πολιτική

Ο πόλεμος για τη σωτηρία του δημόσιου σχολείου συνεχίζεται!

Ο Ν. Αναστασιάδης ανακήρυξε την Κύπρο ως τον «πιο αξιόπιστο γείτονα» του Ισραήλ, κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στο Τελ Αβίβ. Απαντώντας ο Σιμόν Πέρες, δήλωσε ότι η Κύπρος είναι για το Ισραήλ «ο πιο κοντινός φίλος, τόσο πολιτικά όσο και γεωγραφικά». Αποτιμώντας συνολικά την επίσκεψη, ο Τύπος έκανε λόγο για «βαθύτερη προσέγγιση Λευκωσίας-Τελ Αβίβ», αλλά και για κοινή πρόθεση των δυο πλευρών να «διευρυνθεί η προσέγγιση» με τη συμμετοχή και της Ελλάδας, αρχίζοντας από τη στρατιωτική συνεργασία. Αυτά, για τους ανησυχούντες «εθνικάρες» –της Δεξιάς, αλλά και της Αριστεράς– που, μετά το δειλό «άνοιγμα» του Ισραήλ προς την Τουρκία, διέβλεψαν τον «κίνδυνο» να χάσουμε έναν πολύτιμο –και αιματοβαμμένο– σύμμαχο…

Πίσω από τις επικοινωνιακές φιέστες της κυβέρνησης για την «ανάπτυξη» που όλο έρχεται, δεν μπορεί να κρυφτεί η σκληρή πραγματικότητα που είναι η μαζική φτώχεια και ανεργία, οι απανωτοί φόροι στα λαϊκά στρώματα και η προκλητική υποστήριξη των εργοδοτών.

Όσο το κέρδος παραμένει ως κίνητρο, τόσο θα ξεφυτρώνουν Μανωλάδες, είτε με μετανάστες είτε με Έλληνες δουλοπάροικους.

Μετά και τη νέα «συμφωνία» μεταξύ της τρόικας και της κυβέρνησης Σαμαρά, προκύπτει το ερώτημα: Αλήθεια, τι είναι η «επαναδιαπραγμάτευση»; Την απάντηση έδωσε, ευθαρσώς, ο Πολ Τόμσεν: «Είναι σαφής η βούληση της κυβέρνησης να κάνει οτιδήποτε χρειάζεται, όπως το ζητήσουν οι ευρωπαίοι εταίροι»… Σεμνότερος υπήρξε ο Φ. Κουβέλης, υπογραμμίζοντας: «Οι εταίροι οφείλουν να καταλάβουν ότι διαπραγματεύονται και δεν επιβάλλουν». Και μέχρι να το καταλάβουν, τι κάνεις κ. Φώτη μας; Γιατί η αποδοχή των απολύσεων στο δημόσιο και της ανανέωσης του χαρατσιού συνιστούν, απλώς, το σκάσε και κολύμπα…

Ο Σόιμπλε και το Eurogroup οργανώνουν (με το «κούρεμα» των καταθέσεων στην Κύπρο) μια τεράστια «προβοκάτσια» ενάντια στο τραπεζικό σύστημα στον ευρωπαϊκό Νότο, η Λαϊκή είναι η πρώτη τράπεζα στην Ευρωζώνη που επίσημα ευρωπαϊκά όργανα επιβάλλουν το κλείσιμό της, η τρόικα αμφισβητεί τη συγχώνευση Εθνικής-Eurobank και οι «πιο τροϊκανοί και από τους τροϊκανούς» Προβόπουλος και Στουρνάρας τα στυλώνουν υπερασπιζόμενοι το «μεγάλο Deal»… Τι σημαίνουν όλα αυτά; Σίγουρα κάτι πολύ περισσότερο από ζητήματα διευθέτησης της «τραπεζικής εποπτείας». Ας δούμε συγκεκριμένα.

Μοναδική κόκκινη γραμμή μιας κυβέρνησης της Αριστεράς είναι η σωτηρία του λαού!

Η ΕΕ εξαθλιώνει τους λαούς. Η Ευρώπη των λαών, που οραματιζόμαστε, αναστενάζει κάτω από την μπότα της υπαρκτής Ευρώπης των καπιταλιστών

Σε 2,4-4 δισ. ευρώ υπολογίζεται το «χρηματοδοτικό κενό» μεταξύ των συμφωνηθέντων με την τρόικα και των πεπραγμένων της τρικομματικής. Με βάση το Μνημόνιο 3 η συνέπεια είναι, σχεδόν, αυτόματη: Νέα μέτρα. Εκτός αν ο κόσμος βρει τη δύναμη να τους ανατρέψει. Σε κάθε περίπτωση βαδίζουμε προς νέα κρίση, με την «εκταμίευση» της δόσης Μαρτίου-Απριλίου καθόλου –μα καθόλου– διασφαλισμένη…

Οι ονειρώξεις για επενδύσεις δεν μπορούν να κρύψουν την ανεργία, τη φτώχεια και την πείνα

Η Moody’s χαρακτήρισε το σχέδιο φορολόγησης των καταθέσεων στην Κύπρο ως το πρώτο βήμα για την κατάργηση ή τη σημαντική υποβάθμιση της «συστημικής στήριξης» προς τις τράπεζες όλης της Ευρώπης. Ο Πέτερ Μπόφιγκερ, της Επιτροπής Σοφών της Μέρκελ, δήλωσε ότι «διαρρηγνύεται το 2ο τείχος προστασίας του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος, μετά τον Οκτώβριο του 2010… τα κρατικά ομόλογα έκτοτε δεν είναι σίγουρα. Αυτό ισχύει τώρα και για τις καταθέσεις». Και το αμερικάνικο περιοδικό «Forbes» υπογραμμίζει ότι «είναι η πιο ανεύθυνη απόφαση τραπεζικής εποπτείας στον αναπτυγμένο κόσμο, από τη δεκαετία του ’30». Τόσο καλά…

Μια και μόνο λέξη θα αρκούσε για να περιγράψει την κοινωνική καταστροφή των τελευταίων τριών χρόνων: Μαγκάλι! Στον 21ο αιώνα, στην υπερ-αναπτυγμένη ΕΕ, στην Ελλάδα των εφοπλιστών, των τραπεζιτών, των βιομηχάνων που απαιτούν όλο και περισσότερα…

Η επίσκεψη Ολάντ (που απλώς ήρθε για να πουλήσει φρεγάτες) και η προσπάθεια επικοινωνιακού χειρισμού της από την κυβέρνηση δεν μπόρεσε να αποκρύψει την αλήθεια. Ότι, δηλ., οι «εξωτερικές επιτυχίες» του Σαμαρά, τα άλογα δηλ. πάνω στα οποία πόνταρε το μνημονιακό μπλοκ για αντιστροφή της οικονομικής και πολιτικής πορείας, ήταν ψωριάρικα.

Ο Μπάρακ Ομπάμα, παρουσιάζοντας τις αρχές της πολιτικής του στη δεύτερη προεδρική θητεία, στο Λόγο προς το Έθνος εξήγγειλε μια Διατλαντική Εμπορική Συμφωνία ΗΠΑ-ΕΕ, ένα «οικονομικό ΝΑΤΟ», όπως έσπευσαν να το ονομάσουν στην Ευρώπη. Σύμφωνα με το «Σπίγκελ», ο Ομπάμα θέλει «να αγκαλιάσει την Ευρώπη, ώστε να αντιμετωπίσει την Κίνα». Η πρόταση (για την ώρα) συναντά σφοδρές αντιδράσεις των Ρεπουμπλικάνων, όπως (επίσης για την ώρα) και την ενθουσιώδη υποδοχή από τις ευρωηγεσίες. Παράδειγμα των κολοσσιαίων καθεστωτικών αλλαγών που εγκυμονεί η κρίση…

Λένε πως ο μυθικός Μίδας ό,τι έπιανε γινόταν χρυσάφι. Το ακριβώς αντίστροφο ισχύει για τον Σαμαρά, μέσα στις συνθήκες της κρίσης. Όλα τα «ελπιδοφόρα» σχέδια της Δεξιάς διατρέχουν τον κίνδυνο να μετατραπούν σε «κάρβουνο», σε ναρκοπέδιο για την κυβέρνηση. Η τεχνητή «αισιοδοξία» για την οικονομία έχει ημερομηνία λήξης, πιθανότατα στους πρώτους νέους ελέγχους της τρόικας, τον ερχόμενο Μάρτη…

Να κάνουμε την Πέμπτη 31 Γενάρη ημέρα πανεργατικής απεργίας!

Η ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη), το προνόμιο δηλ. μιας χώρας να εκμεταλλεύεται τα ύδατα, το βυθό και το υπέδαφος, σε θαλάσσιες περιοχές που εκτείνονται πολύ πιο μακριά από τα χωρικά της ύδατα (στα 200 μίλια), αποτελεί εδώ και δύο χρόνια περίπου αντικείμενο συζήτησης στην Ελλάδα.

Τα επικοινωνιακά επιτελεία του Σαμαρά έχουν συστήσει το προφίλ της υπεροχής, του άνετου και του νικητή. Η κυβέρνηση, πράγματι, ξεπέρασε τον ύφαλο της λίστας Λαγκάρντ, όμως όλοι ξέρουν ότι απέχει πολύ από το να ξεπεράσει τον κάβο, από το να αποκαταστήσει μια κάποια σταθερότητα. Η έκθεση του ΔΝΤ, άλλωστε, προειδοποιεί ότι τα πρόσθετα μέτρα είναι αναπόφευκτα και κατά συνέπεια οι πολιτικές δυσκολίες ακολουθούν…

Ο Σαμαράς ελπίζει ότι θα σταθεροποιήσει την τρικομματική μνημονιακή κυβέρνηση, επιμένοντας στη θεματολογία της τρομοεκστρατείας και ετοιμάζοντας, πιθανότατα, μια δεύτερη επίθεση στην Αριστερά, με αιχμή την εθνικιστική θεματολογία (ΑΟΖ, Θράκη κλπ).

Πριν καλά-καλά μπει το 2013, αντήχησαν οι σάλπιγγες της ψευδεπίγραφης «αισιοδοξίας». Οι «χορτάτοι» της κοινωνίας διαβλέπουν την έξοδο από την κρίση, υπό τη σαφή προϋπόθεση της υποταγής στην πολιτική Σαμαρά. Το «Βήμα» μας ενημερώνει ότι το «σχέδιο» ανασυγκρότησης του ελληνικού καπιταλισμού έχει ήδη εκπονηθεί…

Απανωτά τρομοκρατικά σόου εισβολών σε καταλήψεις και πανεπιστήμια, μετεμφυλιακές κυβερνητικές ανακοινώσεις, στοχοποίηση πολιτικών χώρων και μιντιακός καταιγισμός αντιδραστικής προπαγάνδας.

Η υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ και ο χειρισμός της αναδεικνύει για άλλη μία φόρα το βάθος και το εύρος του θράσους των εκπροσώπων της άρχουσας τάξης. Αλλά ταυτόχρονα αποκαλύπτει και τις προθέσεις της τελευταίας να περιορίσει την κοινωνική κατακραυγή μόνο σε συγκεκριμένα πρόσωπα που παρανόμησαν.

Ψηλά στην ατζέντα της πολιτικής επικαιρότητας βρίσκεται η λίστα Λαγκάρντ. Στο επίκεντρο της συζήτησης είναι το ερώτημα εάν εκτός από τον Γ. Παπακωσταντίνου –τον οποίο παραπέμπει η πλειοψηφία– θα οδηγηθεί σε προανακριτική επιτροπή και ο Β. Βενιζέλος –όπως προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ.

«Οι κουκουλοφόροι της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ, αφού το κάλεσμά τους να καεί η Αθήνα και οι περιουσίες των Ελλήνων έπεσε στο κενό, τώρα “κλαψουρίζουν”, επειδή η ΕΛ.ΑΣ. εφάρμοσε το νόμο και εξουδετέρωσε το στρατηγείο τους, τη Βίλα Αμαλίας», απόσπασμα ανακοίνωσης της ΝΔ στις 20/12/2012.

Σε ανεξέλεγκτο ψυχροπολεμικό κατήφορο έχει μπει η παραπαίουσα κυβέρνηση Σαμαρά.

Και να σου ξαφνικά ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι ξανά στα πρόθυρα της εξουσίας στην Ιταλία, με αποτέλεσμα ζαλάδες για τους Μερκολάντ. Δεν πρόκειται ασφαλώς για νίκη κάποιου «εθνικοανεξαρτησιακού» κινήματος ενάντια στη «γερμανοποίηση». Πρόκειται για απόδειξη της αδυναμίας των μνημονιακών τεχνοκρατών, τύπου Μόντι, να κυβερνήσουν. Πρόκειται, επίσης, για ανάδειξη της σχετικά ανεξάρτητης δυναμικής της κυρίαρχης τάξης κάθε χώρας. Υπενθυμίζεται ότι ο Μπερλουσκόνι είχε ταχθεί, εμμέσως, αλλά σαφώς, υπέρ της επιστροφής στη λιρέτα, αν οι συγκυρίες το καταστήσουν απαραίτητο. Και ότι η Ιταλία είναι μια μεγάλη χώρα, με εξίσου μεγάλη οικονομική δύναμη (4η στην ΕΕ)…