Φύλλο Νο 381 (5 Απρίλη 2017)

Ανεξάρτητα από τις περιπέτειες για την υπογραφή της συμφωνίας με τους δανειστές, είναι σαφές ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ετοιμάζεται για πόλεμο.

Η  κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ετοιμάζεται να διαβεί ένα δεύτερο «Ρουβίκωνα», μετά τις τραγικές αποφάσεις της ηγεσίας της στο καλοκαίρι του 2015.

Δύο πολιτικά όρια ευθύνονται για το αργόσυρτο και επί μήνες ατελέσφορο των διαπραγματεύσεων για το ελληνικό μνημονιακό πρόγραμμα.

ΟΡΓΗ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ:
Με μια μαζική κινητοποίηση, την Τρίτη 4/4, οι οργανώσεις των συνταξιούχων απάντησαν δυναμικά στη συνεχιζόμενη διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης και των δικαιωμάτων τους. Ανάμεσα στα αιτήματα των συγκεντρωμένων ήταν η κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων, η απόδοση των συντάξεών τους στο ακέραιο, η επαναφορά της 13ης και 14ης σύνταξης και όσων παροχών υγειονομικής περίθαλψης τους έχουν αφαιρεθεί. Κυβέρνηση και δανειστές ετοιμάζουν νέο «μαχαίρι» στις συντάξεις κατά 1% του ΑΕΠ. Μοναδική διαφωνία τους είναι αν η αφαίρεση 1,8 δισ. ευρώ από τις τσέπες των συνταξιούχων θα εφαρμοστεί το 2019 ή το 2020. Η περικοπή της προσωπικής διαφοράς αναμένεται να επιφέρει μειώσεις στις κύριες συντάξεις από 7% ως 35% σε περίπου 1,4 εκατομμύρια συνταξιούχους. Και μάλιστα όταν κατά την περίοδο των μνημονίων (2010-2016) οι συνταξιούχοι έχασαν 50 δισ. ευρώ, εξαιτίας των απανωτών μειώσεων. Για τους νέους συνταξιούχους οι συντάξεις θα είναι μειωμένες έως 30%, λόγω και του νέου τρόπου υπολογισμού της ανταποδοτικής σύνταξης που θα προστίθεται στα «ψίχουλα» της εθνικής σύνταξης, ενώ σε εκκρεμότητα βρίσκονται περίπου 60.000 αιτήσεις συνταξιοδότησης που έχουν υποβληθεί από τον Μάιο του 2016, όταν ψηφίστηκε το έκτρωμα Κατρούγκαλου. Πώς να μην έχεις μετά τον Σουρνάρα να ζητά σύνταξη στα 70 και ακόμα μεγαλύτερη περιστολή της κρατικής συνταξιοδοτικής δαπάνης, προς όφελος των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών...

Εγκλωβισμένη στο πολιτικό της αδιέξοδο, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προσφεύγει σε μια ακατάσχετη παροχολογία που θυμίζει άλλες εποχές. Κάπως έτσι υπόσχεται γήπεδα στους πάντες.

Μέχρι και τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015, το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ περιλάμβανε θέσεις όπως η έξοδος από το ΝΑΤΟ και το κλείσιμο των βάσεων ή η υπεράσπιση των δικαίων και η αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό λαό σε συνδυασμό με την καταγγελία της πολιτικής του κράτους του Ισραήλ.

Η κυβέρνηση αναλώθηκε για μήνες σε μια εκστρατεία «πειθούς» προς τους δανειστές να ισχύσει στην Ελλάδα το «ευρωπαϊκό κοινωνικό κεκτημένο» στις εργασιακές σχέσεις. Παρ’ ότι είναι γεγονός ότι τα Μνημόνια έχουν επιβάλει στην Ελλάδα μια κατάσταση εξαίρεσης από την εφαρμογή σημαντικών διατάξεων των Συνθηκών της Ε.Ε., προκύπτει το ερώτημα αν πράγματι υπάρχει και σε τι συνίσταται το περίφημο «ευρωπαϊκό κοινωνικό κεκτημένο».

Συνεπής στην γραμμή της νεοφιλελεύθερης μετάλλαξης, της ολοκληρωτικής εφαρμογής των μνημονίων και της πλήρους υποταγής στις απαιτήσεις των δανειστών, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εκλιπαρεί για το κλείσιμο της αξιολόγησης, που θα σημάνει πρόσθετα βάρη για την εργατική και τις άλλες λαϊκές τάξεις.

Νέα από τους εργατικούς χώρους

Τινάζουν τη δημόσια παιδεία στον αέρα

Αγώνας αντοχής για το εργατικό κίνημα

Ένας εργάτης υποψήφιος

Αντίσταση στη μνημονιακή επίθεση στo δημόσιο – δωρεάν πανεπιστήμιο

Για τη σύγκρουση της ΚΝΕ με τα ΕΑΑΚ:
Σε μια περίοδο που η κυβέρνηση ετοιμάζει τη νέα εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, που το φοιτητικό κίνημα βρίσκεται σε ύφεση και υπάρχει μια συντονισμένη προσπάθεια ποινικοποίησης του φοιτητικού συνδικαλισμού μέσα από μια σειρά δικαστικών διώξεων, η φοιτητική Αριστερά παρουσιάζεται κατώτερη των περιστάσεων.
Ομάδα φοιτητών της ΚΝΕ επιτέθηκε σε φοιτητές των ΕΑΑΚ στην Ιατρική, στο Φυσικό και στο ΕΜΠ, τραυματίζοντάς τους λόγω μεταξύ τους διαφορών. Πρόκειται για απελπισμένες προσπάθειες περιχαράκωσης και σεχταρισμού, που προάγουν την ενδοκινηματική βία στην Αριστερά και διασπούν τους κοινούς αγώνες που απαιτούνται αυτή την περίοδο στις σχολές.
Όλη η φοιτητική Αριστερά οφείλει να αφήσει πίσω της κόντρες και παθογενείς πρακτικές του παρελθόντος, που απωθούν και απομακρύνουν τους φοιτητές και τις φοιτήτριες από το δρόμο του αγώνα.

Mε το καθεστώς Τραμπ να κλιμακώνει τις απελάσεις και τις αστυνομικές επιδρομές σε όλη τη χώρα, ακτιβιστές και οργανώσεις για τα δικαιώματα των μεταναστών ενώνουν τις δυνάμεις τους με εργατικές και άλλες δυνάμεις με στόχο να μετατρέψουν τη φετινή Πρωτομαγιά σε επίδειξη αλληλεγγύης και αγώνα ενάντια στο πρόγραμμα του Τραμπ.

Σήμερα, 131 χρόνια μετά, οι δυνάμεις του κεφαλαίου επιδιώκουν να πάρουν την ιστορική ρεβάνς, να μηδενίσουν το κοντέρ των εργατικών κατακτήσεων

Ακόμα μια «αντιστασιακή» διαπραγμάτευση της κυβέρνησης Τσίπρα φαίνεται πως καταλήγει στην υιοθέτηση όλων των απαιτήσεων των δανειστών. Μισθοί, συντάξεις, εργατικά δικαιώματα και η δημόσια περιουσία, οδηγούνται και πάλι στο σφαγείο της υλοποίησης των μνημονίων και των καταναγκασμών του χρέους και της ευρωλιτότητας.

Ένας 29χρονος πρόσφυγας απειλούσε να αυτοπυρποληθεί στη ΒΙΑΛ της Χίου, κάτι που τελικά πράγματι έγινε μετά την αψυχολόγητη αντίδραση αστυνομικού που έπεσε πάνω του και τυλίχτηκαν στις φλόγες. Αν δεν αντιμετωπιστούν οι πρόσφυγες ως οντότητες με αξιοπρέπεια, θα συνεχίσουμε να θρηνούμε θανάτους, είτε από κρύο, είτε από κακουχίες, είτε από αμέλεια...

Να σταθούμε στο πλευρό των προσφύγων

Μετά τη ναζιστική επίθεση στους Αμπελόκηπους

Ιράκ-Συρία:
Το πολύνεκρο αεροπορικό χτύπημα στη Μοσούλη που σκότωσε 200 ανθρώπους, έφερε ξανά στην επιφάνεια τα εγκλήματα που γίνονται στο όνομα του «πολέμου ενάντια στην τρομοκρατία». Η οργάνωση Airwars έχει καταγράψει 1.200 νεκρούς από τους αμερικανικούς βομβαρδισμούς μόνο το Μάρτη, και δηλώνει πως η ένταση των βομβαρδισμών –σε πυκνοκατοικημένες περιοχές– είναι χωρίς προηγούμενο. Τις τελευταίες 30 μέρες, άλλοι 150.000 κάτοικοι εγκατέλειψαν τη Μοσούλη, καθώς προελαύνουν οι «απελευθερωτές» τους. Στη Συρία, οι ΗΠΑ πήραν τη σκυτάλη από τη Ρωσία, σκοτώνοντας αμάχους σε τζαμί στο Χαλέπι (όπου στόχος ήταν η Αλ Κάιντα) και σε σχολείο στη Ράκα (όπου στόχος ήταν το Ισλαμικό Κράτος)…

Εκουαδόρ: Στοπ στη δεξιά αντεπίθεση - Τα αδιέξοδα του «κορεΐσμο» παραμένουν

Ο ι εκδόσεις Red Marks παρουσιάζουν με υπερηφάνεια το βιβλίο του Βικτόρ Σερζ Έτος Ένα της Ρωσικής Επανάστασης. Είναι, κατά τη γνώμη μας, ένα βιβλίο αναφοράς για όσους θέλουν να κατανοήσουν σε βάθος αυτήν την κορυφαία «στιγμή» του 20ού αιώνα, αλλά και τη μετέπειτα εξέλιξη του καθεστώτος στη Ρωσία.