πολιτική

Τμήμα της ανακοίνωσης της Πρωτοβουλίας Υποψήφιων Διδακτόρων και Διδακτορισσών, Υποτρόφων ΕΛΙΔΕΚ

Το σαββατοκύριακο 16-17/12 η Νέα Δημοκρατία πραγματοποίησε το 11ο Συνέδριό της. Ένα Συνέδριο κομμένο και ραμμένο στις ανάγκες του κεφαλαίου μακριά από τους φόβους και τους προβληματισμούς της κοινωνίας. Ένα Συνέδριο που ως αντίδοτο στην κρίση προτείνει τη συνέχιση της κρίσης. Όλη η ελίτ του πολιτικού, μιντιακού και οικονομικού κατεστημένου έστησε ένα επικοινωνιακό σόου προκειμένου να ενισχύσει τον επόμενο διαχειριστή της εξουσίας του.

Αυτή την άποψη υιοθετούν με παραλλαγές όλες οι βασικές πολιτικές δυνάμεις των Παλαιστινίων (Φατάχ, Χαμάς) αλλά και μερίδα του κινήματος και της Αριστεράς στη Δύση. Αλλά αυτή η άποψη παραβλέπει ότι το Ισραήλ δεν είναι ένα κράτος «σαν όλα τα άλλα», αλλά ένα κράτος-έθνος εποίκων που η ύπαρξή του στηρίζεται στον αποκλεισμό/εκτοπισμό των Παλαιστινίων και που δρα σαν μαντρόσκυλο του ιμπεριαλισμού στην Μέση Ανατολή.

Η λέξη υπερ-φορολόγηση βρίσκεται στα χείλη όλων. Ο λόγος είναι απλός: η υπερ-φορoλόγηση είναι μια πραγματικότητα που επηρεάζει τη ζωή της μεγάλης πλειονότητας του πληθυσμού, και επομένως κανείς δεν μπορεί να την αγνοεί. Όμως, ποιος υπερφορολογείται και γιατί; Και ποια είναι τα κίνητρα όσων μιλούν ενάντια στην υπερφορολόγηση;

Σύμφωνα με τον Τύπο, στην ατζέντα των συνομιλιών του Ερντογάν με τον Τσίπρα, θα ήταν το προσφυγικό, η ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας, το Κυπριακό, η σύνδεση της Θεσσαλονίκης ακτοπλοϊκά με τη Σμύρνη και σιδηροδρομικά με την Κωνσταντινούπολη, καθώς και η κατασκευή της γέφυρας Ιψαλα-Κήπων στον Έβρο.

«Στόχος μας είναι να χτίσουμε γέφυρες μεταξύ μας, όχι να υψώσουμε τείχη»! Είπε ο Αλέξης Τσίπρας σήμερα το πρωί στον Τούρκο πρόεδρο Ερντογάν. Πρόκειται για μια προκλητική υποκριτική δήλωση από πολλές απόψεις.

Στις 13 Νοέμβρη η Γερμανία, αν και έχει «υπηρεσιακή» κυβέρνηση, υπέγραψε την ενεργοποίηση της ευρωπαϊκής Διαρκούς Συνεργασίας στην Ασφάλεια (PeSCo). Πρόκειται για την πρόβλεψη της Συνθήκης της Λισαβόνας για τη σύσφιξη της στρατιωτικής συνεργασίας μεταξύ των χωρών-μελών της ΕΕ και τη δημιουργία μόνιμου ευρωπαϊκού στρατού. Την υπογραφή τους έβαλαν 23 χώρες-μέλη και μεταξύ τους (σωστά μαντέψατε…) η Ελλάδα του «ριζοσπάστη αριστερού» πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα και του έμπειρου επί των μαρξιστικών αναλύσεων για τον ιμπεριαλισμό υπ. Εξωτερικών, Νίκου Κοτζιά.

Με τυμπανοκρουσίες (έκτακτο πρωθυπουργικό διάγγελμα!) ανακοίνωσε ο Τσίπρας τη διανομή του «κοινωνικού μερίσματος». Ακολούθησε το μπαράζ του επικοινωνιακού μηχανισμού της κυβέρνησης στον Τύπο (όπου οι μεγαλοεκδότες λαμβάνουν το ένα «δωράκι» μετά το άλλο…) που έσπευσε να πανηγυρίσει για την «απόδειξη της κοινωνικής ευαισθησίας» της κυβέρνησης και προσωπικά του πρωθυπουργού.

Παρά τις αντιξοότητες και τα προβλήματα που υπήρξαν, το φετινό τριήμερο του Πολυτεχνείου ολοκληρώθηκε κανονικά. Ούτε η αντικινηματική κατάληψη ελάχιστων περιθωριακών ομάδων, ούτε η δυσμένεια των καιρικών συνθηκών, ούτε η προπαγάνδα των συστημικών ΜΜΕ κατάφερε να ακυρώσει τις εκδηλώσεις μνήμης και συνέχισης του αγώνα, που τελούνται κάθε χρόνο.

Η πιθανή επίσκεψη του Τούρκου προέδρου Ρ. Τ. Ερντογάν στην Αθήνα τις επόμενες ημέρες θα μπορούσε να αποτελέσει μια καλή ευκαιρία για μείωση των εντάσεων στο Αιγαίο, για περιορισμό της πιθανότητας σύρραξης ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία, εν τέλει θα μπορούσε να αποτελέσει μια ευκαιρία για την ειρήνη.

«Η φονική πλημμύρα στη Μάνδρα προκάλεσε το θάνατο σε 21 ανθρώπους» αναφέρει η πλειοψηφία των ειδησεογραφικών μέσων. Είναι πολύ εύκολο να αποδοθούν ευθύνες για τα πρωτοφανή φυσικά φαινόμενα, στον άστατο καιρό, στους φτωχούς που αναγκάζονται να ζουν μέσα στα ρέματα ή ακόμη και στον ίδιο τον… Θεό, παρά να καταδικαστούν οι πολιτικές που σε κεντρικό και περιφερειακό επίπεδο έχουν αδιαφορήσει πλήρως για την ανθρώπινη ζωή και το φυσικό περιβάλλον προσκυνώντας το κέρδος.

Η  (αναμενόμενη) νίκη της Φ. Γεννηματά στις εκλογές για την ηγεσία στην κεντροαριστερά ήρθε φυσιολογικά. Πέρα από την επιβεβαίωση της γενικής αλήθειας ότι στην πολιτική δεν υπάρχουν παρθενογεννέσεις, τα μικρότερα, άχρωμα και άοσμα, εξω-ιστορικά μορφώματα όπως η ΔΗΜΑΡ και το Ποτάμι δε θα μπορούσαν να απειλήσουν σε επίπεδο εκλογής ηγεσίας την πασοκική παράδοση.

Το Σάββατο 4 Νοέμβρη πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα η 1η πανελλαδική συγκέντρωση και συνέλευση τοπικών φορέων και συλλογικοτήτων κατά των πλειστηριασμών. Ήταν η ολοκλήρωση μιας προσπάθειας που ξεκίνησε στις αρχές του φθινοπώρου και σηματοδοτεί μια νέα δυνατή ώθηση του κινήματος μπροστά στην ενορχηστρωμένη επίθεση κυβέρνησης, τραπεζών και δανειστών στη λαϊκή στέγη και περιουσία.

Μπαίνουμε στην τελική φάση της δραματικής περιόδου του Μνημονίου 3. Στη φάση κατά την οποία θα κριθούν οι πολιτικοί συσχετισμοί δύναμης στην «επόμενη μέρα», μετά την τυπική λήξη του «προγράμματος» που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συμφώνησε με την ΕΕ και τους δανειστές τον Αύγουστο του 2015.

Η  κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συνεχίζει βρίσκεται σε ένα διαρκή εναγκαλισμό με το καθεστώς Σίσι στην Αίγυπτο. Εναγκαλισμό που απορρέει από τη στρατηγική συνεργασία μεταξύ Ελλάδας-Αιγύπτου-Κύπρου-Ισραήλ, με τις ιδιαίτερες ευλογίες της ΕΕ και των ΗΠΑ, αλλά και των πετρελαϊκών κολοσσών.

Πριν από έναν αιώνα, ο Λένιν έγραφε ότι όποιος περιμένει μια «καθαρή» κοινωνική επανάσταση –μια σύγκρουση στρατοπέδων όπου το ένα θα φωνάζει «Ζήτω το κεφάλαιο» και το άλλο θα απαντά «κάτω το κεφάλαιο»– δεν θα την δει ποτέ.

Η επίσημη έναρξη των διαδικασιών της 3ης αξιολόγησης είναι το έναυσμα για την ενεργοποίηση των ήδη συμφωνηθέντων στο 3ο μνημόνιο αντεργατικών-αντικοινωνικών μέτρων, χωρίς να μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο (αν τα οικονομικά δεδομένα ή οι αντιθέσεις μεταξύ ΔΝΤ και ΕΕ το απαιτούν) να επισπευσθεί η ενεργοποίηση των πιο σκληρών από αυτά (όπως η περικοπή των καταβαλλόμενων συντάξεων και η κατάργηση του αφορολόγητου) που η συμφωνία προβλέπει για μετά το τέλος του 2018.

Η  άγρια δολοφονία της Μαλτέζας δημοσιογράφου Ντάφνι Καρουάνα Γκαλίζια, γεγονός που κάποτε θα ήταν αδιανόητο, ήρθε σαν πικρό κερασάκι σε μια δηλητηριώδη τούρτα στην οποία μετεξελίσσεται όλο και περισσότερο η Ευρώπη και ειδικά η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Με το ταξίδι στις ΗΠΑ και τους εναγκαλισμούς με τον Τραμπ (τον χυδαίο ακροδεξιό, ρατσιστή, μισογύνη, ομοφοβικό και φιλοπόλεμο πολιτικό, που ακόμα και το «σύστημα» στις ΗΠΑ αναρωτιέται αν μπορεί να αποδεχθεί ως πρόεδρο…), ο Αλέξης Τσίπρας απέδειξε ότι στη λογική του κατήφορου δεν υπάρχει πάτος.

Ήταν όντως ο Μεταξάς, όπως ισχυρίζονται οι απολογητές του, πραγματικός πατριώτης και υπεράνω κομματικών παθών; Ήταν ο σοφός ηγέτης που ύψωσε το ανάστημά του και «ένωσε το έθνος» ενάντια στη φασιστική εισβολή το 1940;

Ζούμε ημέρες με σημαντικές πολιτικές ειδήσεις. Το δύσκολο είναι να δούμε το ενοποιητικό στοιχείο όλων αυτών των σημαντικών εξελίξεων, που είναι το κύμα αστάθειας, στρατηγικών διχασμών και πολιτικών δυσκολιών που συγκλονίζουν το οικοδόμημα της ΕΕ.