Φύλλο Νο 424-425 (9 Γενάρη 2019)

Τ ο τέλος της χρονιάς έφερε απολύσεις εργαζομένων σε ακόμη ένα δημόσιο νοσοκομείο. Πρόκειται για το Παναρκαδικό Νοσοκομείο που εδρεύει στην Τρίπολη. Στο νοσοκομείο αυτό απολύθηκαν λίγο πριν τον ερχομό του 2019 εργαζόμενοι στην καθαριότητα και τη σίτιση αλλά και επικουρικοί γιατροί.

Τ ο τέλος του 2018 έφερε εκατοντάδες απολύσεις γιατρών και λοιπού προσωπικού που εργάζονταν με συμβάσεις στα δημόσια νοσοκομεία, ενώ αντίστοιχες απολύσεις αναμένονται και τους επόμενους μήνες παρά τις μεγαλοστομίες και τις υποσχέσεις που έχουν υπάρξει κατά καιρούς από τον υπουργό υγείας Α. Ξάνθο και τον υφιστάμενό του κ. Πολάκη.

 Είναι πλέον γεγονός ότι ο θεσμός του οικογενειακού γιατρού που υποτίθεται ότι θα έμπαινε σε πλήρη εφαρμογή από την 1 Γενάρη του 2019 οδηγήθηκε σε φιάσκο της κυβέρνησης. Ποιοι ήταν οι λόγοι που φτάσαμε σε αυτό το φιάσκο;

Με τον ακραίο χειμώνα να σαρώνει τη χώρα, σκεφτόμαστε και πάλι την κατάσταση στα προσφυγικά στρατόπεδα. Και τα κυβερνητικά «ο χειμώνας μας έπιασε απροετοίμαστους, εργαζόμαστε για αυτό αλλά ζητάμε υπομονή, θέλει χρόνο η υλοποίηση του σχεδιασμού» που ακούμε από το 2015. Λήγει και η κυβερνητική θητεία φέτος και θα μείνουμε με την απορία πόσο χρόνο ήθελε τελικά να μεταφερθούν οι άνθρωποι σε ασφαλή από τον καιρό στέγη για να μην κινδυνεύουν από κρυοπαγήματα. Ίσως χρειαζόταν άλλη μια τετραετία, αλλά τέτοιοι αχάριστοι που είστε θα έρθει στο τέλος ο Κούλης και θα αφήνει τους ανθρώπους να παγώνουν στις σκηνές…

Σ το περασμένο φύλλο της «Ε.Α.» φιλοξενήσαμε αναλυτικό άρθρο του Πιέτρο Μπάσο για τον νέο νόμο του Σαλβίνι «για την ασφάλεια και τη μετανάστευση», όπου περιέγραφε ένα δρακόντειο κατασταλτικό πλέγμα που «ρίχνει» στην παρανομία εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες/μετανάστες, επιτίθεται στους ζητιάνους, τους άστεγους, τις καταλήψεις στέγης, τους απεργούς που οργανώνουν αποκλεισμούς κ.ο.κ.

Τ ην ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές δεν είχε ακόμη πραγματοποιηθεί η κρίσιμη ψηφοφορία στη Βουλή της Δημοκρατίας της Μακεδονίας (ΔτΜ) σχετικά με τη Συμφωνία των Πρεσπών. Η κυβέρνηση του Ζάεφ είχε εξασφαλίσει 76 ψήφους, όμως έπρεπε να συγκεντρώσει 80.

Βραζιλία:
Η ορκωμοσία Μπολσονάρο στη Βραζιλία επιβεβαίωσε ότι όσοι φιλελεύθεροι αναλυτές πίστευαν ότι «τώρα που νίκησε θα δείξει μετριοπάθεια» είτε αυταπατώνταν είτε κορόιδευαν. Ο νέος πρόεδρος της Βραζιλίας, αναλαμβάνοντας καθήκοντα, μαζί με καμπόσους στρατιωτικούς που νοσταλγούν ανοιχτά τη χούντα στη Βραζιλία και κάμποσα νεοφιλελεύθερα «Παιδιά του Σικάγο» που νοσταλγούν ανοιχτά τη Χιλή του Πινοσέτ, επανέλαβε το εμφυλιοπολεμικό κήρυγμά του. Αν μείνουμε στις ρητορικές εξαγγελίες του στα κοινωνικά δίκτυα, ετοιμάζει σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις και εκτεταμένη δημόσια οπλοκατοχή κι οπλοχρησία. Αν αφήσουμε τις εξαγγελίες ως «ρητορικά τεχνάσματα» και δούμε την εφαρμοσμένη πολιτική, το πρώτο διάταγμα που υπέγραψε πρώτη μέρα «στη δουλειά» ήταν η παράδοση των ιθαγενικών περιοχών του Αμαζόνιου στην εποπτεία του υπουργείου Γεωργίας, στο οποίο προΐσταται άνθρωπος της αγροβιομηχανίας. Εν τω μεταξύ, πριν καν αναλάβει ως πρόεδρος ο ίδιος, ο «λαός του Μπολσονάρο» εμπνεύστηκε από τον χαρακτηρισμό του MST(Κίνημα Ακτημόνων) ως «τρομοκρατικό» κι οργανώνει δολοφονικές επιθέσεις κι εμπρησμούς εναντίον του…

Επιστροφή στο έτος 2018. Η εμφάνιση των Κίτρινων Γιλέκων ήταν πάνω από όλα μια έκφραση απόρριψης της φορολογικής αδικίας, αποκρυσταλλωμένη στην απόρριψη του νέου φόρου στα καύσιμα, για τον οποίο, όλοι έχουν καταλάβει έκτοτε, ότι είχε ως μοναδικό στόχο να αντισταθμίσει τις απώλειες που προκαλούσε στον προϋπολογισμό του 2019 η απαλλαγή των εργοδοτών από τις ασφαλιστικές εισφορές.

Η γενική απαξίωση των ευρωηγεσιών στα μάτια του κόσμου έχει οδηγήσει στην αποχή των λαϊκών τάξεων από τις ευρωεκλογές σε πρωτοφανή, σε πλειοψηφικά επίπεδα. Αυτή τη φορά, όμως, το αποτέλεσμα θα έχει σημασία και πολιτικές συνέπειες.

Η ανακοίνωση του Ντόναλντ Τραμπ για αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων από τη Συρία (και μείωση της δύναμης που υπάρχει στο Αφγανιστάν) ανέδειξε τα ζητήματα που αντιμετωπίζει ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός τα τελευταία χρόνια κρίσης της ηγεμονίας του.

Α λλιώς θα έπρεπε να πηγαίνουν τα πράγματα σύμφωνα με τους, επί χάρτου, σχεδιασμούς της ηγετικής ομάδας γύρω από τον Αλ. Τσίπρα στον ΣΥΡΙΖΑ.

Από τον Τζέφρι Πάιατ μέχρι την Άγκελα Μέρκελ, η υποστήριξη των Μεγάλων Δυνάμεων στη Συμφωνία των Πρεσπών έχει ακουστεί δυνατά και καθαρά.