ΒΓΗΚΕ Η ΚΥΠΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ; Καθεστωτικά ΜΜΕ, αστοί οικονομολόγοι και πολιτικοί, θριαμβολογούν τις τελευταίες μέρες για το «κατόρθωμα» της Κύπρου να βγει από το τριετές μνημονιακό πρόγραμμα. Τι όμως ξεχνούν να μας πουν όσοι υμνούν την κυπριακή «επιτυχία»; α) Οι ευρωπαϊκοί θεσμοί θα εποπτεύουν και θα αξιολογούν την πορεία της κυπριακής οικονομίας μέχρι την αποπληρωμή του 75% του δανείου που έλαβε από την τρόικα και φτάνει συνολικά τα 10 δισ. ευρώ (όπως ακριβώς και στην Πορτογαλία, που ο προϋπολογισμός τελεί υπό την έγκριση των Βρυξελλών παρά την τυπική απουσία προγράμματος στήριξης). Συνεπώς, οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις (π.χ. οι ιδιωτικοποιήσεις κερδοφόρων ημικρατικών οργανισμών) και η λιτότητα στα δημοσιονομικά διατηρούνται για πολλά ακόμη χρόνια. β) Το πρωί της 15ης Μάρτη του 2013, οι καταθέσεις του κόσμου στις τράπεζες κουρεύτηκαν μέχρι και 47% σε ορισμένες περιπτώσεις, αποτελώντας παράδειγμα για όλη την Ευρωζώνη. Παράλληλα η ανεργία στο νησί εκτοξεύθηκε στο 16%, μισθοί και συντάξεις ψαλιδίστηκαν, «έκτακτα» χαράτσια στη φορολογία μονιμοποιήθηκαν. Με μνημόνια ή χωρίς, η σκληρή δημοσιονομική πειθαρχία και η πολιτική αναδιανομής πλούτου και εισοδήματος προς όφελος του κεφαλαίου είναι η ενιαία γραμμή πανευρωπαϊκά. Και αυτή την αλήθεια τη γνωρίζουν καλά οι κάθε είδους «κυπριολόγοι». Άλλο θέλουν να μας πουν: Φρένο στις κοινωνικές αντιστάσεις, πλατιά συναίνεση του πολιτικού προσωπικού για την εφαρμογή του μνημονίου Τσίπρα, περιθωριοποίηση κάθε φωνής που αμφισβητεί την υποταγή στο «μονόδρομο» από τη σκοπιά των εργαζομένων και της Αριστεράς.
πολιτική
Η Ευρώπη-φρούριο και οι ρατσιστικές πολιτικές των κρατών-μελών της έχουν μεγάλο παρελθόν. Για χρόνια, ο βασικός «εχθρός» ήταν οι μετανάστες. Οι προσφυγικές ροές προκάλεσαν ρωγμές στα τείχη της.
Με τη συμβολή των ιδεολογικών μηχανισμών του κράτους έχει εμπεδωθεί στην Ελλάδα, ως «κοινή λογική», η αντίληψη ότι η σύγχρονη Τουρκία είναι ένα μονίμως επιθετικό και επεκτατικό κράτος, που συνήθως κρύβεται πίσω από τον ιμπεριαλισμό. Όμως η ιστορία δείχνει μια διαφορετική πραγματικότητα: στους πέντε πολέμους μεταξύ των δύο χωρών (δύο παγκόσμιους, δύο βαλκανικούς και τη Μικρασιατική εκστρατεία) το ελληνικό κράτος συντάχθηκε με το στρατόπεδο των Μεγάλων Δυνάμεων, ήταν μέσα στους νικητές και με αυτόν τον αιματηρό τρόπο τριπλασίασε την έκταση και υπερδιπλασίασε τον πληθυσμό του. Στον μοναδικό πόλεμο (1897) που δεν ενεπλάκησαν οι Μεγάλες Δυνάμεις, το ελληνικό κράτος γνώρισε γρήγορη και ντροπιαστική ήττα.
Είναι εμφανές ότι στην Ευρώπη διαμορφώνεται μια νέα, πολύ σκληρή κατάσταση με στόχο τα θύματα πολέμου.
Η σαφής υποχώρηση του κινήματος των αγροτών και εν γένει των κινητοποιήσεων ενάντια στο ασφαλιστικό νομοσχέδιο είναι μια αρνητική εξέλιξη για το κίνημα αντίστασης στο τρίτο μνημόνιο. Ταυτόχρονα όμως θα ήταν μεγάλο λάθος να εξαγάγουμε από αυτήν την υποχώρηση το συμπέρασμα πως η υποχώρηση είναι οριστική και όχι προσωρινή ή το συμπέρασμα ότι είναι σε εξέλιξη μια διαδικασία ξεπεράσματος των εντάσεων και ανατροπών που εγκυμονεί η πολιτική αστάθεια γενικώς και η αστάθεια της κυβέρνησης ιδιαίτερα. Στην πραγματικότητα βρισκόμαστε σε μια μεταβατική φάση, εξαιρετικά σύντομη, πριν από το ξέσπασμα με νέους όρους ενός νέου γύρου πολιτικής και κυβερνητικής αστάθειας σε συνδυασμό με έναν νέο γύρο κοινωνικών αντιστάσεων.
ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ
ΜΕ ΤΗ «ΔΙΑΠΛΟΚΗ»:
Με τον πόλεμο για τον έλεγχο των τηλεοπτικών καναλιών να μαίνεται και μέσα στον ορυμαγδό αποκαλύψεων για τους εμπόρους της παραδημοσιογραφίας (που εκβίαζαν για να παίρνουν κρατική διαφήμιση, που από υποστηρικτές της Χρυσής Αυγής και της Δεξιάς ήθελαν να γίνουν «λιβανιστήρια» της κυβέρνησης για να συντηρούν λαθρόβιες φυλλάδες και ιστοσελίδες), ήρθαν στο φως και τα 4 ραντεβού του Α. Τσίπρα με τον Σ. Ψυχάρη το 2014, μέσα από ένα γλαφυρό ρεπορτάζ του κυριακάτικου Βήματος για τη «γάτα των Ιμαλαΐων». Οι άκρως μυστικές συναντήσεις των δύο ανδρών αφορούσαν τα θαλασσοδάνεια του ΔΟΛ και του ίδιου του μεγαλοεκδότη, για τα οποία σήμερα διώκεται ποινικά, καθώς και τη διαχρονική υποστήριξη του συγκροτήματος σε διάφορους πρωθυπουργούς, στη γνωστή λογική των «αλληλοεξυπηρετήσεων» μεταξύ αστικών κομμάτων και καθεστωτικών μίντια. Παρά την ανταλλαγή χαρτοπόλεμου ανάμεσα στο Μαξίμου και τον ΔΟΛ για το ποιος τελικά ήταν ο αιτών και ποιος ο παραλήπτης της εκδούλευσης, η ουσία είναι αλλού, όπως σωστά επισημαίνει και η ανακοίνωση της ΛΑΕ: «Την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ, τα μέλη και τα στελέχη του, έδιναν, ως ριζοσπαστική αξιωματική αντιπολίτευση, μάχη ενάντια στη διαπλοκή, ο Α. Τσίπρας ακολουθούσε μια παράλληλη γραμμή συναλλαγών παρασκηνίου με το μιντιακό κατεστημένο». Αυτή είναι η αλήθεια, όσο και να φωνάζουν τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ που μιλούν για «πολιτικό εκβιασμό» κατά του «ηγέτη» που δήθεν «πολεμά τη διαπλοκή» αλλά έφτιαχνε (με το ζόρι;)... εσπρέσο στον εκδότη.
Να σπάσουμε τη λιτότητα
Η χρήση της λέξης πρόοδος και των παράγωγων επιθέτων της (προοδευτικός κ.λπ.) έχει ατονήσει αν δεν έχει τελείως εγκαταλειφθεί από την Αριστερά την τελευταία εικοσιπενταετία.
Πιέσεις κοινωνίας-δανειστών για το Ασφαλιστικό
Διεθνής μιλιταριστικός ρατσισμός χωρίς προσχήματα
ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ:
Με τις ψήφους του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ και της Δημοκρατικής Συμπαράταξης (τα υπόλοιπα κόμματα ψήφισαν «παρών», «κατά» οι ΑΝΕΛ και η Χρυσή Αυγή), εγκρίθηκε η τροπολογία με την οποία το Μέγαρο Μουσικής πέρασε στο κράτος, μαζί φυσικά με τα χρέη του προς την εφορεία, τα ασφαλιστικά ταμεία, τις τράπεζες και τρίτους, που φτάνουν τα 500 εκατ. ευρώ. Ουσιαστικά το Δημόσιο γίνεται ιδιοκτήτης του συνολικού κτιριακού συγκροτήματος των 170.000 τ.μ., όπως επίσης και των οφειλών του Μεγάρου Μουσικής, με εξαίρεση όσες υποχρεώσεις του έχουν συμψηφιστεί ή εισπραχθεί από το Δημόσιο. Ταυτόχρονα, προβλέπονται και αλλαγές στο 11μελές διοικητικό συμβούλιο, ώστε το Δημόσιο να κατέχει την πλειοψηφία, σε σχέση με τον Σύλλογο «Φίλων της Μουσικής». Παρ’ όλα αυτά, για 30 χρόνια κουμάντο θα κάνει ο «αμαρτωλός» ΟΜΜΑ και, μετά την παρέλευση αυτού του διαστήματος, η διαχείριση θα περάσει απευθείας στο ΥΠ.ΠΟ. Το δημιούργημα του συγκροτήματος Λαμπράκη, που στήθηκε με πακτωλό κρατικών επιχορηγήσεων και έπαιρνε για καιρό μικρές «παρατάσεις επιβίωσης» μέσω χαριστικών τροπολογιών των προηγούμενων κυβερνήσεων, θα συνεχίζει βέβαια να λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και να προσφέρει «πολιτισμό για τις ελίτ», παρά την «κρατικοποίηση».
Το Μαξίμου και τα παζάρια του
To εισαγωγικό σημείωμα της σύνταξης, στο τεύχος που κυκλοφορεί
Πέντε μόλις μήνες μετά την εκλογική νίκη της στις εκλογές της 20/9, η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου βυθίζεται σε βαθιά κρίση. Προσπαθώντας να εκπληρώσει την πρώτη μνημονιακή υποχρέωσή της –την κατεδάφιση του δημόσιου ασφαλιστικού συστήματος– ήρθε σε σύγκρουση με την κοινωνική βάση που στήριξε την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ το Γενάρη του 2015.
Η αξιολόγηση, οι «αντιθέσεις» ΔΝΤ- Ευρωπαίων και η διολίσθηση από την «αναδιάρθρωση» στην «αναδιαμόρφωση» του χρέους
Πριν κλείσει 6μηνο από το «θρίαμβο» της 20ής Σεπτέμβρη
«ΔΩΡΟ» ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ:
Κατά πλειοψηφία πέρασε τελικά στο Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής (78 υπέρ, 16 κατά, 2 λευκά) η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) για το γήπεδο που θέλει να χτίσει η «Δικέφαλος ΑΕ» στη Ν. Φιλαδέλφεια. Η «αριστερή» διοίκηση της Περιφέρειας, σε συμπόρευση με τους συμβούλους της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και των ΑΝΕΛ, άνοιξε την πόρτα για να ξεκινήσουν οι διαδικασίες έκδοσης οικοδομικής άδειας για την κατασκευή του γηπέδου (απομένει πλέον μόνο η υπογραφή του αρμόδιου υπουργού Περιβάλλοντος), ώστε να παραχωρηθεί δημόσια έκταση του άλσους της περιοχής σε μια ιδιωτική εταιρεία και να δοθούν 20 εκατομμύρια δημόσιου χρήματος στον Δ. Μελισσανίδη. Από την άλλη, ο τοπικός Δήμος –που απέρριψε την ΜΠΕ– έχει εκφράσει έντονες διαφωνίες για τις περιβαλλοντικές και κοινωνικές επιπτώσεις που θα έχει το έργο, ενώ τόσο ο δήμαρχος, όσο και οι κάτοικοι, που αντιδρούν στα σχέδια της εταιρείας, έχουν δεχτεί απειλές και προπηλακισμούς. Κατά ψήφισαν οι περιφερειακοί σύμβουλοι που αναφέρονται στη ΛΑΕ και δεν έχουν αποχωρήσει από τη «Δύναμη Ζωής», όσοι έχουν ήδη ανεξαρτητοποιηθεί, οι σύμβουλοι του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ακόμα και ο Τζήμερος (!) που ζήτησε να βρεθούν τα κεφάλαια από την αγορά. Οι προεκλογικές εξαγγελίες της Ρ. Δούρου, που μιλούσαν για μάχη «με τα κατεστημένα συμφέροντα», φαντάζουν πολύ μακρινές.
«Ασφάλεια» και στρατιωτική συνεργασία προαναγγέλλει ο άξονας Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ
Με στόχο να εφαρμοστεί μια ακόμα πιο βάρβαρη αντιπροσφυγική πολιτική, επιστρατεύεται ο εκβιασμός «εξόδου από τη Σένγκεν».
Η αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση της κυβέρνησης Τσίπρα αναδεικνύεται σε βαρόμετρο για την ίδια την πορεία της. Οι γενικευμένες κοινωνικές αντιδράσεις για το έκτρωμα Κατρούγκαλου και οι ασφυκτικές απαιτήσεις των δανειστών -που θέλουν περισσότερο «αίμα» συνταξιούχων- έχουν μεγαλώσει την ανησυχία του Μαξίμου, που βλέπει ότι η επιβολή του νεοφιλελεύθερου σχεδίου διάλυσης της κοινωνικής ασφάλισης μόνο περίπατος δεν θα είναι.
Ανατρέποντας όλα τα προγνωστικά και το προβάδισμα 11 μονάδων του Μεϊμαράκη από τον πρώτο γύρο, ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναδείχθηκε νέος αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, με ποσοστό 52,7%. Όπως ήταν αναμενόμενο, αυτή η εκλογή πυροδότησε συζητήσεις και διεργασίες σε όλο το πολιτικό σκηνικό.
Υπάρχει ένα δεδομένο στην ελληνική μνημονιακή ιστορία που έχει τη σημασία του: οι δύο τελευταίοι μνημονιακοί πρωθυπουργοί, ο Αντώνης Σαμαράς και ο Αλέξης Τσίπρας της δεύτερης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, κατέφυγαν στο «στρατήγημα» να θέσουν ζήτημα αποχώρησης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) από το ελληνικό πρόγραμμα.
«ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΤΟΜΗ»;
Το νομοσχέδιο του υπουργείου «Άμυνας» με τίτλο «Ρύθμιση θεμάτων μεταθέσεων οπλιτών, μέριμνας προσωπικού και άλλες διατάξεις» συζητείται αυτές τις μέρες στη Βουλή. Όπως συμβαίνει με κάθε σχεδόν νομοθέτημα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ο Δ. Βίτσας χαρακτήρισε το νομοσχέδιο «ριζοσπαστική τομή», γιατί λέει ρυθμίζει τις μεταθέσεις οπλιτών με δίκαιο τρόπο. Παρ’ όλα αυτά, στο άρθρο 1 διαβάζει κανείς: «Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, κατόπιν εισήγησης της αρμόδιας κατά Κλάδο Διεύθυνσης των ΕΔ, αποφασίζει και υλοποιεί τις τοποθετήσεις, μεταθέσεις, αποσπάσεις και διαθέσεις του προσωπικού των κατηγοριών της προηγούμενης παραγράφου. Η παραπάνω αρμοδιότητα δύναται να μεταβιβάζεται στους αρχηγούς των Γενικών Επιτελείων, οι οποίοι έχουν δικαίωμα περαιτέρω μεταβίβασής της». Διατύπωση που μάλλον στη διατήρηση του ρουσφετιού και του «βύσματος» παραπέμπει. Με άλλη διάταξη, τα αγροτικά ιατρεία και τα Κέντρα Υγείας θα μπορούν να στελεχωθούν με γιατρούς που υπηρετούν τη θητεία τους, εντείνοντας την εργασιακή εκμετάλλευση των φαντάρων και βάζοντας το στρατό να καλύπτει τα κενά του κοινωνικού κράτους. Την ίδια ώρα, παραμένουν οι παραβιάσεις των δικαιωμάτων των αντιρρησιών συνείδησης και η εναλλακτική θητεία συνεχίζει να έχει τιμωρητικό χαρακτήρα, κόντρα στα ευρωπαϊκά πρότυπα. Στα θέματα οικονομικής πολιτικής πάλι, υπάρχει πλήρη ταύτιση με τις κατευθύνσεις της ΕΕ.
Μικρή αναδρομή στην πολιτική πραγματικών ή… φανταστικών συμμαχιών του ΣΥΡΙΖΑ
Για να απαντηθεί αυτό το κρίσιμο ερώτημα, χρειάζεται να ξεκαθαρίσουμε πρώτα ποιοι είναι οι κύριοι παράγοντες της κρίσης των ασφαλιστικών ταμείων στην Ελλάδα.
Να μην περάσει!
Το πρώτο δίμηνο της νέας χρονιάς, η κυβέρνηση δείχνει αποφασισμένη να προχωρήσει στην πλήρη εφαρμογή όσων προβλέπονται στο μνημόνιο Τσίπρα. Τα παραμύθια του «παράλληλου προγράμματος» έσβησαν μαζί με το 2015 και τα επικοινωνιακά τεχνάσματα, που επιχειρούν να θολώσουν τη σκληρή πραγματικότητα, δεν αρκούν για να φτιάξουν έναν ασφαλή διάδρομο διαφυγής από το «ναρκοπέδιο» της πολιτικής αστάθειας.
Όταν ο Τσίπρας εκλιπαρεί τον Λεβέντη να τον στηρίξει στην κατεδάφιση του Ασφαλιστικού...
ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΩΝ:
Ο σάλος που ξέσπασε από το παπαδαριό και το σκοταδιστικό σκυλολόι ενάντια στο σύμφωνο συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια βοήθησε την κυβέρνηση να περάσει μαζί με το Ν. 4356/2015 -στα κρυφά και χωρίς πολύ ντόρο- την ποινικοποίηση των διαδηλώσεων. Σύμφωνα λοιπόν με το άρθρο 27 αυτού του νόμου:
«Το άρθρο 292 του Ποινικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής: 1. Όποιος με πρόθεση παρεμποδίζει τη λειτουργία κοινόχρηστης εγκατάστασης που εξυπηρετεί τη συγκοινωνία και ιδίως αυτοκινητοδρόμου, σιδηροδρόμου, αεροπλάνου, λεωφορείου, ταχυδρομείου ή τηλεγράφου που προορίζονται για κοινή χρήση τιμωρείται με φυλάκιση έως ένα (1) έτος. 2. Αν η πράξη της παραγράφου 1 είχε σημαντική διάρκεια επιβάλλεται φυλάκιση μέχρι τρία (3) έτη». Να δούμε τώρα πώς ο ΣΥΡΙΖΑ και η νεολαία του θα καλέσουν ξανά σε διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις, «παρανομώντας». Ποτέ δεν ξέρεις. Ίσως και να χρειαστεί συγκέντρωση στα δικαστήρια για να αθωωθούν μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, που θα έχουν συλληφθεί σε πορείες και συλλαλητήρια να παρεμποδίζουν τη λειτουργία των αυτοκινητόδρομων. Το υπουργείο Δικαιοσύνης υποστήριξε ότι η διάταξη προϋπήρχε και ότι απλά οι ποινές γίνονται ηπιότερες. Δεν μας εξηγεί φυσικά γιατί δεν καταργεί διατάξεις που στρέφονται ενάντια στο δικαίωμα της διαδήλωσης. Παρ’ όλα αυτά, η πραγματική Αριστερά χρειάζεται να πάρει άμεσα πρωτοβουλίες απέναντι στην καταστολή και την ποινικοποίηση των κοινωνικών αγώνων.
Έντονη διπλωματική κινητικότητα και διαρκή παζάρια ξεδιπλώνονται στην ανατολική Μεσόγειο, με όλους τους εμπλεκόμενους να επιχειρούν να αποσπάσουν τα μεγαλύτερα δυνατά κέρδη, καθώς η «μοιρασιά της λείας» δείχνει να μπαίνει (;) στην τελική ευθεία.