πολιτική

Εκατόν είκοσι επτά ήταν τα προαπαιτούμενα της πρώτης αξιολόγησης του τρίτου μνημονιακού προγράμματος, από τα οποία ψηφίστηκαν και υλοποιούνται τα 112 και απομένουν 15 προς ψήφιση, σύμφωνα με τους σχεδιασμούς μέσα στο Σεπτέμβριο. Ογδόντα ένα επιπλέον απομένουν για να ολοκληρωθεί η δεύτερη αξιολόγηση, σύμφωνα με τους σχεδιασμούς μέσα στον Οκτώβριο. Αυτά τα 127 + 81 προαπαιτούμενα της μνημονιακής λεηλασίας αντιστοιχούν στο 93% των μέτρων του μνημονιακού προγράμματος, αφού για το 2017 και το 2018 προβλέπεται –πάντα βάσει των αρχικών χρονοδιαγραμμάτων του τρίτου μνημονίου – η ψήφιση λιγότερων από 20 προαπαιτουμένων.

«ΤΑΞΙΚΟ ΠΡΟΣΗΜΟ»:
Πίσω από τα κυβερνητικά πανηγύρια περί «αποκλιμάκωσης» της ανεργίας και «αύξησης» των θέσεων εργασίας, τα σχετικά στατιστικά στοιχεία αποτυπώνουν τη σκληρή εικόνα της συνεχιζόμενης φτωχοποίησης των εργαζομένων. Από τις προσλήψεις που έγιναν μέσα στη χρονική περίοδο Ιανουαρίου-Ιουλίου 2016, οι 657.698 (51,2%) αφορούσαν θέσεις μερικής ή εκ περιτροπής εργασίας. Συγκεκριμένα, 477.416 προσλήψεις αφορούσαν μερική και 180.2828 εκ περιτροπής απασχόληση, τη στιγμή που είναι κοινό μυστικό ότι πολλοί εργαζόμενοι υποχρεώνονται να δουλεύουν κανονικό 8ωρο ή και περισσότερες ώρες. Και φυσικά μιλάμε για θέσεις εργασίας κακοπληρωμένες, με το 45% των εργαζομένων να λαμβάνει έως 400 ευρώ το μήνα και το 43,8% μεταξύ 400 και 800 ευρώ. Συγχρόνως, στο σύνολο του ιδιωτικού τομέα, κάτω από 1.000 ευρώ μεικτά λαμβάνει το 58% των μισθωτών, ενώ 38% εξ αυτών έχει αποδοχές χαμηλότερες του ανειδίκευτου εργάτη. Καλά κάνουν και μιλούν για πολιτική με «ταξικό πρόσημο» τα υπόγεια του Μαξίμου. Προς όφελος των εργοδοτών πάντα, που βλέπουν το πρόγραμμα «εσωτερικής υποτίμησης» να συνεχίζεται και επί ΣΥΡΙΖΑ.

Τρεις εκλογικές αναμετρήσεις και δύο δημοψηφίσματα θέτουν το Σύμφωνο Σταθερότητας σε άτυπη αναστολή και την ΕΕ σε θεσμικό τέλμα

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, διεξάγεται η πολύωρη δημοπρασία για τις 4 (με τα μέχρι στιγμής δεδομένα) άδειες τηλεοπτικών καναλιών πανελλαδικής εμβέλειας. Πρόκειται ουσιαστικά για την κορύφωση μιας πολύμηνης σύγκρουσης διαφορετικών συστημάτων εξουσίας, που αναδιατάσσει συσχετισμούς σε ένα κρίσιμο πεδίο οικονομικής και πολιτικής ισχύος.

Η απαγόρευση του μπουρκίνι σε αρκετές γαλλικές παραλίες παρουσιάζεται από πολλούς ως «απελευθέρωση της γυναίκας από ένα σύμβολο καταπίεσης». Μάλιστα έπειτα από κάθε τέτοια νομοθετική πρωτοβουλία (και οι γαλλικές κυβερνήσεις έχουν πάρει πολλές), ακόμα και στην περίπτωση που γυναίκες έχουν επιλέξει να φορούν αυτά τα σύμβολα, ξεκινά μια μεγάλη συζήτηση για «πόσο ελεύθερη είναι τελικά αυτή η επιλογή» και κατά πόσο έχουν «εσωτερικεύσει την καταπίεσή τους».

«Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη
(…)
Ανεπαισθήτως με έκλεισαν
από τον κόσμον έξω»
Κ.Π. Καβάφης

Το «σύντομο καλοκαίρι» της σχετικής και αβέβαιης ηρεμίας ύστερα από την ψήφιση του τρίτου μνημονίου διαταράσσεται ήδη από προβλήματα που προδιαγράφουν εκρηκτική συνέχεια. Όλα όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα («κανόνια» από μεγάλες επιχειρήσεις, εκτιμήσεις για παράταση της ύφεσης για το 2016 αλλά και το 2017, έκρηξη ιδιωτικών χρεών) αλλά και όλα τα πολιτικά «στρατηγήματα» της κυβέρνησης (που συνοψίζονται στις νέες αδειοδοτήσεις των καναλιών και στη μάχη ερεισμάτων στο δικαστικό σώμα και στο «βαθύ κράτος», στην αλλαγή του εκλογικού νόμου και στη συνταγματική αναθεώρηση) είναι τα αδιάψευστα στοιχεία μιας κρίσης διαχείρισης των συνεπειών του τρίτου μνημονίου, που άρχισε πολύ νωρίς, κυριολεκτικά από την «επόμενη μέρα» της ψήφισής του.

Η σημασία των κυρώσεων σε βάρος Ισπανίας και Πορτογαλίας, οι παρενέργειες και η επίδρασή τους στις διεργασίες μετάλλαξης της ΕΕ μετά το Brexit

Ο κατακερματισμός χαρακτηρίζει την κατάσταση της ΕΕ απ’ άκρου εις άκρον της, μετά την πανηγυρική επικράτηση του Brexit στο βρετανικό δημοψήφισμα. Παρότι το αποτέλεσμα δεν έφερε τον οικονομικό «Αρμαγεδδώνα» που περιέγραφαν οι καταστροφολόγοι του Bremain, έχει προκαλέσει εκτεταμένη πολιτική καταστροφή, τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε εθνικό επίπεδο.

Brexit, έλεγχος των τραπεζών από τους δανειστές, έκρηξη χρεών στον ιδιωτικό τομέα και χρεοκοπίες επιχειρήσεων, δίνουν τη χαριστική βολή στο «όραμα» της καπιταλιστικής ανάπτυξης πάνω στα συντρίμμια των μνημονίων.

Brexit, έλεγχος των τραπεζών από τους δανειστές, έκρηξη χρεών στον ιδιωτικό τομέα και χρεοκοπίες επιχειρήσεων, δίνουν τη χαριστική βολή στο «όραμα» της καπιταλιστικής ανάπτυξης πάνω στα συντρίμμια των μνημονίων.

ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ- ΦΙΛΟΔΩΡΗΜΑΤΑ:
Σοκ έπαθαν χιλιάδες συνταξιούχοι που πήγαν να εισπράξουν τη σύνταξη του Ιουλίου, διαπιστώνοντας ότι το ύψος της είναι σημαντικά μειωμένο. Οι διαβεβαιώσεις του Τσίπρα και των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, που μιλούσαν για «καμία μείωση στις καταβαλλόμενες συντάξεις», αποδείχτηκαν ακόμα ένα χυδαίο κυβερνητικό ψέμα. Η συντριπτική πλειοψηφία των συντάξεων έπεσε «θύμα» της αυξημένης παρακράτησης φόρου εισοδήματος, όπως προβλέπουν τα μέτρα της πρώτης αξιολόγησης που υπέγραψε η κυβέρνηση. Από την 1/7 το ΕΚΑΣ τέλος για 145.000 χαμηλοσυνταξιούχους, που σημαίνει απώλειες από 30 έως και 230 ευρώ στη μηνιαία σύνταξη. Οι συνταξιούχοι του Δημοσίου είδαν μειωμένο από 11% έως και 63% το μέρισμά τους από το Μετοχικό Ταμείο Πολιτικών Υπαλλήλων. Σε ό,τι αφορά τις επικουρικές, περικοπές θα υποστούν από τον επόμενο μήνα περίπου 250.000 δικαιούχοι με μηνιαίες συντάξιμες αποδοχές από 1.300 ευρώ μεικτά (περίπου 1.180 καθαρά) και άνω. Οι περικοπές αυτές θα κυμαίνονται από 5% έως 40%, ανάλογα με το ύψος της επικουρικής σύνταξης. Αυτές είναι οι πρώτες επιπτώσεις από την εφαρμογή του τερατουργήματος Κατρούγκαλου για το Ασφαλιστικό και είμαστε ακόμα στην αρχή. Με δραματικό τρόπο, επιβεβαιώθηκε η γνωστή ρήση: «μπορείς να ξεγελάς τους πολλούς για λίγο καιρό, τους λίγους για πολύ καιρό, αλλά όχι όλους για πάντα». Εργαζόμενοι, συνταξιούχοι και νεολαία, επιβάλλεται να τους σταματήσουμε με τους αγώνες μας.

Είναι μερικά γεγονότα που συμπυκνώνουν τη βαθύτερη δυναμική των εξελίξεων, που αλλάζουν τα δεδομένα και το πλαίσιο, που χαράσσουν μια κόκκινη γραμμή πέρα από την οποία τίποτε δεν είναι το ίδιο, που έρχονται ξαφνικά σαν μια μεγάλη έκπληξη για να διαταράξουν την «κανονικότητα» και να ξεκαθαρίσουν το «θολό» τοπίο, που υποχρεώνουν τα δρώντα συλλογικά υποκείμενα να πάρουν θέση χωρίς περιστροφές και να επαναπροσδιορίσουν τα σχέδιά τους. Το Brexit ανήκει αναμφίβολα σε αυτή την κατηγορία γεγονότων. Ύστερα απ’ αυτό, τίποτε δεν είναι ίδιο –για τις άρχουσες τάξεις και τον ιμπεριαλισμό, αλλά και για τα κινήματα αντίστασης και την Αριστερά.

Το ταξικό ρήγμα παραμένει ενεργό...

Αναθεώρηση του Συντάγματος - εκλογικός νόμος

Η  θορυβώδης δημόσια συζήτηση για την κίνηση «Παραιτηθείτε» και το αντιδραστικό της περιεχόμενο είναι προφανές ότι καλλιεργείται και από την ίδια την κυβέρνηση.

Στο όνομα της διαβόητης «αξιολόγησης» η κυβέρνηση υλοποίησε την υπογραφή «μνημονίου κατανόησης» μεταξύ του ΤΑΙΠΕΔ και της Lamda Development (συμφερόντων Λάτση) για το Ελληνικό, η υπεράσπιση του οποίου υπήρξε μια εμβληματική μάχη για τον κινηματικό ΣΥΡΙΖΑ των περασμένων ετών και μια πάγια κυβερνητική του δέσμευση το 2015.

ΓΙΟΥΝΚΕΡ:
Στην Αθήνα βρέθηκε (20-21/6) ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, για να συμμετάσχει ως κεντρικός ομιλητής στην ετήσια Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ. Όπως ήταν φυσικό, έγινε δεκτός με θέρμη από τον Παυλόπουλο και τον Τσίπρα, ενώ μια μέρα νωρίτερα είχε βρεθεί σε κοινό γεύμα με τους Αβραμόπουλο-Σαμαρά. Ο Γιούνκερ, που είχε καθοριστικό ρόλο στον συστηματικό εκβιασμό και την τρομοκράτηση του ελληνικού λαού («Δεν υπάρχει δημοκρατική επιλογή εναντίον των συνθηκών της ΕΕ», προειδοποιούσε ο ίδιος το 2015), αποδέχτηκε την πρόσκληση των Ελλήνων καπιταλιστών, οι οποίοι δεν ξεχνούν την προσφορά του στη ραγδαία μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ και στην αποδοχή του, ως αξιόπιστου συνεργάτη του ευρωπαϊκού κατεστημένου. Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, οι ομιλίες των προέδρων του ΣΕΒ και της Κομισιόν δεν είχαν εκφωνηθεί, αλλά, σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, ο ΣΕΒ θα ζητήσει από τον Γιούνκερ κοινές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης και της κομισιόν για «τη δραστική καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, τη σταδιακή ελάφρυνση της υπερφορολόγησης στην παραγωγή και την εφαρμογή σχεδίου ανάπτυξης με έμφαση στις ιδιωτικοποιήσεις και τα ΣΔΙΤ (Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα)». Δεν ζητούν και κάτι «παράλογο» οι αναξιοπαθούντες μεγαλοεπιχειρηματίες: Να παραμείνουν πρωταθλητές της φοροδιαφυγής, να συνεχίζουν να απολαμβάνουν πλήθος φορολογικών ευεργετημάτων και να επωφεληθούν ακόμα περισσότερο από τις ιδιωτικοποιήσεις. Υπήρχε καλύτερη ευκαιρία παρουσίασης των «αιτημάτων» τους από την επίσκεψη στήριξης του επικεφαλής του ευρωπαϊκού διευθυντηρίου στο μνημονιακό πολιτικό προσωπικό;

Τι είναι ο Τραμπ, ο Φάρατζ, η Λε Πεν και ο Γκρίλο;

Η ευρω-βρετανική συμφωνία, το… μισό Brexit και η διασταύρωση του γερμανικού με τον βρετανικό ευρωσκεπτικισμό με στόχο μια ΕΕ πολλών «ταχυτήτων»

Brexit, ισπανικές εκλογές, απεργίες στη Γαλλία

Για να έρθει η ανάπτυξη πρέπει να αυξήσουμε την προσφορά κι όχι τη ζήτηση, είναι εδώ και χρόνια η «πολεμική κραυγή» των νεοφιλελεύθερων, που εξακολουθούν να ομνύουν στην ανάπτυξη με –όλο και σκληρότερη– λιτότητα. Με τα χρόνια μάθαμε πώς μπορείς, μειώνοντας τη ζήτηση, να εξακολουθείς σαν στοχεύεις στην «ανάπτυξη»: με μια συνεχή, γιγάντια μεταφορά πλούτου από το δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας. Πέρα από τις ανούσιες νεοφιλελεύθερες ιδεολογικές παρλαπίπες, η μόνη προσφορά που αυξήθηκε όλα αυτά τα χρόνια, ιδιαίτερα μάλιστα στα χρόνια των μνημονίων, ήταν η προσφορά στο ιδιωτικό κεφάλαιο αφενός φτηνότερης και απροστάτευτης εργασίας και αφετέρου η προσφορά, έναντι πινακίου φακής, δημόσιων επιχειρήσεων και υποδομών, δημόσιας γης, δημόσιας περιουσίας εν γένει.

OFFSHORE: Ενδεικτική της σαπίλας του μνημονιακού μπλοκ ήταν ο θόρυβος στη βουλή για τη διάταξη που αφορούσε τις offshore εταιρίες και τη συμμετοχή πολιτικών προσώπων σε αυτές. Οι προπαγανδιστές του «ηθικού πλεονεκτήματος», οι δήθεν διώκτες της φοροδιαφυγής που εδρεύουν στο Μαξίμου, πέρασαν στα μουλωχτά, μέσα στο τελευταίο πολυνομοσχέδιο, ρύθμιση που επιτρέπει σε υπουργούς, βουλευτές, δημάρχους, περιφερειάρχες κ.λπ. να είναι ιδιοκτήτες ή μέτοχοι στις εταιρίες έμβλημα της φοροαποφυγής των πλουσίων. Όταν (ακρο)δεξιά ΜΜΕ τους πήραν χαμπάρι, μεθόδευσαν μέσω της «Αυγής» την κατάργηση του προκλητικού άρθρου, το οποίο αντικατέστησαν με μια διάταξη καθολικής απαγόρευσης συμμετοχής δημόσιων λειτουργών και συγγενών τους πρώτου βαθμού σε οποιαδήποτε εταιρία εκτός Ελλάδας και όχι μόνο στους φορολογικούς παραδείσους (που δύσκολα δεν θα εκπέσει στα δικαστήρια), με μοναδικό σκοπό να αντεπιτεθούν επικοινωνιακά στη ΝΔ που είχε βγει στα κεραμίδια. Και όντως, η Δεξιά αποχώρησε από τη βουλή πριν την ψηφοφορία, προφανώς γιατί –όπως και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που εξυπηρετούσε η αρχική διάταξη– έχει και αυτή «λερωμένη τη φωλιά της».

Η «παιδαγωγική τακτική» των δανειστών απέναντι στην κυβέρνηση δεν της αφήνει ούτε καλοκαιρινή ανάσα. Ο γαλλικός εργασιακός νόμος είναι μοντέλο για τη σκληρή ατζέντα της δεύτερης αξιολόγησης.

Συχνά οι διαμορφωτές της «κοινής γνώμης», όπως ο Άρης Πορτοσάλτε του Σκάι και ο πολύς Στέλιος Ράμφος, βιάζονται να αναγγείλουν το θάνατο της ταξικής πάλης.

Στην κατηφόρα τη μεγάλη μπήκε οριστικά –και μάλιστα με φόρα– η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμένου. Τάχα μου με πόνο ψυχής οι «ριζοσπάστες της Αριστεράς» ψήφισαν τελικά –με τη μίνι εξαίρεση της Βασ. Κατριβάνου– τα θατσερικά μέτρα που απαιτούσαν οι δανειστές, αλλά και τον διαβόητο «κόφτη» που ανάγει το νεοφιλελευθερισμό σε υπέρτατη αρχή, πάνω ακόμα και από τα εκλεγμένα σώματα όπως η Βουλή και η κυβέρνηση, τα οποία είναι δυνατόν να επηρεάζονται –έστω στρεβλά και έμμεσα– από τη λαϊκή θέληση.

ΦΑΗΛΟΣ:
Συνεχίζεται ο πολυκερματισμός στο (ακρο) δεξιό πολιτικό χώρο. Μετά την «Εθνική Ενότητα» των Γ. Καρατζαφέρη και Τ. Μπαλτάκου, ο Φ. Κρανιδιώτης, πρώην στέλεχος της ΝΔ και στενός συνεργάτης του Α. Σαμαρά (τον διέγραψε πρόσφατα ο Μητσοτάκης, επειδή εμπόδιζε τα «ανοίγματα» του νέου αρχηγού προς το κέντρο), ίδρυσε το κόμμα «Νέα Δεξιά». Στην ιδρυτική διακήρυξη του ακροδεξιού μορφώματος υπάρχει έντονο στοιχείο «καλού εθνικού καπιταλισμού» και δεξιού ευρωσκεπτικισμού, σε συνδυασμό με τα γνωστά εθνικιστικά και ρατσιστικά στερεότυπα: «ΝΕΑ ΔΕΞΙΑ, για να διαφυλάξουμε τα σύνορα, την ασφάλεια της Πατρίδας και την κοινωνική συνοχή από την λαθρομετανάστευση. ΝΕΑ ΔΕΞΙΑ, για να ξαναγίνει η Παιδεία ελληνική, για την επαναφορά της στο συνταγματικό της καθήκον, την εθνική, ηθική και θρησκευτική διαπαιδαγώγηση της νεολαίας». Ανεξάρτητα αν το κίνητρο του γνωστού φασίστα ήταν οι προσωπικές φιλοδοξίες ή όχι, η ανησυχία είναι ότι ακόμα ένα δυσώδες υποπροϊόν της πολιτικής κρίσης επιχειρεί να θρέψει το «αυγό του φιδιού». Σαν πολλοί δεν μαζεύτηκαν σε Ελλάδα και Ευρώπη;

Η  κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, έχοντας ξεπεράσει κάθε πολιτικό και ηθικό φραγμό, προχώρησε στο καθοριστικό βήμα για το ολοκληρωτικό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, μέσα από τη σύσταση της «Ελληνικής Εταιρείας Συμμετοχών και Περιουσίας ΑΕ».

Το τραγουδάκι στη Γιουροβίζιον για τα δεινά των Τατάρων στην Κριμαία δικαίως πυροδότησε οργή για την υποκρισία τόσο της κυβέρνησης στην Ουκρανία όσο και της ΕΕ. Ήταν ένα «πολιτιστικό» σκέλος του άγριου ανταγωνισμού, του πολέμου για κυριαρχία, που μαίνεται στην ανατολική Ουκρανία μεταξύ των δυτικών ιμπεριαλιστών και της Ρωσίας του Πούτιν.

Εφαρμόζοντας το δόγμα «ψηφίζουμε τα πάντα αρκεί να παραμείνουμε στην κυβέρνηση», οι 153 βουλευτές των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έκαναν ένα μεγάλο δώρο στην ελληνική άρχουσα τάξη και τους δανειστές, υπερψηφίζοντας το μνημονιακό τερατούργημα που ολοκληρώνει την κατεδάφιση του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος και προσθέτει νέα δυσβάστακτα φορολογικά βάρη στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.