Φύλλο Νο 507 (2 Οκτώβρη 2024)

Binder507.pdf (14.58 MB)

Ο τρόπος με τον οποίο έγιναν δεκτές οι διαδοχικές Ισραηλινές επιθέσεις στο Λίβανο υπενθυμίζουν την προκλητική ασυλία που απολαμβάνει το κράτος-τρομοκράτης.

Στις 14 Οκτώβρη θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα η Κοινοβουλευτική Συνέλευση του ΝΑΤΟ, μέσα σε μια καυτή διεθνή συγκυρία, που ορίζει η φρικιαστική «στασιμότητα» του πολέμου στην Ουκρανία και, κυρίως, η επέκταση της δολοφονικής εκστρατείας του Κράτους του Ισραήλ από τη Γάζα προς το Λίβανο. Αυτή η μάζωξη των πολιτικών στελεχών του ευρωατλαντισμού θα πρέπει να απαντηθεί στο δρόμο από σοβαρή κινητοποίηση της Αριστεράς και του αντιπολεμικού κινήματος. 
 

Στο χώρο της «κεντροαριστεράς» οι εσωκομματικές μάχες για την εκλογή νέας ηγεσίας, μπαίνουν στην τελική ευθεία. Παρά την υποχώρηση της κυβέρνησης, απόρροια της λαϊκής δυσαρέσκειας, δεν διαφαίνεται κάποια σοβαρή ανάκαμψη των «προοδευτικών» δυνάμεων. 
 

Το άρθρο αυτό γραφόταν σε μια οριακή στιγμή. Είχαν κυκλοφορήσει αναφορές για τις πρώτες, «ανιχνευτικές» διεισδύσεις ισραηλινών ειδικών δυνάμεων στο Λίβανο και η δημόσια συζήτηση κινούταν γύρω από το ενδεχόμενο μιας χερσαίας εισβολής, το αν αυτή θα είναι «περιορισμένη» (ή όχι…) και το αν αυτή θα ξεκινήσει άμεσα. 
 

Μετά από ένα χρόνο γενοκτονικού πολέμου, καταστροφής της Γάζας, επιθέσεων στη Δυτική Όχθη και στο φόντο των σημερινών χτυπημάτων στο Λίβανο, μόνο όποιος ακόμα εθελοτυφλεί δεν μπορεί να συμφωνήσει με την τοποθέτηση του Ταρίκ Αλί την επομένη της 7ης Οκτώβρη του 2023, που αποτελεί μια στάση αρχής για να κρίνει κανείς κάθε «επεισόδιο» στη μακρά ιστορία του Παλαιστινιακού: «Δεν υπάρχει καμιά ηθική, πολιτική ή στρατιωτική ισοδυναμία ανάμεσα στις δύο πλευρές».