παλαιστίνιοι επιμένουν...

Η ποινική δίωξη κατά του πρώην προέδρου Λούλα εξελίσσεται σε μια μάχη που ξεπερνά τον ίδιο. Πιο ασφαλές κριτήριο αποτελούν οι τοποθετήσεις Βραζιλιάνων αγωνιστών, που έδωσαν μάχες ενάντια στις κυβερνήσεις του PT (Κόμμα των Εργατών) όλα τα προηγούμενα χρόνια, αλλά καταλαβαίνουν το επίδικο.

Η κατάσταση βαθιάς κρίσης και αστάθειας στην οποία από καιρό έχει εισέλθει το καταλανικό και κατ’ επέκταση το ισπανικό πολιτικό σύστημα δεν αποτελεί πλέον νέα είδηση.

Η  γαλλική κυβέρνηση έχει εξαπολύσει μία εκτεταμένη επίθεση εναντίον των ανδρών και γυναικών που εργάζονται στους σιδηροδρόμους, αλλά και γενικότερα εναντίον του τομέα των δημόσιων σιδηροδρομικών συγκοινωνιών.