πολιτική

Το αδιανόητο δυστύχημα στα Τέμπη είναι ένα μεγάλο «γεγονός», ένα από εκείνα που προκαλούν βαριές πολιτικές συνέπειες. Σαν ένας μεγάλος βράχος που πέφτει στα νερά μιας λίμνης και προκαλεί κυματισμούς που απειλούν να αλλάξουν ακόμα και τις όχθες της, δηλαδή να αλλάξουν τα όρια της πολιτικής συγκυρίας. 
 

Το βράδυ της 28ης Φλεβάρη, 57 άνθρωποι, στην πλειοψηφία τους νέες και νέοι, έχασαν τη ζωή τους στο τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα που έγινε στα Τέμπη. Αυτό που συνέβη δεν ήταν φυσική καταστροφή, δεν ήταν η κακιά στιγμή, δεν ήταν μόνο ένα τραγικό ανθρώπινο λάθος. Ήταν προδιαγεγραμμένο έγκλημα, με τη νεοφιλελεύθερη υπογραφή των ιδιωτικοποιήσεων.
 

Η επίσκεψη του Αμερικανού υπ. Εξ., Άντονι Μπλίνκεν, στην Αθήνα λειτουργεί ως υπενθύμιση της απογείωσης των δεσμών μεταξύ ελληνικού και αμερικανικού κράτους τα τελευταία χρόνια. 
 

Στις 20 και 21 Φλεβάρη, ο αμερικανός ΥΠΕΞ, Άντονι Μπλίνκεν, έρχεται στην χώρα μας και την περιοχή (Τουρκία, Ισραήλ) για να προωθήσει τα φιλοπόλεμα σχέδια του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Αυτή η καθόλου τυχαία επίσκεψη συνιστά μεγάλη πρόκληση στα αντιπολεμικά και αντιιμπεριαλιστικά αισθήματα της εργατικής τάξης , της νεολαίας και του λαού. 
 

Με το μέτρο του «market pass» και το «καλάθι» του Άδωνι, η κυβέρνηση προσπαθεί να διασκεδάσει την κοινωνική δυσαρέσκεια από την ακρίβεια και την εκτεταμένη κερδοσκοπία των επιχειρήσεων. Με φθηνά προεκλογικά τρικ είναι βέβαιο ότι το τραπέζι των εργαζόμενων και των φτωχών δεν θα γεμίσει. 
 

Οι ελλείψεις σε φάρμακα δεν είναι ένα καινούργιο φαινόμενο, αλλά έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια στην Ελλάδα, κυρίως από την εφαρμογή των μνημονιακών απαιτήσεων και μετά. Ένα φαινόμενο, που έχει ενταθεί τελευταία, με αποκορύφωμα σήμερα, που κάποια σκευάσματα (κυρίως εισαγόμενα) έχουν εξαφανιστεί τελείως και κάποια άλλα κυκλοφορούν με το σταγονόμετρο.
 

Σε μια χρονιά πολεμικών συγκρούσεων, όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και μόνιμης έντασης στις δύο πλευρές του Αιγαίου, αναπόφευκτα ακολουθεί και η κατακόρυφη αύξηση των εξοπλιστικών δαπανών. Γεγονός που δημιουργεί μια συνθήκη διαρκούς απειλής για την ειρήνη.
 

Καμιά εκτίμηση για τις προοπτικές και τα πολιτικά καθήκοντα σχετικά με τις επερχόμενες εκλογές δεν μπορεί να γίνει στα σοβαρά, αν δεν ξεκινά κανείς από τη διαπίστωση της πρωτοφανούς κρίσης που δείχνει τα δόντια της και ήδη έχει μια μεγάλη δυναμική κλιμάκωσης. 

Ζούμε σε μια ιδιαίτερα επικίνδυνη εποχή. Εποχή που είναι πλέον αναπόφευκτες βαθιές αλλαγές στο σύστημα διεθνώς, αλλά επίσης εποχή όπου μπαίνουν σε επίπεδο παροξυσμού οι ανταγωνισμοί για το ποιοι θα είναι οι κερδισμένοι και ποιοι οι χαμένοι στις ανακατανομές ισχύος και επιρροής που έχουν ήδη δρομολογηθεί. 
 

Στη σκιά της ενεργειακής κρίσης οξύνονται οι ανταγωνισμοί μεταξύ των ισχυρών καπιταλισμών εντός και εκτός ΕΕ, με τους ευρωπαϊκούς λαούς να συνεχίζουν να βουλιάζουν στην ενεργειακή φτώχεια, τη στιγμή που η ακρίβεια λεηλατεί διαρκώς το εργατικό-λαϊκό εισόδημα.