πολιτική

Κείμενο συμβολής του Κόκκινου Δικτύου

Η ΛΑΕ, όπως και το σύνολο της ριζοσπαστικής-αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, βαδίζει προς μια σημαντική πολιτική εκλογική αναμέτρηση, όπου πρέπει να γίνουν κρίσιμες επιλογές:

Τι φέρνει το Βrexit;

Ο ι Κινέζοι υποστηρίζουν ότι μια εικόνα ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις. Στην περίπτωση της Βρετανίας που ζει μέρες «πάμε Brexit, αλλά τι θα μπρέξιτ και θα κατεβάσει;», η τηλεοπτική εικόνα της πρωθυπουργού Τερέζας Μέι στην προπαρασκευαστική συζήτηση της συμφωνίας, που διεξήχθη στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής των Κοινοτήτων προτού η πρωθυπουργός πάει στους G20, ήταν ένα εκατομμύριο λέξεις. Όταν η Μέι, σε ένα πρωτοφανές ολίσθημα της γλώσσας, υπονόησε ότι πιθανότατα ένα Brexit χωρίς συμφωνία «δεν θα ήταν χειρότερο από οποιαδήποτε συμφωνία», οι βουλευτές του δικού της κόμματος, του Συντηρητικού, την κάρφωσαν στον σταυρό του μαρτυρίου : «Μας λέτε ότι καλύτερα θα ήταν να βγούμε χωρίς συμφωνία με την ΕΕ»;

Η Ανατολική Μεσόγειος στα νύχια των πολυεθνικών και των ιμπεριαλιστών - Παιχνίδια πολέμου στο όνομα των εθνικών δικαίων

Τ ο «παιχνίδι» των πολιτικών, στρατιωτικών και οικονομικών ανταγωνισμών στην Ανατολική Μεσόγειο συνεχίζεται με αμείωτη ένταση. Ανάμεσα στους βασικούς πρωταγωνιστές η Ελλάδα και η Τουρκία, οι οποίες εκατέρωθεν θεωρούν ότι υπερασπίζουν το δίκιο, που φυσικά πάντα είναι με το μέρος τους.

ΛΑΕ: Προς ένα κρίσιμο Πολιτικό Συμβούλιο

Η  Λαϊκή Ενότητα βαδίζει προς μια κρίσιμη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου της –του κορυφαίου πολιτικού οργάνου της– όπου θα χρειαστεί να αποσαφηνίσει την πολιτική της ενόψει της επερχόμενης εκλογικής αναμέτρησης, να συγκεκριμενοποιήσει τις συμμαχίες της, αλλά και να αποφασίσει τα αναγκαία μέτρα σχετικά με τη συλλογικότερη λειτουργία της, την πιο πλουραλιστική εκπροσώπησή της, που θα πρέπει να περιλάβει στο μεγαλύτερο βαθμό ηλικιακή και κινηματική αντιπροσωπευτικότητα.

Η νεοφιλελεύθερη αντεπανάσταση πίσω από τη συνταγματική αναθεώρηση που ζητά η ΝΔ

Η πρόσφατη, πανηγυρική έναρξη της αναθεωρητικής διαδικασίας του Συντάγματος με τις ομιλίες των πολιτικών αρχηγών στη βουλή, είχε παρά τις επιμέρους διαφορές, ως κοινό παρονομαστή την...ολόθερμη στήριξη όλων τους, ειδικά των λεγόμενων αστικών και μνημονιακών, στη διαδικασία. Για ευνόητους λόγους: Ακόμη και αυτό το σχετικά «προοδευτικό» και «φιλελεύθερο» Σύνταγμα της μεταπολίτευσης είναι εμπόδιο στην επικράτηση της νεοφιλελεύθερης αντεπανάστασής τους, στην εσωτερική εξέγερση των θεσμών ενάντια στη λαϊκή κυριαρχία και τη δημοκρατία, στην ολοκληρωτική πρόσδεση της χώρας στις Βρυξέλλες, ως κοινή, διακρατική και διακυβερνητική έδρα, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, όπου η δική μας άρχουσα τάξη έχει προνομιακό τραπέζι, στη μεταμόρφωση του Συντάγματος σε οικονομικίστικη και εντρεπρενερίστικη, εμπορική σύμβαση και φιλοευρωπαϊκό ζουρλομανδύα λιτότητας χωρίς τέλος.

Λένε ότι... τα 12 ναυτικά μίλια είναι νόμιμο δικαίωμα που δεν απειλεί την ειρήνη

Παραδίδοντας το Υπουργείο Εξωτερικών στον Αλ. Τσίπρα, ο Ν. Κοτζιάς εξήγγειλε το νέο μεγάλο στόχο: την επέκταση των χωρικών υδάτων (ή αλλιώς της αιγιαλίτιδας ζώνης) από τα 6 στα 12 μίλια. Τον επικό χαρακτήρα της νέας εξόρμησης τόνισε ο ίδιος ο πρώην υπουργός λέγοντας τα εξής: «H εξωτερική μας πολιτική κλείνει στο πρώτο βήμα ένα μεγάλο ζήτημα 120 ετών, αλλά με κρατική μορφή 25 ετών, αλλά επίσης ανοίγει και υλοποιεί μια πολύ σημαντική πολιτική, την επέκταση της κυριαρχίας της χώρας πρώτη φορά από τότε που πήραμε τη Δωδεκάνησο». Πράγματι το ελληνικό κράτος μεγέθυνε διαρκώς την επικράτειά του από το 1821 έως το 1948, οπότε προσαρτήθηκαν τα Δωδεκάνησα. Εβδομήντα χρόνια μετά ο υπουργός της «κυβέρνησης της Αριστεράς» έρχεται να διεκδικήσει νέες δάφνες εθνικής επέκτασης.

Μίζες και εξοπλιστικά: Όταν το μαύρο δένδρο καλύπτει το κατάμαυρο δάσος

Η  προσωρινή κράτηση του πρώην υπουργού Άμυνας και Οικονομικών στις «σημιτοεκσυγχρονιστικές» κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, Γιάννου Παπαντωνίου λόγω της αδυναμίας αιτιολόγησης περίπου 2,8 εκατομμυρίων ελβετικών φράγκων, που βρέθηκαν σε λογαριασμούς του με συνδικαιούχο τη σύζυγό του, επανέφερε στο προσκήνιο τη διαφθορά, τις μίζες για την ανάθεση έργων σχετιζόμενων με τις πολεμικές προμήθειες της χώρας και τη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος στα διαδοχικά, εξοπλιστικά προγράμματα τα οποία έχουν χρυσοπληρώσει στην πραγματικότητα οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, οι εργαζόμενοι αυτής της χώρας.

Κυβέρνηση Τσίπρα: Στρατηγική ήττα, τακτικά αδιέξοδα

Η  εμπειρία της ήττας του κόμματος του Λούλα στη Βραζιλία δεν θα έπρεπε να αφήνει τον Τσίπρα και τους φίλους του να κοιμούνται.
Η υιοθέτηση της νεοφιλελεύθερης επιθετικότητας του κεφαλαίου από ένα κόμμα που ονομαζόταν Εργατικό, η «κρατικοποίηση» ενός ολόκληρου στρώματος ακτιβιστών που είχαν ζήσει την προηγούμενη ζωή τους ως ριζοσπάστες αριστεροί, η ανάληψη όλων των «εθνικών- πατριωτικών» στόχων από μια κυβέρνηση της, τάχα, Αριστεράς, δεν είχε ως αποτέλεσμα το να ξεδοντιαστεί ο «δεξιός κίνδυνος». Είχε ως αποτέλεσμα να θρέψει ένα δεξιόστροφο ρεύμα που, πατώντας πάνω στη μαζική κοινωνική απελπισία και την απογοήτευση από την Αριστερά, οδήγησε στη νίκη του νεοφασίστα Μπολσονάρο.

Μακεδονία: Ιμπεριαλιστική σύγκρουση και Αριστερά

Οι εξελίξεις γύρω από τη Συμφωνία των Πρεσπών και την επικύρωσή της ή όχι από τα κοινοβούλια της Δημοκρατίας της Μακεδονίας (ΔτΜ) και της Ελλάδας επιβεβαιώνουν, για άλλη μια φορά, ότι το επίδικο της όλης διαδικασίας δεν είναι η προσέγγιση και η φιλία των δύο λαών, αλλά η επέκταση του ΝΑΤΟ, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού με τη Ρωσία στα Βαλκάνια.

Να τα διεκδικήσουμε όλα πίσω

Σ τις 14 Νοέμβρη γεννιέται μία ευκαιρία απεργιακής απάντησης των εργαζομένων με μαζικό, αγωνιστικό και αποφασιστικό τρόπο.

Ο Τσίπρας στο ναρκοπέδιο της παρατεταμένης κρίσης

Υ πό κανονικές συνθήκες, οι εβδομάδες που ζούμε θα έπρεπε να είναι πανηγυρικός πολιτικός χρόνος για την κυβέρνηση –που, όπως ισχυρίζεται, οδήγησε τη χώρα στην «έξοδο από τα μνημόνια»– και για το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ μια περίοδος ανασυγκρότησης και πολιτικής αντεπίθεσης, με στόχο την ανάκαμψη της κοινωνικής και εκλογικής επιρροής του.

Οι αλλεπάλληλες δολοφονίες του Ζακ Κωστόπουλου

Η υπόθεση της δολοφονίας του Ζακ Κωστόπουλου είναι άλλη μια περίτρανη απόδειξη ότι σε μια κοινωνία κέρδους, ρατσισμού και κοινωνικής περιθωριοποίησης, η αξία της ιδιοκτησίας ιεραρχείται πάνω από την ίδια την αξία της ζωής.

πολιτική