Φύλλο Νο 486 (2 Νοέμβρη 2022)

Βρισκόμαστε σε μία συγκυρία γεμάτη προκλήσεις: η εξοντωτική ακρίβεια, ο καλπάζων πληθωρισμός, η ενεργειακή κρίση, ο κυβερνητικός αυταρχισμός, η όξυνση του πολέμου στην Ουκρανία και η αυξανόμενη ένταση στον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, πιστή στον άγριο νεοφιλελευθερισμό, έχει επιλέξει να αντιμετωπίσει αυτή τη συγκυρία χαρίζοντας τεράστια κέρδη στις τράπεζες και στο κεφάλαιο -και ιδιαίτερα στις εταιρείες ενέργειας- ενώ για τους/ις εργαζόμενους/ες και τα λαϊκά στρώματα μοιράζει επιδόματα φτώχειας με το σταγονόμετρο. 
 

Ζούμε σε μια ιδιαίτερα επικίνδυνη εποχή. Εποχή που είναι πλέον αναπόφευκτες βαθιές αλλαγές στο σύστημα διεθνώς, αλλά επίσης εποχή όπου μπαίνουν σε επίπεδο παροξυσμού οι ανταγωνισμοί για το ποιοι θα είναι οι κερδισμένοι και ποιοι οι χαμένοι στις ανακατανομές ισχύος και επιρροής που έχουν ήδη δρομολογηθεί. 
 

Οι μάχες που την τροφοδοτούν και η ανάγκη της συνέχειας

Πολιτικό σχόλιο

Στη σκιά της ενεργειακής κρίσης οξύνονται οι ανταγωνισμοί μεταξύ των ισχυρών καπιταλισμών εντός και εκτός ΕΕ, με τους ευρωπαϊκούς λαούς να συνεχίζουν να βουλιάζουν στην ενεργειακή φτώχεια, τη στιγμή που η ακρίβεια λεηλατεί διαρκώς το εργατικό-λαϊκό εισόδημα. 
 

Οι κοινωνικές αντιστάσεις θερμαίνονται στην Ευρώπη, αλλού εμφανίζονται κλαδικές απεργίες, αλλού ευρύτερες διαδηλώσεις που συνδυάζουν την ανάγκη απάντησης στην κοινωνική κρίση με την ανάγκη απάντησης στην κλιματική κ.ο.κ. 

Νέα από τους εργατικούς χώρους

Η φετινή χρονιά μπήκε πολύ διαφορετικά από την περσινή.

Ή πληρώνεις ή πεθαίνεις!

Η απεργία του Σωματείου εργαζομένων της ΜΑΛΑΜΑΤΙΝΑ κλείνει αισίως τρεις μήνες γεμάτους επιθέσεις από την εργοδοσία και την αστυνομία.

Η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει με εντεινόμενο ρυθμό τη μεταφορά πλούτου από την εργαζόμενη κοινωνία στο μεγάλο κεφάλαιο.
 

Η απάντηση της φοιτητικής Αριστεράς και οι αγώνες του φοιτητικού κινήματος

Μέτρα στήριξης τώρα για τις επιζώσες έμφυλης βίας

*στίχος των Rationalistas

Καταστολή και αυταρχισμός
 

Είναι πολύ σημαντικό να μη βυθιστούμε στη λήθη.

Ο ομφάλιος λώρος που συνδέει την πολιτική της Αριστεράς με την καθεστωτική εθνική γραμμή στα ελληνοτουρκικά 
 

Καθώς συμπληρώνονται 100 χρόνια από την άνοδο του Μουσολίνι στην κυβερνητική εξουσία, δημοσιεύουμε ένα κείμενο του Παναγιώτη Λίλλη με τα γεγονότα που οδήγησαν στη φασιστική νίκη στην Ιταλία. Πρόκειται για μια συντομευμένη και ελαφρώς επιμελημένη εκδοχή ενός ιστορικού παραρτήματος που συμπληρώνει μια νέα κυκλοφορία των εκδόσεων Red Marks. Η έκδοση αυτή, που γίνεται με αφορμή την επέτειο της νίκης του Μουσολίνι και την εκλογική νίκη των πολιτικών απογόνων του (Φρατέλι Ντ’ Ιτάλια), περιλαμβάνει την πολύτιμη παρέμβαση της Κλάρα Τσέτκιν στην συζήτηση που οργάνωσε η Τρίτη Διεθνής το 1923, στο φόντο της φασιστικής νίκης στην Ιταλία, όπως και τον πρόλογο μιας αντίστοιχης έκδοσης αντιφασιστικών κειμένων της Τσέτκιν από τις εκδόσεις Haymarket (2017). 
 

Το ποδόσφαιρο είναι το λαϊκότερο και δημοφιλέστερο άθλημα στον κόσμο, με διαφορά από το δεύτερο. Αρκούν τέσσερα δοκάρια και μια μπάλα, ώστε δύο ομάδες οπουδήποτε να αρχίσουν να παίζουν. Εκατομμύρια φίλαθλοι σε όλο τον πλανήτη παρακολουθούν τις αγαπημένες τους ομάδες βιώνοντας πρωτόγνωρα και αντιφατικά συναισθήματα. Τι σχέση έχει, όμως, αυτό το ποδόσφαιρο με όσους κρατούν τις τύχες του στα χέρια τους; Μάλλον καμία.
 

Νέα από τον κόσμο

Η κοινωνική επανάσταση στο Ιράν
 

Η  πτώση της Λιζ Τρας δημιούργησε ιστορικό ρεκόρ (45 μέρες στην πρωθυπουργία) και ένα μεγάλο πονοκέφαλο στον εκδοτικό οίκο που είχε ανακοινώσει για τον Δεκέμβρη την κυκλοφορία ενός νέου βιβλίου για την άνοδό της. Αλλά πέρα και πάνω από αυτά, αποτέλεσε ένα σύμπτωμα μιας τριπλής κρίσης στο Ηνωμένο Βασίλειο, οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής. 
 

«Ο Λούλα νίκησε τον Μπολσονάρο. Ο Λούλα νίκησε! Η νίκη αυτή ανήκει στη βορειοανατολική Βραζιλία, στους ταπεινούς, στις φτωχές γυναίκες, στις μάζες των μαύρων, στην νεολαία που ονειρεύεται. Ας κατέβουμε στους δρόμους της χώρας απόψε! Μας αξίζει να γιορτάσουμε αυτή τη νίκη ενάντια στον φασίστα Μπολσονάρο. Ο λαός αξίζει αυτή τη χαρά… Ζήτω οι εργαζόμενοι και οι καταπιεσμένοι! Ζήτω τα βορειοανατολικά, οι μαύροι, οι εργαζόμενες! Νικήσαμε αυτήν τη μάχη – Και θα νικήσουμε τον πόλεμο!».