Υπό κανονικές συνθήκες, το πολύπλευρο θάψιμο της καταδίκης του Νίκου Γεωργιάδη από την πλειονότητα των ΜΜΕ, το ίδιο το κόμμα του και τα δικαστικά όργανα θα ήταν κάτι πρωτοφανές. Στην Ελλάδα όμως είναι γνωστό εδώ και χρόνια ότι το μιντιακό, πολιτικό και δικαστικό κατεστημένο λειτουργεί με το νόμο των συγκοινωνούντων δοχείων.
πολιτική
Στις 3 Μάρτη η νέα κίνηση «Ανυπότακτη Γλυφάδα» έκανε «το πρώτο βήμα στο δρόμο του συλλογικού αγώνα, της ανυπακοής, της αντίστασης και της διεκδίκησης, για έναν δήμο και μια κοινωνία που θα λειτουργούν υπέρ του συνόλου και όχι για τα συμφέροντα των λίγων», όπως έγραφε στο κάλεσμά της, προσκαλώντας «να είμαστε όλοι και όλες, ισότιμα, μαζί!».
Με την Αριστερά της ρήξης και τα κοινωνικά κινήματα
Σε μια προσπάθεια εξωραϊσμού της πολιτικής της και μείωσης του πολιτικού κόστους ενόψει εκλογών, η κυβέρνηση έχει επιδοθεί σε μια επικοινωνιακή εκστρατεία προκειμένου να αποφύγει τις πρόσθετες κοινωνικές «αναταράξεις» από το νέο νομοσχέδιο που προωθεί προς ψήφιση για τους δανειολήπτες και τα υπερχρεωμένα από τις συνέπειες των μνημονίων νοικοκυριά.
Η προκαταρκτική φάση της συνταγματικής αναθεώρησης ολοκληρώθηκε την περασμένη εβδομάδα και μπορούμε να ομαδοποιήσουμε συμπερασματικά όσα διαδραματίστηκαν. Καταρχάς, η βασική πολιτική και συνταγματική μάχη δόθηκε-διόλου τυχαία-για την ανάδειξη του προέδρου της δημοκρατίας.
Εντός των επόμενων μηνών, θα ζήσουμε πολλαπλές εκλογικές αναμετρήσεις με ήδη ορισμένες τις ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές εκλογές, αλλά και βουλευτικές εκλογές με την ημερομηνία των τελευταίων να παραμένει αδιευκρίνιστη.
H πολιτική συγκυρία στην Ελλάδα διαμορφώνεται γύρω από πέντε βασικά χαρακτηριστικά: α) μέσα στην περίοδο της μεταμνημονιακής «κανονικότητας» -που διατηρεί βέβαια το σύνολο των μνημονιακών μέτρων και της μνημονιακής επιτροπείας- το κεφάλαιο βγαίνει ενισχυμένο με αυξημένη κερδοφορία και με την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα ηττημένα, κατακερματισμένα, με αποδιαρθρωμένες συνδικαλιστικές και πολιτικές εκπροσωπήσεις
Συζητώντας με έναν πολιτικό αγωνιστή, ήταν φυσικό να απασχολήσει και η πολιτική κατάσταση στη Γαλλία και στην Ευρώπη, μέσα από την οποία αναδύθηκε έστω κι έμμεσα το ζήτημα των ευρωεκλογών.
Συζητώντας με τον Γάλλο αγωνιστή Philippe Juraver
Κοκκορομαχία ΣΥΡΙΖΑ ΝΔ σε όλα τα επίπεδα
Στην ταινία καταστροφής, Μετά την Επόμενη Μέρα, που υπέγραφε σκηνοθετικά ο μελετημένος Ρόλαντ Έμεριχ, μια διπλή καταιγίδα πρωτοφανούς πολικού ψύχους έθαβε κάτω από τόνους χιονιού και πάγου, τις ΗΠΑ και τη Βόρεια Ευρώπη, τις κοιτίδες του καπιταλισμού και των δυτικών δημοκρατιών, που αναγκάζονταν να ζητήσουν βοήθεια και άσυλο για τους πάλαι ποτέ ευημερούντες καταναλωτικά κατοίκους τους στον υποτιμητικά επονομαζόμενο Τρίτο Κόσμο.
Οι ερχόμενες ευρωεκλογές είναι κρίσιμες. Οι κυβερνητικές δυνάμεις του νεοφιλελεύθερου «ακραίου κέντρου», οι δυνάμεις που έχουν προκύψει μέσα από τη σύγκλιση της παραδοσιακής Δεξιάς της «ευρωπαϊκής ορθοδοξίας» με τη νεοφιλελεύθερη σοσιαλδημοκρατία και την κεντροαριστερά της «ευρωπαϊκής μεταρρύθμισης», προσπαθούν να εμφανιστούν ως το αντίπαλο δέος απέναντι στην ανερχόμενη κι επικίνδυνη ακροδεξιά, που συνδυάζει την υποστήριξη στις νεοφιλελεύθερες αντιμεταρρυθμίσεις με το ρατσισμό, τον εθνικισμό, την απειλή στα στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Ο εγκλωβισμός σε αυτό το δίπολο, αλλά και η υποτίμησή του, συνιστούν κρίσιμο πολιτικό λάθος.
Η κυβέρνηση προετοιμάζει το «αφήγημα» και τις τακτικές κινήσεις για την αναπόφευκτη εκλογική αναμέτρηση, με βασικό στόχο να περιορίσει τις διαστάσεις της πολιτικής ήττας του ΣΥΡΙΖΑ.
Γιορτή για την οικονομική ενίσχυση της Εργατικής Αριστεράς
Γ ια άλλη μια φορά οι αγρότες βγαίνουμε στους δρόμους. Τα προβλήματα που οδηγούν στην εξαφάνισή μας διογκώνονται.
Η πρόσφατη συζήτηση για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στη «νέα» κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ –και ό,τι απέμεινε από τους ΑΝΕΛ μαζί με τους ενσωματωμένους πρόθυμους– και οι συνεδριάσεις για τη «συμφωνία» των Πρεσπών που διεξάγονται αυτές τις μέρες, αποκάλυψαν ξανά τον ολισθηρό και επικίνδυνο δρόμο που ακολουθεί το σύνολο του ελλαδικού αστισμού με αφορμή το μακεδονικό.
Η δημόσια συζήτηση για τη συμφωνία των Πρεσπών πυροδοτεί τάσεις διάλυσης-ανασύνθεσης του πολιτικού σκηνικού.
Σ τα χρόνια της κρίσης και των μνημονίων βρέθηκε η «ευκαιρία» που χρόνια αναζητούσε το κεφάλαιο στην Ελλάδα (και στην Ευρώπη και παγκόσμια) για την επίθεση στις κοινωνικές κατακτήσεις και στο Δημόσιο ιδιαίτερα.
Τους τελευταίους μήνες ένας κύκλος δολοφονιών κυρίως με σεξιστικά και ρατσιστικά κίνητρα έχει ανοίξει μια μεγάλη κουβέντα εντός του κινήματος.
Εκδήλωση στην «Κομμούνα» για τα καθήκοντα του κινήματος αλληλεγγύης
Τ ην ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές δεν είχε ακόμη πραγματοποιηθεί η κρίσιμη ψηφοφορία στη Βουλή της Δημοκρατίας της Μακεδονίας (ΔτΜ) σχετικά με τη Συμφωνία των Πρεσπών. Η κυβέρνηση του Ζάεφ είχε εξασφαλίσει 76 ψήφους, όμως έπρεπε να συγκεντρώσει 80.
Η γενική απαξίωση των ευρωηγεσιών στα μάτια του κόσμου έχει οδηγήσει στην αποχή των λαϊκών τάξεων από τις ευρωεκλογές σε πρωτοφανή, σε πλειοψηφικά επίπεδα. Αυτή τη φορά, όμως, το αποτέλεσμα θα έχει σημασία και πολιτικές συνέπειες.
Α λλιώς θα έπρεπε να πηγαίνουν τα πράγματα σύμφωνα με τους, επί χάρτου, σχεδιασμούς της ηγετικής ομάδας γύρω από τον Αλ. Τσίπρα στον ΣΥΡΙΖΑ.
Στην πραγματικότητα ήταν το ίδιο το ελληνικό κράτος που αναγνώρισε την ύπαρξη της γλώσσας αυτής, της «σκοπιανής» και μάλιστα στην ίδια την επικράτειά του: Στην απογραφή του 1920 μάλιστα το ελληνικό κράτος ονομάζει τη γλώσσα αυτή με το όνομά της: μακεδονική.
Η Ελλάδα, αναπόσπαστο τμήμα της αντιμεταναστευτικής πολιτικής της ΕΕ
Σ ε νέα τροχιά μπαίνει το Ινστιτούτο Κομμούνα, μετρώντας ήδη 2 χρόνια λειτουργίας. Μέσα σε αυτά τα χρόνια, στην Κομμούνα έχουν πραγματοποιηθεί δεκάδες πολιτικές εκδηλώσεις, αλλά και βιβλιοπαρουσιάσεις, συναυλίες και γλέντια, ενώ φέτος για πρώτη φορά παρουσιάστηκαν και δύο θεατρικές παραστάσεις.
Η κατά ΣΥΡΙΖΑ έξοδος από τα μνημόνια
Χιλιάρικα μόνο για Έλληνες», έταξε ο Μητσοτάκης σε μια ακραία, ρατσιστική και μισαλλόδοξη, ρουσφετολογική υπόσχεση, με πρόσχημα τη φαινομενική δημογραφική υποχώρηση και πραγματική αιτία, την προφανή απόπειρα της ΝΔ αφενός να μιμηθεί τη μεταμόρφωση των θεωρούμενων φιλελεύθερων και δεξιο-λαϊκών πολιτικών σχηματισμών στην Ευρώπη σε ακροδεξιά, πολιτικά και (συγ)κυβερνητικά σχήματα και αφετέρου να ψαρέψει ψήφους στα θολά και δολοφονικά νερά των υποστηρικτών της Χρυσής Αυγής.
Σ ε όλους όσους παρακολουθούν τα γεγονότα, είναι φανερό ότι η σύγκληση του ΠΣ της ΛΑΕ γίνεται σε στιγμές σημαντικής έντασης στις γραμμές της. Αυτό χρειάζεται ερμηνεία.
Τ ο σχέδιο εισήγησης ορθά αναδεικνύει ότι η μνημονιακή πολιτική και η κρίση δεν «μας έπληξαν όλους», αλλά κάποιοι κέρδισαν και εξακολουθούν να κερδίζουν ασύστολα, χωρίς να υπάρχει κανένα φως στο βάθος του τούνελ για την μεγάλη πλειοψηφία του λαού και ότι υπάρχει απόλυτη ανάγκη τα λαϊκά στρώματα της χώρας μας να βγουν στην αντεπίθεση και να διεκδικήσουν ανυποχώρητα να πάρουν πίσω όσα τους έκλεψαν.