Βέλγιο: Στις 7 Οκτώβρη, το μέτωπο των βελγικών συνδικάτων οργάνωσε διαδήλωση ενάντια στα μέτρα λιτότητας που προωθεί η κυβέρνηση του Σαρλ Μισέλ, με σύνθημα «Για μας τίποτα, μόνο ψίχουλα». Δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι και νέοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα. Οι διαδηλωτές ήταν πάνω από 100.000, σε μία από τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις των τελευταίων χρόνων στο Βέλγιο. Επιτυχία είχε και η συμμετοχή στην απεργία, ενώ τη σκυτάλη πήραν οι σιδηροδρομικοί στις 9 Οκτώβρη με πανεθνική απεργία και οι αγρότες που συγκρούστηκαν στους δρόμους με την αστυνομία. Η αντίσταση στη λιτότητα δεν σταματά...
διεθνή
Ύστερα από εβδομάδες επιχειρήσεων, έχει γίνει σαφές ότι η ρωσική επέμβαση στη Συρία είναι σαρωτική. Εκτεταμένοι καθημερινοί βομβαρδισμοί χτυπούν τα πάντα (αποθήκες όπλων, μαχητές, αλλά και υποδομές, αμάχους), όχι μόνο στις περιοχές που ελέγχει το Ισλαμικό Κράτος, αλλά –όπως καταγγέλλουν αυτόπτες μάρτυρες– σε όλες τις περιοχές που δεν ελέγχουν οι δυνάμεις του Άσαντ.
Η πολύνεκρη επίθεση στην πορεία ειρήνης που οργάνωναν τουρκικές και κουρδικές οργανώσεις, κόμματα και συνδικάτα, αποδόθηκε με σχετική ευκολία στο Ισλαμικό Κράτος. Είναι μια πιθανή εκδοχή: η τζιχαντιστική οργάνωση διεξάγει ήδη πόλεμο ενάντια (και) στους Κούρδους σε Ιράκ-Συρία, ενώ έχει κάθε λόγο να προκαλέσει αποσταθεροποίηση στην Τουρκία (καθώς η ιστορία δίδαξε την ηγεσία της ότι σε τέτοιες συνθήκες δημιουργείται ευνοϊκό έδαφος για την ανάπτυξή της).
Εδώ και εβδομάδες ο παλαιστινιακός λαός συγκλονίζει και πάλι τον πλανήτη με τον ηρωικό ξεσηκωμό του. Στα μεγάλα ΜΜΕ κυριαρχούν οι αναφορές στα περιστατικά όπου μεμονωμένοι Παλαιστίνιοι επιτίθενται με μαχαίρια, κατσαβίδια, χαρτοκόπτες, σε έποικους ή στρατιώτες. Λείπουν οι αναφορές στην πολύ ισχυρότερη και οργανωμένη βία του Ισραήλ ενάντια στους Παλαιστίνιους (εκτελέσεις, συλλήψεις, κατεδαφίσεις σπιτιών κ.λπ.) αλλά και στον γενικευμένο ξεσηκωμό: Για άλλη μια φορά, οι Παλαιστίνιοι στέκονται με τις σφεντόνες τους απέναντι σε μία από τις ισχυρότερες πολεμικές μηχανές του πλανήτη, και δεν το βάζουν κάτω.
Το αίτημα για ψωμί και δημοκρατία παραμένει επίκαιρο
Αφγανιστάν: Δύο ειδήσεις περιγράφουν την κατάσταση στο Αφγανιστάν. Η πρώτη είναι η κατάληψη της Κουντούζ από τους Ταλιμπάν, η πρώτη κατάληψη πρωτεύουσας επαρχίας, που δείχνει την αδυναμία της στηριζόμενης από τις ΗΠΑ αφγανικής «κυβέρνησης». Η δεύτερη είναι ότι κατά την ανακατάληψή της, αμερικανικά βομβαρδιστικά χτύπησαν το νοσοκομείο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, σκοτώνοντας 22 ασθενείς και νοσηλευτικό προσωπικό, παρά τις επίμονες εκκλήσεις των γιατρών προς το αμερικανικό στρατηγείο, που δείχνει πώς αντιλαμβάνονται οι μεγάλες δυνάμεις την «αντιτρομοκρατία»...
Αντιφατικό ήταν το μήνυμα της κάλπης στις εκλογές στην Πορτογαλία, καθώς η Δεξιά διατηρεί την πρωτιά ύστερα από 4 χρόνια μνημονίων, αλλά παράλληλα η Αριστερά αναδεικνύεται σε ισχυρή κοινοβουλευτική δύναμη. Τη ρευστότητα συμπληρώνει η νέα αύξηση της αποχής, που έφτασε στο 43%.
Από την τελευταία μέρα του Σεπτέμβρη, η ρωσική πολεμική αεροπορία εξαπολύει καθημερινά βομβαρδισμούς σε συριακό έδαφος. Η στρατιωτική αυτή επέμβαση αναμένεται να διαρκέσει για τουλάχιστον 3-4 μήνες, σύμφωνα με τη Μόσχα.
Το Μέτωπο Εργατών και Αριστεράς (FIT με τα ισπανικά αρχικά γράμματα) πέτυχε σημαντικά οφέλη στις εθνικές προκριματικές εκλογές που διεξήχθησαν τον Αύγουστο στην Αργεντινή. Το FIT κέρδισε πάνω από 726.000 ψήφους και ποσοστό γύρω στο 3,3% του συνόλου, διασφαλίζοντας στον Νίκολας Ντελ Κάνιο και τη συνυποψήφιά του Μίριαμ Μπρέγκμαν μία από τις συνολικά 6 υποψηφιότητες στις προεδρικές εκλογές στις 25 του Οκτώβρη.
Τουρκία: Ο πόλεμος της τουρκικής κυβέρνησης κατά των Κούρδων συνεχίζεται με αμείωτη ένταση, τόσο όσον αφορά τις ένοπλες συγκρούσεις στρατού και PKK, όσο και όσον αφορά την καταστολή του πληθυσμού στις κουρδικές περιοχές. Στο μεταξύ οργανώνονται μαζικές συγκεντρώσεις «κατά της τρομοκρατίας», όπου, αν και το επίσημο στίγμα είναι «η ενότητα όλων των κατοίκων της Τουρκίας», επικρατεί η αντικουρδική υστερία και το αίτημα για καταστολή «των τρομοκρατών». Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις πάντως, η στήριξη στο HDP είναι ανυποχώρητη, ενώ το AKP δεν κερδίζει ιδιαίτερα. Αντίθετα, δείχνουν να ενισχύονται οι κεμαλιστές και να κρατάνε τις δυνάμεις τους οι ακροδεξιοί, όπως είναι λογικό, όταν καλλιεργείται τέτοιο κλίμα…
Στις 29 Αυγούστου στη Γλασκόβη, 700 αγωνιστές συγκεντρώθηκαν για την ίδρυση ενός νέου φορέα της ριζοσπαστικής Αριστεράς στη Σκοτία με το όνομα RISE. Τα αρχικά του σημαίνουν Respect, Independence, Socialism, Environmentalism (Αξιοπρέπεια, Ανεξαρτησία, Σοσιαλισμός, Οικολογία). Έχει αναφορά στο κίνημα για μια ανεξάρτητη Σκοτία και οικοδομείται ως ρητά αντικαπιταλιστικός σχηματισμός.
Οι τελευταίες ημέρες σίγουρα ήταν ξεχωριστές –σε συμβολικό επίπεδο– για την κεντρική πολιτική σκηνή στη Βρετανία, μετά την ανάδειξη του βετεράνου αγωνιστή της Αριστεράς Τζέρεμι Κόρμπιν στην ηγεσία των Εργατικών.
Το ρεύμα των προσφύγων που αγωνίζονται με κάθε μέσο –ενάντια σε κυβερνήσεις, σύνορα, αστυνομία, FRONTEX κλπ– να φτάσουν στον ευρωπαϊκό βορρά δεν έφερε στο επίκεντρο της συζήτησης μόνο την αθλιότητα της Ευρώπης-φρούριο, αλλά επικέντρωσε την προσοχή και το ενδιαφέρον και στη δραματική κατάσταση στη Συρία. Εκτός από την ευαισθητοποίηση πολλών απλών ανθρώπων, επιτέλους συζητιέται στους κόλπους των «από πάνω» η ανάγκη «να κάνουμε κάτι για τη Συρία», που είναι εξαιρετικά επικίνδυνη.
Ιαπωνία:
Ένα ισχυρό αντιπολεμικό κίνημα αναπτύσσεται στους δρόμους της Ιαπωνίας. Η ασιατική χώρα είχε κατοχυρώσει στο σύνταγμά της μια επίσημη πασιφιστική πολιτική μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Σήμερα η κυβέρνηση, επικαλούμενη «τις νέες παγκόσμιες συνθήκες», προωθεί νομοθεσία που θα επιτρέπει στον ιαπωνικό στρατό να εμπλακεί σε μάχη, όταν ένας σύμμαχος δέχεται επίθεση. Σε απάντηση, οργανώθηκαν κινητοποιήσεις και η κορυφαία διαδήλωση στο Τόκιο συγκέντρωσε 120.000 ανθρώπους που φώναζαν «όχι πολεμική νομοθεσία» και ζητούσαν την παραίτηση του πρωθυπουργού. Ήταν η μεγαλύτερη διαδήλωση μετά το 1960, ενάντια τότε σε μια συμφωνία ασφαλείας ανάμεσα σε Ιαπωνία και ΗΠΑ…
Η ενότητα των φτωχών, φάρος ελπίδας ενάντια στα θρησκευτικά μίση
Μετά τις εθνικές εκλογές στη Βρετανία, το κεντρικό πολιτικό τοπίο έδειχνε ζοφερό. Οι Τόρηδες, έπειτα από 5 χρόνια εφαρμογής λιτότητας, είχαν κερδίσει την απόλυτη πλειοψηφία, το UKIP βρισκόταν σε άνοδο, ενώ στο Εργατικό Κόμμα, άνοιγε μια συζήτηση που έλεγε πως ηττήθηκε στην κάλπη επειδή ο Εντ Μίλιμπαντ πήγε πολύ… αριστερά!
Κορέα:
Η ένταση στην κορεατική χερσόνησο δεν θυμίζει τις –σχεδόν παραδοσιακές– εχθροπραξίες του Αυγούστου. Είναι η εποχή που ο αμερικανικός στόλος κάνει απειλητικές ασκήσεις ανοιχτά της Β. Κορέας και η ηγεσία της απαντά με απειλές κατά της Ν. Κορέας. Αυτήν τη φορά η Πιονγιάνγκ χτύπησε στρατιωτικούς στόχους στα σύνορα –τα μεγάφωνα που μεταδίδουν προπαγάνδα κατά του καθεστώτος και τα οποία επανέφερε πρόσφατα σε λειτουργία η Σεούλ– και ο νοτιοκορεατικός στρατός απάντησε. Καθώς γράφονται αυτές οι γραμμές είναι σε εξέλιξη συνομιλίες, που συνοδεύονται όμως από εκατέρωθεν μεγαλόστομες απειλές για «πολεμική ετοιμότητα», «σφοδρή απάντηση» κ.λπ. Ένα ακόμα μέτωπο που μπορεί με οποιαδήποτε αφορμή να αναφλεγεί...
Μετά την πολύνεκρη επίθεση αυτοκτονίας ενάντια σε νεαρούς ακτιβιστές στο Σορούτς, στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας, αλλά και την κοινωνική οργή και την πολιτική αστάθεια που ακολούθησαν, το τουρκικό κράτος αποφάσισε να απαντήσει κηρύσσοντας έναν πολυμέτωπο πόλεμο.
Η άνευ προηγούμενου κατρακύλα των κινεζικών χρηματιστηρίων προκάλεσε μια θηριώδη οικονομική καταστροφή.
ΗΠΑ:
Στη Νότια Καρολίνα (όπου ο οπαδός της λευκής ανωτερότητας Ντίλαν Ρουφ δολοφόνησε 9 μαύρους) αποφασίστηκε (επιτέλους!) να κατέβει η σημαία της Συνομοσπονδίας του Νότου (που πολέμησε υπέρ της διατήρησης της δουλείας στον Αμερικανικό Εμφύλιο) από τα δημόσια κτίρια. Η υποστολή συνοδεύτηκε από διαδήλωση της Κου Κλουξ Κλαν και (πολύ μεγαλύτερη) αντιδιαδήλωση των Νέων Μαύρων Πανθήρων (και πολλών αλληλέγγυων, λευκών και μαύρων). Ποιος είπε ότι οι ΗΠΑ ζουν μια «μεταφυλετική εποχή»;
Ο Αχμέτ Νταβούτογλου έλαβε από τον πρόεδρο της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν, εντολή σχηματισμού κυβέρνησης και βρίσκεται στο στάδιο των διερευνητικών επαφών με τα άλλα κόμματα. Ο ηγέτης του AKP έχει 45 μέρες να βρει κυβερνητικό εταίρο που να διασφαλίζει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, αλλιώς η Τουρκία οδεύει προς νέες εκλογές το φθινόπωρο.
Υπογράφηκε τελικά η συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Πρόκειται για ένα ιστορικό γεγονός. Όπως γράφαμε σε προηγούμενο φύλλο, όταν η συμφωνία είχε φανεί να μπαίνει στις ράγες, «η διαμάχη ποτέ δεν αφορούσε αποκλειστικά το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν –αυτό έγινε το πεδίο μάχης ή και προπαγάνδας στον συνολικότερο ανταγωνισμό των ΗΠΑ και των βασικών συμμάχων τους (Ισραήλ και Σαουδική Αραβία) με το καθεστώς της Τεχεράνης. Αντίστοιχα σήμερα, η συμφωνία δεν αφορά αποκλειστικά το πυρηνικό πρόγραμμα, αλλά τις σχέσεις μεταξύ ΗΠΑ και Ιράν, και το ρόλο του Ισραήλ και της Σαουδικής Αραβίας».
Ονδούρα:
Εδώ και 6 εβδομάδες, οι κάτοικοι της Ονδούρας κατεβαίνουν κατά δεκάδες χιλιάδες στους δρόμους, απαιτώντας την παραίτηση του προέδρου Χουάν Ορλάντο Χερνάντες. Αφορμή ήταν η αποκάλυψη ενός μεγάλου σκανδάλου, στο οποίο εταιρείες υφάρπαξαν τεράστιους πόρους από τα ασφαλιστικά ταμεία, με σοβαρό τμήμα των χρημάτων να καταλήγει στη χρηματοδότηση του κυβερνώντος κόμματος. Η ληστεία των αποθεματικών και η διαφθορά ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Γιατί ο λαός της Ονδούρας υποφέρει διαρκώς μετά το πραξικόπημα του 2009. Σήμερα επιστρέφει στους δρόμους, με τη μαζικότητα της αντίστασης στο πραξικόπημα του 2009, και σπάει τον τρόμο…
Ο Sergio Grez (SG) είναι καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Χιλής (Σαντιάγκο) και ο Franck Gaudichaud (FG) λέκτορας Λατινοαμερικανικού Πολιτισμού στο Πανεπιστήμιο της Γκρενόμπλ (που αυτήν την εποχή κάνει ερευνητική δουλειά στο Πανεπιστήμιο της Χιλής). Τη συνέντευξη έδωσαν στο ελβετικό περιοδικό SolidaritéS. Εδώ παραθέτουμε μια περιορισμένη εκδοχή, όπως δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «L’Anticapitaliste» του Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος (NPA) στη Γαλλία.
Δημοσιεύουμε αποσπάσματα της ανακοίνωσης των Επαναστατών Σοσιαλιστών για τη δολοφονία του Γενικού Εισαγγελέα από ένοπλους ισλαμιστές, που είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτική για το κλίμα που επικρατεί στην Αίγυπτο του Σίσι και του «πολέμου ενάντια στην τρομοκρατία».
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Μιγκέλ Ουρμπάν, ευρωβουλευτής του Podemos, βρίσκεται στην Ελλάδα. Ο Μιγκέλ ήταν παρών σε όλες τις μεγάλες στιγμές των τελευταίων μηνών. Αυτές τις μέρες ήταν και πάλι στην Αθήνα, μαζί με αντιπροσωπεία του Podemos, συμμετέχοντας στην καμπάνια του ΟΧΙ. Η ομιλία του στη μεγάλη συγκέντρωση του Συντάγματος ξεσήκωσε τα πλήθη, ενώ η επίσκεψη της αντιπροσωπείας του Podemos στο νοσοκομείο Σωτηρία, στο Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ, στη γειτονιά των Αμπελοκήπων και στο Κερατσίνι, στο εκλογικό κέντρο και σχολείο του Παύλου Φύσσα, ήταν απόδειξη ότι το Podemos στηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση δίνοντας όμως προτεραιότητα στις διαδικασίες βάσης.
Μιλά ο Χοσέ Μαρία Γκονζάλες, ο νέος δήμαρχος του Κάδις ύστερα από 20 χρόνια Δεξιάς
Ξεκίνησε το ταξίδι του ο «Στόλος της Ελευθερίας ΙΙΙ»
Υποκρισία: Η φρίκη του πολέμου προκαλεί τεράστια δεινά. Χωρίς να συγκρίνεται με τους μαζικούς θανάτους, ένα από αυτά είναι οι καταστροφές πολιτισμικών μνημείων. Πρόσφατα τα διεθνή ΜΜΕ κατακλύστηκαν από -προκαταβολικούς- θρήνους για τις καταστροφές που περίμεναν ότι θα προκαλέσει το Ισλαμικό Κράτος στην Παλμύρα της Συρίας, την παγκοσμίως γνωστή αρχαία πόλη, που έπεσε στα χέρια του. Πιο πρόσφατα, τεράστιες καταστροφές προκλήθηκαν στην Παλιά Πόλη της Σαναά της Υεμένης, «ένα από τα παλιότερα διαμάντια του ισλαμικού αστικού τοπίου». Δεν υπήρξε ο ίδιος θρήνος στα ΜΜΕ, σχεδόν δεν μαθεύτηκε. Γιατί την Παλιά Σαναά δεν την κατέστρεψαν οι «τζιχαντιστές», αλλά την ισοπέδωσαν οι βομβαρδισμοί της Σαουδικής Αραβίας, που διεξάγονται με τη στήριξη της «διεθνούς κοινότητας»…
Η αρχική παγωμάρα που προκάλεσε η επανεκλογή του Κάμερον δείχνει να δίνει γρήγορα τη θέση της στη διάθεση κινηματικής αντίστασης στη Βρετανία.