Στην Ουάσινγκτον, στο Βερολίνο, στη Μαδρίτη, στην Αθήνα, στο Κάιρο, στη Δαμασκό πρέπει να θυμόμαστε τη ρήση του Χάουαρντ Ζιν: Δεν έχει σημασία ποιος «καταλαμβάνει» το Λευκό Οίκο, αλλά πόσοι «κάνουν καταλήψεις»…
διεθνή
Τη στιγμή λοιπόν που η δουλειά της τρόικας και των νεοφιλελευθέρων φαίνεται αρκετά εύκολη, η μόνη αντίδραση που προέκυψε προς το παρόν ήλθε από την ΕΡΑΣ (Επιτροπή για μια Ριζοσπαστική Αριστερή Συσπείρωση).
Το ότι η δίωξη των Πούσι Ράιοτ ήταν συμβολική επιλογή για μια συνολικότερη εκστρατεία τρόμου από την κυβέρνηση Πούτιν ενάντια στο κύμα αμφισβήτησης που προκάλεσε η νοθεία στις προεδρικές εκλογές επιβεβαιώθηκε γρήγορα και με τον πιο δραματικό τρόπο.
Οι οικονομικές κυρώσεις συνηθίζεται να εμφανίζονται ως η «καλή εναλλακτική» στον πόλεμο. Στην περίπτωση του Ιράν αυτή η προπαγάνδα έχει κορυφωθεί.
Η Ντόχα του Κατάρ φιλοξένησε ένα μαραθώνιο διαπραγματεύσεων ανάμεσα σε διάφορες δυνάμεις της συριακής αντιπολίτευσης, με στόχο την ενοποίησή τους.
Σε 90 πόλεις της Ιταλίας μαθητές λυκείου και φοιτητές διαδήλωσαν κατά του νόμου λιτότητας.
Η κρίση θα χειροτερεύει και οι άρχουσες τάξεις στο μόνο που θα συνεχίσουν να ομονοούν θα είναι στη μεταφορά του κόστους της κρίσης στην αντίπαλη τάξη.
Με τέτοιες μέρες δράσης, να αρχίσουμε να χτίζουμε την Ευρώπη των αγώνων, του διεθνισμού και της πραγματικής δημοκρατίας.
Την προηγούμενη εβδομάδα επιχειρήθηκε για μια φορά ακόμα, μέσα στα τελευταία τρία χρόνια, η άρση του θαλάσσιου αποκλεισμού στη λωρίδα της Γάζας από ακτιβιστές που μετέφεραν ανθρωπιστική βοήθεια στον παλαιστινιακό λαό.
Όπως και μέσα στην ίδια τη Συρία, έτσι και στο Λίβανο, οι «αντίπαλοι» (Ιράν και Άσαντ από τη μία, Σαουδική Αραβία και Κατάρ από την άλλη) είναι το ίδιο πρόθυμοι να παίξουν το χαρτί του σεχταριστικού μίσους για τα δικά τους οφέλη.
Η στάση της Χεζμπολά δεν λογοδοτεί απλά σε κάποιους θρησκευτικούς δεσμούς, αλλά σε μια συγκεκριμένη στρατηγική η οποία βάζει σε προτεραιότητα την υλική στήριξη από κάποια «αντι-ιμπεριαλιστικά» κράτη παρά το ανεξάρτητο κίνημα των «από κάτω».
Ο «ιδιαίτερος ρόλος» της Συρίας στα εσωτερικά του Λιβάνου ξεκινά πολλά χρόνια πριν.
Η κυριαρχία των θρησκευτικών δογμάτων στη λιβανέζικη πολιτική έχει τις ρίζες της δεκαετίες πριν.
Το κύμα διαδηλώσεων συνεχίζεται στο μεσογειακό Νότο.
Στις 20 Οκτώβρη, η διαδήλωση των βρετανικών συνδικάτων στο Λονδίνο συγκέντρωσε 200.000 εργαζόμενους, συνταξιούχους, νεολαίους.
Στις περιφερειακές εκλογές στη Χώρα των Βάσκων, πρώτο βγήκε το δεξιό Βασκικό Εθνικιστικό Κόμμα και δεύτερο το αριστερό αυτονομιστικό Μπίλντου.
Ο Ρεπουμπλικάνος υποψήφιος γερουσιαστής Ρίτσαρντ Μέρντοκ ρωτήθηκε για την εγκυμοσύνη από βιασμό, σε μια συζήτηση για την απαγόρευση των εκτρώσεων, που υποστηρίζει το κόμμα του.
Επανεμφανίστηκε με βίντεο ο νέος ηγέτης της Αλ-Κάιντα, Αλ Ζαουάχρι.
Ο Λισάρδο Σουάρεζ Φερνάντεζ, Ισπανός ανθρακωρύχος, ήρθε στην Αθήνα για να συμμετάσχει και να απευθύνει χαιρετισμό στα πλαίσια της κεντρικής εκδήλωσης που έγινε στο Φεστιβάλ Νέων ΣΥΡΙΖΑ, στις 6 Οκτώβρη. Μεταξύ άλλων μίλησε για την αναγκαιότητα μιας νεολαίας επαναστατικής και εξεγερμένης και καταχειροκροτήθηκε, όταν φώναξε το σύνθημα: «Μια μόνο λύση, επανάσταση».
Καθώς όλη η Ευρώπη συγκλονίζεται από την οικονομική και πολιτική κρίση, αλλά και το πρόσφατο κύμα αντίστασης, η Ισπανία βρίσκεται στο επίκεντρο αυτής της θύελλας.
Δεν είναι λοιπόν παράξενο που ο Ομπάμα καταβαραθρώθηκε στο ντιμπέιτ με τον Ρόμνεϊ. Δεν είναι ότι έχασε ξαφνικά την περιβόητη ρητορεία και γοητεία του. Είναι ότι δεν είχε τίποτα να παρουσιάσει στα πεπραγμένα του που να διαφέρει από την πολιτική των Ρεπουμπλικάνων. Και το κυριότερο, δεν είχε τίποτα να υποσχεθεί. Παρότι τα δυο επιτελεία σκίζονται να εμφανίσουν φοβερές διαφορές ανάμεσα στα δυο κόμματα και τους υποψήφιους τους, αυτές –δυστυχώς για τον αμερικάνικο λαό– δεν υπάρχουν παρά σε ελάχιστα πράγματα.
Η ένταση στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας έχει πυροδοτήσει ένα νέο γύρο παζαριού στις πλάτες της εξέγερσης και έχει ρίξει επίσης φως στις ιδιοτελείς προθέσεις των διεθνών δυνάμεων.
Η ιταλική νεολαία, που το 2008 σήκωσε πρώτη το γάντι διεθνώς, προβάλλοντας το σύνθημα «Δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση σας!», ξαναβγαίνει στους δρόμους.
Η επανεκλογή του Τσάβες στις προεδρικές εκλογές στη Βενεζουέλα με 11 μονάδες διαφορά από τον Καπρίλες είναι μια ξεκάθαρη νίκη της λεγόμενης «μπολιβαριανής διαδικασίας».
Η έφεση των Πούσι Ράιοτ απορρίφθηκε για τα 2 από τα 3 μέλη του γυναικείου πανκ συγκροτήματος, που διώκονταν για «χουλιγκανισμό υποκινούμενο από θρησκευτικό μίσος», επειδή τραγούδησαν ένα τραγούδι κατά του Πούτιν μέσα σε καθεδρικό ναό.
Δεν ήταν αστείο. Tο Νόμπελ Ειρήνης δόθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η τύχη της ευρωπαϊκής Αριστεράς είναι δεμένη με αυτήν του κινήματος αντίστασης και σε αυτό πρέπει να προσηλωθεί. Η στροφή προς τα αριστερά παραμένει μετέωρη και δεν πρόκειται να γίνει αυτόματα και ομαλά. Δεν είναι μόνο οι δυνατότητες μεγάλες, είναι και οι απαιτήσεις. Έτσι, ζητήματα προσανατολισμού που πάντοτε αντιμετώπιζαν οι ενωτικοί σχηματισμοί της ριζοσπαστικής Αριστεράς στην Ευρώπη οξύνονται πολύ περισσότερο.
Όταν στο προηγούμενο φύλλο της «Εργατικής Αριστεράς» εκτιμούσαμε πως η Ευρώπη ετοιμάζεται να ζήσει ένα «θερμό φθινόπωρο», ούτε εμείς περιμέναμε την ταχύτητα, την έκταση και την ένταση των όσων ακολούθησαν στο σύντομο διάστημα που μεσολάβησε μέχρι σήμερα.
Κλιμακώνεται η αντιπαράθεση Κίνας - Ιαπωνίας με αφορμή τις βραχονησίδες Ντιαογιού (ή Σενκάκου). Το «ενεργό ενδιαφέρον» των ΗΠΑ δημιουργεί ένα εκρηκτικό μείγμα στην ευρύτερη περιοχή.
Στις 7 Οκτώβρη διεξάγονται οι προεδρικές εκλογές στη Βενεζουέλα.