πολιτική

Οι κυβερνητικές ακροβασίες σε ένα εγχείρημα υπονομευμένο από το μνημόνιο απειλούν να ευτελίσουν την ελπιδοφόρα «παιδαγωγική του μέλλοντος»

Κάτω από τον πολιτικό παγετώνα που μας πλάκωσε κυλάνε μεγάλες φλέβες οργής, που δεν βρίσκουν ακόμη διέξοδο προς την επιφάνεια.

Από την πρώτη θητεία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είχε φανεί η επιλογή «συνέχειας του κράτους» και στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής και συγκεκριμένα στη στρατηγική επιλογή του ελληνικού καπιταλισμού (και του αμερικανικού ιμπεριαλισμού) για τη συγκρότηση και ανάπτυξη του άξονα «Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ», στον οποίο προστέθηκε και η Αίγυπτος, μετά την ανατροπή του Μόρσι και την εγκαθίδρυση της δικτατορίας του Σίσι.

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟ ΠΕΡΙΤΥΛΙΓΜΑ: Τη διεξαγωγή του Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ τον Απρίλιο αποφάσισε η τελευταία ΚΕ του αρχηγικού κόμματος, που έχει μετατραπεί σε θλιβερό απολογητή της κυβερνητικής πολιτικής. Στο κλείσιμο των εργασιών, ο γραμματέας της ΚΕ, Π. Ρήγας, κατήγγειλε τον «ανελέητο πόλεμο μονταζιέρας» και πώς «κάθε βράδυ τα κανάλια ανταλλάσσουν τη σκυτάλη μεταξύ τους για το ποιος θα διαστρεβλώσει περισσότερο τις θέσεις της κυβέρνησης». Κάτι σαν το τελευταίο άρθρο του Στ. Ψυχάρη στο «Βήμα», για παράδειγμα, που καλεί σε μορατόριουμ πολιτικά και επιχειρηματικά συμφέροντα, ώστε να αφεθεί ο Αλέξης Τσίπρας να κυβερνήσει. Συνεπώς, κατά τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν φταίει η αντιλαϊκή και ρατσιστική πολιτική της κυβέρνησης, αλλά η κακή επικοινωνιακή διαχείριση των «επιτευγμάτων» της, όπως η επερχόμενη παράδοση στεγαστικών και μη δανείων στα distress funds. Φυσικά, από την ομιλία του δεν έλειψε και η επίθεση στη Λαϊκή Ενότητα, μάλλον επειδή δεν βλέπουμε το δήθεν «ταξικό πρόσημο» των νομοσχεδίων που έρχονται με διαδικασίες κατεπείγοντος και το «παράλληλο πρόγραμμα» της κρατικής φιλανθρωπίας: «ΚΕΠ των φτωχών», επέκταση 5μηνων κλπ.

«Τι τα θέλετε, αυτή είναι η εποχή μας. Δεν υπάρχει λόγος να αγανακτεί κανείς. Όταν κόβονται δέντρα είναι φυσικό να εκσφενδονίζονται πελεκούδια»
Ιλία Έρενμπουργκ,
Η πολυτάραχη ζωή του Λάσικ Ρόιτσβαντς

Το τελευταίο διάστημα, σημαντικά γεγονότα στη Λ. Αμερική, τη Μ. Ανατολή και την Ευρώπη –για να μείνουμε στις πιο σημαντικές «εστίες» των εξελίξεων– διαμορφώνουν μια συγκυρία δύσκολη και πιεστική για το κίνημα και την Αριστερά: δεξιά αντεπίθεση στη Λ. Αμερική (ανατροπές από τα δεξιά στην Αργεντινή και τη Βενεζουέλα), στρατιωτικός νόμος και κράτος «έκτακτης ανάγκης» στο Παρίσι, η άνοδος της άκρας δεξιάς όχι μόνο στην κεντρική αλλά και στη δυτική και νότια Ευρώπη, σε μια Ευρώπη της λιτότητας, του αυταρχισμού και του ρατσισμού, στήριξη από το πορτογαλικό Μπλόκο της Αριστεράς και το πορτογαλικό ΚΚ μιας σοσιαλφιλελεύθερης κυβέρνησης, διαφαινόμενη όχι απλώς εκλογική αλλά και πολιτική ήττα του Podemos στην Ισπανία, δυναμική μετατροπής του διαρκούς πολέμου στη Συρία σε περιφερειακή και διεθνή σύγκρουση με το δράμα των προσφύγων να κορυφώνεται και τα τύμπανα του πολέμου να χτυπούν όλο και πιο δυνατά.

Το φιάσκο με την αναβολή των εκλογών της 22ας Νοέμβρη αποκάλυψε με ηχηρό τρόπο τη διαλυτική κρίση της Νέας Δημοκρατίας και τις ανοιχτές πολιτικές διαφωνίες στο εσωτερικό της. Η Δεξιά, αδυνατώντας να υπερβεί τα αδιέξοδά της, βαδίζει ακόμα και σε διάσπαση, παρά τους όρκους πίστης των στελεχών της στην «ενότητα της παράταξης».

Ο πρωθυπουργός ανοίγει ζήτημα «εθνικής συνεννόησης», συγκαλείται με αίτημά του συμβούλιο πολιτικών αρχηγών, αποκαθίστανται οι σχέσεις με τον Γιάννη Στουρνάρα, κυβερνητικά στελέχη στήνουν «γέφυρες συνεννόησης» με τον Βασίλη Λεβέντη, ο μεγάλος συστημικός Τύπος αφιερώνει σελίδες επί σελίδων και άρθρα επί άρθρων για την αναπότρεπτη πορεία προς την κυβερνητική διεύρυνση με κατάληξη «οικουμενική» κυβέρνηση μνημονιακής σωτηρίας. Και όλα αυτά δύο μόλις μήνες μετά τον θρίαμβο του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου. Πίσω ή μέσα από όλα αυτά, το κοινό μυστικό είναι ότι διαμορφώνονται ξανά συνθήκες μείζονος πολιτικής αστάθειας. Η δεύτερη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι στην πράξη ένα τυμπανιαίο πολιτικό πτώμα. Την «ανέτρεψε» ο ίδιος ο πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ με τις πολιτικές του πρωτοβουλίες!

Μήνας φωτιά αναδεικνύεται για την κυβέρνηση ο Δεκέμβρης, καθώς μέσα σε τρεις εβδομάδες καλείται να ψηφίσει τον προϋπολογισμό, 13 προαπαιτούμενα για την υποδόση του 1 δισ. ευρώ και ίσως το ασφαλιστικό-έκτρωμα ή μέρος αυτού, εφόσον οι κυβερνητικές ελπίδες για κάποια «σαλαμοποίηση» των ασφαλιστικών διατάξεων βρήκαν στον τοίχο του κουαρτέτου.

ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΤΑ ΤΡΑΚΤΕΡ:
Η Ενωτική Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων Νομού Λάρισας κλιμακώνει τον κύκλο των κινητοποιήσεων, που εξελίσσονται εδώ και ένα μήνα σε όλο τον νομό με επαρχιακά συλλαλητήρια. Έτσι, την Πέμπτη 3/12, οπότε ξεκινάει η συζήτηση στη Βουλή για τον προϋπολογισμό, θα στηθεί μπλόκο στον κόμβο Πλατυκάμπου-Αγιάς, «ώστε να δώσουμε μαζική, μαχητική και ενωτική απάντηση, διεκδικώντας τα αιτήματα επιβίωσης, όπως αυτά αποφασίστηκαν στην πανελλαδική σύσκεψη της Επιτροπής των Μπλόκων», αναφέρει η σχετική ανακοίνωση της Ομοσπονδίας. Επίσης, την ερχόμενη Κυριακή 6/12 στις 12 μμ, στον Παλαμά Καρδίτσας θα πραγματοποιηθεί Πανελλαδική Σύσκεψη της Επιτροπής των Μπλόκων, όπου θα αποφασιστεί η περαιτέρω κλιμάκωση και ο πανελλαδικός συντονισμός των κινητοποιήσεων. Ο προϋπολογισμός προβλέπει νέα αφαίμαξη για το αγροτικό εισόδημα: την αύξηση του συντελεστή φόρου για τα εισοδήματα του 2015 (32 εκατομμύρια ευρώ), την προκαταβολή φόρου (79 εκατομμύρια ευρώ), την αύξηση κατά 12% των ασφαλιστικών εισφορών του ΟΓΑ και την κατάργηση της επιστροφής φόρου από το πετρέλαιο.

Η «χώρα χρειάζεται ανάπτυξη», «η ελληνική κοινωνία βρίσκεται αντιμέτωπη με την καταστροφή», «να αξιοποιήσουμε παραγωγικά τις πλουτοπαραγωγικές πηγές», «θα πρέπει να κάνει το δημόσιο παραγωγικές επενδύσεις για να βγούμε από την κρίση», «να προστατευθούν αναπτυσσόμενοι παραγωγικοί κλάδοι». Όλα αυτά είναι φράσεις και προτάσεις που επαναλαμβάνονται συχνά από αριστερούς αγωνιστές που τόλμησαν να πάνε κόντρα σε όλα τα μνημόνια (και στο τρίτο και χειρότερο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) και που μάχονται ειλικρινά τις πολιτικές ισοπέδωσης των συντάξεων και του εργατικού εισοδήματος.

Να γκρεμίσουμε τα τείχη της Ευρώπης-φρούριο

Είναι 27 Οκτώβρη 2005. Μια παρέα παιδιών παίζει μπάλα σε μια αλάνα στο Clichy-sous-Bois. Και έχουν ένα «ατύχημα». Δεν σκίζουν τα παπούτσια τους, δεν ματώνουν τα γόνατά τους, το παιχνίδι δεν διακόπτεται από τον διαιτητή. Το παιχνίδι διακόπτεται από την αστυνομία. Είναι μια περίοδος που έχουν ενταθεί οι έλεγχοι στην περιοχή. Τα παιδιά δεν έχουν χαρτιά μαζί τους. Ούτε κι εμείς κουβαλούσαμε ταυτότητα όταν παίζαμε μπάλα στα δεκαπέντε μας. Θέλουν λοιπόν να αποφύγουν τον έλεγχο. Θέλουν να γυρίσουν σπίτι τους και όχι να πάνε στο τμήμα. Το βάζουν στα πόδια και η αστυνομία τα κυνηγάει. Βρίσκουν καταφύγιο σε έναν υποσταθμό του ηλεκτρικού ρεύματος. Τρία από αυτά παθαίνουν ηλεκτροπληξία. Ο Muhittin Altun (17) επιβιώνει. Οι Zyed Benna (17) και Bouna Traoré (15) δεν είναι τόσο τυχεροί. Όταν πέφτει η νύχτα, η οργή ξεχειλίζει στους δρόμους των υποβαθμισμένων γαλλικών προαστίων.

Η Διάσκεψη για το Κλίμα στο Παρίσι και το αβυσσαλέο χάσμα που διαπερνά το καπιταλιστικό σύμπαν

Δυο μήνες μετά τις εκλογές της 20/9

Με συνέπεια και πάντα «εμπροθέσμως», η κυβέρνηση υλοποιεί σε δόσεις το τρίτο -και σκληρότερο- μνημόνιο. Με την ίδια συνέπεια επαναλαμβάνει τη στερεότυπη επικοινωνιακή σκηνοθεσία της «σκληρής διαπραγμάτευσης» σε κάθε νέο «πακέτο» σκληρών μέτρων που νομοθετεί. Κατά μία εντυπωσιακή... σύμπτωση, η «σκληρή διαπραγμάτευση» για το ζήτημα των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας διήρκεσε ξανά 17 ώρες (!), οδηγώντας βεβαίως για μία ακόμη φορά στο ίδιο αποτέλεσμα: την προσυπογραφή των προτάσεων των δανειστών... Ακολουθεί άλλη μία... σκληρή διαπραγμάτευση μέσα στο Νοέμβριο για το Ασφαλιστικό, της οποίας το αποτέλεσμα έχει επίσης προαναγγελθεί: πλήρης κατεδάφιση του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος.

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΣΙΠΡΑ-ΕΡΝΤΟΓΑΝ:
Ο Τσίπρας αυτές τις μέρες επισκέπτεται τον Ερντογάν στην Τουρκία. Στο κέντρο των συζητήσεων είναι ο λεγόμενος «έλεγχος των προσφυγικών ροών». Δηλαδή η ένταση της καταπίεσης πάνω σε εξαθλιωμένους ανθρώπους που προσπαθούν να διαφύγουν από μια καταστροφή που δεν προκάλεσαν αυτοί. Υπό κανονικές συνθήκες, ένας αριστερός πρωθυπουργός, ακόμα κι ένας συνεπής δημοκράτης αστός πολιτικός, θα έπρεπε να θέτει ως καθήκον του μέσα σε αυτήν την κολασμένη συγκυρία την υποστήριξη μιας πολιτικής ειρήνης και συνεργασίας ανάμεσα στις δύο όχθες του Αιγαίου, με πρώτο στόχο το σταμάτημα της δολοφονικής βαρβαρότητας σε βάρος των προσφύγων. Δυστυχώς όμως, η μνημονιακή υποταγή πάει χέρι χέρι με την υποταγή στους ιμπεριαλιστικούς και ρατσιστικούς στόχους της ΕΕ και των ΗΠΑ. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Αλ. Τσίπρας επισκέπτεται την Τουρκία ως πρωθυπουργός μιας χώρας του «άξονα» Ελλάδα-Ισραήλ-Αίγυπτος. Γεγονός που δεν αφήνει περιθώριο για επανάπαυση για κανέναν μέσα στην Αριστερά.

Παραμένει πολεμικό το εσωκομματικό πεδίο στη ΝΔ, λίγες μόνο μέρες πριν από την εκλογή του νέου αρχηγού στις 22 Νοέμβρη.

Οι τρομοκρατικές επιθέσεις του ISIS στο Παρίσι αντιμετωπίστηκαν –και σωστά!– από την παγκόσμια Αριστερά με αποτροπιασμό και καταγγελία. Εξάλλου στις περιοχές που ελέγχουν οι τζιχαντιστές αντιμετωπίζουν την κάθε απόχρωσης Αριστερά με δολοφονικό τρόπο.

Βαδίζοντας προς τη γενική απεργία της 12ης Νοέμβρη, όλο και περισσότερο φαίνεται να μαζικοποιείται ένα δυναμικό αντίστασης στη λιτότητα και στα βάρβαρα αντεργατικά μέτρα που περιέχει το Μνημόνιο 3 και που έχουν ήδη αρχίσει να ψηφίζονται και να εφαρμόζονται από την κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου.

Πριν περάσει ενάμισης μήνας από τις εκλογές της 20ής Σεπτέμβρη, η κυβέρνηση εμφανίζει έντονα σημάδια «απώλειας στήριξης». Το μεγάλο πολιτικό κεφάλαιο του εκλογικού θριάμβου αποδεικνύεται αδύναμο να επιβεβαιώσει τις -ρηχές, όπως γίνεται φανερό- προφητείες περί μακράς και αδιατάρακτης πολιτικής ηγεμονίας. Αντ’ αυτής, πληθαίνουν τα σημάδια και οι ενδείξεις πως ούτε αυτή η κυβέρνηση θα αποφύγει τη μοίρα των προηγούμενων, για τις οποίες ίσχυσε ο αδυσώπητος κανόνας «ο μνημονιακός Κρόνος τρώει τα παιδιά του».

Όσα προέβλεπαν οι ασφαλιστικές διατάξεις του Τρίτου Μνημονίου αρχίζουν να εφαρμόζονται, η απειλή για νέες μειώσεις -ακόμα και σε συντάξεις κάτω από τα 1.000 ευρώ- είναι υπαρκτή, ενώ η κυβέρνηση ετοιμάζεται να φέρει μέσα στο μήνα το νομοσχέδιο κατεδάφισης της κοινωνικής ασφάλισης. Το μέγεθος της πρόκλησης κάνει αναγκαία τη δυναμική απάντηση εργαζομένων και συνταξιούχων, με πρώτο σταθμό τη γενική απεργία.

Όσα προέβλεπαν οι ασφαλιστικές διατάξεις του Τρίτου Μνημονίου αρχίζουν να εφαρμόζονται, η απειλή για νέες μειώσεις -ακόμα και σε συντάξεις κάτω από τα 1.000 ευρώ- είναι υπαρκτή, ενώ η κυβέρνηση ετοιμάζεται να φέρει μέσα στο μήνα το νομοσχέδιο κατεδάφισης της κοινωνικής ασφάλισης. Το μέγεθος της πρόκλησης κάνει αναγκαία τη δυναμική απάντηση εργαζομένων και συνταξιούχων, με πρώτο σταθμό τη γενική απεργία.

«ΒΟΛΤΑ» ΜΑΧΗΤΙΚΩΝ ΣΤΟ ΙΣΡΑΗΛ:
Ελληνικά F-16 συμμετείχαν στην ισραηλινή αεροπορική άσκηση «Μπλε Σημαία», στην οποία έλαβαν μέρος και αεροπορικές δυνάμεις των ΗΠΑ. Το Ισραήλ χαρακτηρίζει την άσκηση ως τη μεγαλύτερη στην ιστορία του. Οι σχεδόν 250 πτήσεις, που κράτησαν περίπου δύο εβδομάδες, πραγματοποιήθηκαν στην έρημο της Αραβά, στο νότιο Ισραήλ. Τη στιγμή που ο Νετανιάχου ανακαλύπτει «συνεργασία» Ναζί και Παλαιστινίων στο Ολοκαύτωμα(!) για να δικαιολογήσει την πολιτική εθνοκάθαρσης κατά του παλαιστινιακού λαού, η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου εμβαθύνει τη στρατιωτική συνεργασία με το κράτος-τρομοκράτη του Ισραήλ. Φυσικά, πάντα στο όνομα της ελληνικής ΑΟΖ και της «ασφάλειας» του συμμαχικού άξονα Αθήνας-χούντα Καΐρου-Λευκωσίας-Τελ Αβίβ, που απομονώνει την Τουρκία. Η πειθήνια εξυπηρέτηση των συμφερόντων του αμερικανικού και γενικά του δυτικού ιμπεριαλισμού στην περιοχή της ΝΑ Μεσογείου οδηγεί αναπόφευκτα σε τέτοιες ντροπιαστικές συνεργασίες. Τι πολεμικούς κινδύνους εγκυμονούν αυτές οι «φιλίες» μάλλον αφήνει αδιάφορους τους ενοίκους του Μαξίμου.

Μετά το τέλος του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, οι ηγέτες της Δύσης «πρόσφεραν» ένα κράτος στους Ευρωπαίους Εβραίους, με τη δικαιολογία ότι δεν πρέπει αυτοί να κινδυνεύσουν να ξαναϋποστούν όσα έπαθαν από τα διαρκή πογκρόμ αιώνων, τα οποία κορυφώθηκαν με το ναζιστικής έμπνευσης και εκτέλεσης Ολοκαύτωμα. Όμως δεν πρόσφεραν αυτό το κράτος μέσα στη «Γηραιά Ήπειρο», όπως θα ήταν το φυσιολογικό, αλλά σε μια περιοχή που όλως τυχαίως μπορούσε να αποτελέσει ένα αβύθιστο αεροπλανοφόρο το οποίο θα απειλεί όλα τα αραβικά καθεστώτα ελέγχοντας όλες τις πετρελαιοπαραγωγές χώρες της περιοχής.

Πλαστικοποίηση του χρήματος με πρόσχημα τη φοροδιαφυγή ή όλα τα λεφτά στις τράπεζες και στους δανειστές

Με μνημόνιο χωρίς αναισθητικό, με πρώτη φορά αριστερό ατλαντισμό χωρίς όριο και με «ηγεμονικές» κινήσεις αναδόμησης του αστικού-μνημονιακού μπλοκ εξουσίας, η «πρώτη φορά κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ χωρίς Αριστερά» επιχειρεί να ολοκληρώσει το έγκλημα της εμπέδωσης του μνημονιακού καθεστώτος ακραίας εκμετάλλευσης, με πολιτικό ισοδύναμο την ανάδειξη του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ σε ηγεμονικό διαχειριστή αυτού του καθεστώτος.

Η αντίληψη της «συνέχειας του κράτους» και της υποταγής στο «ρεαλισμό» διαπνέουν σχεδόν όλες τις ενέργειες της περιφέρειας Αττικής, στο διάστημα που η «μικρή πρωθυπουργός» Ρ. Δούρου και η «Δύναμη Ζωής», βρίσκονται στο τιμόνι της.

ΜΑΙΝΕΤΑΙ Ο ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΣΤΗ ΝΔ:
Συνεχίζεται ο εσωκομματικός εμφύλιος στη ΝΔ, εν όψει της ανάδειξης του νέου αρχηγού στις 22/11 (με πιθανό ενδεχόμενο την αναβολή των εκλογών). Αλληλοκατηγορίες για στημένες διαδικασίες, υπονοούμενα για διαπλοκή με επιχειρηματικά συμφέροντα, ανοιχτές συγκρούσεις με αρκετά «γαλλικά», συνθέτουν το προεκλογικό σκηνικό έντασης. Ο «περίπατος» που περίμενε ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, αν και οι δημοσκοπήσεις τον δείχνουν μπροστά, δεν φαντάζει πλέον ανέμελος και οι εκρήξεις του έχουν γίνει αγαπημένο θέμα για τις παραπολιτικές στήλες. Και ενώ οι Μητσοτάκης-Γεωργιάδης δείχνουν να «ασθμαίνουν», η υποψηφιότητα Τζιτζικώστα κερδίζει έδαφος. Το φλερτ του τελευταίου με τη σκληρή δεξιά έχει πλέον μετατραπεί σε ανοιχτή υποστήριξη των ηγετικών στελεχών της περιόδου Σαμαρά προς τον περιφερειάρχη της δήθεν «ανανέωσης». Ο Παπαμιμίκος, από Γραμματέας της ΝΔ, έχει μετατραπεί σε κομματάρχη του, ενώ αρκετά ΜΜΕ του δεξιού και ακροδεξιού χώρου έχουν αναλάβει εργολαβία το «λιβάνισμά» του. Και μέσα στο χαμό, η Ντόρα –μάλλον με «δάχτυλο» Σαμαρά– δεν βρήκε ανταπόκριση από τα αδελφά κόμματα της ΝΔ στην πρόθεσή της να διεκδικήσει την αντιπροεδρία του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και αποσύρθηκε. Υποψηφιότητα που είχε προταθεί από τον Μεϊμαράκη. Η κρίση προσανατολισμού του κύριου πολιτικού σχηματισμού της αστικής τάξης εντείνεται, μαζί με τις αντιπαραθέσεις στο εσωτερικό του. Αντί για την ολική ανασύνταξη, η διάσπαση της ΝΔ δεν μπορεί πλέον να αποκλειστεί.

Σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση παίρνει το δρόμο για τις πιο μεγάλες κοινωνικές αναταραχές μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Σ’ όλη την Ευρώπη η απληστία των πλούσιων ξαναβγάζει την εργατική τάξη στο δρόμο. Αν δεν ανατραπεί τώρα η λιτότητα, όλα τα εργατικά δικαιώματα, που καταχτήθηκαν τα τελευταία 150 χρόνια, θα είναι σύντομα παρελθόν. Μαζί τους θα έχουν εξαφανιστεί και οι δημοκρατικές ελευθερίες, γιατί στην Ευρώπη πια όλα τα ουσιαστικά ζητήματα τα αποφασίζουν κλειστές ομάδες τραπεζιτών, χωρίς κανέναν έλεγχο από τα κοινοβούλια και πολύ περισσότερο χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τις διαμαρτυρίες των πληβείων.