Οι πρώτες δηλώσεις και παρεμβάσεις των υπουργών Μετανάστευσης και Δημόσιας Τάξης με στόχο το κλείσιμο των στρατοπέδων συγκέντρωσης δίνουν για πρώτη φορά το στίγμα μιας στοιχειωδώς ανθρώπινης αντιμετώπισης απέναντι στους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Όπως όμως δείχνουν τα καθημερινά κρούσματα που έρχονται στο φως της δημοσιότητας, ο βαθιά ριζωμένος ρατσισμός θέλει ακόμα πολλά για να ξηλωθεί.
Φύλλο Νο 331 (4 Μάρτη 2015)
Η «τζιχαντιστική τρομοκρατία» έγινε και πάλι πρωτοσέλιδο και κεντρικό θέμα στη δυτικά ΜΜΕ.
Μια σειρά διαδοχικές αφορμές έφεραν την Παλαιστίνη ξανά στην επικαιρότητα. Ήταν γεγονότα που υπενθύμιζαν πως οι Παλαιστίνιοι δεν υποφέρουν από την κατοχή μόνο στη διάρκεια των βάρβαρων επιθέσεων του στρατού του Ισραήλ.
Νετανιάχου: Η επίσκεψη Νετανιάχου στις ΗΠΑ, για να μιλήσει ενάντια σε ενδεχόμενη συμφωνία ΗΠΑ-Ιράν για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης, έχει βρεθεί στο επίκεντρο της εσωτερικής πολιτικής διαμάχης στις ΗΠΑ. Οι Ρεπουμπλικάνοι κάλεσαν τον ισραηλινό πρωθυπουργό να απευθυνθεί στο Κογκρέσο, χωρίς να ενημερώσουν τον πρόεδρο Ομπάμα. Αλλά το θέμα είναι άλλο. Ο Νετανιάχου μίλησε για μια «καθοριστικής έως και ιστορικής σημασίας αποστολή», τονίζοντας τις καταστροφικές συνέπειες που θα είχε το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Μια τέτοια «ιστορική έκκληση» είχε ξανακάνει βέβαια τον Οκτώβρη του 2012 στον ΟΗΕ, την εποχή που –όπως αποκάλυψαν ο «Γκάρντιαν» και το «Αλ Τζαζίρα»– η Μοσάντ είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το Ιράν «δεν είχε την απαραίτητη εξέλιξη για την παραγωγή πυρηνικών όπλων».
Από τον Οκτώβριο του 2014, στη Γερμανία πραγματοποιούνται διαδηλώσεις κατά της «ισλαμοποίησης». Η πρώτη από αυτές, που ήταν αρκετά μεγάλη για να γίνει πρωτοσέλιδο στον Τύπο, οργανώθηκε από τους «Χούλιγκαν Ενάντια στους Σαλαφιστές» (HoGeSa), με συμμετοχή 5.000 κόσμο στους δρόμους της Κολωνίας, ενώ συγκεντρώθηκαν μόνο λίγες εκατοντάδες αντιδιαδηλωτές.
Στις 21 Φλεβάρη συμμετείχαμε στη διαμαρτυρία ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Αμυγδαλέζα. Μόλις φτάσαμε εκεί, βρήκαμε τη φρουρά που βρίσκεται στην κεντρική πύλη της Σχολής της Αστυνομίας, η οποία μας άνοιξε την μπάρα για να μπούμε μέσα. Πεντακόσια άτομα κατευθυνόμασταν προς το εσωτερικό, προς το κυρίως, δηλαδή, στρατόπεδο, κι όταν φτάσαμε στην είσοδό του, διμοιρίες των ΜΑΤ μας ψέκασαν με δακρυγόνα δείχνοντας απροκάλυπτη βία. Πιστεύουμε ότι ήταν μια προσχεδιασμένη επίθεση, αφού δεν μας έδωσαν καμία δίοδο διαφυγής, ενώ χτυπήθηκε άγρια μία συντρόφισσά μας, μέλος της Κίνησης «Απελάστε το Ρατσισμό» και του ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί τα ηνία της χώρας να άλλαξαν χέρια, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει πως από τη μια μέρα στην άλλη θα αλλάξουν ριζικά όλα. Να διαλυθούν οι δυνάμεις καταστολής τώρα!
Ένα από τα θέματα σημαντικού κομματιού των κατοίκων της Ελλάδας που τσακίστηκαν ολοσχερώς τα τελευταία μνημονιακά χρόνια αλλά και ταυτόχρονα πάγια θέση –και προεκλογικά– του ΣΥΡΙΖΑ είναι η παροχή ιθαγένεια σε μετανάστες 2ης γενιάς (δηλαδή σε παιδιά μεταναστών που έχουν γεννηθεί και ζήσει στην Ελλάδα).
Κάθε χρόνο, πλησιάζοντας στις 8 Μάρτη –Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας– υπάρχουν πάντα αυτοί που διακηρύσσουν ότι έχει επιτευχθεί σε μεγάλο βαθμό η ισότητα των δύο φύλων. Η γυναίκα δεν θεωρείται κατώτερη, μπορεί να έχει λόγο και ρόλο όπου επιθυμεί και είναι ελεύθερη να εκφράσει τη σεξουαλικότητά της. Φαντάζομαι ότι κάποιοι μπορεί να πιστεύουν ότι αυτή η άποψη ενισχύεται και από σειρές όπως το «Sex and the city», αλλά και από τις πολυδιαφημισμένες «50 αποχρώσεις του γκρι». Όπως έχει γραφεί, είναι μια ταινία που «σπάει τα ταμπού», «απενεχοποιεί διαφορετικές σεξουαλικές προτιμήσεις» και επιδιώκει «να εξερευνήσει τη γυναικεία σεξουαλικότητα». Ή μήπως όχι;
Πριν από 82 χρόνια, στις 4 Μάρτη του 1933, το Νιου Ντηλ εξαγγέλθηκε για πρώτη φορά στις προγραμματικές δηλώσεις του Προέδρου Φράνκλιν Ρούσβελτ, που είχε κερδίσει τις εκλογές του 1932 στις ΗΠΑ. Ας δούμε από κοντά τι ήταν συγκεκριμένα το Νιου Ντηλ, τι πρόσφερε στον εργαζόμενο κόσμο και, κυρίως, αν είναι μια πολιτική χρήσιμη σήμερα στο εργατικό κίνημα και την Αριστερά, για να μπορέσει να προσφέρει εναλλακτικές λύσεις στην τωρινή κρίση…
Το θέμα γύρω από το οποίο εκφράζεται η αγωνία της πλειοψηφίας των μελών του ΣΥΡΙΖΑ είναι η σχέση κόμματος και κυβέρνησης.
Στη συνεδρίαση της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ διεξήχθη μια σοβαρή, ουσιαστική πολιτική συζήτηση και αντιπαράθεση. Έχει σημασία να πούμε ότι μέρες πριν καταλαγιάσουν οι φωνές θριάμβου –που «προσγείωσε» με την εισηγητική του ομιλία ο Α. Τσίπρας– πολλοί είχαν βιαστεί να γίνουν «βασιλικότεροι του βασιλέως», εξαπολύοντας μύδρους σε όσους τόλμησαν να δημοσιοποιήσουν τη διαφωνία τους.
Βρισκόμαστε έπειτα από μία σημαντική χρονική στιγμή του εγχειρήματός μας: τη διαπραγμάτευση που έγινε μέχρι τώρα στο εξωτερικό, την εξωτερική διαπραγμάτευση […].
Είναι ασύμβατη η διεκδίκηση οποιασδήποτε απομείωσης του χρέους με την αποδοχή των κανόνων της θεσμοποιημένης ευρωλιτότητας, που στερούν από κάθε κυβέρνηση τη δυνατότητα να εφαρμόσει τη δική της οικονομική και κοινωνική πολιτική.
Όταν συζητούμε για το πλαίσιο και τα όρια μιας αριστερής πολιτικής ανατροπής της λιτότητας και κατάργησης των μνημονίων, τα θεμελιώδη οικονομικά δεδομένα είναι εξαιρετικά σημαντικά. Και ανάμεσα σε αυτά, ιδιαίτερα αν μιλούμε για την Ελλάδα του 2015, τα πλέον καθοριστικά οικονομικά μεγέθη είναι το χρέος και το πρωτογενές πλεόνασμα. Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαίο που αυτά τα δύο «μεγέθη» είναι κεντρικά στην αντιπαράθεση τόσο με το εγχώριο αστικό-μνημονιακό σύστημα και τους πολιτικούς του εκπροσώπους όσο και με το διεθνές σύστημα (δανειστές και Ευρωζώνη).
Χωρίς μέιλ, αλλά με συλλογική διεκδίκηση
Εκλογές στο δήμο Ζωγράφου: Σε μια κρίσιμη και δύσκολη εποχή για το συνδικαλιστικό κίνημα, αφού θα πρέπει στο επόμενο διάστημα να ανασυνταχτεί και να διεκδικήσει όσα χάσαμε την τελευταία πενταετία, γίνονται οι εκλογές για την ανάδειξη νέου Διοικητικού Συμβουλίου του συλλόγου των εργαζομένων και εκπροσώπων για το 43ο Συνέδριο της ΠΟΕ-ΟΤΑ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης), το οποίο θα πραγματοποιηθεί στα τέλη Απρίλη. Οι εκλογές για το Διοικητικό Συμβούλιο θα γίνουν την Τέταρτη 11/3/2015.
Στις εκλογές παίρνουν μέρος τρεις παρατάξεις: η Ανένταχτη Ενωτική Παρέμβαση (ΜΕΤΑ), η ΔΑΣ-ΟΤΑ (ΠΑΜΕ) και η Συνδικαλιστική Ανατροπή (πρώην ΠΑΣΚΕ). Και οι τρεις παρατάξεις έχουν τη διαδρομή τους και οι συνάδελφοι δεν πρέπει να ξεγελαστούν από τις μετονομασίες. Επίσης δεν πρέπει να υποβαθμίσουν την εκλογή των συνέδρων, γιατί αυτή είναι που θα διαμορφώσει το συσχετισμό δυνάμεων στο συνέδριο και είναι εξαιρετικά επείγον να τον αλλάξουμε, για να σταματήσει η «συγκυβέρνηση» της ομοσπονδίας από τη Συνδικαλιστική Ανατροπή και τη ΔΑΚΕ.
Η «Εργατική Αριστερά» στηρίζει την Ανένταχτη Ενωτική Παρέμβαση (ΑΕΠ) και συμμετέχει στο ψηφοδέλτιο με τον Στέλιο Φιλίππου.
Η πρόσφατη συμφωνία της ελληνικής κυβέρνησης με το Eurogroup υπογράφτηκε μέσα σε εξαιρετικά δυσμενείς, εκβιαστικές συνθήκες.
Το πρωτογενές αποτέλεσμα (έλλειμμα ή πλεόνασμα) προκύπτει αν από τα δημόσια έσοδα μιας χώρας αφαιρεθούν τα δημόσια έξοδα, χωρίς να υπολογίζονται οι δαπάνες για αποπληρωμή τόκων και χρεολυσίων από προηγούμενα δάνεια.
Σκουριές:
Στην ανάκληση της θεώρησης της αρχιτεκτονικής και της ηλεκτρομηχανολογικής μελέτης της «Μονάδας Εμπλουτισμού Σκουριών» προχωρά το υπουργείο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, ώστε να ελεγχθεί κατά πόσο οι μελέτες, πάνω στις οποίες βασίστηκε η θεώρηση, είναι σύμφωνες με τις κείμενες πολεοδομικές και περιβαλλοντικές διατάξεις. Μετά την ανάκληση, η «Ελληνικός Χρυσός», όπως αναμενόταν, προσέφυγε στο ΣτΕ, ενώ αντίθεση υπάρχει και από τους εργαζόμενους στα μεταλλεία της περιοχής. Ο ανυποχώρητος αγώνας κατοίκων και φορέων της Χαλκιδικής (που αντιμετώπισε άγρια καταστολή) με αίτημα να πάψει η ατιμωρησία των κρατικοδίαιτων «επενδυτών» και η καταστροφή του περιβάλλοντος φαίνεται πως μπαίνει στην οδό της δικαίωσης. Στο όνομα της κερδοφορίας εγχώριων και διεθνών επιχειρηματικών συμφερόντων, εδώ και χρόνια συντελείται ένα έγκλημα με μη αναστρέψιμες συνέπειες για το φυσικό περιβάλλον, αλλά και για την υγεία και τις συνθήκες διαβίωσης των κατοίκων της Χαλκιδικής. Παρά τη σφοδρή αντίδραση που θα υπάρξει, η κυβέρνηση πρέπει άμεσα να ακυρώσει τις συμβάσεις για την εξόρυξη χρυσού, να προωθήσει τον αποχαρακτηρισμό της περιοχής από μεταλλευτική και την αποκατάστασή της από τα βαριά πλήγματα που έχει ήδη υποστεί. Θέση που περιέχεται άλλωστε και στο ομόφωνο ψήφισμα του Πρώτου Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ.
Η συγκρότηση οργανωμένης και ενιαίας αριστερής αντιπολίτευσης που θα παρεμβαίνει στη διαμόρφωση των αποφάσεων της κυβέρνησης, ακόμη και μέσω του παιχνιδιού της «δημιουργικής ασάφειας», εμφανίζεται ως η βέλτιστη πολιτική επιλογή για τις ριζοσπαστικές δυνάμεις εντός ΣΥΡΙΖΑ.
Η τελευταία σύνοδος στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ υπενθύμισε, σε πολλά κέντρα και επιτελεία, τι τύπου κόμμα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ: ένα πλατύ πολιτικό δίκτυο αγωνιστών-τριών που τα τελευταία χρόνια «ζυμώθηκε» με όλους τους αγώνες αντίστασης στη λιτότητα, ένα κόμμα μπολιασμένο με μια «μεταβατική», προγραμματική αντίληψη που επιδιώκει πολιτικές και κοινωνικές νίκες, ένα κόμμα που η «βάση», η μεγάλη πλειοψηφία των μελών του, εντάσσει τις προοπτικές του στην ολοκλήρωση των δημοκρατικών κατακτήσεων και στο άνοιγμα του δρόμου για τη συνολικότερη σοσιαλιστική απελευθέρωση της κοινωνίας.
Ανεξαρτήτως του ποιο είναι το περιεχόμενο και πώς αξιολογείται η συμφωνία στο Eurogroup, ένα είναι βέβαιο: πως ούτε εξασφαλίζει κάποιου είδους τετράμηνη «ανακωχή» ούτε αποτελεί κάποιου είδους «ανάσα».
Τον εκβιαστικό-αρνητικό χαρακτήρα της απόφασης του Eurogroup σε βάρος του ελληνικού λαού, κατανόησαν όχι μόνο δυνάμεις της Αριστεράς στην Ελλάδα αλλά και τμήμα του γερμανικού Die Linke. Τρεις βουλευτές του κόμματος καταψήφισαν τη συμφωνία ενώ άλλοι δέκα ψήφισαν λευκό. Παραθέτουμε τη δήλωση εκείνων που καταψήφισαν, στην οποία εξηγούν τη στάση τους.
Λίγες μόνο μέρες μετά την υπογραφή της συμφωνίας του Φλεβάρη με τους «θεσμούς» (την ΕΕ, την ΕΚΤ, το ΔΝΤ, που παλαιότερα ονομάζονταν τρόικα) και η κυβέρνηση έρχεται αντιμέτωπη με τις πρώτες δυσκολίες που δημιουργεί η εφαρμογή της.