διεθνή

Η Τουρκία μπαίνει στην τελική ευθεία προς την εκλογική αναμέτρηση στις 24 Ιούνη σε συνθήκες αβεβαιότητας.

Βενεζουέλα:
Το περιοδικό «Foreign Policy» δημοσίευσε άρθρο με τίτλο: «Είναι ώρα για ένα πραξικόπημα στη Βενεζουέλα: Μόνο οι εθνικιστές στο στράτευμα μπορούν να αποκαταστήσουν μια νόμιμη συνταγματική δημοκρατία». Τα λογικά σφάλματα και την οργουελική γλώσσα σε αυτή την πρόταση τα αφήνουμε ασχολίαστα. Καταπιάνεται με αυτά ο αρθρογράφος, επιχειρώντας να κάνει το άσπρο-μαύρο. Συγκρατούμε όμως την ειλικρίνεια του περιοδικού…

Ο Ραχόι είναι ο πρώτος πρωθυπουργός του Ισπανικού Κράτους που έχασε την πρωθυπουργία μετά από πρόταση μομφής αντιπολιτευτικού κόμματος.

Δ ιευθετήθηκε η διένεξη στην Ιταλία και έχουμε πλέον κυβέρνηση Λίγκας και Κινήματος Πέντε Αστέρων (Κ5Α). Ο επάρατος (ούτε καν) «ευρωσκεπτικιστής» αποσύρθηκε, βρέθηκε ένας υπουργός Οικονομικών που εμπνέει περισσότερη εμπιστοσύνη στις ανήσυχες «αγορές» και ο Κόντε ορκίστηκε πρωθυπουργός.

Ο Νικολάς Μαδούρο πέτυχε άνετη νίκη στις προεδρικές εκλογές στη Βενεζουέλα.

Για περισσότερο από τρεις μήνες οι Γάλλοι ρίχνουν τη δημοτικότητα του Μακρόν και τον ταρακουνάνε με συνεχείς κινητοποιήσεις.

Αργεντινή:
Ξεκίνησε η αντίσταση στην επιλογή του Μάκρι να ξαναφέρει το ΔΝΤ στη χώρα την οποία είχε ρημάξει στο παρελθόν. Δεκάδες κινητοποιήσεις έχουν γίνει από όταν ανακοινώθηκε η «πρόσκληση», με τη μεγαλύτερη να συγκεντρώνει στις 25 Μάη δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές στο Μπουένος Άιρες, για να φωνάξουν «Ποτέ Ξανά ΔΝΤ»… Οι Αργεντίνοι εργάτες ξέρουν καλά τί συνέβη την τελευταία φορά που το ΔΝΤ ενεπλάκη στη χώρα τους. Αλλά θυμούνται επίσης πώς απάντησαν στο «Αγεντινάσο»...

Να απομονώσουμε το κράτος-τρομοκράτη

Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, οι νεκροί Παλαιστίνιοι διαδηλωτές στη Γάζα ήταν 52 και οι τραυματίες έφταναν τους 2.400!

Η  ανακοίνωση του Ντόναλντ Τραμπ ότι οι ΗΠΑ θα αποσυρθούν από την πυρηνική συμφωνία του 2015 με το Ιράν και θα επαναφέρουν τις οικονομικές κυρώσεις εναντίον του θα εντείνει τις γεωπολιτικές εντάσεις στην περιοχή και απειλεί να πυροδοτήσει έναν πόλεμο στην ευρύτερη περιοχή και πιθανώς στον πλανήτη.

Αγγλία:
Δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι διαδήλωσαν στο Λονδίνο, μετά το κάλεσμα της TUC (το βρετανικό αντίστοιχο της γενικής συνομοσπονδίας) για ένα «Νιου Ντιλ για τους εργαζόμενους». Η κινητοποίησε ζητούσε αύξηση του κατώτατου μισθού, ανατροπή των αντισυνδικαλιστικών νόμων που δυσκολεύουν την προκήρυξη απεργίας, αύξηση χρηματοδότησης για υγεία-παιδεία-κοινωνικές υπηρεσίες μέσω της πάταξης της μεγάλης φοροδιαφυγής. Οι μισθολογικές αυξήσεις κυριάρχησαν στις απαιτήσεις των διαδηλωτών, καθώς το εργατικό εισόδημα περνά τη χειρότερη φάση πτώσης-στασιμότητας τους τελευταίους δύο αιώνες. Η προσμονή μιας κυβέρνησης Κόρμπιν επίσης ήταν σημείο αναφοράς. Αφενός λειτουργεί ενθαρρυντικά για έναν κόσμο το ότι διατυπώνει αιτήματα που ελπίζει ότι θα υλοποιηθούν. Αφετέρου όμως, οι παγίδες που κρύβει μια εκλογική αναμονή «ως ότου έρθει ο Κόρμπιν» είναι τεράστιες...

Με άξονα την αποφασιστική αντίσταση των σιδηροδρομικών ενάντια στο σχέδιο καλυμμένης ιδιωτικοποίησης των σιδηροδρόμων και αίτιο τη διάχυτη λαϊκή δυσφορία για τα αλλεπάλληλα μέτρα αποδόμησης του κοινωνικού κράτους, ένα πλατύ λαϊκό κίνημα ογκώνεται στη Γαλλία, στοχεύοντας στην απόκρουση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής και στον περιορισμό της παντοδυναμίας της προεδρικής και γενικότερα της εκτελεστικής εξουσίας.

Μετά από εβδομάδες άκαρπων προσπαθειών μεταξύ όλων των κομμάτων, που έδειχναν να καταλήγουν σε νέες κάλπες στην Ιταλία, τελικά η Λίγκα και το Κίνημα Πέντε Αστέρων πάτησαν αιφνιδιαστικά γκάζι στις μεταξύ τους επαφές και δείχνουν έτοιμοι να συγκροτήσουν κυβέρνηση.

Πέντε μήνες μετά τις καταλανικές εκλογές της 21ης Δεκέμβρη και μετά από τις συνεχείς αρνήσεις της ισπανικής κυβέρνησης να αποδεχτεί τους υποψήφιους που προτάθηκαν για την προεδρία (Πουιτζντεμόντ, Γιόρδι Σάντσες , Γιόρδι Τουρούλ κ.ά.), το καταλανικό κοινοβούλιο εξέλεξε πρόεδρο.

Το Ισραήλ δολοφονεί, οι Παλαιστίνιοι επιμένουν

Παρουσίαση της ομιλίας του Σύρου μαρξιστή στην εκδήλωση που έγινε στην Αθήνα στις 26/4

Κορέα:
Η συνάντηση του Κιμ Γιονγκ Ουν με τον Μουν Τζε Ιν ήταν ισχυρή συμβολικά. Θερμό κλίμα, χειραψίες, περίπατος ένθεν κι ένθεν των συνόρων, φύτεμα «δέντρου της ειρήνης». Έδειχνε ειλικρινής προσπάθεια (και καλά προετοιμασμένη) και όχι απλή «διπλωματική ευγένεια» (μεταξύ των ηγετών δύο τυπικά εμπόλεμων ακόμα κρατών). Οι διακηρύξεις τους είναι ακόμα πιο φιλόδοξες: Αποπυρηνικοποίηση της Χερσονήσου, συμφωνία ειρήνης, μετατροπή της «Αποστρατιωτικοποιημένης Ζώνης» ανάμεσα στις δύο χώρες σε «Ζώνη Ειρήνης» και για τους δύο λαούς, επανενώσεις οικογενειών, κ.ά. Αν αφορούσε τους δύο λαούς το ζήτημα, θα ήμασταν αισιόδοξοι: ότι βρέθηκαν δύο ηγέτες να ακούσουν το τμήμα της κοινής γνώμης που επιθυμεί ειρηνική συνύπαρξη και να αγνοήσουν τους φιλοπόλεμους. Αλλά ένα ζήτημα που αφορά τη θέση των ΗΠΑ στον Ειρηνικό Ωκεανό, τον ανταγωνισμό στην περιοχή κ.λπ. μας υποχρεώνει να περιμένουμε πριν βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα και για τη φύση της συμφωνίας αλλά και για το αν αυτή θα υλοποιηθεί τελικά...

Το χτύπημα κατά της Συρίας από ΗΠΑ-Αγγλία-Γαλλία αποτελεί μνημείο ιμπεριαλιστικού κυνισμού. Σε μια επίθεση 60 λεπτών, περίπου 100 πύραυλοι εξαπολύθηκαν ενάντια σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις και ερευνητικά κέντρα σε συριακό έδαφος.

Αποτελεί τραγική ειρωνεία το ότι η αιματηρή καταστολή της παλαιστινιακής «ημέρας της γης» είχε εν μέρει προβλεφθεί στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε μόλις μια μέρα πριν στο Πολυτεχνείο από την «Πρωτοβουλία αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό». Κεντρική ομιλήτρια ήταν η Σιρίν Ισάουι, παλαιστίνια ακτιβίστρια, δικηγόρος και πρώην πολιτική κρατούμενη του σιωνιστικού κράτους.

Στη Γαλλία, σε λιγότερο από ένα χρόνο, η κυβέρνηση του προέδρου Μακρόν και του πρωθυπουργού Φιλίπ νομοθέτησε σωρεία αντιλαϊκών μέτρων, που αναδομούν όλα τα επίπεδα της γαλλικής κοινωνίας, ακυρώνοντας ή περιορίζοντας δημοκρατικές κοινωνικές κατακτήσεις πολλών δεκαετιών. Ο κύριος μοχλός για την επιβολή του νεοφιλελεύθερου προγράμματος είναι το αυταρχικό συνταγματικό πλαίσιο της 5ης Γαλλικής Δημοκρατίας και τα θεσμικά παρακλάδια του.

Παλαιστίνη:
Οι Παλαιστίνιοι επιμένουν. Η Μεγάλη Πορεία της Επιστροφής συνεχίζεται επί μέρες και θα συνεχιστεί ως την επέτειο της Νάκμπα (της καταστροφής του 1948). Μια σκηνή για κάθε παλαιστινιακό οικισμό που διαλύθηκε από το σιωνιστικό κράτος και επίμονες μαζικές διαδηλώσεις στο φράχτη της Γάζας, παρά τη «Ματωμένη Παρασκευή» (όταν ελεύθεροι σκοπευτές μακέλεψαν την πρώτη κινητοποίηση). Από τη μία πλευρά, παιδιά με αυτοσχέδιες «πανοπλίες», δεκάδες λάστιχα που καίγονται για να λειτουργήσει ο μαύρος καπνός ως «ασπίδα», ράπερς που τραγουδούν για την ελευθερία με φόντο τις διαδηλώσεις... Από την άλλη, ελεύθεροι σκοπευτές πάνω στο φράχτη, χημικά αέρια και φανατικοί ακροδεξιοί σιωνιστές που πιάνουν υψώματα και «απολαμβάνουν το θέαμα». Νέοι Παλαιστίνιοι μάρτυρες προστίθενται σε κάθε διαδήλωση, ανάμεσά τους ένας ρεπόρτερ: Για να μην αναμεταδίδονται οι εικόνες που ντροπιάζουν το Ισραήλ, δολοφονούνται αυτοί που τις αναμεταδίδουν. Η «διεθνής κοινότητα» σιωπά. Αλλά οι Παλαιστίνιοι επιμένουν...

Η ποινική δίωξη κατά του πρώην προέδρου Λούλα εξελίσσεται σε μια μάχη που ξεπερνά τον ίδιο. Πιο ασφαλές κριτήριο αποτελούν οι τοποθετήσεις Βραζιλιάνων αγωνιστών, που έδωσαν μάχες ενάντια στις κυβερνήσεις του PT (Κόμμα των Εργατών) όλα τα προηγούμενα χρόνια, αλλά καταλαβαίνουν το επίδικο.

Η κατάσταση βαθιάς κρίσης και αστάθειας στην οποία από καιρό έχει εισέλθει το καταλανικό και κατ’ επέκταση το ισπανικό πολιτικό σύστημα δεν αποτελεί πλέον νέα είδηση.

Η  γαλλική κυβέρνηση έχει εξαπολύσει μία εκτεταμένη επίθεση εναντίον των ανδρών και γυναικών που εργάζονται στους σιδηροδρόμους, αλλά και γενικότερα εναντίον του τομέα των δημόσιων σιδηροδρομικών συγκοινωνιών.

ΗΠΑ:
Η Πορεία για τις Ζωές μας, με αφορμή το μακελειό στο σχολείο του Πάρκλαντ, κατέβασε 800.000 νεολαίους στην Ουάσινγκτον, ενώ μαζικές διαδηλώσεις έγιναν σε εκατοντάδες πόλεις σε όλες τις ΗΠΑ. Το μαθητικό κίνημα αντιμετωπίζεται ως «υποκινούμενο» από τα δεξιά ΜΜΕ, που δεν έχουν διστάσει να χλευάσουν ακόμα και τους επιζώντες της επίθεσης, που πρωτοστατούν στην πρωτοβουλία. Αν και το Δημοκρατικό Κόμμα επιχείρησε να προσφέρει «τεχνογνωσία», ενώ κάποια τμήματα των «φιλελεύθερων» ελίτ διευκόλυναν τη συμμετοχή στην Ουάσινγκτον, η πανεθνική έκρηξη των μαθητών δεν είναι ούτε «υποκινούμενη», ούτε «ευκολάκι». Τα βάζουν με το πανίσχυρο λόμπι που υπερασπίζεται διαχρονικά την οπλοκατοχή στις ΗΠΑ. Φυσικά η ριζοσπαστική Αριστερά επιχειρεί να ριζοσπαστικοποιήσει το κίνημα, ανοίγοντας τα θέματα της στρατιωτικοποίησης του αμερικανικού κράτους γενικότερα. Λίγες μέρες μετά, άλλη μια δολοφονία μαύρου από μπάτσους στο Σακραμέντο και οι κινητοποιήσεις του Black Lives Matter που ακολούθησαν, ήρθαν να υπογραμμίσουν την αναγκαία ενότητα των αγώνων...

Η ημέρα της 22ης Μάρτη ήταν μια πραγματική επιτυχία.

Τους μήνες μετά τις εκλογές, το «καταλανικό ζήτημα» έδειχνε να έχει μπει στον πάγο.

Το Ισραήλ δολοφονεί, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι συνένοχη

Το Αφρίν τελικά έπεσε, παρά τη σθεναρή αντίσταση των πολιτοφυλακών του, όσο ο καιρός και η μορφολογία του εδάφους ήταν με το μέρος τους. Δεν είχαν απάντηση στο πυροβολικό και την αεροπορία, που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην έκβαση της μάχης, κι ευθύνονται για τις μαζικές δολοφονίες αμάχων.

Η  Μαριέλ Φράνκο, μέλος του PSOL στη Βραζιλία, δολοφονήθηκε με 4 σφαίρες, μαζί με τον οδηγό της Άντερσον Πέδρο Γκόμες.