Τίποτα δεν συμβολίζει καλύτερα τον απόλυτο εκφυλισμό του ΣΥΡΙΖΑ από το γεγονός ότι ο Αλέξης Τσίπρας υπήρξε ο πρώτος δυτικός πολιτικός που κατά την πρώτη επίσκεψή του ως πρωθυπουργός τόλμησε να χαρακτηρίσει την Ιερουσαλήμ πρωτεύουσα του κράτους του Ισραήλ.
Φύλλο Νο 408 (16 Μάη 2018)
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, άρχιζαν ξανά στο Χίλτον οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των εκπροσώπων του «κουαρτέτου» (Κομισιόν, ΔΝΤ, ΕΚΤ, ESM) και της κυβέρνησης Τσίπρα σχετικά με την 4η αξιολόγηση, τα αποτελέσματα της οποίας θα συζητηθούν στο Eurogroup της 24ης Μαΐου.
Με την πλήρη υποστήριξη της Δύσης στην ελληνική πλευρά
Σε μια περίοδο όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και με ενεργό το ρόλο της ελληνικής κυρίαρχης τάξης σε αυτούς, κάθε φωνή αντίδρασης ή διαφωνίας φιμώνεται ή στην καλύτερη περίπτωση διαστρεβλώνεται.
Η συζήτηση για τον πόλεμο στη Συρία έχει προκαλέσει διχασμό και μεγάλες αντιπαραθέσεις στη διεθνή Αριστερά.
1. Γιατί είμαστε μαρξιστές;
Νέα από τους εργατικούς χώρους
Γενική απεργία στις 30 Μάη
Μετά τις πρόσφατες εξελίξεις στη Μ. Ανατολή, φωτίζεται ακόμη καλύτερα το διαρκές πολιτικο-οικονονομικο-στρατιωτικό φλερτ της Ελλάδας και της Κύπρου με το Ισραήλ.
15 Μάη: Επέτειος της Νάκμπα
Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, οι νεκροί Παλαιστίνιοι διαδηλωτές στη Γάζα ήταν 52 και οι τραυματίες έφταναν τους 2.400!
Σε μια σειρά περιοχές της Αττικής και της περιφέρειας επικρατεί οργή και αγανάκτηση ενάντια στην κυβέρνηση και τους μνημονιακούς σχεδιασμούς της.
Η ριζοσπαστική Αριστερά οφείλει να απαντήσει
Νέα από τις σχολές
Η ορμητική παρέμβαση της εργατικής τάξης το Μάη του '68
Μέτωπο για να μην εφαρμοστεί
Η κλιμάκωση των πολέμων στη Μέση Ανατολή με σκοπό τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών έχει ως αποτέλεσμα χιλιάδες άνθρωποι να έχουν πάρει τον δρόμο της προσφυγιάς, κυρίως από τα μέτωπα της Συρίας.
Η ανακοίνωση του Ντόναλντ Τραμπ ότι οι ΗΠΑ θα αποσυρθούν από την πυρηνική συμφωνία του 2015 με το Ιράν και θα επαναφέρουν τις οικονομικές κυρώσεις εναντίον του θα εντείνει τις γεωπολιτικές εντάσεις στην περιοχή και απειλεί να πυροδοτήσει έναν πόλεμο στην ευρύτερη περιοχή και πιθανώς στον πλανήτη.
Αγγλία:
Δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι διαδήλωσαν στο Λονδίνο, μετά το κάλεσμα της TUC (το βρετανικό αντίστοιχο της γενικής συνομοσπονδίας) για ένα «Νιου Ντιλ για τους εργαζόμενους». Η κινητοποίησε ζητούσε αύξηση του κατώτατου μισθού, ανατροπή των αντισυνδικαλιστικών νόμων που δυσκολεύουν την προκήρυξη απεργίας, αύξηση χρηματοδότησης για υγεία-παιδεία-κοινωνικές υπηρεσίες μέσω της πάταξης της μεγάλης φοροδιαφυγής. Οι μισθολογικές αυξήσεις κυριάρχησαν στις απαιτήσεις των διαδηλωτών, καθώς το εργατικό εισόδημα περνά τη χειρότερη φάση πτώσης-στασιμότητας τους τελευταίους δύο αιώνες. Η προσμονή μιας κυβέρνησης Κόρμπιν επίσης ήταν σημείο αναφοράς. Αφενός λειτουργεί ενθαρρυντικά για έναν κόσμο το ότι διατυπώνει αιτήματα που ελπίζει ότι θα υλοποιηθούν. Αφετέρου όμως, οι παγίδες που κρύβει μια εκλογική αναμονή «ως ότου έρθει ο Κόρμπιν» είναι τεράστιες...
Με άξονα την αποφασιστική αντίσταση των σιδηροδρομικών ενάντια στο σχέδιο καλυμμένης ιδιωτικοποίησης των σιδηροδρόμων και αίτιο τη διάχυτη λαϊκή δυσφορία για τα αλλεπάλληλα μέτρα αποδόμησης του κοινωνικού κράτους, ένα πλατύ λαϊκό κίνημα ογκώνεται στη Γαλλία, στοχεύοντας στην απόκρουση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής και στον περιορισμό της παντοδυναμίας της προεδρικής και γενικότερα της εκτελεστικής εξουσίας.
Μετά από εβδομάδες άκαρπων προσπαθειών μεταξύ όλων των κομμάτων, που έδειχναν να καταλήγουν σε νέες κάλπες στην Ιταλία, τελικά η Λίγκα και το Κίνημα Πέντε Αστέρων πάτησαν αιφνιδιαστικά γκάζι στις μεταξύ τους επαφές και δείχνουν έτοιμοι να συγκροτήσουν κυβέρνηση.
Πέντε μήνες μετά τις καταλανικές εκλογές της 21ης Δεκέμβρη και μετά από τις συνεχείς αρνήσεις της ισπανικής κυβέρνησης να αποδεχτεί τους υποψήφιους που προτάθηκαν για την προεδρία (Πουιτζντεμόντ, Γιόρδι Σάντσες , Γιόρδι Τουρούλ κ.ά.), το καταλανικό κοινοβούλιο εξέλεξε πρόεδρο.
Σε μια γεμάτη αίθουσα, με κόσμο που ήρθε να ακούσει και να συζητήσει για τον Μάη του ’68, ξεκίνησε το Σαββατοκύριακο 5-6 Μαΐου η σειρά εκδηλώσεων για τα 50 χρόνια από τον Μάη του ’68 στον πολυχώρο του Ινστιτούτου Κομμούνα.