πολιτική

Η αξιολόγηση, οι «αντιθέσεις» ΔΝΤ- Ευρωπαίων και η διολίσθηση από την «αναδιάρθρωση» στην «αναδιαμόρφωση» του χρέους

Πριν κλείσει 6μηνο από το «θρίαμβο» της 20ής Σεπτέμβρη

«ΔΩΡΟ» ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ:
Κατά πλειοψηφία πέρασε τελικά στο Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής (78 υπέρ, 16 κατά, 2 λευκά) η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) για το γήπεδο που θέλει να χτίσει η «Δικέφαλος ΑΕ» στη Ν. Φιλαδέλφεια. Η «αριστερή» διοίκηση της Περιφέρειας, σε συμπόρευση με τους συμβούλους της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και των ΑΝΕΛ, άνοιξε την πόρτα για να ξεκινήσουν οι διαδικασίες έκδοσης οικοδομικής άδειας για την κατασκευή του γηπέδου (απομένει πλέον μόνο η υπογραφή του αρμόδιου υπουργού Περιβάλλοντος), ώστε να παραχωρηθεί δημόσια έκταση του άλσους της περιοχής σε μια ιδιωτική εταιρεία και να δοθούν 20 εκατομμύρια δημόσιου χρήματος στον Δ. Μελισσανίδη. Από την άλλη, ο τοπικός Δήμος –που απέρριψε την ΜΠΕ– έχει εκφράσει έντονες διαφωνίες για τις περιβαλλοντικές και κοινωνικές επιπτώσεις που θα έχει το έργο, ενώ τόσο ο δήμαρχος, όσο και οι κάτοικοι, που αντιδρούν στα σχέδια της εταιρείας, έχουν δεχτεί απειλές και προπηλακισμούς. Κατά ψήφισαν οι περιφερειακοί σύμβουλοι που αναφέρονται στη ΛΑΕ και δεν έχουν αποχωρήσει από τη «Δύναμη Ζωής», όσοι έχουν ήδη ανεξαρτητοποιηθεί, οι σύμβουλοι του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ακόμα και ο Τζήμερος (!) που ζήτησε να βρεθούν τα κεφάλαια από την αγορά. Οι προεκλογικές εξαγγελίες της Ρ. Δούρου, που μιλούσαν για μάχη «με τα κατεστημένα συμφέροντα», φαντάζουν πολύ μακρινές.

«Ασφάλεια» και στρατιωτική συνεργασία προαναγγέλλει ο άξονας Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ

Με στόχο να εφαρμοστεί μια ακόμα πιο βάρβαρη αντιπροσφυγική πολιτική, επιστρατεύεται ο εκβιασμός «εξόδου από τη Σένγκεν».

Η αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση της κυβέρνησης Τσίπρα αναδεικνύεται σε βαρόμετρο για την ίδια την πορεία της. Οι γενικευμένες κοινωνικές αντιδράσεις για το έκτρωμα Κατρούγκαλου και οι ασφυκτικές απαιτήσεις των δανειστών -που θέλουν περισσότερο «αίμα» συνταξιούχων- έχουν μεγαλώσει την ανησυχία του Μαξίμου, που βλέπει ότι η επιβολή του νεοφιλελεύθερου σχεδίου διάλυσης της κοινωνικής ασφάλισης μόνο περίπατος δεν θα είναι.

Ανατρέποντας όλα τα προγνωστικά και το προβάδισμα 11 μονάδων του Μεϊμαράκη από τον πρώτο γύρο, ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναδείχθηκε νέος αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, με ποσοστό 52,7%. Όπως ήταν αναμενόμενο, αυτή η εκλογή πυροδότησε συζητήσεις και διεργασίες σε όλο το πολιτικό σκηνικό.

Υπάρχει ένα δεδομένο στην ελληνική μνημονιακή ιστορία που έχει τη σημασία του: οι δύο τελευταίοι μνημονιακοί πρωθυπουργοί, ο Αντώνης Σαμαράς και ο Αλέξης Τσίπρας της δεύτερης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, κατέφυγαν στο «στρατήγημα» να θέσουν ζήτημα αποχώρησης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) από το ελληνικό πρόγραμμα.

«ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΤΟΜΗ»;
Το νομοσχέδιο του υπουργείου «Άμυνας» με τίτλο «Ρύθμιση θεμάτων μεταθέσεων οπλιτών, μέριμνας προσωπικού και άλλες διατάξεις» συζητείται αυτές τις μέρες στη Βουλή. Όπως συμβαίνει με κάθε σχεδόν νομοθέτημα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ο Δ. Βίτσας χαρακτήρισε το νομοσχέδιο «ριζοσπαστική τομή», γιατί λέει ρυθμίζει τις μεταθέσεις οπλιτών με δίκαιο τρόπο. Παρ’ όλα αυτά, στο άρθρο 1 διαβάζει κανείς: «Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, κατόπιν εισήγησης της αρμόδιας κατά Κλάδο Διεύθυνσης των ΕΔ, αποφασίζει και υλοποιεί τις τοποθετήσεις, μεταθέσεις, αποσπάσεις και διαθέσεις του προσωπικού των κατηγοριών της προηγούμενης παραγράφου. Η παραπάνω αρμοδιότητα δύναται να μεταβιβάζεται στους αρχηγούς των Γενικών Επιτελείων, οι οποίοι έχουν δικαίωμα περαιτέρω μεταβίβασής της». Διατύπωση που μάλλον στη διατήρηση του ρουσφετιού και του «βύσματος» παραπέμπει. Με άλλη διάταξη, τα αγροτικά ιατρεία και τα Κέντρα Υγείας θα μπορούν να στελεχωθούν με γιατρούς που υπηρετούν τη θητεία τους, εντείνοντας την εργασιακή εκμετάλλευση των φαντάρων και βάζοντας το στρατό να καλύπτει τα κενά του κοινωνικού κράτους. Την ίδια ώρα, παραμένουν οι παραβιάσεις των δικαιωμάτων των αντιρρησιών συνείδησης και η εναλλακτική θητεία συνεχίζει να έχει τιμωρητικό χαρακτήρα, κόντρα στα ευρωπαϊκά πρότυπα. Στα θέματα οικονομικής πολιτικής πάλι, υπάρχει πλήρη ταύτιση με τις κατευθύνσεις της ΕΕ.

Μικρή αναδρομή στην πολιτική πραγματικών ή… φανταστικών συμμαχιών του ΣΥΡΙΖΑ

Για να απαντηθεί αυτό το κρίσιμο ερώτημα, χρειάζεται να ξεκαθαρίσουμε πρώτα ποιοι είναι οι κύριοι παράγοντες της κρίσης των ασφαλιστικών ταμείων στην Ελλάδα.

Να μην περάσει!

Το πρώτο δίμηνο της νέας χρονιάς, η κυβέρνηση δείχνει αποφασισμένη να προχωρήσει στην πλήρη εφαρμογή όσων προβλέπονται στο μνημόνιο Τσίπρα. Τα παραμύθια του «παράλληλου προγράμματος» έσβησαν μαζί με το 2015 και τα επικοινωνιακά τεχνάσματα, που επιχειρούν να θολώσουν τη σκληρή πραγματικότητα, δεν αρκούν για να φτιάξουν έναν ασφαλή διάδρομο διαφυγής από το «ναρκοπέδιο» της πολιτικής αστάθειας.

Όταν ο Τσίπρας εκλιπαρεί τον Λεβέντη να τον στηρίξει στην κατεδάφιση του Ασφαλιστικού...

ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΩΝ:
Ο σάλος που ξέσπασε από το παπαδαριό και το σκοταδιστικό σκυλολόι ενάντια στο σύμφωνο συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια βοήθησε την κυβέρνηση να περάσει μαζί με το Ν. 4356/2015 -στα κρυφά και χωρίς πολύ ντόρο- την ποινικοποίηση των διαδηλώσεων. Σύμφωνα λοιπόν με το άρθρο 27 αυτού του νόμου:
«Το άρθρο 292 του Ποινικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής: 1. Όποιος με πρόθεση παρεμποδίζει τη λειτουργία κοινόχρηστης εγκατάστασης που εξυπηρετεί τη συγκοινωνία και ιδίως αυτοκινητοδρόμου, σιδηροδρόμου, αεροπλάνου, λεωφορείου, ταχυδρομείου ή τηλεγράφου που προορίζονται για κοινή χρήση τιμωρείται με φυλάκιση έως ένα (1) έτος. 2. Αν η πράξη της παραγράφου 1 είχε σημαντική διάρκεια επιβάλλεται φυλάκιση μέχρι τρία (3) έτη». Να δούμε τώρα πώς ο ΣΥΡΙΖΑ και η νεολαία του θα καλέσουν ξανά σε διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις, «παρανομώντας». Ποτέ δεν ξέρεις. Ίσως και να χρειαστεί συγκέντρωση στα δικαστήρια για να αθωωθούν μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, που θα έχουν συλληφθεί σε πορείες και συλλαλητήρια να παρεμποδίζουν τη λειτουργία των αυτοκινητόδρομων. Το υπουργείο Δικαιοσύνης υποστήριξε ότι η διάταξη προϋπήρχε και ότι απλά οι ποινές γίνονται ηπιότερες. Δεν μας εξηγεί φυσικά γιατί δεν καταργεί διατάξεις που στρέφονται ενάντια στο δικαίωμα της διαδήλωσης. Παρ’ όλα αυτά, η πραγματική Αριστερά χρειάζεται να πάρει άμεσα πρωτοβουλίες απέναντι στην καταστολή και την ποινικοποίηση των κοινωνικών αγώνων.

Έντονη διπλωματική κινητικότητα και διαρκή παζάρια ξεδιπλώνονται στην ανατολική Μεσόγειο, με όλους τους εμπλεκόμενους να επιχειρούν να αποσπάσουν τα μεγαλύτερα δυνατά κέρδη, καθώς η «μοιρασιά της λείας» δείχνει να μπαίνει (;) στην τελική ευθεία.

Οι κυβερνητικές ακροβασίες σε ένα εγχείρημα υπονομευμένο από το μνημόνιο απειλούν να ευτελίσουν την ελπιδοφόρα «παιδαγωγική του μέλλοντος»

Κάτω από τον πολιτικό παγετώνα που μας πλάκωσε κυλάνε μεγάλες φλέβες οργής, που δεν βρίσκουν ακόμη διέξοδο προς την επιφάνεια.

Από την πρώτη θητεία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είχε φανεί η επιλογή «συνέχειας του κράτους» και στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής και συγκεκριμένα στη στρατηγική επιλογή του ελληνικού καπιταλισμού (και του αμερικανικού ιμπεριαλισμού) για τη συγκρότηση και ανάπτυξη του άξονα «Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ», στον οποίο προστέθηκε και η Αίγυπτος, μετά την ανατροπή του Μόρσι και την εγκαθίδρυση της δικτατορίας του Σίσι.

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟ ΠΕΡΙΤΥΛΙΓΜΑ: Τη διεξαγωγή του Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ τον Απρίλιο αποφάσισε η τελευταία ΚΕ του αρχηγικού κόμματος, που έχει μετατραπεί σε θλιβερό απολογητή της κυβερνητικής πολιτικής. Στο κλείσιμο των εργασιών, ο γραμματέας της ΚΕ, Π. Ρήγας, κατήγγειλε τον «ανελέητο πόλεμο μονταζιέρας» και πώς «κάθε βράδυ τα κανάλια ανταλλάσσουν τη σκυτάλη μεταξύ τους για το ποιος θα διαστρεβλώσει περισσότερο τις θέσεις της κυβέρνησης». Κάτι σαν το τελευταίο άρθρο του Στ. Ψυχάρη στο «Βήμα», για παράδειγμα, που καλεί σε μορατόριουμ πολιτικά και επιχειρηματικά συμφέροντα, ώστε να αφεθεί ο Αλέξης Τσίπρας να κυβερνήσει. Συνεπώς, κατά τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν φταίει η αντιλαϊκή και ρατσιστική πολιτική της κυβέρνησης, αλλά η κακή επικοινωνιακή διαχείριση των «επιτευγμάτων» της, όπως η επερχόμενη παράδοση στεγαστικών και μη δανείων στα distress funds. Φυσικά, από την ομιλία του δεν έλειψε και η επίθεση στη Λαϊκή Ενότητα, μάλλον επειδή δεν βλέπουμε το δήθεν «ταξικό πρόσημο» των νομοσχεδίων που έρχονται με διαδικασίες κατεπείγοντος και το «παράλληλο πρόγραμμα» της κρατικής φιλανθρωπίας: «ΚΕΠ των φτωχών», επέκταση 5μηνων κλπ.

«Τι τα θέλετε, αυτή είναι η εποχή μας. Δεν υπάρχει λόγος να αγανακτεί κανείς. Όταν κόβονται δέντρα είναι φυσικό να εκσφενδονίζονται πελεκούδια»
Ιλία Έρενμπουργκ,
Η πολυτάραχη ζωή του Λάσικ Ρόιτσβαντς

Το τελευταίο διάστημα, σημαντικά γεγονότα στη Λ. Αμερική, τη Μ. Ανατολή και την Ευρώπη –για να μείνουμε στις πιο σημαντικές «εστίες» των εξελίξεων– διαμορφώνουν μια συγκυρία δύσκολη και πιεστική για το κίνημα και την Αριστερά: δεξιά αντεπίθεση στη Λ. Αμερική (ανατροπές από τα δεξιά στην Αργεντινή και τη Βενεζουέλα), στρατιωτικός νόμος και κράτος «έκτακτης ανάγκης» στο Παρίσι, η άνοδος της άκρας δεξιάς όχι μόνο στην κεντρική αλλά και στη δυτική και νότια Ευρώπη, σε μια Ευρώπη της λιτότητας, του αυταρχισμού και του ρατσισμού, στήριξη από το πορτογαλικό Μπλόκο της Αριστεράς και το πορτογαλικό ΚΚ μιας σοσιαλφιλελεύθερης κυβέρνησης, διαφαινόμενη όχι απλώς εκλογική αλλά και πολιτική ήττα του Podemos στην Ισπανία, δυναμική μετατροπής του διαρκούς πολέμου στη Συρία σε περιφερειακή και διεθνή σύγκρουση με το δράμα των προσφύγων να κορυφώνεται και τα τύμπανα του πολέμου να χτυπούν όλο και πιο δυνατά.

Το φιάσκο με την αναβολή των εκλογών της 22ας Νοέμβρη αποκάλυψε με ηχηρό τρόπο τη διαλυτική κρίση της Νέας Δημοκρατίας και τις ανοιχτές πολιτικές διαφωνίες στο εσωτερικό της. Η Δεξιά, αδυνατώντας να υπερβεί τα αδιέξοδά της, βαδίζει ακόμα και σε διάσπαση, παρά τους όρκους πίστης των στελεχών της στην «ενότητα της παράταξης».

Ο πρωθυπουργός ανοίγει ζήτημα «εθνικής συνεννόησης», συγκαλείται με αίτημά του συμβούλιο πολιτικών αρχηγών, αποκαθίστανται οι σχέσεις με τον Γιάννη Στουρνάρα, κυβερνητικά στελέχη στήνουν «γέφυρες συνεννόησης» με τον Βασίλη Λεβέντη, ο μεγάλος συστημικός Τύπος αφιερώνει σελίδες επί σελίδων και άρθρα επί άρθρων για την αναπότρεπτη πορεία προς την κυβερνητική διεύρυνση με κατάληξη «οικουμενική» κυβέρνηση μνημονιακής σωτηρίας. Και όλα αυτά δύο μόλις μήνες μετά τον θρίαμβο του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου. Πίσω ή μέσα από όλα αυτά, το κοινό μυστικό είναι ότι διαμορφώνονται ξανά συνθήκες μείζονος πολιτικής αστάθειας. Η δεύτερη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι στην πράξη ένα τυμπανιαίο πολιτικό πτώμα. Την «ανέτρεψε» ο ίδιος ο πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ με τις πολιτικές του πρωτοβουλίες!

Μήνας φωτιά αναδεικνύεται για την κυβέρνηση ο Δεκέμβρης, καθώς μέσα σε τρεις εβδομάδες καλείται να ψηφίσει τον προϋπολογισμό, 13 προαπαιτούμενα για την υποδόση του 1 δισ. ευρώ και ίσως το ασφαλιστικό-έκτρωμα ή μέρος αυτού, εφόσον οι κυβερνητικές ελπίδες για κάποια «σαλαμοποίηση» των ασφαλιστικών διατάξεων βρήκαν στον τοίχο του κουαρτέτου.

ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΤΑ ΤΡΑΚΤΕΡ:
Η Ενωτική Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων Νομού Λάρισας κλιμακώνει τον κύκλο των κινητοποιήσεων, που εξελίσσονται εδώ και ένα μήνα σε όλο τον νομό με επαρχιακά συλλαλητήρια. Έτσι, την Πέμπτη 3/12, οπότε ξεκινάει η συζήτηση στη Βουλή για τον προϋπολογισμό, θα στηθεί μπλόκο στον κόμβο Πλατυκάμπου-Αγιάς, «ώστε να δώσουμε μαζική, μαχητική και ενωτική απάντηση, διεκδικώντας τα αιτήματα επιβίωσης, όπως αυτά αποφασίστηκαν στην πανελλαδική σύσκεψη της Επιτροπής των Μπλόκων», αναφέρει η σχετική ανακοίνωση της Ομοσπονδίας. Επίσης, την ερχόμενη Κυριακή 6/12 στις 12 μμ, στον Παλαμά Καρδίτσας θα πραγματοποιηθεί Πανελλαδική Σύσκεψη της Επιτροπής των Μπλόκων, όπου θα αποφασιστεί η περαιτέρω κλιμάκωση και ο πανελλαδικός συντονισμός των κινητοποιήσεων. Ο προϋπολογισμός προβλέπει νέα αφαίμαξη για το αγροτικό εισόδημα: την αύξηση του συντελεστή φόρου για τα εισοδήματα του 2015 (32 εκατομμύρια ευρώ), την προκαταβολή φόρου (79 εκατομμύρια ευρώ), την αύξηση κατά 12% των ασφαλιστικών εισφορών του ΟΓΑ και την κατάργηση της επιστροφής φόρου από το πετρέλαιο.

Η «χώρα χρειάζεται ανάπτυξη», «η ελληνική κοινωνία βρίσκεται αντιμέτωπη με την καταστροφή», «να αξιοποιήσουμε παραγωγικά τις πλουτοπαραγωγικές πηγές», «θα πρέπει να κάνει το δημόσιο παραγωγικές επενδύσεις για να βγούμε από την κρίση», «να προστατευθούν αναπτυσσόμενοι παραγωγικοί κλάδοι». Όλα αυτά είναι φράσεις και προτάσεις που επαναλαμβάνονται συχνά από αριστερούς αγωνιστές που τόλμησαν να πάνε κόντρα σε όλα τα μνημόνια (και στο τρίτο και χειρότερο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) και που μάχονται ειλικρινά τις πολιτικές ισοπέδωσης των συντάξεων και του εργατικού εισοδήματος.

Να γκρεμίσουμε τα τείχη της Ευρώπης-φρούριο

Είναι 27 Οκτώβρη 2005. Μια παρέα παιδιών παίζει μπάλα σε μια αλάνα στο Clichy-sous-Bois. Και έχουν ένα «ατύχημα». Δεν σκίζουν τα παπούτσια τους, δεν ματώνουν τα γόνατά τους, το παιχνίδι δεν διακόπτεται από τον διαιτητή. Το παιχνίδι διακόπτεται από την αστυνομία. Είναι μια περίοδος που έχουν ενταθεί οι έλεγχοι στην περιοχή. Τα παιδιά δεν έχουν χαρτιά μαζί τους. Ούτε κι εμείς κουβαλούσαμε ταυτότητα όταν παίζαμε μπάλα στα δεκαπέντε μας. Θέλουν λοιπόν να αποφύγουν τον έλεγχο. Θέλουν να γυρίσουν σπίτι τους και όχι να πάνε στο τμήμα. Το βάζουν στα πόδια και η αστυνομία τα κυνηγάει. Βρίσκουν καταφύγιο σε έναν υποσταθμό του ηλεκτρικού ρεύματος. Τρία από αυτά παθαίνουν ηλεκτροπληξία. Ο Muhittin Altun (17) επιβιώνει. Οι Zyed Benna (17) και Bouna Traoré (15) δεν είναι τόσο τυχεροί. Όταν πέφτει η νύχτα, η οργή ξεχειλίζει στους δρόμους των υποβαθμισμένων γαλλικών προαστίων.

Η Διάσκεψη για το Κλίμα στο Παρίσι και το αβυσσαλέο χάσμα που διαπερνά το καπιταλιστικό σύμπαν