κίνημα

Πώς να εξηγήσουμε το 15Μ πέντε χρόνια μετά, τις συνέπειές του, τα όριά του, τις δυνατότητές του; Δεν είναι εύκολο, αλλά πρέπει να το προσπαθήσουμε, γιατί από το πώς το διαβάζουμε εξαρτάται και το πολιτικό στοίχημα που βάζουμε. Αυτές οι 10 θέσεις επιχειρούν να μας δώσουν μια εξήγηση που δεν είναι ούτε ολοκληρωμένη ούτε οριστική. Είναι περισσότερο μια σειρά ζητημάτων που μας φαίνονται ενδιαφέροντα για τη δράση του πολιτικού μετασχηματισμού.

Το «Nuit Debout», το κίνημα που 5 χρόνια μετά το 2011 πήρε τη σκυτάλη από τις «πλατείες», δείχνει εξαιρετική αντοχή απέναντι στην πολιτική, ιδεολογική, αλλά και κατασταλτική σκλήρυνση της στάσης του γαλλικού κράτους.

Το κίνημα Nuit Debout στη Γαλλία (βλ. σελ. 17), στο «κοινωνικό εργαστήρι της Ευρώπης», ξεσπώντας σε μια πολιτικά σκληρή και κινηματικά δύσκολη περίοδο, λειτούργησε ως πηγή έμπνευσης διεθνώς. Πόσο μάλλον όταν οι ακτιβιστές, επιλέγοντας τις καταλήψεις δημόσιων χώρων, είδαν τον εαυτό τους ως τμήμα της διεθνούς αντίστασης, ως «συνέχεια» προηγούμενων μεγάλων αγώνων που διεθνοποιήθηκαν όπως η Ταχρίρ στην Αίγυπτο, οι Indignados στην Ισπανία, οι Αγανακτισμένοι στην Ελλάδα, το Occupy στις ΗΠΑ, αλλά και άλλων.

Περισσότερα από 35 μπλόκα αγροτών είναι στημένα σε όλη τη χώρα και τα τρακτέρ, που συμμετέχουν, πληθαίνουν συνέχεια.

Στο Εφετείο Αθηνών στις 7, 8 και 11 Γενάρη μεταφέρεται η μάχη για να μην εκδοθούν στις ιταλικές αρχές οι 5 διωκόμενοι φοιτητές που είχαν προσαχθεί στο Μιλάνο μία μέρα μετά τα επεισόδια στην πρωτομαγιάτικη διαδήλωση.

Αν κάτι χαρακτήρισε τη φετινή διαδήλωση στη Θεσσαλονίκη, λόγω των εγκαινίων της 80ής ΔΕΘ, είναι το παραπάνω σύνθημα, με το οποίο οι διαδηλωτές θέλησαν να εκφράσουν την αντίδρασή τους στην επέκταση της λιτότητας.

Από την επομένη της ανακοίνωσης του δημοψηφίσματος, σε αρκετές περιοχές πανελλαδικά (αλλά και σε εργατικούς χώρους) στήθηκαν ενωτικές επιτροπές για τη νίκη του ΟΧΙ. Κοινωνικοί φορείς, δημοτικές παρατάξεις, δίκτυα αλληλεγγύης, πολιτιστικοί και φοιτητικοί σύλλογοι, αντιρατσιστικές κινήσεις, μαζί με τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, συνέβαλαν σημαντικά με τις πολύμορφες δράσεις τους στη μεγαλειώδη ταξική νίκη της 5ης Ιουλίου.

Η μεγάλη εκλογική και πολιτική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και η αντιπαράθεση με τους δανειστές πυροδότησαν την επανεμφάνιση του εργατικού και λαϊκού παράγοντα. Μετά τις κορυφώσεις του 2010-12 και τη σχετική «νηνεμία» του 2012-14, ο κόσμος δηλώνει ξανά «παρών» στις εξελίξεις που αφορούν την ίδια του τη ζωή, η πολιτική συζήτηση επιστρέφει στις γειτονιές και τους χώρους δουλειάς, η λογική του φόβου και των «ρεαλιστικών μονόδρομων» υποχωρεί.

Η  αποπληρωμή του δημόσιου χρέους, που προέκυψε από τη μεταφορά στα κράτη του χρέους των τραπεζών, αποτελεί τον βασικό μηχανισμό εφαρμογής του παγκόσμιου νεοφιλελεύθερου σχεδίου με δύο στόχους: Α. Την κατάργηση όλων των εργατικών κατακτήσεων και την απογύμνωση της εργασίας από κάθε προστασία. Β. Τη γενικευμένη ιδιωτικοποίηση των δημόσιων κοινωνικών υπηρεσιών και της δημόσιας περιουσίας, την καταστροφή δηλαδή ενός πολιτισμού των δημόσιων και γι’ αυτό κοινών αγαθών, ο οποίος οικοδομήθηκε με μεγάλους αγώνες στην Ευρώπη μετά τον πόλεμο.

Ο  ΟΑΣΘ είναι ένα ιδιωτικό μονοπώλιο που διαχειρίζεται ένα δημόσιο αγαθό, με σημαντικά κέρδη. Στα χρόνια της κρίσης τα κέρδη των μετόχων διατηρούνται σε υψηλά επίπεδα, σε αντίθεση με το επιβατικό κοινό που καλείται για τρίτη φορά από το 2010 να πληρώσει πανάκριβα τη μετακίνησή του: από 0,50 το 2009 σε 1 ευρώ το απλό εισιτήριο, ενώ τα μηχανήματα εντός του λεωφορείου -πανευρωπαϊκή πρωτοτυπία- δεν δίνουν ρέστα!