πολιτική

Οι νεοφιλελεύθεροι πέφτουν συχνά θύματα του δικού τους δόγματος για το «παγκόσμιο χωριό»: η «πεταλούδα» που πέταξε την Κυριακή στο Βερολίνο προκαλεί ήδη «θύελλα» στο Παρίσι αλλά και στην Αθήνα. Δεν πρόκειται βέβαια για κάτι τόσο όμορφο αλλά και τόσο ασήμαντο για τις εξελίξεις όσο μια πεταλούδα, αλλά για πραγματικό πολιτικό σεισμό στην υποτίθεται αλώβητη από την αστάθεια της κρίσης και πολιτικά «αναλλοίωτη» Γερμανία. Και όταν ο πιο ισχυρός καπιταλισμός της Ευρώπης προσβάλλεται από τον ιό μιας επικίνδυνης «επαναπολιτικοποίησης», για τον ελληνικό καπιταλισμό συσσωρεύονται ξανά τα σύννεφα μιας «καταιγίδας».

«Αποτελεί ιδιαίτερα παρήγορο γεγονός για μια χώρα η πολιτική της ηγεσία με επικεφαλής την κυβέρνηση να προσγειώνεται στην πραγματικότητα.
Η ομιλία του κ. Τσίπρα πριν από λίγες μέρες στην Πνύκα, ενώπιον του προέδρου της Γαλλίας, ήταν μια ομιλία που θα μπορούσε να την είχε εκφωνήσει ο κ. Σημίτης, ο κ. Στουρνάρας ή ο κ. Σαμαράς.
(...)
Αναμφίβολα, η ομιλία στην Πνύκα σηματοδοτεί την ολοκλήρωση μιας στροφής. Πριν από τρία χρόνια η χώρα ήταν βαθιά διχασμένη ανάμεσα σε “πατριώτες” και μνημονιακούς “γερμανοτσολιάδες”. Σήμερα καμιά αξιόλογου μεγέθους παράταξη δεν αποκαλεί την άλλη “γερμανοτσολιάδες”, “Κουίσλινγκ” και “μερκελιστές”...».
Κώστας Στούπας στο Capital.gr

Ήταν 12 Σεπτέμβρη 1992 όταν οι εργαζόμενοι της ΕΑΣ (αστικές συγκοινωνίες Αθήνας) που βρίσκονταν σε σύγκρουση διαρκείας με την νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση Μητσοτάκη –η οποία είχε ιδιωτικοποιήσει την ΕΑΣ– μετέφεραν για μία μέρα τον αγώνα τους στη Θεσσαλονίκη.

Η κυβερνητική προπαγάνδα στηρίζεται στον πυλώνα της «στρατηγικής συμμαχίας» με τους δημοσίους υπαλλήλους, ενώ και οι προσδοκίες κοινωνικής και πολιτικής επιρροής αλλά και η αντιπαράθεση με τη ΝΔ στηρίζονται κατεξοχήν σε αυτόν τον πυλώνα.

ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΑΠΕΙΛΗΣ;
Στον απόηχο της επίθεσης στη Βαρκελώνη, πληθαίνουν τα ρεπορτάζ στα κυρίαρχα ΜΜΕ που υποστηρίζουν ότι η ΕΛ.ΑΣ. ετοιμάζεται και για νέα άσκηση αντιμετώπισης «ακραίων ισλαμικών επιθέσεων», παρόμοια με αυτήν που είχε πραγματοποιηθεί πριν από περίπου δύο μήνες στο κέντρο επιχειρήσεων στην Κατεχάκη. Όμως αυτήν τη φορά η άσκηση δεν θα είναι επί χάρτου, αλλά θα χρησιμοποιηθούν πραγματικοί χώροι όπου θα μπορούσαν να εκδηλωθούν τρομοκρατικές ενέργειες, όπως για παράδειγμα ένας κεντρικός σταθμός του Μετρό ή ένας πολυσύχναστος δρόμος. Παρότι ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, σε πρόσφατη συνέντευξή του στην ΕΡΤ, ανέφερε ότι «τώρα δεν υπάρχουν ενδείξεις για τέτοιες απειλές, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν γενικότερα κίνδυνοι», είναι κάτι παραπάνω από εμφανής η ενισχυμένη παρουσία δυνάμεων ασφαλείας σε χώρους όπου κινούνται δεκάδες χιλιάδες τουρίστες καθημερινά (Ερμού, Μοναστηράκι κ.α.). Οι κινήσεις αυτές, πέρα από τη δεδομένη καλλιέργεια κλίματος φόβου, την υστερική ισλαμοφοβία και τη θωράκιση της κρατικής καταστολής, κρύβουν και άλλη μια «πικρή αλήθεια». Η αναβαθμισμένη συμμετοχή του ελληνικού καπιταλισμού στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις των ΗΠΑ στη Μ. Ανατολή (Σούδα κ.λπ.) και η συμμαχία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με αυταρχικά καθεστώτα στην περιοχή ενισχύουν τον κίνδυνο να βρεθεί κάποια ελληνική πόλη στο στόχαστρο της εξτρεμιστικής βίας. Ας το θυμούνται αυτό όσοι γοητεύονται από τους διπλωματικούς τραμπουκισμούς των Τσίπρα-Κοτζιά-Καμμένου στο Αιγαίο, την Κύπρο, τα Βαλκάνια και τη φιλοπόλεμη πολιτική τους στη ΝΑ Μεσόγειο.

Στο συνέδριο στο Τάλιν για τα «θύματα των ολοκληρωτικών αυταρχικών καθεστώτων» συμμετείχαν μόνον οκτώ χώρες της ΕΕ όπου, καθόλου τυχαία, οι πολιτικοί απόγονοι του ναζισμού και του φασισμού κρατούν πολλά από τα κλειδιά της εξουσίας ασκώντας ένα μείγμα άκρατου εθνικισμού και άκρατου νεοφιλελευθερισμού.

Συνωστισμός υποψηφίων για τη θέση του επικεφαλής στον υπό δημιουργία πολιτικό φορέα της Κεντροαριστεράς, που για την ώρα βέβαια στερείται οργανωτικής δομής, ονόματος και κοινών πολιτικών θέσεων. Συγχρόνως, τις διεργασίες ανασύνθεσης στο χώρο του «ακραίου Κέντρου» παρακολουθούν στενά τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και η ΝΔ, με το βλέμμα στραμμένο στο εκλογικό και μετεκλογικό τοπίο.

Οι πυρκαγιές κατά τους θερινούς μήνες είναι ένα πολύ συχνό και καταστροφικό φαινόμενο στην Ελλάδα. Το ίδιο συχνό φαινόμενο είναι η αδυναμία του συστήματος να αντιμετωπίσει τις φλόγες αλλά και η μετέπειτα επιχειρηματολογία των κυβερνήσεων στη δικαιολόγηση των αδικαιολόγητων.

«Ούτε θερινή εκεχειρία, ούτε εκλογική εκεχειρία» ήταν στο Παρίσι το σύνθημα των διαδηλωτών του «Κοινωνικού Μετώπου» (Front Social) λίγες μέρες μετά τις βουλευτικές εκλογές, στις πρώτες αυτές κινητοποιήσεις ενάντια στην εσπευσμένη νομοθέτηση των πρώτων πυλώνων του προγράμματος Μακρόν: την αποδόμηση των εργατικών κατακτημένων και την ενσωμάτωση στο κοινό Δίκαιο των διατάξεων του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης.

Όταν μια κυβέρνηση και ένα κόμμα παίρνουν τον μνημονιακό δρόμο, θα όφειλαν να γνωρίζουν ότι η κατηφόρα δεν αφορά μόνο τα σοβαρά ζητήματα των αντιμεταρρυθμίσεων στην οικονομική και κοινωνική πολιτική. Η κατηφόρα σύντομα αποδεικνύεται κατρακύλα στην αντιδραστική πολιτική εφ’ όλης της ύλης, που φτάνει στον πλήρη αυταρχισμό, στην ταύτιση με τον ιμπεριαλισμό, στη συμφιλίωση ακόμα και με τον πόλεμο.

«Η Ελλάδα θα βγει αυτοδύναμα στις αγορές χωρίς πιστωτική γραμμή στήριξης με νέες δεσμεύσεις» δήλωσε πρόσφατα ο Αλέξης Τσίπρας. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να διατυπωθεί το success story της υποτιθέμενης «εξόδου από τα μνημόνια»;

«ΒΑΡΟΥΦΑΚΕΙΑΔΑ» ΜΕΡΟΣ Β:
Δύο χρόνια από το ηχηρό «Όχι» του δημοψηφίσματος και στην επικαιρότητα επανήλθε το διαβόητο «plan X» ή «σύστημα παράλληλων πληρωμών» του Γ. Βαρουφάκη, που, όπως ο ίδιος ισχυρίζεται, είχε παρουσιάσει από το 2013 στον Α. Τσίπρα και στενούς του συνεργάτες. Μάλιστα, το σχέδιο αυτό αποτέλεσε και το «διαβατήριο» για να βρεθεί στη θέση του υπουργού Οικονομικών στην πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Πέρα από το γεγονός ότι ο ίδιος ο Βαρουφάκης θεωρούσε την έξοδο από το ευρώ «καταστροφικό σενάριο», η πρότασή του απορρίφθηκε με συνοπτικές διαδικασίες από τον Α. Τσίπρα και το περιβάλλον του, οι οποίοι δεν διανοούνταν οποιαδήποτε –έστω και μερική– ρήξη με το ντόπιο και διεθνές οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο. Η ΝΔ και τα κόμματα του «ακραίου κέντρου», σε συντονισμό με τα φιλικά τους ΜΜΕ, συνεχίζουν να υπερπροβάλλουν τις δήθεν «συγκλονιστικές αποκαλύψεις» για εκείνη την περίοδο, θέλοντας να παρουσιάσουν την κυβέρνηση ως «συνωμότες» που απεργάζονταν την έξοδο από την ευρωζώνη, πράγμα που βολεύει και τον μεταλλαγμένο ΣΥΡΙΖΑ, μήπως και συγκρατήσει τον αριστερό κόσμο που τον εγκαταλείπει μαζικά. Η συζήτηση αυτή θα επανέρχεται ξανά και ξανά από το καθεστώς, με μοναδικό σκοπό την κατασυκοφάντηση κάθε εναλλακτικής λύσης απέναντι στον μνημονιακό «μονόδρομο» και την περιθωριοποίηση κάθε φωνής που αμφισβητεί την υποταγή στην ευρωλιτότητα από τη σκοπιά των εργαζομένων και της Αριστεράς. Η ταξική απειλή του «Όχι» της 5ης Ιούλη 2015 θα τους στοιχειώνει για πολλά χρόνια ακόμη.

Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας επισκέφθηκε το υπουργείο Εργασίας και απέδειξε ξανά ότι μπορεί τη δημόσια συζήτηση να μονοπωλούν τα περί «παράλληλου νομίσματος», αλλά είναι αυτός που βρίσκεται σε παράλληλο σύμπαν.

Από άρθρο του «Βήματος» μαθαίνουμε ότι υπάρχει στους κόλπους της αστικής τάξης μια επιχειρηματική μερίδα με εξαιρετικές επιδόσεις, η οποία θα έπρεπε και αξίζει να αναλάβει τον ρόλο του Ηγεμόνα.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ
Ο «ΜΕΤΡΙΟΠΑΘΗΣ»:
Παρά τις επικοινωνιακές απόπειρες των συστημικών ΜΜΕ να χτίσουν το δήθεν «κεντρώο» προφίλ του Κυριάκου Μητσοτάκη, το αντιδραστικό μείγμα ακραία νεοφιλελεύθερων προτάσεων και ακροδεξιάς ρητορικής –που αναδύουν όλες οι δημόσιες παρεμβάσεις του– αρκούν για να θυμίσουν ότι πρόκειται για έναν γνήσιο εκπρόσωπο της σκληρής Δεξιάς. Μιλώντας στο Συνέδριο του Economist, επανέλαβε το σταθερό προγραμματικό του πλαίσιο, που συμπυκνώνεται στο δίπολο: όλα για τους επενδυτές – ιδιωτικοποίηση των πάντων. Αιχμή του δόρατος σε αυτό το πρόγραμμα θα είναι φυσικά η δραστική μείωση των φόρων για το κεφάλαιο και η ιδιωτικοποίηση όλων των δημόσιων δομών. Και όπως συμβαίνει πάντα με τους φανατικούς «πολέμιους» του λαϊκισμού, σε συνέντευξή του στο Politico, υποστήριξε ότι στην Ελλάδα «η βία προέρχεται σχεδόν αποκλειστικά από την Αριστερά». Ο δήθεν «μετριοπαθής» αρχηγός της ΝΔ επιστρατεύει τα γνωστά αντικομουνιστικά ιδεολογήματα και –κυρίως– ξεπλένει την εγκληματική δράση των ταγμάτων εφόδου της Χρυσής Αυγής, για την οποία συμπλήρωσε ότι σήμερα «είναι σαν να μην υπάρχει». Φταίει που καταθέτει μετά ο Άδωνις ταυτόσημες ερωτήσεις με τον Λαγό για την υπεράσπιση του Μαρινάκη για την υπόθεση του «Noor 1»;

Μέσα σε τόνους αισιοδοξίας για την επανασυσπείρωση της λεγόμενης κεντροαριστεράς, πραγματοποιήθηκε το συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης (ΔΗΣΥ) στις 30/6-2/7.

Η συμφωνία στο Eurogroup είναι ένας ασφυκτικός κορσές που απειλεί να στραγγαλίσει ό,τι έχει απομείνει ζωντανό από τα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα, αλλά, ταυτόχρονα, και τις όποιες ελπίδες πολιτικής επιβίωσης του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλ. Τσίπρα προσωπικά.

ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΣΟΥΔΑΣ:
Πληθαίνουν τα στοιχεία στον (πάντα καλά πληροφορημένο) αστικό Τύπο για τη σημαντική αναβάθμιση της στρατιωτικής βάσης της Σούδας, στο πλαίσιο της παροχής περαιτέρω διευκολύνσεων για τις ιμπεριαλιστικές εξορμήσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στη Μέση Ανατολή. Σύμφωνα με την «Καθημερινή», οι Αμερικανοί επιτελείς έχουν καταλήξει στη δημιουργία μόνιμης βάσης βατραχανθρώπων (Navy Seals) στις εγκαταστάσεις της Σούδας, επιλέγοντας με αυτόν τον τρόπο να ενισχύσουν ακόμη περισσότερο την υφιστάμενη παρουσία τους. Η μόνιμη στάθμευση βατραχανθρώπων στη Σούδα αποτελεί μια έμμεση αναγνώριση της αξίας που έχει το υπό ελληνική διοίκηση Νατοϊκό Κέντρο Ναυτικής Αποτροπής (ΚΕΝΑΠ-NMIOTC), όπου μετεκπαιδεύονται ειδικές δυνάμεις όλων των συμμαχικών δυνάμεων. Γι’ αυτό γίνονται και οι πρόσφατες κοινές ασκήσεις μεταξύ ελληνικών και αμερικανικών ειδικών δυνάμεων και η αναφορά Τσίπρα περί ανάγκης «εμβάθυνσης» της σχέσης Ελλάδας-ΗΠΑ. Παράλληλα, οι Αμερικανοί φέρονται να απορρίπτουν την προσφορά Καμμένου για βάση στην Κάρπαθο. Αντιθέτως, προτιμούν το Καστέλι, κυρίως για τη στάθμευση μοίρας Drones και Μη Επανδρωμένων Αεροσκαφών (UAV). Με φόντο το ενεργειακό παιχνίδι και τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στην περιοχή, το ελληνικό κράτος δένεται όλο και πιο σφιχτά στο άρμα του δυτικού ιμπεριαλισμού, έχοντας πρωταγωνιστικό ρόλο στο «όχημα» εξυπηρέτησης των επικίνδυνων σχεδιασμών του: τον άξονα Αθήνας-Λευκωσίας-Τελ Αβίβ-Καΐρου.

Η  ποινικοποίηση των διαπροσωπικών σχέσεων, η αυθαίρετη και παράνομη στέρηση του νόμιμου δικαιώματος άδειας εξόδου από τις φυλακές σε αναρχικούς ή αριστερούς κρατούμενους που έχουν καταδικαστεί για αδικήματα «τρομοκρατίας», η απόπειρα της κυβέρνησης να επεκτείνει τον «τρομονόμο», ώστε να συμπεριλαμβάνει και «αδικήματα» που άπτονται της ελευθερίας έκφρασης και γνώμης, η επίθεση σε κοινωνικές καταλήψεις και σε καταλήψεις στέγασης προσφύγων, η ολοένα και συχνότερα επανερχόμενη στο προσκήνιο συνεργασία αστυνομίας και φασιστικών συμμοριών, που επιτίθενται σε πρόσφυγες και μετανάστες εργάτες (π.χ. Ασπρόπυργος), η καταστολή των μεγάλων κινητοποιήσεων της περιόδου με χρήση δακρυγόνων και ΜΑΤ, οι παράνομες απελάσεις αιτούντων άσυλο στα σύνορα, βάζουν τέλος στις όποιες ψευδαισθήσεις μπορούσαν να διατηρούνται από κάποιους «καλόπιστους» σε ό,τι αφορά τη συνέχιση της διαχείρισης των μηχανισμών του κράτους και της δικαιοσύνης από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.