διεθνή

Το χτύπημα κατά της Συρίας από ΗΠΑ-Αγγλία-Γαλλία αποτελεί μνημείο ιμπεριαλιστικού κυνισμού. Σε μια επίθεση 60 λεπτών, περίπου 100 πύραυλοι εξαπολύθηκαν ενάντια σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις και ερευνητικά κέντρα σε συριακό έδαφος.

Αποτελεί τραγική ειρωνεία το ότι η αιματηρή καταστολή της παλαιστινιακής «ημέρας της γης» είχε εν μέρει προβλεφθεί στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε μόλις μια μέρα πριν στο Πολυτεχνείο από την «Πρωτοβουλία αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό». Κεντρική ομιλήτρια ήταν η Σιρίν Ισάουι, παλαιστίνια ακτιβίστρια, δικηγόρος και πρώην πολιτική κρατούμενη του σιωνιστικού κράτους.

Στη Γαλλία, σε λιγότερο από ένα χρόνο, η κυβέρνηση του προέδρου Μακρόν και του πρωθυπουργού Φιλίπ νομοθέτησε σωρεία αντιλαϊκών μέτρων, που αναδομούν όλα τα επίπεδα της γαλλικής κοινωνίας, ακυρώνοντας ή περιορίζοντας δημοκρατικές κοινωνικές κατακτήσεις πολλών δεκαετιών. Ο κύριος μοχλός για την επιβολή του νεοφιλελεύθερου προγράμματος είναι το αυταρχικό συνταγματικό πλαίσιο της 5ης Γαλλικής Δημοκρατίας και τα θεσμικά παρακλάδια του.

Παλαιστίνη:
Οι Παλαιστίνιοι επιμένουν. Η Μεγάλη Πορεία της Επιστροφής συνεχίζεται επί μέρες και θα συνεχιστεί ως την επέτειο της Νάκμπα (της καταστροφής του 1948). Μια σκηνή για κάθε παλαιστινιακό οικισμό που διαλύθηκε από το σιωνιστικό κράτος και επίμονες μαζικές διαδηλώσεις στο φράχτη της Γάζας, παρά τη «Ματωμένη Παρασκευή» (όταν ελεύθεροι σκοπευτές μακέλεψαν την πρώτη κινητοποίηση). Από τη μία πλευρά, παιδιά με αυτοσχέδιες «πανοπλίες», δεκάδες λάστιχα που καίγονται για να λειτουργήσει ο μαύρος καπνός ως «ασπίδα», ράπερς που τραγουδούν για την ελευθερία με φόντο τις διαδηλώσεις... Από την άλλη, ελεύθεροι σκοπευτές πάνω στο φράχτη, χημικά αέρια και φανατικοί ακροδεξιοί σιωνιστές που πιάνουν υψώματα και «απολαμβάνουν το θέαμα». Νέοι Παλαιστίνιοι μάρτυρες προστίθενται σε κάθε διαδήλωση, ανάμεσά τους ένας ρεπόρτερ: Για να μην αναμεταδίδονται οι εικόνες που ντροπιάζουν το Ισραήλ, δολοφονούνται αυτοί που τις αναμεταδίδουν. Η «διεθνής κοινότητα» σιωπά. Αλλά οι Παλαιστίνιοι επιμένουν...

Η ποινική δίωξη κατά του πρώην προέδρου Λούλα εξελίσσεται σε μια μάχη που ξεπερνά τον ίδιο. Πιο ασφαλές κριτήριο αποτελούν οι τοποθετήσεις Βραζιλιάνων αγωνιστών, που έδωσαν μάχες ενάντια στις κυβερνήσεις του PT (Κόμμα των Εργατών) όλα τα προηγούμενα χρόνια, αλλά καταλαβαίνουν το επίδικο.

Η κατάσταση βαθιάς κρίσης και αστάθειας στην οποία από καιρό έχει εισέλθει το καταλανικό και κατ’ επέκταση το ισπανικό πολιτικό σύστημα δεν αποτελεί πλέον νέα είδηση.

Η  γαλλική κυβέρνηση έχει εξαπολύσει μία εκτεταμένη επίθεση εναντίον των ανδρών και γυναικών που εργάζονται στους σιδηροδρόμους, αλλά και γενικότερα εναντίον του τομέα των δημόσιων σιδηροδρομικών συγκοινωνιών.

ΗΠΑ:
Η Πορεία για τις Ζωές μας, με αφορμή το μακελειό στο σχολείο του Πάρκλαντ, κατέβασε 800.000 νεολαίους στην Ουάσινγκτον, ενώ μαζικές διαδηλώσεις έγιναν σε εκατοντάδες πόλεις σε όλες τις ΗΠΑ. Το μαθητικό κίνημα αντιμετωπίζεται ως «υποκινούμενο» από τα δεξιά ΜΜΕ, που δεν έχουν διστάσει να χλευάσουν ακόμα και τους επιζώντες της επίθεσης, που πρωτοστατούν στην πρωτοβουλία. Αν και το Δημοκρατικό Κόμμα επιχείρησε να προσφέρει «τεχνογνωσία», ενώ κάποια τμήματα των «φιλελεύθερων» ελίτ διευκόλυναν τη συμμετοχή στην Ουάσινγκτον, η πανεθνική έκρηξη των μαθητών δεν είναι ούτε «υποκινούμενη», ούτε «ευκολάκι». Τα βάζουν με το πανίσχυρο λόμπι που υπερασπίζεται διαχρονικά την οπλοκατοχή στις ΗΠΑ. Φυσικά η ριζοσπαστική Αριστερά επιχειρεί να ριζοσπαστικοποιήσει το κίνημα, ανοίγοντας τα θέματα της στρατιωτικοποίησης του αμερικανικού κράτους γενικότερα. Λίγες μέρες μετά, άλλη μια δολοφονία μαύρου από μπάτσους στο Σακραμέντο και οι κινητοποιήσεις του Black Lives Matter που ακολούθησαν, ήρθαν να υπογραμμίσουν την αναγκαία ενότητα των αγώνων...

Η ημέρα της 22ης Μάρτη ήταν μια πραγματική επιτυχία.

Τους μήνες μετά τις εκλογές, το «καταλανικό ζήτημα» έδειχνε να έχει μπει στον πάγο.

Το Ισραήλ δολοφονεί, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι συνένοχη

Το Αφρίν τελικά έπεσε, παρά τη σθεναρή αντίσταση των πολιτοφυλακών του, όσο ο καιρός και η μορφολογία του εδάφους ήταν με το μέρος τους. Δεν είχαν απάντηση στο πυροβολικό και την αεροπορία, που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην έκβαση της μάχης, κι ευθύνονται για τις μαζικές δολοφονίες αμάχων.

Η  Μαριέλ Φράνκο, μέλος του PSOL στη Βραζιλία, δολοφονήθηκε με 4 σφαίρες, μαζί με τον οδηγό της Άντερσον Πέδρο Γκόμες.

ΗΠΑ:
Η απεργία των εκπαιδευτικών στη Δυτική Βιρτζίνια νίκησε. Ήταν ένας υποδειγματικός αγώνας, που έχτισε κοινωνικές συμμαχίες (με γονείς και μαθητές), που αψήφησε τον χαρακτηρισμό του ως «παράνομος», που αρνήθηκε την πρόταση της συνδικαλιστικής ηγεσίας για «πάγωμα» των κινητοποιήσεων, που επέμεινε μέχρι κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή: Στη συγκέντρωση στο Καπιτώλιο, τη μέρα της σχετικής συζήτησης, τα νέα για «αποδοχή των αιτημάτων» έγιναν δεκτά με την απαίτηση να το δουν σε μορφή νομοσχεδίου. Η παρουσίαση του νομοσχεδίου έγινε δεκτή με την απαίτηση να το δουν ψηφισμένο-υπογεγραμμένο. Το πιο σημαντικό είναι ότι ένα σύνθημα που ακούστηκε την ώρα των έξαλλων πανηγυρισμών, όταν τελικά επικυρώθηκαν οι αυξήσεις, «Πρώτα εμείς – Μετά η Οκλαχόμα!», γίνεται πράξη. Όχι μόνο στην Οκλαχόμα, αλλά και στην Αριζόνα, και στο Κεντάκι, και στο Τζέρσεϊ, οι εκπαιδευτικοί συζητούν για απεργία…

Η νίκη του Βλαντίμιρ Πούτιν στις προεδρικές εκλογές στη Ρωσία θεωρούνταν εξαρχής δεδομένη. Δεν υπήρξε καν κάποια συστηματική προεκλογική καμπάνια, ενώ ο ίδιος ο Ρώσος πρόεδρος δεν μπήκε καν στον κόπο να συμμετέχει στα προεκλογικά ντιμπέιτ με άλλους υποψηφίους.

Βρίσκοντας τον προσανατολισμό μας σε ένα νέο τοπίο

Γερμανία:
Πέρασε και τον τελευταίο σκόπελο η ηγεσία του SPD στο δρόμο προς τη συγκυβέρνηση με τη Δεξιά. Στο εσωκομματικό δημοψήφισμα, με σκορ 66%-34%, τα μέλη του κόμματος ενέκριναν την προγραμματική συμφωνία στην οποία είχε καταλήξει η ηγεσία με τους Χριστιανοδημοκράτες. Τα ίδια τα ηγετικά στελέχη δηλώνουν έκπληξη από το εύρος της νίκης τους. Το ζητούμενο είναι πλέον πώς θα κινηθεί η αριστερή πτέρυγα που έδωσε σκληρή μάχη ενάντια στη συγκυβέρνηση και τι θα κάνει ο Κέβιν Κιούνερτ, επικεφαλής της Νεολαίας, που εμφανίστηκε ως το νέο «αστέρι» της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας κατά την εσωκομματική διαπάλη…

Μια πολιτική κρίση πρωτόγνωρη ακόμα και για την ταραχώδη κοινοβουλευτική παράδοση της Ιταλίας

Στις 4 Μάρτη στην Ιταλία ψηφίζουμε για την εκλογή κοινοβουλίου με ένα νέο εκλογικό σύστημα που προβλέπει την εκλογή του 1/3 των βουλευτών με πλειοψηφικό και μονοεδρικό σύστημα και τα 2/3 με ένα αναλογικό σύστημα και με τον φραγμό του 3%.

Γαλλία:
Ολοκληρώθηκε η ρήξη του Φλοριάν Φιλιπό, άλλοτε δεξί χέρι της Λεπέν, με το Εθνικό Μέτωπο. Πέντε μήνες μετά την αποχώρησή του (βρέθηκε στο στόχαστρο αρκετών «σκληρών» της παλιάς φρουράς για την αποτυχία στο δεύτερο γύρο, ενώ ο ίδιος διαφώνησε με τη στροφή της Λεπέν σε έναν πιο «μαλακό» ευρωσκεπτικισμό), ίδρυσε και επίσημα το κίνημα «Πατριώτες», με σύνθημα «Frexit!». Γρήγορα. Ο Φιλιπό θα επιχειρήσει μόνος του να υλοποιήσει τη φιλοδοξία που είχε για το FN: τη διαμόρφωση ενός «πατριωτικού ευρωσκεπτικιστικού ρεύματος, ούτε αριστερά, ούτε δεξιά». Φυσικά οι θέσεις του απέναντι π.χ. στη μετανάστευση αρκούν για να αποκαλύψουν τι πολιτικό πρόσημο έχουν πάντοτε αυτοί οι «πατριωτισμοί» που δηλώνουν «ούτε αριστερά, ούτε δεξιά»…

Βδομάδες μετά την έναρξη της επιχείρησης με το οργουελικό όνομα «Κλάδος Ελαίας», τα αποτελέσματα είναι πενιχρά.

Στο δρόμο για τις εκλογές στις 4 Μάρτη

Γερμανία: Μετά τις κυλιόμενες στάσεις εργασίας, το IG Metal (που οργανώνει 4 εκατομμύρια μεταλλεργάτες) κλιμάκωσε με 24ωρες απεργίες σε μια σειρά επιχειρήσεις, καθώς οι διαπραγματεύσεις έφταναν σε αδιέξοδο (το συνδικάτο ζητά αυξήσεις 6% και δυνατότητα επιλογής μειωμένου ωραρίου εργασίας με μερική μισθολογική αποζημίωση, για εργαζόμενους που έχουν να προσέξουν παιδιά, ηλικιωμένους, ασθενείς). Καθώς η «Ε.Α.» πήγαινε στο Τυπογραφείο, , οι δύο πλευρές (υπό την απειλή απεργίας διαρκείας, για πρώτη φορά στον κλάδο μετά το 2003) φαίνονταν να καταλήγουν σε καταρχήν συμβιβασμό στη Βάδη-Βυρτεμβέργη ο οποίος μένει να φανεί αν θα «επεκταθεί» πανεθνικά. Περιμένοντας τις λεπτομέρειες της συμφωνίας, και το συνδικάτο και οι εργοδότες περιγράφουν «ισοπαλία»…

Οι εκλογές για την ανάδειξη προέδρου της κυπριακής δημοκρατίας ολοκληρώθηκαν την περασμένη Κυριακή με νικητή τον αρχηγό του μεγαλύτερου δεξιού κόμματος, του Νίκου Αναστασιάδη και ηττημένο τον Σταύρο Μαλά που υποστηρίχθηκε από το ΑΚΕΛ. Το αποτέλεσμα ήταν μάλλον αναμενόμενο.

Η δημόσια συζήτηση στην Καταλονία και για την Καταλονία συνεχίζει να κυριαρχείται από το ερώτημα: «Ποιος θα είναι ο επόμενος πρόεδρος μετά τις εκλογές της 21ης Δεκέμβρη;».

Η μάχη του Αφρίν έχει ήδη προκαλέσει καταστροφή στην περιοχή –σε νεκρούς αμάχους, σε εκτοπισμένους πληθυσμούς, πολλοί εκ των οποίων είχαν ήδη εκτοπιστεί προηγουμένως από τις εστίες τους και είχαν καταφύγει στο Αφρίν για ασφάλεια…

Νέα ανάφλεξη στη Συρία μετά την έναρξη της τουρκικής στρατιωτικής επίθεσης κατά των κουρδικών θέσεων σε συριακό έδαφος.

Η πίεση της «εθνικής υπευθυνότητας» (που στη Γερμανία πήρε διαστάσεις «ευρωπαϊκής υπευθυνότητας») διέλυσε τη βραχύβια «αντιδεξιά» τοποθέτηση του SPD.

Κορέα:
Οι χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες στη Νότια Κορέα έχουν αποκτήσει πολιτικό συμβολισμό. Η Β. Κορέα κλήθηκε να συμμετάσχει, οι δύο αποστολές (Βόρειας και Νότιας) θα βαδίσουν με κοινή σημαία ενοποίησης, ενώ θα υπάρξει κοινή ομάδα στο γυναικείο χόκεϊ. Πέρα από τους συμβολισμούς, έχει ανοίξει μια συζήτηση για απευθείας συνομιλίες των δύο πλευρών. Τα ερωτηματικά είναι ακόμα πολλά. Οι σκληροπυρηνικοί εθνικιστές νοτιοκορεάτες (τους οποίους «ξεχνούν» συνήθως τα δυτικά ΜΜΕ), έδειξαν τις διαθέσεις τους, διαδηλώνοντας ενάντια στην επίσκεψη διάσημης τραγουδίστριας από τη Β. Κορέα. Κυρίως, μένει να φανεί αν η Σεούλ παίζει ρόλο «καλού μπάτσου» (ένα σενάριο που καταδικάζει τις επιφανειακές κινήσεις καλής θέλησης σε αποτυχία) ή αν υπάρχει ειλικρινής διάθεση επαναπροσέγγισης, έξω από την αμερικανική ατζέντα για την περιοχή…

Ένα κύμα μαζικών διαδηλώσεων εξαπλώθηκε από τις αρχές Γενάρη στην Τυνησία. Στο κέντρο της Τύνιδας (λεωφόρος Μπουργκίμπα), στις φτωχογειτονιές που είναι απλωμένες στα προάστιά της, σε πάρα πολλές πόλεις -ιδιαίτερα στις «ξεχασμένες» περιοχές που βρίσκονται στην ενδοχώρα κι όχι στα σχετικά πιο εύπορα παράλια- κατέβηκαν στους δρόμους κυρίως νεολαίοι διαδηλωτές, φοιτητές και άνεργοι.