διεθνή

Μια πολιτική κρίση πρωτόγνωρη ακόμα και για την ταραχώδη κοινοβουλευτική παράδοση της Ιταλίας

Στις 4 Μάρτη στην Ιταλία ψηφίζουμε για την εκλογή κοινοβουλίου με ένα νέο εκλογικό σύστημα που προβλέπει την εκλογή του 1/3 των βουλευτών με πλειοψηφικό και μονοεδρικό σύστημα και τα 2/3 με ένα αναλογικό σύστημα και με τον φραγμό του 3%.

Γαλλία:
Ολοκληρώθηκε η ρήξη του Φλοριάν Φιλιπό, άλλοτε δεξί χέρι της Λεπέν, με το Εθνικό Μέτωπο. Πέντε μήνες μετά την αποχώρησή του (βρέθηκε στο στόχαστρο αρκετών «σκληρών» της παλιάς φρουράς για την αποτυχία στο δεύτερο γύρο, ενώ ο ίδιος διαφώνησε με τη στροφή της Λεπέν σε έναν πιο «μαλακό» ευρωσκεπτικισμό), ίδρυσε και επίσημα το κίνημα «Πατριώτες», με σύνθημα «Frexit!». Γρήγορα. Ο Φιλιπό θα επιχειρήσει μόνος του να υλοποιήσει τη φιλοδοξία που είχε για το FN: τη διαμόρφωση ενός «πατριωτικού ευρωσκεπτικιστικού ρεύματος, ούτε αριστερά, ούτε δεξιά». Φυσικά οι θέσεις του απέναντι π.χ. στη μετανάστευση αρκούν για να αποκαλύψουν τι πολιτικό πρόσημο έχουν πάντοτε αυτοί οι «πατριωτισμοί» που δηλώνουν «ούτε αριστερά, ούτε δεξιά»…

Βδομάδες μετά την έναρξη της επιχείρησης με το οργουελικό όνομα «Κλάδος Ελαίας», τα αποτελέσματα είναι πενιχρά.

Στο δρόμο για τις εκλογές στις 4 Μάρτη

Γερμανία: Μετά τις κυλιόμενες στάσεις εργασίας, το IG Metal (που οργανώνει 4 εκατομμύρια μεταλλεργάτες) κλιμάκωσε με 24ωρες απεργίες σε μια σειρά επιχειρήσεις, καθώς οι διαπραγματεύσεις έφταναν σε αδιέξοδο (το συνδικάτο ζητά αυξήσεις 6% και δυνατότητα επιλογής μειωμένου ωραρίου εργασίας με μερική μισθολογική αποζημίωση, για εργαζόμενους που έχουν να προσέξουν παιδιά, ηλικιωμένους, ασθενείς). Καθώς η «Ε.Α.» πήγαινε στο Τυπογραφείο, , οι δύο πλευρές (υπό την απειλή απεργίας διαρκείας, για πρώτη φορά στον κλάδο μετά το 2003) φαίνονταν να καταλήγουν σε καταρχήν συμβιβασμό στη Βάδη-Βυρτεμβέργη ο οποίος μένει να φανεί αν θα «επεκταθεί» πανεθνικά. Περιμένοντας τις λεπτομέρειες της συμφωνίας, και το συνδικάτο και οι εργοδότες περιγράφουν «ισοπαλία»…

Οι εκλογές για την ανάδειξη προέδρου της κυπριακής δημοκρατίας ολοκληρώθηκαν την περασμένη Κυριακή με νικητή τον αρχηγό του μεγαλύτερου δεξιού κόμματος, του Νίκου Αναστασιάδη και ηττημένο τον Σταύρο Μαλά που υποστηρίχθηκε από το ΑΚΕΛ. Το αποτέλεσμα ήταν μάλλον αναμενόμενο.

Η δημόσια συζήτηση στην Καταλονία και για την Καταλονία συνεχίζει να κυριαρχείται από το ερώτημα: «Ποιος θα είναι ο επόμενος πρόεδρος μετά τις εκλογές της 21ης Δεκέμβρη;».

Η μάχη του Αφρίν έχει ήδη προκαλέσει καταστροφή στην περιοχή –σε νεκρούς αμάχους, σε εκτοπισμένους πληθυσμούς, πολλοί εκ των οποίων είχαν ήδη εκτοπιστεί προηγουμένως από τις εστίες τους και είχαν καταφύγει στο Αφρίν για ασφάλεια…

Νέα ανάφλεξη στη Συρία μετά την έναρξη της τουρκικής στρατιωτικής επίθεσης κατά των κουρδικών θέσεων σε συριακό έδαφος.

Η πίεση της «εθνικής υπευθυνότητας» (που στη Γερμανία πήρε διαστάσεις «ευρωπαϊκής υπευθυνότητας») διέλυσε τη βραχύβια «αντιδεξιά» τοποθέτηση του SPD.

Κορέα:
Οι χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες στη Νότια Κορέα έχουν αποκτήσει πολιτικό συμβολισμό. Η Β. Κορέα κλήθηκε να συμμετάσχει, οι δύο αποστολές (Βόρειας και Νότιας) θα βαδίσουν με κοινή σημαία ενοποίησης, ενώ θα υπάρξει κοινή ομάδα στο γυναικείο χόκεϊ. Πέρα από τους συμβολισμούς, έχει ανοίξει μια συζήτηση για απευθείας συνομιλίες των δύο πλευρών. Τα ερωτηματικά είναι ακόμα πολλά. Οι σκληροπυρηνικοί εθνικιστές νοτιοκορεάτες (τους οποίους «ξεχνούν» συνήθως τα δυτικά ΜΜΕ), έδειξαν τις διαθέσεις τους, διαδηλώνοντας ενάντια στην επίσκεψη διάσημης τραγουδίστριας από τη Β. Κορέα. Κυρίως, μένει να φανεί αν η Σεούλ παίζει ρόλο «καλού μπάτσου» (ένα σενάριο που καταδικάζει τις επιφανειακές κινήσεις καλής θέλησης σε αποτυχία) ή αν υπάρχει ειλικρινής διάθεση επαναπροσέγγισης, έξω από την αμερικανική ατζέντα για την περιοχή…

Ένα κύμα μαζικών διαδηλώσεων εξαπλώθηκε από τις αρχές Γενάρη στην Τυνησία. Στο κέντρο της Τύνιδας (λεωφόρος Μπουργκίμπα), στις φτωχογειτονιές που είναι απλωμένες στα προάστιά της, σε πάρα πολλές πόλεις -ιδιαίτερα στις «ξεχασμένες» περιοχές που βρίσκονται στην ενδοχώρα κι όχι στα σχετικά πιο εύπορα παράλια- κατέβηκαν στους δρόμους κυρίως νεολαίοι διαδηλωτές, φοιτητές και άνεργοι.

Καμία ασφαλής πρόβλεψη δεν μπορεί να υπάρξει για το μέλλον της καταλανικής κοινωνίας. Όπως ήταν αναμενόμενο, η ακραία καταστολή του Ισπανικού Κράτους απέναντι στον καταλανικό λαό, με αποκορύφωμα τη φυλάκιση των πρώην μελών της καταλανικής κυβέρνησης και την απειλή 30ετούς φυλάκισης για τον πρώην πρόεδρο της Καταλονίας Πουιτζντεμόντ και τα υπόλοιπα κυβερνητικά στελέχη που βρίσκονται στην εξορία, έχει οδηγήσει σε απόλυτο αδιέξοδο.

Η Κύπρος μετά τη 5ετή διακυβέρνηση του Αναστασιάδη, κατά την οποία εφαρμόστηκαν πιστά και πρόθυμα όλα τα μνημονιακά μέτρα δοσμένα από την τρόικα σε πλήρη ευθυγράμμιση με την ντόπια αστική τάξη, φαίνεται έστω και στα χαρτιά να περνάει σε μια σχετική οικονομική σταθερότητα.

Οι εκλογές της 21ης Δεκέμβρη στην Καταλονία, όπως ήταν αναμενόμενο, δεν έφεραν «τη λύση» στο καταλανικό πρόβλημα. Απλώς έδωσαν μια μικρή παράταση χρόνου στις πολιτικές δυνάμεις εντός και εκτός Καταλονίας, ούτως ώστε να ανασυγκροτηθούν και να ανανεώσουν την επιχειρηματολογία τους.

Μια νέα δύναμη γεννιέται στην ιταλική Αριστερά. Και το όνομά της Potere Al Popolo (Δύναμη, Εξουσία στο Λαό).

Ονδούρα:
Η νοθεία υπέρ του εκλεκτού της ημι-δικτατορίας Ορλάντο Ερνάντεζ επικυρώθηκε στις εκλογές στην Ονδούρα, ενώ οι νεκροί των διαδηλώσεων ενάντια στη νοθεία έχουν φτάσει τους 35. Οι ΗΠΑ έχουν ρίξει όλες τους τις πιέσεις στις πιο μετριοπαθείς προσωπικότητες της Συμμαχίας Ενάντια στη Δικτατορία, με στόχο να σταματήσουν να αμφισβητούν το αποτέλεσμα. Οι κινητοποιήσεις όμως συνεχίζονται μέχρι σήμερα, και ο Νασράλα (ο υποψήφιος της αντιπολίτευσης και πραγματικός νικητής των εκλογών), αλλά και ο Σελάγια (που είχε ανατραπεί στο πραξικόπημα του 2009 και αποτελεί «πνευματικό ηγέτη» του αντιδικτατορικού κινήματος) προς το παρόν επιμένουν ότι ο αγώνας θα συνεχιστεί μέχρι να παραδώσει την εξουσία ο Ερντάντεζ...

Το κύμα διαδηλώσεων που ξέσπασε στα τέλη Δεκέμβρη στο Ιράν αποτέλεσε αντικείμενο διαφωνιών ακόμα και ως προς το μέγεθός του. Αλλού οι αριθμοί φούσκωναν ανεξέλεγκτα και γινόταν λόγος για «εξέγερση», ενώ αλλού γραφόταν υποτιμητικά ως «λίγες χιλιάδες ανθρώπους».

Αναγνώριση της Ιερουσαλήμ: Πρελούδιο αντιδραστικών σχεδιασμών

1.Η πολιτική σημασία των καταλανικών εκλογών στις 21 Δεκεμβρίου (21Δ) και το σκηνικό πόλωσης στο οποίο διαδραματίζονται συνυπάρχουν με μια εκλογική εκστρατεία που φαίνεται σαν επίλογος, εξελισσόμενος με ταχύτητα αντιπαραβαλλόμενη με την επιτάχυνση που βιώθηκε τις μέρες του Σεπτεμβρίου και του Οκτωβρίου. Ένας επίλογος ο οποίος, στην πραγματικότητα, είναι επίσης το καθοριστικό προοίμιο ενός επόμενου σταδίου.

Αυστρία:
Οι προβλέψεις επιβεβαιώθηκαν και η ακροδεξιά συμμετέχει στη νέα αυστριακή κυβέρνηση, και μάλιστα ως ισχυρός εταίρος του παραδοσιακού δεξιού κόμματος. Ένας κρυπτοφασίστας, ο Στράχε, αναλαμβάνει την αντικαγκελαρία, ενώ το κόμμα του αναλαμβάνει 6 από τα 14 υπουργεία, μεταξύ των οποίων τα Άμυνας, Εξωτερικών και Εσωτερικών. Ο νέος υπουργός Άμυνας φέρεται να έχει διασυνδέσεις με τις αυστριακές νεοναζιστικές οργανώσεις. Ο Στράχε αναλαμβάνει και το καινούργιο υπουργείο «Προστασίας της πατρίδας», με τον όρο «Heimatschutz» να αποδίδει και την αντίστοιχη αμερικανική υπηρεσία (Homeland Security), αλλά και μια εθνικιστική παράδοση που υιοθέτησαν οι αυστριακές φασιστικές δυνάμεις του Μεσοπολέμου. Το ευχάριστο, σε μια κατά τα άλλα τρομακτική εξέλιξη, είναι ότι η ορκωμοσία έγινε σε κλοιό διαδηλωτών, οι οποίοι ετοιμάζουν και νέες αντικυβερνητικές-αντιφασιστικές διαδηλώσεις...

Χτίζουμε τη Δημοκρατία - αλληλεγγύη στην Καταλονία

Δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία και τη δημοκρατία

Ο Αλί Αμπντάλα Σάλεχ, που κυβέρνησε με σιδερένια πυγμή τη Βόρεια Υεμένη από το 1978 και την επανενωμένη Υεμένη από το 1990 ώς το 2011 και την εξέγερση που τον ανέτρεψε, έπεσε νεκρός μετά από επίθεση των ανταρτών Χούτι, που μέχρι πρότινος βρίσκονταν σε συμμαχία μαζί του.

Οι τελευταίες εβδομάδες φωτίζουν μια σειρά πτυχές και δυναμικές των πολιτικών διεργασιών στη Λατινική Αμερική, στο φόντο πάντοτε της κρίσης του «ροζ κύματος» και των ανακατατάξεων και συγκρούσεων που αυτή προκαλεί.

Λίβανος:
Με ενδιάμεσο σταθμό το Παρίσι (όπου μάλλον υπήρξε γαλλική παρέμβαση «εκτόνωσης»), ο Χαρίρι επέστρεψε στο Λίβανο, όπου ανακοίνωσε ότι «αναστέλλει» την παραίτησή του. Δήλωσε ότι την κατέθεσε στον πρόεδρο Μισέλ Αούν, του ζητήθηκε να παραμείνει δείχνοντας «εποικοδομητικό πνεύμα» και ότι δέχτηκε να αρχίσει ένας διάλογος. Η πίεση να περιοριστεί η δύναμη της Χεζμπολά θα συνεχιστεί αναμφίβολα, αλλά προς το παρόν η «μετωπική επίθεση» που επιχείρησαν οι Σαούντ με την παραίτηση Χαρίρι με στόχο να πυροδοτήσουν πολιτική κρίση, δείχνει να ανακόπηκε. Η Σαουδική Αραβία, το Ισραήλ, οι ΗΠΑ, όλοι τους θέλουν να βρεθεί τρόπος να ηττηθεί η λιβανέζικη οργάνωση. Μόνο που προς το παρόν, μοιάζουν να περιμένει ο ένας τον άλλο, γιατί κανείς δεν αισθάνεται σίγουρος ότι μπορεί να «κάνει τη δουλειά»...

Ανταπόκριση από την Βαρκελώνη: Εκτεταμένοι διωγμοί εναντίον αγωνιστών, αλλά το κίνημα οργανώνεται

Γερμανία:
Σε αδιέξοδο οδηγήθηκαν οι διαπραγματεύσεις Χριστιανοδημοκρατών-Φιλελεύθερων-Πράσινων στη Γερμανια και για πρώτη φορά η σταθερότητα της ηγεσίας Μέρκελ κλυδωνίζεται. Ο πρόεδρος Στάινμαγερ καλεί τους πάντες να επιμείνουν στην επίτευξη συμφωνίας, αλλά χωρίς αντίκτυπο προς ώρας, ενώ το SPD δείχνει να επιμένει στην άρνησή του να συμπράξει σε νέο «Μεγάλο Συνασπισμό». Οι καθεστωτικές πιέσεις αναμένεται να αυξηθούν προς όλους, για να αποφευχθεί η παρατεταμένη ακυβερνησία, αλλά προς το παρόν η Γερμανία βρίσκεται μεταξύ κυβέρνησης μειοψηφίας και νέων εκλογών. Είναι μια εξέλιξη χωρίς προηγούμενο στην μεταπολεμική ιστορία της χώρας...

Η χρονική σύμπτωση διαφορετικών (αλλά όχι άσχετων μεταξύ τους) γεγονότων, έφεραν στο επίκεντρο της δημοσιότητας τη Σαουδική Αραβία.