πολιτική

Ή έτσι έλεγαν ως τώρα. Γιατί μας τα γυρνάνε. Σύμφωνα με την «Καθημερινή», η κυβέρνηση της ΝΔ σχεδιάζει ένα μέτρο με το οποίο θα αποκτούν ελληνική υπηκοότητα και διαβατήριο πολίτες τρίτων χωρών που γίνονται μόνιμοι κάτοικοι της χώρας. Αρκεί να αποκτούν ακίνητη περιουσία τουλάχιστον 2 εκατομμυρίων ευρώ!

Η πρόσφατη αντιπαράθεση του Γάλλου Προέδρου Εμ. Μακρόν και της συζύγου του με τον Πρόεδρο της Βραζιλίας Μπολσονάρου, με αφορμή τις καταστροφικές πυρκαγιές στον Αμαζόνιο, περιγράφηκε από τα περισσότερα μεγάλα ευρωπαϊκά ΜΜΕ ως σύγκρουση μεταξύ της ευαίσθητης για το περιβάλλον Ευρώπης με τις καθυστερημένες χώρες, που αδιαφορούν για τη φύση και την κλιματική αλλαγή.

«Ασφυξία από τον υπερ-τουρισμό» είναι ο τίτλος ενός άρθρου της ηλεκτρονικής έκδοσης της Καθημερινής, που μεταφέρει την εικόνα από τα νησιά των Κυκλάδων και ειδικά τη Σαντορίνη και ακριβώς σε διπλανό άρθρο πανηγυρίζει για το ρεκόρ σχεδόν 3 εκατομμυρίων αφίξεων στον Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών, μόνο τον Ιούλιο. Στο πρώτο άρθρο αναφέρονται οι κίνδυνοι να «σταματήσει να είναι διεθνώς ελκυστική η Σαντορίνη», αν συνεχίσουν να κυκλοφορούν φωτογραφίες που δείχνουν στριμωγμένο κόσμο σε γραφικά σοκάκια.

Η ευφορία στις γραμμές των καπιταλιστών, μετά τη νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη και το σχηματισμό αυτοδύναμης κυβέρνησης της ΝΔ, είναι ολοφάνερη. Μια ολοσέλιδη διαφήμιση της Eurobank κραύγασε: «Οι Επιχειρήσεις Μπροστά!». Αυτό το διαφημιστικό σύνθημα θα μπορούσε να πει κανείς ότι συνοψίζει το πρόγραμμα της νέας κυβέρνησης.

Ο κυβερνητικός προπαγανδιστικός μηχανισμός υποχρεώθηκε σε μια άτακτη υποχώρηση, ακριβώς πάνω στο θέμα όπου προγραμμάτιζε ένα θρίαμβο: στο θέμα της τάχα επαναφοράς της 13ης σύνταξης, που αποδείχθηκε τόσο δήθεν, ώστε να σκορπίσει περισσότερη αγανάκτηση παρά ευχαρίστηση στους «ευεργετηθέντες» χαμηλοσυνταξιούχους.

Ο ι φετινές ευρωεκλογές αποτελούν σε ένα βαθμό «δείκτη» για τις πολιτικές και κοινωνικές τάσεις σε μια σειρά ευρωπαϊκές χώρες, για τα πολιτικά σχέδια των διαφόρων δυνάμεων και τις προοπτικές τους.

Πλησιάζοντας στις ευρωεκλογές, στην πρώτη γενική πολιτική αναμέτρηση μετά τις 20/9/2015, αυξάνει η αναγκαιότητα για μια καθαρή «απολογιστική» ματιά, για μια καθαρή εκτίμηση σχετικά με το τι αφήνει πίσω της η θητεία του Τσίπρα και της παρέας του Μαξίμου.

Τα επεισόδια που σημειώθηκαν στις αρχές του μήνα ανάμεσα σε πρόσφυγες, που ήλπιζαν ότι θα μπορούσαν να περάσουν τα σύνορα, και τις μονάδες καταστολής αποκάλυψαν μια πραγματικότητα η οποία, όσο κι αν προσπαθεί να αποκρύψει ο ΣΥΡΙΖΑ, έρχεται στην επιφάνεια διαρκώς.

Σ ε ένα παράλληλο σύμπαν, ένα άρθρο για την Κεντροαριστερά στην Ελλάδα θα είχε τη μορφή ιστορικού απολογισμού και επικήδειου μιας προ πολλού εξαϋλωμένης πολιτικής παράταξης, η οποία πρώτα φρόντισε να προωθήσει τον σημιτικό εκσυγχρονισμό αλά γκρέκα, ξεφτιλιζόμενη διά στόματος Τσουκάτου σχετικά με τις βαλίτσες που πηγαινοέρχονταν στα μαύρα ταμεία του ΠΑΣΟΚ, και κατόπιν αυτοκτόνησε στα χρόνια του μνημονίου, όταν επέβαλε τη βίαιη διαδικασία πτώχευσης των εργατικών τάξεων, διαλύοντας και τη δική της εκλογική βάση, προκειμένου να διασωθούν το αξιόχρεο της χώρας, τα συμφέροντα της ελλαδικής αστικής τάξης και η «ευταξία» του ευρώ.