πολιτική

ΣΥΜΒΟΛΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ:
Τη θλίψη του για το θάνατο του πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλου εξέφρασε σύσσωμος ο αστικός πολιτικός κόσμος. Οι ύμνοι για την ακεραιότητα, την εντιμότητα και το πολιτικό ήθος του εκλιπόντος αποτέλεσαν το καλύτερο ιστορικό «ξέπλυμα» ενός αυθεντικού εκπροσώπου της συντηρητικής Δεξιάς. Στέλεχος των κυβερνήσεων Καραμανλή και Ράλλη στη Μεταπολίτευση, απέτυχε δύο φορές να κερδίσει την προεδρία της ΝΔ και αργότερα ηγήθηκε της ΔΗΑΝΑ, ενός βραχύβιου πολιτικού σχηματισμού που δεν κατάφερε να παίξει κανέναν πολιτικό ρόλο. Το 1995 βρέθηκε στο Προεδρικό Μέγαρο, χάρη σε έναν τακτικό ελιγμό του Α. Παπανδρέου, μετά από πρόταση της ΠΟΛ.ΑΝ. του Α. Σαμαρά. Η υποψηφιότητά του αποτελούσε μια υπέρβαση των δήθεν «αναχρονιστικών» διαχωριστικών Δεξιάς-Αριστεράς. Η μετάλλαξη της σοσιαλδημοκρατίας και η προσχώρησή της στον νεοφιλελευθερισμό άνοιξε το δρόμο για τη συγκατοίκηση με τη Δεξιά από τότε και στα μετέπειτα χρόνια: Κώστας Καραμανλής-Κ. Παπούλιας, Α. Τσίπρας-Π. Παυλόπουλος. Ήταν μια αντίληψη που στα χρόνια του Σημίτη αποτυπώθηκε με την πανηγυρική επανεκλογή του Στεφανόπουλου το 2000, με 269 ψήφους στην πρώτη ψηφοφορία. Ο Στεφανόπουλος στάθηκε αρωγός στον Σημίτη, έκανε ότι δεν καταλάβαινε τι συνέβαινε με τα έργα και τις ημέρες του εκσυγχρονιστικού «θαύματος» και αποσύρθηκε ήρεμα το 2005. Το σύστημα είναι διαχρονικά γενναιόδωρο με αστούς πολιτικούς όπως ο Στεφανόπουλος και φροντίζει πάντοτε για την υστεροφημία τους.

(άρθρο του Ηλία Ιωακείμογλου που δημοσιεύτηκε στο Rproject.gr με τίτλο «Η σεισάχθεια ως πλιάτσικο»)

Ένα γράμμα από την Κύπρο

Διάχυτη είναι η εντύπωση ότι επωάζεται μια κάποια «λύση» για το κυπριακό. Οι μεγάλες δυνάμεις, η ελληνοτουρκική και η τουρκοκυπριακή ηγεσία, η ελληνική και η τουρκική κυβέρνηση, έχουν μπει σε διπλωματικό οργασμό, που μόνο ένα τμήμα του παρουσιάστηκε πάνω στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων στο Μοντ Πελεράν της Ελβετίας.

Πανεργατικός ξεσηκωμός

Ο ανασχηματισμός των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ

ΔΕΞΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ:
Οι πρόσφατες δημόσιες παρεμβάσεις του Ιερώνυμου, με αποκορύφωμα τη συνέντευξη στον ΣΚΑΪ και τον Α. Παπαχελά, διέλυσαν το μύθο του δήθεν «μετριοπαθή ιεράρχη» που τον συνοδεύει από την ημέρα που διαδέχθηκε στην κεφαλή της εκκλησίας τον –«διαβαστερό» επί χούντας– Χριστόδουλο. Πιστός στον αντιδραστικό ρόλο του μηχανισμού του οποίου ηγείται και στην ξενοφοβική και αντικομουνιστική του παράδοση, προχώρησε σε ένα ακροδεξιό-ρατσιστικό παραλήρημα, όπως αυτά του Αμβρόσιου (τον οποίο κάλυψε ανοιχτά εφόσον «αυτά που επισημαίνει δεν είναι λάθη»), του Σεραφείμ και των λοιπών δεσποτάδων που αναπαράγουν τη χρυσαυγίτικη προπαγάνδα. Μεταξύ άλλων τα έβαλε με την Αριστερά, ζήτησε να μη γίνει το τζαμί στον Βοτανικό και επικαλέστηκε τον κίνδυνο «αφελληνισμού και αποχριστιανισμού», ενώ στο φόντο της αντιπαράθεσής του με το υπουργείο Παιδείας χαρακτήρισε τον Ν. Φίλη «προβληματικό άνθρωπο», προειδοποιώντας ότι «η εκκλησία δεν θα κάτσει με τα χέρια σταυρωμένα». Και δεν έκατσε, απαιτώντας τον «αποκεφαλισμό» του τελευταίου. Ποια ήταν η απάντηση του Μαξίμου έπειτα από όλα αυτά; Ως συνήθως άτακτη υποχώρηση μπροστά στη «δεξιά του Κυρίου» και εκπαραθύρωση του Φίλη από το υπουργικό συμβούλιο. Αν έχεις ήδη υποκλιθεί σε δανειστές και καπιταλιστές, οι σκοταδιστές ρασοφόροι, που στα γόνατά τους κλαίει ο Καμμένος, θα σε πειράξουν μετά;

Σηματοδοτώντας με τον ανασχηματισμό το σχεδιασμό για επιτάχυνση της υλοποίησης του τρίτου μνημονίου χωρίς περιττές και χρονοβόρες «αυτοκριτικές» και «ενοχικά σύνδρομα», ο Αλέξης Τσίπρας ισχυρίζεται παράλληλα ότι το μνημονιακό του success story έχει και «δώρο», ως ανταμοιβή για τη μνημονιακή συνέπεια, την αναδιάρθρωση του ελληνικού δημόσιου χρέους. Μέσα από αυτό το προπαγανδιστικό σχήμα διαστρέφεται τελείως η σχέση ανάμεσα στο χρέος και τα μνημόνια και μυθοποιούνται οι υποτιθέμενες «ανακουφιστικές» συνέπειες από τη συζητούμενη αναδιάρθρωση.

Στα χρόνια των μνημονίων και της κρίσης, έχει αναπτυχθεί μια έντονη ρητορική από τη μεριά του συστήματος με σκοπό τη στοχοποίηση των κινημάτων και των αγώνων εντός του πανεπιστημίου.

Επίσκεψη Ομπάμα - Eπέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου

Αντιπροσφυγικές αποφάσεις στη Σύνοδο Κορυφής

Ποια είναι η απάντηση της ριζοσπαστικής Αριστεράς;

Ο ι εικόνες και τα μηνύματα που εξέπεμψε το 2ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ απέδειξαν και στον πιο καλόπιστο παρατηρητή των πολιτικών εξελίξεων ότι ο δρόμος της συστημικής μετάλλαξης ενός κόμματος που πορεύεται ακόμα στο όνομα της Αριστεράς δεν έχει γυρισμό.

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΔΡΑΧΜΗΣ:
Τα σενάρια περί δραχμής, το κρίσιμο καλοκαίρι του 2015, βρήκαν και πάλι θέση στα πρωτοσέλιδα πολλών ΜΜΕ. Αφορμή έδωσαν οι αναφορές του Φ. Ολάντ στο πρόσφατο βιβλίο του, σύμφωνα με τις οποίες η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αναζητούσε μηχανή έκδοσης χρήματος στη Ρωσία του Β. Πούτιν. Η «Εφημερίδα των Συντακτών» μάλιστα «απογείωσε» το εν λόγω περιστατικό με ανέκδοτα για «γαϊδουράκια» και πρωταγωνιστή τον επικεφαλής της ΛΑΕ, Π. Λαφαζάνη, που έψαχνε λέει πώς θα τυπώσει δραχμές στη Ρωσία, «αθωώνοντας» έτσι τον Α. Τσίπρα από κάθε υπόνοια αντιευρωπαϊκής συμπεριφοράς. Όπως απέδειξαν και οι εξελίξεις εκείνου του καλοκαιριού (αλλά και όλου του κρίσιμου πρώτου εξαμήνου του 2015), η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ ουδέποτε διανοήθηκε τη ρήξη με τους δανειστές και την αμφισβήτηση της στρατηγικής επιλογής της ελληνικής άρχουσας τάξης: τη συμμετοχή στην ευρωζώνη και την ΕΕ. Από τις συχνές «αποκαλύψεις» Στουρνάρα, μέχρι τα ρεπορτάζ τρομολαγνείας της «Καθημερινής» για την «περίοδο Βαρουφάκη», η συζήτηση αυτή θα επανέρχεται ξανά και ξανά με μοναδικό σκοπό την κατασυκοφάντηση κάθε εναλλακτικής λύσης απέναντι στον μνημονιακό «μονόδορμο» και την πολιτική απαξίωση όσων διαχωριστήκαμε από τον ΣΥΡΙΖΑ, μετά την ταπεινωτική συνθηκολόγηση και την υπογραφή του 3ου Μνημονίου. Ειδικά όσο το 4ο Μνημόνιο ή ένα «grexit» υπό την καθοδήγηση των Βρυξελλών αποτελούν πλέον πιθανό σενάριο μπροστά στα αδιέξοδα του ελληνικού καπιταλισμού.

Ένας από τους μεγάλους «διαρθρωτικούς» στόχους του κυλιόμενου μνημονιακού προγράμματος είναι και η απαλλοτρίωση της περιουσίας, κινητής και ακίνητης, των εργαζομένων. Με το Τρίτο Μνημόνιο ήρθε η ώρα της υλοποίησης αυτού του μνημονιακού στόχου, στο πλαίσιο της διαχείρισης των «κόκκινων» δανείων από τις τράπεζες, αλλά και της ενεργοποίησης των μέτρων αναγκαστικής είσπραξης από τo Δημόσιο. Ένας πολυπλόκαμος μηχανισμός λεηλασίας έχει ήδη στηθεί και ενεργοποιηθεί, με τη συνεργασία του κράτους και των τραπεζών, με την πλήρη στήριξη των καπιταλιστών και υπό την υψηλή εποπτεία των δανειστών.

Στην τελική ευθεία προς τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ, ένα μπαράζ αποκαλύψεων έχει φανερώσει το απαίσιο πρόσωπο του Τραμπ. Και η Χίλαρι κεφαλαιοποιεί όχι με βάση το δικό της πρόγραμμα αλλά με βάση το πόσο χάλια είναι το πρόσωπο του αντιπάλου της. Είναι η κλασική λογική του «Μικρότερου Κακού». Πραγματικά, μόνο απέναντι σε ένα τέτοιο τέρας όπως ο Τραμπ θα είχε την παραμικρή ελπίδα η Χίλαρι να πείσει ως «μικρότερο κακό».

Ανοιχτός «πόλεμος» μεταξύ των εταίρων της «παγκοσμιοποίησης»

Με απόλυτη συνέπεια στις μνημονιακές «υποχρεώσεις», διαρκείς συμβιβασμούς με το εγχώριο και διεθνές σύστημα και συνεχή πολιτική μετατόπιση και εξαλλαγή σε συστημική κατεύθυνση, «απαντάει» η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στη ραγδαία αποδυνάμωση των κοινωνικών της στηριγμάτων, που από τις αρχές Σεπτεμβρίου την έφερε μπροστά στον κίνδυνο πολιτικής κατάρρευσης.

ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΣΥΝΟΝΘΥΛΕΥΜΑ:
Στα επόμενα βήματα της «συνταγματοποίησης των μνημονίων» βαδίζει η κυβέρνηση μετά την ανακοίνωση της κυβερνητικής επιτροπής για την αναθεώρηση του Συντάγματος, ως συνέχεια της καλοκαιρινής πρωτοβουλίας του Α. Τσίπρα και της δέσμης των αντιδραστικών αλλαγών που είχε παρουσιάσει. Μια επιτροπή χωρίς ουσιαστικό αντικείμενο και αρμοδιότητα, που συνθέτουν εκπρόσωποι των κοινωνικών και πολιτικών διευρύνσεων του ΣΥΡΙΖΑ, βαφτίζεται «διάλογος με την κοινωνία». Ανάμεσά τους καθηγητές θιασώτες του σημιτικού εκσυγχρονισμού (Μουζέλης, Μαραβέγιας), εκφραστές της καραμανλικής δεξιάς (Αγοραστός) και της συμπαθούς τάξης των εμπόρων (Μίχαλος). Αρχικά, στην επιτροπή συμμετείχε και ο φιλοχουντικός πανεπιστημιακός Παραράς, ο οποίος είχε συμπράξει στην «εκλαΐκευση του συντάγματος της 21ης Απριλίου», αλλά αναγκάστηκε να παραιτηθεί μετά το σάλο που προκλήθηκε. Με τόσο θέατρο που παίζουν στο Μαξίμου, χρειαζόταν και κάποιος που να γνωρίζει από υποκριτική. Κάπως έτσι τρύπωσε στην επιτροπή και ο ηθοποιός Γ. Κιμούλης.

«Αλίμονο! Δύο ψυχές σε πόλεμο, μέσα στο ίδιο στήθος!». Έτσι αποδίδει ο Τρότσκι τη σύγκρουση ανάμεσα στην εκκλησία και την κυβέρνηση στα πλαίσια ενός κρατικού μηχανισμού. Και πουθενά η εικόνα αυτή δεν είναι τόσο ταιριαστή όσο στις σχέσεις της Ορθόδοξης Εκκλησίας με τους κρατικούς θεσμούς στην Ελλάδα. Επειδή η ορθόδοξη παράδοση είναι δεμένη με το κράτος όπως το κρέας με το νύχι…

Η ολοκλήρωση της νεομνημονιακής σοσιαλδημοκρατικής μετάλλαξης

Η ειρήνη είναι υπέρτατο αγαθό για τους λαούς

Οικονομικά, θεσμικά και πολιτικά αδιέξοδα οδηγούν το ευρωπαϊκό πείραμα ολοκλήρωσης στα όριά του

Ύστερα από τον εκλογικό θρίαμβο του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, πολλοί βιάστηκαν να πουν ότι βαδίζουμε σε μια μνημονιακή σταθεροποίηση με ηγεμόνες τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα. Έχοντας ψηφίσει χωρίς κοινοβουλευτικές απώλειες τα πρώτα μνημονιακά «πακέτα» μέτρων, εμπνεύστηκε και υλοποίησε στη διάρκεια του καλοκαιριού ένα σχέδιο πολιτικής αντεπίθεσης «σε όλα τα μέτωπα» για να εδραιώσει μια τέτοια ηγεμονία. Σε λιγότερο από 20 μέρες, αρχίζοντας από την παρουσία του στη ΔΕΘ, το σχέδιο αυτό είναι κομμάτια και θρύψαλα.

Ο ΠΙΟ ΚΑΛΟΣ Ο ΜΑΘΗΤΗΣ:
Από το βήμα της ΔΕΘ, ο Κ. Μητσοτάκης παρουσίασε ως πρόταση εξόδου από την κρίση όλες τις κλασικές προτάσεις του νεοφιλελευθερισμού ως μια «νέα συμφωνία αλήθειας»: γενναία κίνητρα για την ενίσχυση του κεφαλαίου (όπως η μείωση των φορολογικών συντελεστών στις επιχειρήσεις από 29% σε 20%), άγριες περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες του προϋπολογισμού, υποβάθμιση του δημόσιου τομέα, επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων κ.λπ. Μια δέσμη μέτρων που έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τον κόσμο της «επιχειρηματικότητας», γεγονός που αποδεικνύει ότι η εφαρμογή ενός τέτοιου μείγματος πολιτικής θα έχει ως αποτέλεσμα τη διαιώνιση των αποτελεσμάτων της 6χρονης μνημονιακής λεηλασίας των «από κάτω». Η αποδέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ από «ιδεολογικές αγκυλώσεις» και η προσπάθειά του Μαξίμου να διατηρήσει πάση θυσία το κλίμα «παράλυσης» στην κοινωνία έχει αποθρασύνει τους γνήσιους πολιτικούς εκφραστές της άρχουσας τάξης, που επιχειρούν να επανέλθουν στην κυβερνητική εξουσία εμφανιζόμενοι ως καλύτεροι μαθητές των προγραμμάτων ακραίας λιτότητας. Μόνο που για την ώρα και παρά τα όσα υποστηρίζει ο σύμβουλος επικοινωνίας του Κυριάκου στην «Καθημερινή», Τ. Θεοδωρικάκος, «κύμα πολιτικής ανατροπής» δεν διαφαίνεται. Παρόλο που κανείς δεν αμφισβητεί την πρωτιά της ΝΔ στις δημοσκοπήσεις, στην καλύτερη περίπτωση η Δεξιά αγγίζει τα εκλογικά ποσοστά του 2015, χωρίς να συσπειρώνει τους απογοητευμένους πρώην ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ. Τάση όμως που, αν δεν υπάρξει μαζικός «υποδοχέας» της λαϊκής οργής στα αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να αντιστραφεί.

Με ρυθμό που ζήλεψε στη Βουλή μέχρι και ο Άδωνις, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προχωρά στην επιτάχυνση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων, ακόμα και δημόσιων αγαθών όπως το νερό και το ρεύμα.

Οι ελεύθεροι χώροι χαρίζονται στο ιδιωτικό κεφάλαιο

«Τα προσφυγόπουλα θα υποβαθμίσουν την ποιότητα του μαθήματος»

Αποκλειστικά θύματα οι εργαζόμενοι και το κοινωνικό συμφέρον

Τριήμερο συζήτησης της ευρωπαϊκής αντικαπιταλιστικής Αριστεράς